|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2002) 3 ΑΑΔ 35
30 Iανουαρίου, 2002
[ΠΙΚΗΣ, Π., ΑΡΤΕΜΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΟΥ, ΚΑΛΛΗΣ, ΚΡΟΝΙΔΗΣ, Δ/στές]
ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΜΕΣΩ
ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Εφεσείοντες-Kαθ' ων η αίτηση,
v.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΚΟΥΤΣΟΥΠΙΔΗ,
Εφεσιβλήτου -Aιτητή.
(Aναθεωρητική Έφεση Aρ. 2900)
Δεδικασμένο ― Έννοια ― Παράβασή του εν προκειμένω, όπου η ΕΔΥ αιτιολόγησε την επιλογή για προαγωγή σχολιάζοντας ότι οριακά υπερέχει σε αξία ο προαχθείς σε διαδικασία επανεξέτασης ― Σύμφωνα με την ακυρωτική απόφαση, ο ίδιος δεν υπερείχε σε αξία.
Πρωτόδικα αποφασίστηκε πως παραβιάστηκε το δεδικασμένο που αφορούσε στην μη υπεροχή του ενδιαφερόμενου μέρους σε αξία.
Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου, απορρίπτοντας την έφεση, αποφάσισε ότι:
Οι αρχές του δεδικασμένου είναι καλώς γνωστές και αναφορά σε αυτές και τη νομολογία κάμνει το πρωτόδικο Δικαστήριο στην απόφαση του.
Έχοντας εξετάσει το θέμα, το Δικαστήριο δεν έχει καμιά αμφιβολία ότι η πρωτόδικη απόφαση ήταν ορθή και αναπόφευκτη επί του προκειμένου. Τα αναφερόμενα στην παρένθεση, δηλαδή ότι "αντίθετα έστω και οριακά υπερέχει", ουσιαστικά καθιστούν άνευ σημασίας τα προηγούμενα, δηλαδή το ότι το ενδιαφερόμενο μέρος "δεν υστερεί του Κουτσουπίδη σε αξία". Το δεδικασμένο, με βάση την απόφαση της 6.9.96, ήταν ότι το ενδιαφερόμενο μέρος δεν υπερέχει "σε αξία όπως αντικατοπτρίζεται στις ετήσιες αξιολογήσεις". Με το να αναφέρει η ΕΔΥ ότι έστω και οριακά υπερέχει, στην ουσία ανατρέπει τα αποφασισθέντα. Η έφεση πρέπει να απορριφθεί.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Pieris v. Republic (1983) C.L.R. 1054,
Γεωργίου v. Δημοκρατίας (1995) 3 Α.Α.Δ. 349.
Έφεση.
Έφεση από τους καθ' ων η αίτηση εναντίον της απόφασης Δικαστή του Aνωτάτου Δικαστηρίου (Yπόθεση Aρ. 296/98) ημερομηνίας 6/8/98, με την οποία ακυρώθηκε η προαγωγή, κατόπιν επανεξέτασης, του ιδίου ενδιαφερόμενου μέρους στη θέση Aνώτερου Λειτουργού Bιομηχανίας, Yπηρεσία Eμπορίου και Bιομηχανίας.
Α. Βασιλειάδης, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα, για τους Eφεσείοντες.
Α. Κωνσταντίνου, για τον Eφεσίβλητο.
Καμιά εμφάνιση για το Eνδιαφερόμενο Μέρος.
Cur. adv. vult.
ΠΙΚΗΣ, Π.: Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δοθεί
από τον Π. Αρτέμη, Δ..
ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ.: Η προαγωγή του ενδιαφερομένου μέρους Σόλωνα Κασίνη στη θέση Ανώτερου Λειτουργού Βιομηχανίας, Υπηρεσία Εμπορίου και Βιομηχανίας, ακυρώθηκε με δικαστική απόφαση ημερομηνίας 6.9.96 στις Προσφυγές 895/96 και 931/96. Μετά από επανεξέταση, η Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας (ΕΔΥ), στις 4.2.98 επαναπροήγαγε το ενδιαφερόμενο μέρος.
Ο εφεσίβλητος-αιτητής προσέβαλε και πάλιν την απόφαση με την Προσφυγή 296/98 και πέτυχε και πάλιν την ακύρωση της προαγωγής. Αντικείμενο της παρούσας έφεσης είναι η ακυρωτική αυτή απόφαση στην Υπόθεση 296/98.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο αποφάσισε την ακύρωση με βάση το γεγονός ότι η απόφαση της ΕΔΥ της 4.2.98 παρεβίασε τον κανόνα του δεδικασμένου, όπως αυτός εφαρμοζόταν μέσα από την πρώτη δικαστική απόφαση στις 6.9.96.
Στην αρχική της απόφαση της 27.11.97 η ΕΔΥ έκρινε "ότι ο Κασίνης Σόλωνας, . . . ., όπως αντικατοπτρίζεται στις ετήσιες αξιολογήσεις υπερέχει των ανθυποψηφίων του σε αξία . . . ". Το Δικαστήριο στην απόφαση του της 6.9.96 ανέφερε τα πιο κάτω:
"Έχοντας υπόψη το σύνολο της σταδιοδρομίας των δύο υποψηφίων και το περιεχόμενο των εμπιστευτικών εκθέσεων τους κατά τα τελευταία 10 έτη θεωρώ ότι η κρίση της Ε.Δ.Υ. ότι το Ε.Μ. υπερέχει σε αξία οφείλεται σε πλάνη της Ε.Δ.Υ. Η υπεροχή σε μόνο ένα στοιχείο για μόνο ένα έτος δεν μπορεί να καταλήξει σε διαπίστωση για "υπεροχή σε αξία όπως αντικατοπτρίζεται στις ετήσιες αξιολογήσεις." Επομένως η Ε.Δ.Υ. έχει ενεργήσει κάτω από την πλάνη ότι το Ε.Μ. υπερέχει σε αξία."
Καταλήγοντας στην απόφαση μετά την επανεξέταση η ΕΔΥ ανέφερε ότι "ο Κασίνης, όπως αντικατοπτρίζεται στις Υπηρεσιακές Εκθέσεις, με έμφαση στα τελευταία χρόνια στα οποία δίδεται ιδιαίτερη βαρύτητα, δεν υστερεί του Κουτσουπίδη σε αξία (αντίθετα έστω και οριακά υπερέχει) . . .". Το πρωτόδικο Δικαστήριο θεώρησε ότι, με την πιο πάνω απόφαση, ουσιαστικά η ΕΔΥ έκρινε και πάλι πως το ενδιαφερόμενο μέρος υπερείχε σε αξία του εφεσίβλητου-αιτητή, παραβιάζοντας έτσι το δεδικασμένο της απόφασης της 6.9.96.
Οι εφεσείοντες-καθ' ων η αίτηση προσβάλλουν το πιο πάνω εύρημα με τον ισχυρισμό ότι η αναφορά της ΕΔΥ σε "οριακή υπεροχή" δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι είναι εύρημα πως το ενδιαφερόμενο μέρος υπερέχει του αιτητή σε αξία και τούτο επιβεβαιώνεται από το γεγονός ότι τα πιο πάνω έχουν τοποθετηθεί σε παρένθεση.
Οι αρχές του δεδικασμένου είναι καλώς γνωστές και αναφορά σε αυτές και τη νομολογία κάμνει το πρωτόδικο Δικαστήριο στην απόφαση του. (Δέστε Halsbury's Law of England 3rd Ed. Vol. 15 p. 336, Pieris v. Republic (1983) C.L.R. 1054, Γεωργίου ν. Δημοκρατίας (1995) 3 Α.Α.Δ. 349 κ.λ.π.).
Έχοντας εξετάσει το θέμα δεν έχουμε καμμιά αμφιβολία ότι η πρωτόδικη απόφαση ήταν ορθή και αναπόφευκτη επί του προκειμένου. Τα αναφερόμενα στην παρένθεση, δηλαδή ότι "αντίθετα έστω και οριακά υπερέχει" ουσιαστικά καθιστούν άνευ σημασίας τα προηγούμενα, δηλαδή το ότι το ενδιαφερόμενο μέρος "δεν υστερεί του Κουτσουπίδη σε αξία". Το δεδικασμένο, με βάση την απόφαση της 6.9.96, ήταν ότι το ενδιαφερόμενο μέρος δεν υπερέχει "σε αξία όπως αντικατοπτρίζεται στις ετήσιες αξιολογήσεις". Με το να αναφέρει η ΕΔΥ ότι έστω και οριακά υπερέχει, στην ουσία ανατρέπει τα αποφασισθέντα. Ως εκ τούτου καταλήγουμε ότι η έφεση πρέπει να απορριφθεί.
Εν όψει της κατάληξης μας δεν θεωρούμε αναγκαίο, γιατί είναι πιά ακαδημαϊκό, να αποφασίσουμε τους λόγους αντέφεσης που προβάλλει ο εφεσίβλητος-αιτητής.
Η έφεση αποτυγχάνει και απορρίπτεται με έξοδα σε βάρος των εφεσειόντων. Η αντέφεση απορρίπτεται χωρίς διάταγμα για έξοδα.
H έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
H έφεση απορρίπτεται με έξοδα.