|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2001) 3 ΑΑΔ 972
15 Νοεμβρίου, 2001
[ΠΙΚΗΣ, Π., ΑΡΤΕΜΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΟΥ, ΚΑΛΛΗΣ, ΚΡΟΝΙΔΗΣ, Δ/στές]
ΤΣΙΜΕΝΤΟΠΟΙΪΑ ΒΑΣΙΛΙΚΟΥ ΛΤΔ,
Εφεσείοντες,
ν.
ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΟΥ ΑΞΙΩΝ ΚΥΠΡΟΥ,
Εφεσιβλήτων.
(Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 2862)
Χρηματιστήριο Αξιών Κύπρου ― Ερμηνεία του Άρθρου 6 του Πίνακα 1 των περί Αξιών και Χρηματιστηρίου Αξιών Κύπρου Κανονισμών του 1995 (Κ.Δ.Π. 214/95) ― Εισφορά ετήσιου ποσού από τον εκδότη που έχει εισηγμένες στο Χρηματιστήριο κινητές αξίες βάσει της «χρηματιστηριακής τους αξίας» ― Εννοείται βάσει της χρηματιστηριακής αξίας του συνόλου των κινητών αξιών εκάστου εκδότη.
Οι εφεσείοντες επεδίωξαν τόσο πρωτόδικα όσο και κατ' έφεση την ακύρωση της απόφασης με την οποία φορολογήθηκαν ξεχωριστά για κάθε κατηγορία μετοχών τους εισηγμένων στο Χρηματιστήριο και όχι επί του συνόλου αυτών.
Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου, επιτρέποντας την έφεση, αποφάσισε ότι:
Η αντωνυμία «τους», στο μέρος του Άρθρου 6, αναφέρεται όντως στις κινητές αξίες. Πλην, οι εκδότες δεν είναι το αντικείμενο αλλά το υποκείμενο της φορολογίας. Η παραπομπή της αντωνυμίας «τους» στο αντικείμενο της φορολογίας δεν επιλύει το πρόβλημα. Η ρύθμιση του Άρθρου 6 αναφέρεται στη φορολογική υποχρέωση του εκδότη των μετοχών, του υποκειμένου της φορολογίας. Η αντωνυμία «τους» δεν καθορίζει, αφ' εαυτής, την υποχρέωση του υποκειμένου της φορολογίας, αλλά την αξία του αντικειμένου της φορολογίας. Το ζητούμενο είναι η υποχρέωση των εκδοτών σε φορολογία. Η μόνη ουσιαστική ένδειξη, που παρέχεται από το Άρθρο 6, επί του προκειμένου, έγκειται στον προσδιορισμό της υποχρέωσης, συγκείμενης στην καταβολή ενός «ετήσιου ποσού». Η υποχρέωση αυτή συνταυτίζεται με το σύνολο της αξίας των «κινητών αξιών» και όχι με εκάστη από αυτές. Συναρτάται, συνεπώς, η υποχρέωση του εκδότη για την καταβολή δικαιωμάτων με το άθροισμα της αξίας των μετοχών που εισάγονται στο Χρηματιστήριο. Η διαπίστωση αυτή καταρρίπτει το βάθρο της επίδικης διοικητικής απόφασης.
Η έφεση επιτυγχάνει με έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Vita-Ora Company Ltd v. Republic (Minister of Finance a.o.) (1973) 3 C.L.R. 273,
Savva a.o. v. Republic (1978) 3 C.L.R. 198,
KEO Ltd v. Republic (1982) 3 C.L.R. 141,
Χατζηπαύλου v. Α.Η.Κ. (1991) 3 Α.Α.Δ. 11.
Έφεση.
Έφεση από τους αιτητές, εκδότες μετοχών, εναντίον της απόφασης Δικαστή του Ανωτάτου Δικαστηρίου (Αρ. Προσφυγών 850/97, 544/98) ημερομηνίας 26/5/99 με την οποία οι καθ' ων η αίτηση φορολόγησαν τις μετοχές τις οποίες είχαν εισηγμένες στο Χρηματιστήριο ξεχωριστά και ανάλογα προς την αξία των μετοχών εκάστου τίτλου και όχι αθροιστικά με βάση την αξία του συνόλου των μετοχών αυτών.
Κ. Βελάρης, για τους Εφεσείοντες.
Γ. Τριανταφυλλίδης, για τους Εφεσίβλητους.
Cur. adv. vult.
ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ: Την απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Γ.Μ. Πικής, Π..
ΠΙΚΗΣ, Π.: Το ζήτημα, που τίθεται προς επίλυση στην έφεση, είναι το ίδιο και κατ' ουσίαν το μόνο το οποίο τέθηκε και εξετάστηκε πρωτόδικα. Αφορά την ερμηνεία του Άρθρου 6 του Πίνακα 1 των περί Αξιών και Χρηματιστηρίου Αξιών Κύπρου Κανονισμών του 1995, (Κ.Δ.Π. 214/95). Η επίμαχη κανονιστική διάταξη προβλέπει:-
«6. Ετήσια εισφορά
Οι Εκδότες που έχουν εισηγμένες στο Χρηματιστήριο κινητές αξίες, θα εισφέρουν ένα ετήσιο ποσό, με βάση τη χρηματιστηριακή τους αξία, ως ακολούθως:
- μέχρι ένα εκατομμύριο ........................................... £750,00
- για κάθε πρόσθετο εκατομμύριο από το
πρώτο εκατομμύριο μέχρι το πέμπτο
εκατομμύριο ............................................................. £200,00
- μετά το πέμπτο εκατομμύριο, για κάθε
πρόσθετο εκατομμύριο ........................................... £100,00»
Οι εφεσείοντες είναι εκδότες μετοχών, που εισήχθησαν στο Χρηματιστήριο. Το ερώτημα, το οποίο τίθεται, είναι κατά πόσο η φορολογία, στην οποία υπόκεινται βάσει του Άρθρου 6, είναι ίση με τα δικαιώματα που αντιστοιχούν προς το άθροισμα της αξίας του συνόλου των μετοχών που εισήγαγαν ή ανάλογη προς την αξία των μετοχών εκάστου τίτλου, ξεχωριστά υπολογιζόμενης. Στη δεύτερη περίπτωση, η υποχρέωση μεγεθύνεται, εφόσον τα δικαιώματα για κάθε κατηγορία κινητών αξιών καθορίζονται από μηδενική βάση, με επακόλουθο να υπόκεινται στην αυξημένη φορολογία του πρώτου εκατομμυρίου.
Οι εφεσίβλητοι φορολόγησαν τους εφεσείοντες ξεχωριστά για κάθε κατηγορία μετοχών, αυξάνοντας, τοιουτοτρόπως, τις φορολογικές τους υποχρεώσεις. Οι εφεσείοντες προσέφυγαν στο Δικαστήριο, με αίτημα την ακύρωση της απόφασης αυτής, ως νομικά εσφαλμένης.
Ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου προβλήθηκαν διϊστάμενες ερμηνείες του Άρθρου 6, με σημείο αναφοράς την αντωνυμία «τους», η οποία παρεμβάλλεται μεταξύ των λέξεων «χρηματιστηριακή» και «αξία» στο εισαγωγικό μέρος του Άρθρου 6.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο αποδέχτηκε την ερμηνεία που αποδίδουν στο Άρθρο 6 οι εφεσίβλητοι και επικύρωσε την απόφασή τους.
Οι εφεσείοντες υποστήριξαν και ενώπιόν μας τις ερμηνευτικές θέσεις για το Άρθρο 6 που ανέπτυξαν πρωτοδίκως και, συναφώς, το άκυρο της φορολογίας που τους επιβλήθηκε. Αναφέρθηκαν, επίσης, στην καθιερωμένη αρχή ερμηνείας φορολογικών νόμων, απολήγουσας στη θέση ότι αυτοί εφαρμόζονται αυστηρά, αποκλειομένης της συνάρτησής τους με οποιοδήποτε ευρύτερο σκοπό του νομοθέτη. παραπέμποντας προς τούτο στο Halsbury's Laws of England, 3η Έκδοση, Τόμος 36, σελ. 416, παράγραφος 633 και στις αποφάσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου στις Vita-Ora Company Ltd. v. Republic (Minister of Finance and Another) (1973) 3 C.L.R. 273, 276· Savva & Others v. The Republic (1978) 3 C.L.R. 198, 201· KEO Ltd. v. Republic (1982) 3 C.L.R. 141, 147, 148.
Αντίθετη είναι η θέση των εφεσιβλήτων, οι οποίοι ταυτίζουν την άποψή τους καθ' όλα με την πρωτόδικη απόφαση. Αποκήρυξαν, ορθά κατά την κρίση μας, τη θέση που υποστήριξαν πρωτοδίκως - ότι η ερμηνεία του Άρθρου 6 υπόκειται στον κανόνα του λογικά εφικτού της ερμηνείας που ισχύει αναφορικά με τα σχέδια υπηρεσίας. Όπως διασαφηνίζεται στη Χατζηπαύλου ν. Α.Η.Κ. (1991) 3 Α.Α.Δ. 11, τα σχέδια υπηρεσίας αποτελούν ιδιάζουσας μορφής νομοθετήματα, η ερμηνεία των προνοιών των οποίων διακρίνεται από την ερμηνεία της καθαυτό νομοθεσίας, η οποία δεν μπορεί να είναι άλλη από τη μόνη, εξ αντικειμένου, παραδεκτή.
Δε διαφωνούμε με τον πρωτόδικο Δικαστή - ότι η αντωνυμία «τους», στο μέρος του Άρθρου 6 που έχουμε επισημάνει, αναφέρεται όντως στις κινητές αξίες. Πλην, οι εκδότες δεν είναι το αντικείμενο αλλά το υποκείμενο της φορολογίας. Η παραπομπή της αντωνυμίας «τους» στο αντικείμενο της φορολογίας δεν επιλύει το πρόβλημα. Η ρύθμιση του Άρθρου 6 αναφέρεται στη φορολογική υποχρέωση του εκδότη των μετοχών, του υποκειμένου της φορολογίας. Η αντωνυμία «τους» δεν καθορίζει, αφ' εαυτής, την υποχρέωση του υποκειμένου της φορολογίας, αλλά την αξία του αντικειμένου της φορολογίας. Το ζητούμενο είναι η υποχρέωση των εκδοτών σε φορολογία. Η μόνη ουσιαστική ένδειξη, που παρέχεται από το Άρθρο 6, επί του προκειμένου, έγκειται στον προσδιορισμό της υποχρέωσης, συγκείμενης στην καταβολή ενός «ετήσιου ποσού». Η υποχρέωση αυτή συνταυτίζεται με το σύνολο της αξίας των «κινητών αξιών» και όχι με εκάστη από αυτές. Συναρτάται, συνεπώς, η υποχρέωση του εκδότη για την καταβολή δικαιωμάτων με το άθροισμα της αξίας των μετοχών που εισάγονται στο Χρηματιστήριο. Η διαπίστωση αυτή καταρρίπτει το βάθρο της επίδικης διοικητικής απόφασης.
Η έφεση επιτρέπεται με έξοδα, κατ' έφεση και πρωτοδίκως.
Η πρωτόδικη απόφαση παραμερίζεται. Η επίδικη διοικητική απόφαση ακυρώνεται στο σύνολό της, βάσει των διατάξεων του Άρθρου 146.4(β) του Συντάγματος.
Η�έφεση επιτυγχάνει με έξοδα.