|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2002) 3 ΑΑΔ 257
26 Απριλίου, 2002
[ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, ΚΡΑΜΒΗΣ, ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ/στές]
(Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 2575)
ΚΥΠΡΙΑΚH ΔΗΜΟΚΡΑΤIA, ΜEΣΩ
1. ΥΠΟΥΡΓΕIΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ,
2. ΚΕΝΤΡΙΚΟY ΣΥΜΒΟΥΛIΟΥ ΠΡΟΣΦΟΡΩΝ,
3. ΤΜHΜΑΤΟΣ ΑΝΑΠΤYΞΕΩΣ ΥΔAΤΩΝ,
Εφεσείοντες,
v.
S. KYRIAKOU EUROMARKET LTD,
Εφεσιβλήτων.
(Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 2576)
ΚΥΠΡΙΑΚH ΔΗΜΟΚΡΑΤIA, ΜEΣΩ
1. ΥΠΟΥΡΓΕIΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ,
2. ΚΕΝΤΡΙΚΟY ΣΥΜΒΟΥΛIΟΥ ΠΡΟΣΦΟΡΩΝ,
3. ΤΜHΜΑΤΟΣ ΑΝΑΠΤYΞΕΩΣ ΥΔAΤΩΝ,
Εφεσείοντες,
v.
C.P. ENVIROSYSTEMS LTD,
Εφεσιβλήτων.
(Αναθεωρητικές Eφέσεις Αρ. 2575, 2576)
Προσφορές ― Όροι προσφοράς ― Νόμιμα αποκλείστηκε η προσφορά που δεν πληρούσε τον ουσιώδη όρο κατοχής πιστοποιητικού τεχνικών έργων Α, Β ή Γ από τους εργολήπτες.
Προσφορές ― Όροι προσφοράς ― Κατοχή πιστοποιητικού τεχνικών έργων Α, Β ή Γ από τους εργολήπτες ― Αποκλεισμός προσφοράς εργοληπτών που κατείχαν πιστοποιητικό Δ τάξης ― Ανεξάρτητα αν βάσει του νόμου μπορούσαν με την αγορά μηχανημάτων να αναβαθμίσουν το πιστοποιητικό τους, η διοίκηση δεν εμποδιζόταν με απαίτηση στους όρους, να απαιτήσει αυστηρότερα κριτήρια ως προς τα προσόντα.
Η εφεσείουσα επεδίωξε τον παραμερισμό της πρωτόδικης απόφασης, με την οποία ακυρώθηκε η απόφαση κατακύρωσης της προσφοράς στο ενδιαφερόμενο μέρος. Μετά την επιτυχία της έφεσης, εκδικάστηκαν οι λόγοι ακυρώσεως, που δεν είχαν εξεταστεί πρωτόδικα.
Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου, απορρίπτοντας τις προσφυγές, αποφάσισε ότι:
1. Οι προσφορές των Αιτητών στις παρούσες προσφυγές εκρίθη ότι δεν πληρούσαν τον όρο 1.19 των όρων των προσφορών, ο οποίος ήταν ότι "The Sub-Contractor must be registered as Contractor A, B or C", καθ' όσον τα υποβληθέντα από αυτούς πιστοποιητικά εργολάβου τεχνικών έργων ήσαν τάξης Δ και όχι τάξης Α, Β ή Γ. Έτσι, αν και η προσφορά του Αιτητή στην προσφυγή 376/96 ήταν η χαμηλότερη, απεκλείσθη για το λόγο αυτό και επελέγη η προσφορά του Ενδιαφερόμενου Μέρους, που ήταν και η αμέσως χαμηλότερη. Το Κεντρικό Συμβούλιο Προσφορών, αφού απευθύνθηκε στο Συμβούλιο Εγγραφής και Ελέγχου Εργοληπτών Οικοδομικών και Τεχνικών Έργων (ΣΕΕΕΟΤΕ) που το πληροφόρησε ότι το εν λόγω έργο ήταν τεχνικό και όχι οικοδομικό, και αφού έλαβε τη συμβουλή του Γενικού Εισαγγελέα ότι το έργο ήταν τεχνικό και όχι οικοδομικό ώστε να μην μπορούσαν να γίνουν δεκτές προσφορές από εργολήπτες που δεν κατείχαν πιστοποιητικό τάξης Α, Β ή Γ για τεχνικά έργα και ότι δεν είχε σημασία το ότι στους όρους των προσφορών δεν είχε διευκρινισθεί αν το έργο ήταν τεχνικό ή οικοδομικό, κατέληξε οριστικά στην απόφαση του.
Οι αιτητές εισηγήθηκαν, κατ' αρχή, ότι ήταν ασαφής η διακήρυξη των προσφορών αφού δεν καθόριζε κατά πόσο το έργο ήταν τεχνικό ή οικοδομικό. Πώς όμως αυτό επηρέασε, όπως ισχυρίζονται, την όλη διαδικασία, δεν είναι φανερό, ούτε πώς θα μπορούσε τούτο να είχε παραβλάψει τους Αιτητές. Η παράλειψη δεν αφορούσε στα πραγματικά στοιχεία του έργου, αλλά μόνο στην κρίση, κατά το στάδιο εξέτασης των προσόντων των προσφοροδοτών, ως προς την ικανοποίηση των όρων των προσφορών, το θέμα δε ηγέρθη από τους ίδιους τους Αιτητές και όχι από το Συμβούλιο Προσφορών το οποίο, όπως και η Τεχνική Επιτροπή Αξιολόγησης, δεν είχε αμφιβολία ως προς τη φύση του έργου. Το Κεντρικό Συμβούλιο λοιπόν όχι μόνο δεν τελούσε υπό πλάνη αλλά με πλήρη επίγνωση ερεύνησε περαιτέρω το ούτω εγερθέν θέμα και κατέληξε στην απόφαση του. Γίνεται συναφώς περαιτέρω εισήγηση ότι η ίδια η Τεχνική Επιτροπή αξιολόγησης στην έκθεση της εισηγήθηκε την κατακύρωση της προσφοράς του Ενδιαφερόμενου Μέρους χωρίς να γνωρίζει αν το έργο ήταν τεχνικό ή οικοδομικό. Κατ' αρχή οι αναφορές που γίνονται σε στήριξη της εισήγησης αυτής είναι σε άλλη έκθεση της Τεχνικής Επιτροπής Αξιολόγησης, εκείνη που αφορά την Α.Ε. 2574 (προσφυγή 375/96) και άλλο έργο, και όχι την προκειμένη. Απεναντίας δε, στην έκθεση της Τεχνικής Επιτροπής Αξιολόγησης για τις υπό εξέταση προσφορές δεν προκύπτει θέμα πλάνης αφού ρητά αναφέρεται ότι οι αιτητές δεν πληρούσαν τον όρο 1.19 των όρων.
2. Γίνεται επίσης εισήγηση ότι λανθασμένα κρίθηκε ότι το έργο ήταν τεχνικό και όχι οικοδομικό, εφ' όσον ουσιαστικά επρόκειτο για την οικοδομική κατασκευή βιομηχανικού υποστατικού. Η εισήγηση αυτή όμως παραγνωρίζει ότι το έργο, που αφορούσε την κατασκευή σταθμού επεξεργασίας λυμάτων, περιλαμβανομένης της συντήρησης του, κρίνεται στην ολότητα του και όχι σε επί μέρους πτυχές του και ότι οι προδιαγραφές του έργου όπως περιλαμβάνονται στους όρους των προσφορών δικαιολογούν το χαρακτηρισμό του ως τεχνικού έργου και δεν αποκαλύπτουν πλάνη ως προς τούτο, έχοντας υπ' όψη και τους αντίστοιχους ορισμούς των όρων "οικοδομικόν έργον" και "τεχνικόν έργον" στο Άρθρο 2 των περί Εγγραφής και Ελέγχου Εργοληπτικών Οικοδομικών και Τεχνικών Έργων Νόμων του 1973 μέχρι 1995 και ιδιαίτερα την περίληψη έργων αποχετεύσεων στα τεχνικά έργα.
Άλλη εισήγηση είναι ότι, και αν ακόμα επρόκειτο για τεχνικό έργο, οι Αιτητές πληρούσαν τις προϋποθέσεις του Νόμου και των προσφορών καθ' όσον, έχοντας πείρα αν και όχι άδεια για τεχνικά έργα Γ τάξης, θα μπορούσε να κατακυρωθεί η προσφορά τους με τον όρο να εξασφάλιζαν τα μηχανήματα που θα απαιτούντο ώστε να είχαν και άδεια Γ τάξης. Σε στήριξη της θέσης αυτής γίνεται αναφορά στο Άρθρο 9(1)(2) του Νόμου όπως και στην προαναφερθείσα εγκύκλιο.
Στο βαθμό που η εισήγηση βασίζεται στο Άρθρο 9(1)(2), παρατηρείται, ανεξάρτητα από την ερμηνεία του, ότι εν πάση περιπτώσει ο Νόμος δεν εμπόδιζε τη διοίκηση να απαιτήσει, μέσω των όρων των προσφορών, αυστηρότερα κριτήρια ως προς τα προσόντα των προσφοροδοτών ώστε να μην μπορούσαν να υποβάλουν προσφορές αν δεν ήσαν κάτοχοι άδειας Α, Β ή Γ.
Η τελευταία εισήγηση, που γίνεται βέβαια μόνο για τον Αιτητή στην προσφυγή 376/96 αφού μόνο αυτόν μπορεί να αφορά, είναι ότι δεν ελήφθη υπ' όψη ότι η προσφορά του ήταν η χαμηλότερη. Η απάντηση σε τούτο είναι η ίδια η τοποθέτηση της Τεχνικής Επιτροπής Αξιολόγησης, ότι οι αιτητές δεν πληρούσαν τον όρο 1.19.
Οι προσφυγές απορρίπτονται με έξοδα.
Αναφερόμενη Υπόθεση:
Δημοκρατία v. S. Kyriakou Euromarket Ltd (2000) 3 Α.Α.Δ. 692.
Εφέσεις.
Εφέσεις από τους καθ' ων η αίτηση εναντίον της απόφασης Δικαστή του Aνωτάτου Δικαστηρίου (Προσφυγές Aρ. 376/96 & 322/96), ημερομηνίας 15/12/97 & 12/12/97, με την οποία έγιναν δεκτές οι προσφυγές των αιτητών και ακυρώθηκε η απόφαση κατακύρωσης της προσφοράς στο ενδιαφερόμενο μέρος σε διαδικασία προσφορών για την προμήθεια και κατασκευή βιολογικού σταθμού σε στρατόπεδο.
Γ. Λαζάρου, Ανώτερος Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Εφεσείοντες και στις δύο εφέσεις.
Μ. Παναγίδης, για τους Εφεσίβλητους στην Α.Ε. 2575.
Μ. Πανταζή-Σταυρινού για κ. Κούσιο, για τους Εφεσίβλητους στην Α.Ε. 2576.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜIΔΗΣ, Δ.: Την απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Δ. Χατζηχαμπής.
XATZHXAMΠHΣ, Δ.: Οι εφέσεις αφορούν αντίστοιχα τις προσφυγές 376/96 και 322/96 με τις οποίες επιδιώχθηκε η ακύρωση απόφασης του Κεντρικού Συμβουλίου Προσφορών για κατακύρωση της προσφοράς του Ενδιαφερόμενου Μέρους σε διαδικασία προσφορών για την προμήθεια και κατασκευή βιολογικού σταθμού σε στρατόπεδο. Ο αδελφός μας Δικαστής ενώπιον του οποίου ήχθησαν οι προσφυγές τις έκανε δεκτές και ακύρωσε την προσβαλλόμενη απόφαση για ένα όμως μόνο από τους εγερθέντες λόγους ακύρωσης που αφορούσε τη διάσταση όρου των προσφορών από υφιστάμενη εγκύκλιο του Γενικού Λογιστή. Την ίδια κατάληξη είχε και τρίτη σχετική προσφυγή ενώπιον του, η 375/96, που αφορούσε άλλες προσφορές αλλά ήγειρε το ίδιο θέμα, στην οποία επίσης ασκήθηκε έφεση από τη Δημοκρατία, η υπόθεση Δημοκρατία ν. S. Kyriakou Euromarket Ltd (2000) 3 Α.Α.Δ. 692. Η έφεση εκείνη εκδικάσθηκε πρώτη και με την απόφαση της Ολομέλειας (ημερομηνίας 30.11.2000) ανετράπη η απόφαση στην προσφυγή 376/96. Εν όψει δε της απόφασης της Ολομέλειας, και εφ' όσον ο λόγος για τον οποίο επετράπη η έφεση ήταν ο ίδιος με το λόγο στον οποίο στηρίζονται οι εφέσεις αυτές, οι διάδικοι δήλωσαν ότι και οι εφέσεις αυτές πρέπει να επιτύχουν, θέση που έγινε δεκτή από το Δικαστήριο με αποτέλεσμα την επιτυχία των εφέσεων και τον παραμερισμό των εφεσιβαλλόμενων αποφάσεων. Καθ' όσον όμως οι Εφεσίβλητοι-Αιτητές ζήτησαν νομότυπα να εξετασθούν και οι υπόλοιποι λόγοι ακύρωσης που είχαν εγερθεί και δεν είχαν αποφασισθεί από τον αδελφό μας Δικαστή (σχετική είναι η ενδιάμεση απόφαση ημερομηνίας 8.10.2001), τούτο είναι και το θέμα που μας απασχολεί πλέον στο παρόν στάδιο.
Ως προς το πραγματικό υπόβαθρο της προσβαλλόμενης απόφασης, σημειώνουμε ότι οι υποβληθείσες σε ανταπόκριση της σχετικής δημοσίευσης προσφορές διεβιβάσθησαν στο Τμήμα Αναπτύξεως Υδάτων του Υπουργείου Γεωργίας, Φυσικών Πόρων και Περιβάλλοντος για μελέτη. Η Τεχνική Επιτροπή Αξιολόγησης του Τμήματος ετοίμασε έκθεση αξιολόγησης με την οποία εισηγήθηκε την κατακύρωση της προσφοράς του Ενδιαφερόμενου Μέρους. Οι προσφορές των Αιτητών στις παρούσες προσφυγές εκρίθη ότι δεν πληρούσαν τον όρο 1.19 των όρων των προσφορών, ο οποίος ήταν ότι "The Sub-Contractor must be registered as Contractor A, B or C", καθ' όσον τα υποβληθέντα από αυτούς πιστοποιητικά εργολάβου τεχνικών έργων ήσαν τάξης Δ και όχι τάξης Α, Β ή Γ. Έτσι, αν και η προσφορά του Αιτητή στην προσφυγή 376/96 ήταν η χαμηλότερη, απεκλείσθη για το λόγο αυτό και επελέγη η προσφορά του Ενδιαφερόμενου Μέρους που ήταν και η αμέσως χαμηλότερη (η προσφορά του Αιτητή στην προσφυγή 322/96 ακολουθούσε). Η Τεχνική Επιτροπή Προσφορών συμφώνησε με τις εισηγήσεις του Τμήματος. Το Κεντρικό Συμβούλιο Προσφορών αποφάσισε την κατακύρωση της προσφοράς του Ενδιαφερόμενου Μέρους, αφού προηγουμένως έλαβε συμβουλή του Γενικού Εισαγγελέα ως προς δύο θέματα που είχαν εγείρει ορισμένοι προσφοροδότες. Το ένα αφορούσε τη διάσταση μεταξύ του όρου 1.19 των προσφορών και της εγκυκλίου, που βέβαια δεν αφορά πλέον. Το άλλο αφορούσε το ότι οι Αιτητές είχαν μεν πιστοποιητικό εργολάβου τάξης Δ για τεχνικά έργα αλλά είχαν και πιστοποιητικό τάξης Γ για οικοδομικά έργα. Το Κεντρικό Συμβούλιο Προσφορών, αφού απευθύνθηκε στο Συμβούλιο Εγγραφής και Ελέγχου Εργοληπτών Οικοδομικών και Τεχνικών Έργων (ΣΕΕΕΟΤΕ) που το πληροφόρησε ότι το εν λόγω έργο ήταν τεχνικό και όχι οικοδομικό, και αφού έλαβε τη συμβουλή του Γενικού Εισαγγελέα ότι το έργο ήταν τεχνικό και όχι οικοδομικό ώστε να μην μπορούσαν να γίνουν δεκτές προσφορές από εργολήπτες που δεν κατείχαν πιστοποιητικό τάξης Α, Β ή Γ για τεχνικά έργα και ότι δεν είχε σημασία το ότι στους όρους των προσφορών δεν είχε διευκρινισθεί αν το έργο ήταν τεχνικό ή οικοδομικό, κατέληξε οριστικά στην απόφαση του.
Οι αγορεύσεις των ευπαιδεύτων συνηγόρων για τους Αιτητές ήσαν πανομοιότυπες. Λέγεται, κατ' αρχή, ότι ήταν ασαφής η διακήρυξη των προσφορών αφού δεν καθόριζε κατά πόσο το έργο ήταν τεχνικό ή οικοδομικό. Πώς όμως αυτό επηρέασε, όπως ισχυρίζονται, την όλη διαδικασία, δεν βλέπουμε, ούτε πώς θα μπορούσε τούτο να είχε παραβλάψει τους Αιτητές. Η παράλειψη δεν αφορούσε στα πραγματικά στοιχεία του έργου αλλά μόνο στην κρίση, κατά το στάδιο εξέτασης των προσόντων των προσφοροδοτών, ως προς την ικανοποίηση των όρων των προσφορών, το θέμα δε ηγέρθη από τους ίδιους τους Αιτητές και όχι από το Συμβούλιο Προσφορών το οποίο, όπως και η Τεχνική Επιτροπή Αξιολόγησης, δεν είχε αμφιβολία ως προς τη φύση του έργου. Το Κεντρικό Συμβούλιο λοιπόν όχι μόνο δεν τελούσε υπό πλάνη αλλά με πλήρη επίγνωση ερεύνησε περαιτέρω το ούτω εγερθέν θέμα και κατέληξε στην απόφαση του. Γίνεται συναφώς περαιτέρω εισήγηση ότι η ίδια η Τεχνική Επιτροπή αξιολόγησης στην έκθεση της εισηγήθηκε την κατακύρωση της προσφοράς του Ενδιαφερόμενου Μέρους χωρίς να γνωρίζει αν το έργο ήταν τεχνικό ή οικοδομικό. Κατ' αρχή οι αναφορές που γίνονται σε στήριξη της εισήγησης αυτής είναι σε άλλη έκθεση της Τεχνικής Επιτροπής Αξιολόγησης, εκείνη που αφορά την Α.Ε.2574 (προσφυγή 375/96) και άλλο έργο, και όχι την προκειμένη. Απεναντίας δε, στην έκθεση της Τεχνικής Επιτροπής Αξιολόγησης για τις υπό εξέταση προσφορές δεν προκύπτει θέμα πλάνης αφού ρητά αναφέρεται ότι:
"Από την μελέτη των στοιχείων του συγκριτικού πίνακα 2 προκύπτει ότι οι προσφοροδότες υπ' αριθμόν 7, 1 & 5, υπέβαλαν πιστοποιητικά εργολάβου Τεχνικών Έργων τάξεως Δ και όχι Α, Β ή Γ, όπως ρητά απαιτείται από την παράγραφο 1.19 των οδηγιών προς τους Προσφοροδότες για τους υπεργολάβους που προτείνονται για την εκτέλεση των έργων Πολιτικής Μηχανικής."
Και επίσης ότι:
"1. Ο χαμηλότερος προσφοροδότης που είναι η εταιρεία S.K. Euromarket Ltd (προσφορά αρ. 7) στην τιμή των ΛΚ 176.685 για Προμήθεια και εγκατάσταση ή ΛΚ201.490 αν ανατεθεί στην ίδια εταιρεία η συντήρηση του Έργου για δύο (2) χρόνια, δεν μπορεί να θεωρηθεί ως post qualified σύμφωνα με τους όρους του Συμβολαίου επειδή ο υπεργολάβος Έργων Π.Μ. δεν είναι κατηγορίας Α, Β, ή Γ (παρ. 1.19 των όρων)."
Έπειτα γίνεται εισήγηση ότι λανθασμένα κρίθηκε ότι το έργο ήταν τεχνικό και όχι οικοδομικό, εφ΄όσον ουσιαστικά επρόκειτο για την οικοδομική κατασκευή βιομηχανικού υποστατικού. Η εισήγηση αυτή όμως παραγνωρίζει ότι το έργο, που αφορούσε την κατασκευή σταθμού επεξεργασίας λυμάτων, περιλαμβανομένης της συντήρησης του, κρίνεται στην ολότητα του και όχι σε επί μέρους πτυχές του και ότι οι προδιαγραφές του έργου όπως περιλαμβάνονται στους όρους των προσφορών δικαιολογούν το χαρακτηρισμό του ως τεχνικού έργου και δεν αποκαλύπτουν πλάνη ως προς τούτο, έχοντας υπ' όψη και τους αντίστοιχους ορισμούς των όρων "οικοδομικόν έργον" και "τεχνικόν έργον" στο Άρθρο 2 των περί Εγγραφής και Ελέγχου Εργοληπτικών Οικοδομικών και Τεχνικών Έργων Νόμων του 1973 μέχρι 1995 και ιδιαίτερα την περίληψη έργων αποχετεύσεων στα τεχνικά έργα.
Περαιτέρω συναφής εισήγηση είναι ότι το ΣΕΕΕΟΤΕ, στο οποίο απευθύνθηκε το Κεντρικό Συμβούλιο Προσφορών, δεν ήταν αρμόδιο να αποφανθεί αν επρόκειτο για τεχνικό ή οικοδομικό έργο. Η εισήγηση αυτή δεν τεκμηριώνεται, εν πάση περιπτώσει δε, όπως ήδη είπαμε, δεν τίθεται θέμα πλάνης του Κεντρικού Συμβουλίου Προσφορών στην κατάληξη του, αποδεχόμενο και την άποψη του ΣΕΕΕΟΤΕ και του Γενικού Εισαγγελέα, ότι επρόκειτο για τεχνικό έργο.
Άλλη εισήγηση είναι ότι, και αν ακόμα επρόκειτο για τεχνικό έργο, οι Αιτητές πληρούσαν τις προϋποθέσεις του Νόμου και των προσφορών καθ' όσον, έχοντας πείρα αν και όχι άδεια για τεχνικά έργα Γ τάξης, θα μπορούσε να κατακυρωθεί η προσφορά τους με τον όρο να εξασφάλιζαν τα μηχανήματα που θα απαιτούντο ώστε να είχαν και άδεια Γ τάξης. Σε στήριξη της θέσης αυτής γίνεται αναφορά στο άρθρο 9(1)(2) του Νόμου όπως και στην προαναφερθείσα εγκύκλιο. Στο βαθμό που η εισήγηση αυτή, όπως και άλλη εισήγηση για παράβαση των αρχών της χρηστής διοίκησης, βασίζεται στις πρόνοιες της εγκυκλίου που είναι σε αντίθεση με τους όρους των προσφορών, και κατά κύριο λόγο είναι εκεί που βασίζεται, το θέμα δεν εξετάζεται βέβαια περαιτέρω εν όψει της απόφασης στην Α.Ε.2574 και της επιτυχίας των εφέσεων ενώπιον μας επ' αυτού του θέματος. Αρκεί μόνο να αναφέρουμε την κατάληξη από την εν λόγω απόφαση (την οποία έδωσε ο Νικήτας, Δ.), στη σ. 697 ότι:
"Καταλήγουμε ότι η εγκύκλιος δεν είχε στην περίπτωση αυτή δεσμευτικό χαρακτήρα για τους λόγους που εξηγήσαμε. Κυρίως όμως διότι το θέμα ρυθμίστηκε από τους όρους προκήρυξης του διαγωνισμού που λογίζονται ως κανόνες δικαίου."
Στο βαθμό δε που η εισήγηση βασίζεται στο άρθρο 9(1)(2), παρατηρούμε, ανεξάρτητα από την ερμηνεία του, ότι εν πάση περιπτώσει ο Νόμος δεν εμπόδιζε τη διοίκηση να απαιτήσει, μέσω των όρων των προσφορών, αυστηρότερα κριτήρια ως προς τα προσόντα των προσφοροδοτών ώστε να μην μπορούσαν να υποβάλουν προσφορές αν δεν ήσαν κάτοχοι άδειας Α, Β ή Γ.
Η τελευταία εισήγηση, που γίνεται βέβαια μόνο για τον Αιτητή στην προσφυγή 376/96 αφού μόνο αυτόν μπορεί να αφορά, είναι ότι δεν ελήφθη υπ' όψη ότι η προσφορά του ήταν η χαμηλότερη. Η απάντηση σε τούτο είναι η ίδια η προαναφερθείσα τοποθέτηση της Τεχνικής Επιτροπής Αξιολόγησης την οποία και παραθέσαμε.
Οι προσφυγές αποτυγχάνουν και απορρίπτονται. Οι πρωτόδικες διαταγές για έξοδα παραμερίζονται και επιδικάζονται έξοδα τόσο πρωτοδίκως όσο και κατ' έφεση υπέρ της Δημοκρατίας και εναντίον των αιτητών ανερχόμενα σε £500.- σε κάθε προσφυγή, λαμβανομένου υπ' όψη ότι τόσο οι προσφυγές όσο και οι εφέσεις συνεκδικάσθησαν.
Oι προσφυγές απορρίπτονται με έξοδα.