|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Δεν έχει εντοπιστεί νομοθεσία ή απόφαση ή δικονομικός θεσμός στον οποίο να κάνει αναφορά η απόφαση αυτή
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
(2002) 3 ΑΑΔ 15
25 Ιανουαρίου, 2002
[ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, ΗΛΙΑΔΗΣ, ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ/στές]
ΛΕΩΝIΔAΣ ΑΝΔΡEΟΥ ΚΑΙ AΛΛΟΙ,
Eφεσείοντες-Αιτητές,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΕΩΝ,
Eφεσιβλήτων-Kαθ' ων η αίτηση.
(Αναθεωρητική Έφεση Aρ. 2936)
Έννομο συμφέρον ― Αιτητή σε προσφυγή να προωθήσει την εκδίκαση της υπόθεσης, παρά την ικανοποίηση του αιτήματός του ― Κατάλοιπο ζημιάς.
Παρά την ικανοποίηση του αιτήματός τους για επίδομα ανεργίας, οι εφεσείοντες επέμειναν στην προώθηση της προσφυγής επικαλούμενοι κατάλοιπο ζημιάς.
Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου, απορρίπτοντας την έφεση, αποφάσισε ότι:
Κατά τη συζήτηση της έφεσης έγινε προσπάθεια να εντοπιστεί η ισχυριζόμενη ζημιά που παραμένει στους εφεσείοντες, εφόσον το αντικείμενο, όπως αυτό διατυπώνεται στο αιτητικό της προσφυγής, ικανοποιήθηκε πλήρως. Μολονότι δεν αφορά καθόλου στο ζήτημα που απασχόλησε στην έφεση, οι εφεσείοντες ισχυρίζονται πως δικαιούνται σε αποζημιώσεις από το Ταμείο, γιατί τερματίστηκαν οι υπηρεσίες τους λόγω πλεονασμού. Δεν αποχώρησαν οικειοθελώς από την υπηρεσία τους στο ΡΙΚ, αλλά ως αποτέλεσμα διοικητικής, όπως την χαρακτηρίζει ο δικηγόρος τους, απόφαση του Ιδρύματος. Το σχόλιο του Δικαστηρίου επί του σημείου είναι πως, αν οι εφεσείοντες έχουν τέτοιο δικαίωμα ας το διεκδικήσουν καταλλήλως.
Ο δικηγόρος των εφεσειόντων, είπε πως η είσπραξη των επιδομάτων έγινε 6 μήνες μετά την υποβολή των σχετικών αιτημάτων χωρίς να προστεθεί σ' αυτά τόκος. Δηλαδή η μη πληρωμή τόκου, κατά το συνήγορο, συνιστά κατάλοιπο ζημιάς η οποία και διατηρεί το έννομο τους συμφέρον στην προώθηση της προσφυγής. Η νομοθεσία βεβαίως δεν προβλέπει πληρωμή τόκου στο επίδομα το οποίο, εν πάση περιπτώσει, πληρώθηκε μέσα σε εύλογο χρονικό διάστημα από την υποβολή των αιτημάτων.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
Έφεση.
Έφεση από τους αιτητές εναντίον της απόφασης Δικαστή του Aνωτάτου Δικαστηρίου (Yπόθεση Aρ. 806/98), ημερομηνίας 26/10/99, με την οποία απορρίφθηκε, ελλείψει έννομου συμφέροντος, η προσφυγή τους κατά της απόρριψης των ιεραρχικών προσφυγών τις οποίες υπέβαλαν εναντίον της απόρριψης του αιτήματός τους για χορήγηση σ' αυτούς επιδόματος ανεργίας λόγω πρόωρης αφυπηρέτησής τους από το P.I.K.
Α. Σ. Αγγελίδης, για τους Eφεσείοντες.
Γ. Κυριακίδου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Eφεσίβλητους.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ.: Έχει σημασία να παραθέσουμε το αιτητικό στην προσφυγή των εφεσειόντων:
«Δήλωση του Δικαστηρίου ότι η πράξη και/ή απόφαση του καθ' ου η αίτηση με το τυποποιημένο και/ή όμοιο περιεχόμενο με την οποία απέρριψε τις ιεραρχικές προσφυγές που άσκησαν οι αιτητές κατά της απόφασης του Διευθυντή Υπηρεσιών Κοινωνικών Ασφαλίσεων σε σχέση με αίτημα για επίδομα ανεργίας μετά την πρόωρη αφυπηρέτηση τους από το ΡΙΚ στα πλαίσια του «στρατηγικού σχεδίου του ΡΙΚ για μείωση του προσωπικού» είναι άκυρη και χωρίς έννομο αποτέλεσμα».
Η προσφυγή καταχωρίστηκε στις 18.9.98 μετά από την απόρριψη του αιτήματος των εφεσειόντων για παροχή σ' αυτούς επιδόματος ανεργίας. Προτού εκδοθεί όμως η πρωτόδικη απόφαση καταβλήθηκε στους εφεσείοντες το επίδομα ανεργίας που αξίωναν για 156 ημέρες, που είναι και η ανώτατη χρονική περίοδος που προβλέπεται στο Νόμο. (Δες εδάφιο 2 του άρθρου 32 του περί Κοινωνικών Ασφαλίσεων Νόμου του 1980-1997).
Ο συνάδελφος, που δίκασε πρωτόδικα την προσφυγή, έκρινε πως οι εφεσείοντες δεν είχαν πλέον έννομο συμφέρον στην προώθηση της, εφόσον το σύνολο της απαίτησης τους για επίδομα ανεργίας, όπως προβλέπεται στο Νόμο, είχε καταβληθεί σ' αυτούς. Η ικανοποίηση της απαίτησης των εφεσειόντων, που ήταν καθαρά υλική, άφηνε την προσφυγή χωρίς οποιοδήποτε κατάλοιπο ζημιάς σ' αυτούς, που θα μπορούσε να απαιτηθεί με πολιτική αγωγή σύμφωνα με το άρθρο 146.6 του Συντάγματος.
Ο δικηγόρος των εφεσειόντων υποστήριξε πρωτοδίκως, και ενώπιόν μας, πως η απόφαση του συναδέλφου μας είναι εσφαλμένη. Εισηγείται πως παραμένει ζημιά στους εφεσείοντες, η οποία προκύπτει από το περιεχόμενο της αιτιολογίας της προσβαλλόμενης απόφασης, γιατί σ' αυτήν αναφέρεται πως οι εφεσείοντες αποχώρησαν οικειοθελώς από την υπηρεσία τους στο ΡΙΚ, και επομένως δεν μπορεί να θεωρηθεί πως τερματίστηκαν οι υπηρεσίες τους λόγω πλεονασμού. Ανοίγουμε μια παρένθεση για να αναφέρουμε πως οι εφεσείοντες ήσαν υπάλληλοι του ΡΙΚ μέχρι 31.12.97, και αποχώρησαν από την υπηρεσία σύμφωνα με σχέδιο που ετοίμασε το Ίδρυμα για πρόωρη ευδόκιμη αφυπηρέτηση.
Κατά τη συζήτηση της έφεσης προσπαθήσαμε να εντοπίσουμε την ισχυριζόμενη ζημιά που παραμένει στους εφεσείοντες εφόσον το αντικείμενο, όπως αυτό διατυπώνεται στο αιτητικό της προσφυγής, ικανοποιήθηκε πλήρως. Μολονότι δεν αφορά καθόλου στο ζήτημα που μας απασχόλησε στην έφεση, αντιλαμβανόμαστε τους εφεσείοντες να ισχυρίζονται πως δικαιούνται σε αποζημιώσεις από το Ταμείο, γιατί τερματίστηκαν οι υπηρεσίες τους λόγω πλεονασμού. Δεν αποχώρησαν οικειοθελώς από την υπηρεσία τους στο ΡΙΚ, αλλά ως αποτέλεσμα διοικητικής, όπως την χαρακτηρίζει ο δικηγόρος τους, απόφαση του Ιδρύματος. Το σχόλιο μας επί του σημείου είναι πως, αν οι εφεσείοντες έχουν τέτοιο δικαίωμα ας το διεκδικήσουν καταλλήλως. Επί του προκειμένου δεν εκφέρουμε άποψη.
Στο τέλος της συζήτησης ο δικηγόρος των εφεσειόντων, προφανώς επειδή εξήντλησε τα επιχειρήματα του, μας είπε πως η είσπραξη των επιδομάτων έγινε 6 μήνες μετά την υποβολή των σχετικών αιτημάτων χωρίς να προστεθεί σ' αυτά τόκος. Δηλαδή η μη πληρωμή τόκου, κατά το συνήγορο, συνιστά κατάλοιπο ζημιάς η οποία και διατηρεί το έννομο τους συμφέρον στην προώθηση της προσφυγής. Η νομοθεσία βεβαίως δεν προβλέπει πληρωμή τόκου στο επίδομα το οποίο, εν πάση περιπτώσει, πληρώθηκε μέσα σε εύλογο χρονικό διάστημα από την υποβολή των αιτημάτων.
Η έφεση απορρίπτεται με £600 έξοδα.
H έφεση απορρίπτεται με έξοδα.