― ― ― ― ―

― ― ― ― ―

Η διαφορά είχε εγερθεί κάτω από τις ακόλουθες συνθήκες. Η Υπηρεσία διαπίστωσε, μετά από έρευνα που έκαμε στις 13.5.98, ότι κυκλοφόρησαν στην εντόπια αγορά αναπτήρες που έμοιαζαν με παιγνίδια που εύκολα τα παιδιά μπορούσαν να εκλάβουν σαν τέτοια. Διαγραφόταν ωστόσο και ήταν ορατός ο κίνδυνος για την ασφάλεια και την υγεία τους, αφού ήταν δυνατή η διαρροή του υγραερίου που περιείχαν. Σε αποθήκη της εφεσίβλητης βρέθηκαν την επομένη από την Υπηρεσία 20.000 από τους αναπτήρες αυτούς, τους οποίους είχε εισάξει στην Κύπρο η πρώτη από την Κίνα.

Στις 14.5.98 επιδόθηκε στην εφεσίβλητη η λεγόμενη «ειδοποίηση αναστολής» για την οποία κάμνει πρόβλεψη το άρθρ. 9 του περί Ασφάλειας Καταναλωτικών Προϊόντων Νόμου του 1994 (ν. 74(1)/94 όπως τροποποιήθηκε). Την ειδοποίηση επέδωσε η Υπηρεσία «ως Εντεταλμένη Υπηρεσία», όπως ο όρος ερμηνεύεται από τις διατάξεις του άρθρ. 2 του νόμου. Η ειδοποίηση, ακολουθώντας περίπου τη φρασεολογία του άρθρ. 9(1), απαγόρευσε στην εφεσίβλητη, χωρίς τη συγκατάθεση της Υπηρεσίας να προβεί στη «διάθεση, προσφορά για διάθεση, συμφωνία για διάθεση, και έκθεση για διάθεση» των καταναλωτικών προϊόντων που καθόρισε δηλαδή της παραπάνω ποσότητας αναπτήρων. Η περίοδος ισχύος της ειδοποίησης, όπως ρητά αναφέρεται σ΄ αυτή (και το άρθρ. 9(1)), ήταν μέχρι 6 μήνες, που είναι η μακρύτερη περίοδος για την οποία μπορεί να ισχύσει τέτοια ειδοποίηση.

Το επίμαχο έγγραφο είναι η ανακοίνωση ημερ. 29.5.98 που εξέδωσε το Υπουργείο με εντολή του Γενικού Διευθυντή του. Εξάλλου το περιεχόμενό της ήταν το αντικείμενο της προσφυγής. Η ανακοίνωση διανεμήθηκε με εντολή του Γενικού Διευθυντή στα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Και είναι παραδεκτό ότι επιδόθηκε στην εφεσίβλητη εταιρεία. Η ανακοίνωση αναφέρει ότι η Υπηρεσία, ύστερα από έλεγχο, εντόπισε μεγάλο αριθμό αναπτήρων, επικίνδυνων, όπως χαρακτηρίζονται, για την ασφάλεια των καταναλωτών και ιδιαίτερα των παιδιών. Περαιτέρω επισημάνθηκε ότι η κατασκευή τους ήταν τέτοια που δυνατό να προκαλούσε διαρροή του υγραερίου που περιείχαν κατά τη ρύθμιση έντασης της φλόγας. Η ανακοίνωση καλούσε, χωρίς περιστροφές, όλους τους πωλητές «δηλαδή εισαγωγείς, χονδρέμπορους και λιανοπώλες των αναπτήρων (που είχε εισάξει η εφεσίβλητη από την Κίνα) να τους αποσύρουν αμέσως από τα καταστήματά τους. Και τους απείλησε με τη λήψη άμεσων νομικών μέτρων σε περίπτωση παράλειψής τους να συμμορφωθούν.

Το πρωτόδικο δικαστήριο έκρινε ότι η ειδοποίηση αναστολής ήταν προσωρινής χρονικής διάρκειας και περιόριζε τη διάθεση των αναπτήρων για περίοδο έξι μόνο μηνών. Δεν μπορούσε όμως να λεχθεί το ίδιο και για την απόφαση που περιείχε η παραπάνω ανακοίνωση, η οποία ισοδυναμούσε με απόλυτη απαγόρευση. Μπορούσε επομένως μια και έπληττε τα συμφέροντα της εφεσίβλητης να προσβληθεί αυτοτελώς ως εκτελεστή διοικητική πράξη. Γι΄ αυτό και δεν έγινε δεκτή η προδικαστική ένσταση. Στη συνέχεια έκρινε ότι την αρμοδιότητα για τέτοιας φύσεως απόφαση δεν είχε η εντεταλμένη Υπηρεσία, αλλά ο Υπουργός Εμπορίου, Βιομηχανίας και Τουρισμού με βάση τις διατάξεις του άρθρ. 7(1). Γι΄ αυτό και ακύρωσε την πράξη ως προερχόμενη από αναρμόδιο όργανο, δηλ. την Υπηρεσία, στην οποία ουδέποτε μεταβιβάστηκε τέτοια εξουσία.

Είναι σωστό να έχουμε υπόψη τί ακριβώς προβλέπει το άρθρ. 7(1)(α) που αφορά την απαγορευτική ειδοποίηση, την έκδοση της οποίας η διάταξη ανέθεσε στον Υπουργό Εμπορίου. Ορίζει ότι:

Ηταν η άποψη της Δημοκρατίας ότι η ανακοίνωση δε δημιούργησε υποχρεώσεις στην εφεσίβλητη που δεν υπήρχαν πριν από την έκδοσή της ούτε έθιξε οποιαδήποτε συμφέροντα. Εγινε κάποια προσπάθεια σύνδεσης της κρινόμενης υπόθεσης με το αποτέλεσμα της προσφυγής μεταξύ των ιδίων διαδίκων με αρ. 743/98 Miκael Trading Co Ltd v. Κυπριακής Δημοκρατίας, ημερ. 3.4.2000. Είναι όμως άσχετη διότι, όπως υπέδειξε ο δικηγόρος της εφεσίβλητης, το αντικείμενο της ήταν διαφορετικό. Η απάντηση της διοίκησης σε παράκληση της εφεσίβλητης να επιτραπεί η εμπορία των αναπτήρων, αφού επικολληθεί σ΄ αυτούς προειδοποίηση των κινδύνων από τη χρήση τους, κρίθηκε από το Νικολάου, Δ., αφού αναφέρθηκε σε παρόμοια κατάσταση πραγμάτων στην ΑΕ 2363, Δημοκρατία ν. Vassiliades Pharmacies Ltd, ημερ. 14.9.99, ότι η πράξη εκείνη δεν ήταν προσβλητή όντας μη εκτελεστή.

Η διαπλοκή που επιχειρήθηκε μεταξύ της ειδοποίησης αναστολής [άρθρ. 9(1)] και της ανακοίνωσης για την οποία προνοεί το άρθρ. 9(6), όπως τροποποιήθηκε από το άρθρ. 4(1) του τροποποιητικού νόμου αρ. 99(1)/97, δεν βρίσκει στην προκείμενη περίπτωση έρεισμα. Διαβάζουμε το εδ. (6):

Η επίδικη πράξη δεν περιορίζεται απλώς σε ενημέρωση των ενδιαφερομένων με τον τρόπο που προβλέπει το άρθρ. 9(6) και την ανάγκη τήρησης της κειμένης συναφούς νομοθεσίας, αλλά διαλαμβάνει ρύθμιση επιτακτικού χαρακτήρα (έχω ήδη δώσει τα κύρια σημεία της ανακοίνωσης), θίγουσα έννομα συμφέροντα. Περαιτέρω, είναι εμφανής η αμεσότητα εκτέλεσης που είναι ένα από τα γνωρίσματα της εκτελεστής διοικητικής πράξης. Επεται ότι τέτοιας εμβέλειας απόφαση μπορούσε να πάρει μόνο ο αρμόδιος Υπουργός κάμνοντας χρήση των εξουσιών του κάτω από τις διατάξεις του άρθρ. 7.

ΝΙΚΗΤΑΣ, Δ.