Ως αποτέλεσμα της ακυρωτικής απόφασης ο Έφορος προέβηκε σε νέα έρευνα και σε νέα βεβαίωση φόρου, σύμφωνα με τις πρόνοιες του άρθρου 34(1) του Νόμου 246/90 και ειδοποίησε τους αιτητές με επιστολή ημερ. 30.6.97, ότι ο πληρωτέος φόρος ανερχόταν σε £4.382,37.

Η βάση πάνω στην οποία κατέληξε στην επίδικη απόφαση του ο Έφορος Φ.Π.Α. ήταν ότι:

1. Η αιτήτρια δεν τηρούσε οποιαδήποτε στοιχεία ή αρχεία σχετικά με τη διακύμανση των αποθεμάτων της επιχείρησης, σύμφωνα με τις πρόνοιες του άρθρου 39 του Νόμου 246/90.

2. Οι φορολογικές δηλώσεις παρουσίαζαν πιστωτικά υπόλοιπα που δεν δικαιολογούνταν και το περιθώριο κέρδους που ανερχόταν σε 0,17% δεν μπορούσε να τεκμηριωθεί με τις καταχωρηθείσες πωλήσεις.

3. Η αιτήτρια παρέλειψε να προβεί σε αρνητική εγγραφή (στη μερίδα του φόρου που μπορούσε να πιστωθεί) ποσού £23 που είχε επιστραφεί από το Τελωνείο Λεμεσού.

Οι λόγοι προσβολής της απόφασης επικεντρώθηκαν σε τρία κύρια σημεία, όπως αναφέρει το πρωτόδικο Δικαστήριο, τα οποία είναι ότι:

1. Απλή αναφορά στο άρθρο 34 του Νόμου δεν αποτελεί αιτιολογία.

2. Η βεβαίωση ήταν εκτός των χρονικών πλαισίων που θέτει το άρθρο 34(5) του Νόμου.

3. Η ΚΔΠ 194/92 δεν υποχρεώνει τα πρόσωπα που υπόκεινται σε καταβολή φόρου να τηρούν βιβλία διακύμανσης αποθεμάτων, αλλά και αν υπήρχε τέτοια υποχρέωση, θα έπρεπε να συνυπάρχει και η έλλειψη συνεργασίας και διευκολύνσεων.

Το πρωτόδικο Δικαστήριο απεφάσισε πως η νέα βεβαίωση φορολογίας έγινε κατόπιν νέας έρευνας που διεξήχθη στα γραφεία της εταιρείας, με αποτέλεσμα να διαπιστωθεί ότι η αιτήτρια αντί να αποδώσει φόρο εκροών ύψους £22.526,02 απέδωσε £16.982,65 και ότι είχε πιστωθεί με ποσό £18.137,78 ενώ έπρεπε η πίστωση να γινόταν για £18.114,78. Το πρωτόδικο Δικαστήριο αναφέρει περαιτέρω τα ακόλουθα:

Έχοντας εξετάσει με λεπτομέρεια τα γεγονότα της υπόθεσης και την απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου, έχουμε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η έφεση πρέπει να απορριφθεί. Συμφωνούμε με το πρωτόδικο Δικαστήριο ότι δεν είναι απαραίτητη η ταυτόχρονη έλλειψη συνεργασίας εκ μέρους του φορολογούμενου όταν υπάρχει παράλειψη τήρησης αρχείων και βιβλίων, γιατί η προϋπόθεση τήρησης βιβλίων δεν πρέπει να ερμηνεύεται σωρευτικά με την παροχή των αναγκαίων διευκολύνσεων. (Δέστε Athanasiou Motors Ltd ν. Κυπριακής Δημοκρατίας Α.Ε. 2421, ημερ. 24.1.00 στις σελ. 6-7).

Αναφορικά με τον ισχυρισμό για εκπρόθεσμο της βεβαίωσης, δεν συμφωνούμε με την εφεσείουσα. Αν η θέση της εφεσείουσας ήταν ορθή, θα καταλήγαμε στο παράδοξο αποτέλεσμα σε περιπτώσεις όπου υπάρχει ακυρωτική απόφαση να απαλλάττετο στην ουσία ο φορολογούμενος από την υποχρέωση καταβολής φόρου, αν εθεωρείτο πως έληγε η προθεσμία που προνοεί ο Νόμος παρά την παρεμβολή της ακυρωτικής απόφασης. Είναι η γνώμη μας πως εν όψει της ακυρωτικής απόφασης δεν ισχύει αυτή η πρόνοια. Αλλά, εν πάση περιπτώσει στην υπόθεση αυτή υπάρχουν αρκετά στοιχεία στο φάκελο που δείχνουν ότι ακολούθησε νέα έρευνα με επισκέψεις στα γραφεία της εταιρείας και διερεύνηση της υπόθεσης, από την οποία προέκυψαν τα στοιχεία βάσει των οποίων έγινε η νέα βεβαίωση, που ήταν εντός της προθεσμίας, λαμβάνοντας υπόψη τις ημερομηνίες της νέας αυτής έρευνας. Και τούτο ασχέτως του αν η κατάληξη και τα ευρήματα μετά από τη νέα έρευνα, ήταν τα ίδια όπως και στην πρώτη περίπτωση, όπως υπέβαλε ο συνήγορος της εφεσείουσας.

Η προηγούμενη ακυρωτική απόφαση του Δικαστηρίου δεν δημιούργησε οποιοδήποτε δεδικασμένο που να εμποδίζει την επανεξέταση του θέματος. Αντίθετα, στο τέλος της απόφασης αναφέρεται πως «εναπόκειται στον Έφορο να επανέλθει στο θέμα» εξειδικεύοντας τις περιπτώσεις που δικαιολογούν την άσκηση της εξουσίας του, όπως και έπραξε στην παρούσα περίπτωση.

Δ. Δ. Δ. Δ. Δ.

/Χ.Π.