CyLaw | Αναφορικά μ'εμάς | Επικοινωνία

(2002) 3 ΑΑΔ 821

ΝΙΚΗΤΑΣ, Δ.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου

ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ.: Με απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου, ημερομηνίας 20.11.1998, ακυρώθηκε απόφαση της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας (ΕΔΥ) με την οποία προήχθησαν στη θέση Ανώτερου Κτηματολογικού Λειτουργού, Τμήμα Κτηματολογίου και Χωρομετρίας, από 15.10.1992, οι Π. Πολυκάρπου, Χρ. Θεοδώρου, Ζ. Λάμπρου, Ε. Μουρουζίδης, Φ. Νικολάου και Αιμ. Μακρίδης. (Βλ. Κίκης Ονουφρίου ν. ΕΔΥ, ΑΕ2037, 20.11.1998). Στα πλαίσια της επανεξέτασης που ακολούθησε και, εφόσον ο λόγος της ακυρωτικής απόφασης αναγόταν στη σύσταση του Διευθυντή, η ΕΔΥ αποφάσισε να μην παραπέμψει το θέμα εξ αρχής στη Συμβουλευτική Επιτροπή, αλλά η επανεξέταση να γίνει από το επόμενο στάδιο, με υποψηφίους όλους εκείνους που είχαν κριθεί ως προσοντούχοι από τη Συμβουλευτική Επιτροπή, και να καλέσει το Διευθυντή να προβεί σε νέα σύσταση. Στη συνέχεια, κατά τη συνεδρία της 1.2.1999, προσήλθε ο Αναπληρωτής Γενικός Διευθυντής του Υπουργείου Εσωτερικών (εφόσον ο νυν Διευθυντής του Τμήματος ήταν ένας από τους αρχικούς υποψηφίους) ο οποίος, αφού τόνισε ότι η σύστασή του αφορούσε τον ουσιώδη χρόνο, δήλωσε ότι, από τη μελέτη των ενώπιόν του στοιχείων, μεταξύ των οποίων και οι φάκελοι των υποψηφίων, έκρινε ως καταλληλότερα τα ίδια έξι (πιο πάνω) ενδιαφερόμενα μέρη και τα σύστησε για προαγωγή στη θέση. Ακολούθως, η ΕΔΥ, όπως αναφέρεται στα πρακτικά, προέβη στην αξιολόγηση των υποψηφίων με βάση τον ουσιώδη χρόνο και, αφού έλαβε υπόψη τα στοιχεία των υποψηφίων και τη σύσταση του Αναπληρωτή Γενικού Διευθυντή του Υπουργείου Εσωτερικών, έκρινε ως καταλληλότερα τα έξι ενδιαφερόμενα μέρη και τα προήγαγε στη θέση αναδρομικά από τις 15.10.1992.

Ο πρώτος λόγος έφεσης που προβάλλεται είναι ότι εσφαλμένα κρίθηκε πρωτόδικα ότι ο Αναπληρωτής Γενικός Διευθυντής του Υπουργείου Εσωτερικών ήταν ο μόνος αρμόδιος να προβεί σε σύσταση, ως ο ιεραρχικά ανώτερος λειτουργός στην όλη δομή του Υπουργείου& και τούτο για το λόγο ότι ο εν λόγω Γενικός Διευθυντής ούτε προϊστάμενος Τμήματος ήταν ούτε μπορούσε να ενεργήσει ως προϊστάμενος Τμήματος, εφόσον οι κενές θέσεις ανήκαν σε Τμήμα. Σε σύσταση μπορούσε να προβεί μόνο ο Διευθυντής του Τμήματος, στη δε απουσία του ή αν η θέση ήταν κενή, ο Αναπληρωτής Διευθυντής του Τμήματος και όχι ο Αναπληρωτής Γενικός Διευθυντής του Υπουργείου Εσωτερικών.

Προς υποστήριξη της θέσης του ο δικηγόρος του εφεσείοντος επικαλέσθηκε την απόφαση στη Λάρκος ν. ΕΔΥ, ΑΕ2482, ημερομηνίας 3.11.2000, όπου αποφασίσθηκε ότι, εφόσον ο Διευθυντής του Τμήματος Φόρου Εισοδήματος βρισκόταν με προαφυπηρετική άδεια, το κενό θα μπορούσε να πληρωθεί με αναπληρωματικό διορισμό, όπως ειδικά προβλέπεται στο άρθρο 42 του περί Δημόσιας Υπηρεσίας Νόμου (1/90), ώστε ο Αναπληρωτής Διευθυντής του Τμήματος να προβεί σε σύσταση ενώπιον της ΕΔΥ.

Η εισήγηση του δικηγόρου του εφεσείοντος δεν μας βρίσκει σύμφωνους. Η παρούσα υπόθεση διαφοροποιείται από την υπόθεση Λάρκου. Εδώ, ο Διευθυντής του Τμήματος Κτηματολογίου και Χωρομετρίας δεν απουσίαζε, ούτε η θέση του ήταν κενή. Αντίθετα, ο Διευθυντής του Τμήματος Κτηματολογίου και Χωρομετρίας κατείχε τη θέση του και, επομένως, δεν συνέτρεχαν οι προϋποθέσεις εφαρμογής του άρθρου 42 για διορισμό Αναπληρωτή Διευθυντή& και, εφόσον δεν αμφισβητείται ότι ο Διευθυντής του Τμήματος Κτηματολογίου και Χωρομετρίας δεν μπορούσε να προβεί σε σύσταση για το λόγο ότι ήταν ένας από τους αρχικούς υποψηφίους, μόνος πλέον αρμόδιος να προβεί σε σύσταση ήταν ο Αναπληρωτής Γενικός Διευθυντής του Υπουργείου Εσωτερικών, ως ο ιεραρχικά ανώτερος λειτουργός στην όλη δομή του Υπουργείου.

Ο δεύτερος λόγος έφεσης που προβάλλεται είναι ότι εσφαλμένα κρίθηκε πρωτόδικα ότι η σύσταση του Αναπληρωτή Γενικού Διευθυντή του Υπουργείου Εσωτερικών δεν περιείχε αιτιολογία και, επομένως, τα όσα ανέφερε δεν υπέκειντο σε δικαστικό έλεγχο& και τούτο γιατί, όπως προκύπτει από τα πρακτικά, ο Αναπληρωτής Γενικός Διευθυντής αιτιολόγησε τη σύστασή του με το να δηλώσει ότι θεωρούσε τα ενδιαφερόμενα μέρη ως τους «καταλληλότερους υποψήφιους».

Δ.