|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2001) 3 ΑΑΔ 963
15 Νοεμβρίου, 2001
[ΠΙΚΗΣ, Π., ΑΡΤΕΜΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΟΥ, ΚΑΛΛΗΣ,
ΚΡΟΝΙΔΗΣ, Δ/στές]
ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΙΔΙΩΤΙΚΩΝ ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΩΝ ΚΥΠΡΟΥ,
Εφεσείοντες,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ ΤΟΥ
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ,
Εφεσιβλήτων.
(Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 2825)
Έννομο Συμφέρον ― Ενεστώς ― Πρέπει να υφίσταται και στο στάδιο έκδοσης της απόφασης, όχι μόνο σε κείνο της καταχώρισης της προσφυγής ― Οι εφεσείοντες δεν υπήρχαν σαν σύνδεσμος κατά το χρόνο ίδρυσης και λειτουργίας των Κρατικών Ινστιτούτων, που προσέβαλαν ― Στερούντο εννόμου συμφέροντος.
Προσφυγή βάσει του Άρθρου 146 του Συντάγματος ― Αντικείμενο ― Παράλειψη οφειλόμενης ενέργειας ― Πρέπει να τίθεται ως θεραπεία στο αιτητικό.
Έξοδα ― Ακολουθούν το αποτέλεσμα της δίκης.
Οι εφεσείοντες επεδίωξαν την προσβολή της ορθότητας της εκκαλούμενης απόφασης, με την οποία κρίθηκε πως δεν είχαν έννομο συμφέρον προσβολής της επίδικης απόφασης.
Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου, απορρίπτοντας την έφεση, αποφάσισε ότι:
1. Με δεδομένο ότι, καθώς προέκυπτε από το ιστορικό, τα Κρατικά Ινστιτούτα Επιμόρφωσης προϋπήρχαν της σύστασης των εφεσειόντων ως συνδέσμου, οι εφεσείοντες δεν είχαν κατά το χρόνο ίδρυσης και λειτουργίας των εν λόγω Ινστιτούτων έννομο συμφέρον, ενώ η νομολογία απαιτεί την ύπαρξή του και κατά το χρόνο έκδοσης της πράξης ή απόφασης.
Η έλλειψη εννόμου συμφέροντος είναι προφανής.
2. Από τους διάφορους λόγους που τίθενται με την έφεση, απάντηση χρειάζεται, αλλά οπωσδήποτε σύντομη, σε σχέση με μόνο εκείνους με τους οποίους προβάλλεται ότι το Δικαστήριο δεν έλαβε υπόψη ότι εγειρόταν για εξέταση και ζήτημα "παράλειψης" όπως και σε σχέση με ένα άλλο, εκείνο που αφορά την πρωτόδικη διαταγή για έξοδα εναντίον των εφεσειόντων. Επισημαίνεται, ως προς το πρώτο, ότι ζήτημα εκτελεστής παράλειψης δεν τέθηκε με την προσφυγή. Ως προς τα έξοδα, η διαταγή είναι ευθυγραμμισμένη με τη νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Συμεωνίδου κ.ά. v. Δημοκρατίας (Αρ. 2) (1993) 3 Α.Α.Δ. 258,
Dias United Publishing Co. Ltd v. Δημοκρατίας (1996) 3 Α.Α.Δ. 550,
Tasni Trading Co. Ltd v. Αρχής Ηλεκτρισμού Κύπρου (2001) 3 Α.Α.Δ. 242.
Έφεση.
Έφεση από τους αιτητές εναντίον της απόφασης Δικαστή του Ανωτάτου Δικαστηρίου (Αρ. Προσφυγής 900/97) ημερομηνίας 31/3/99 με την οποία απορρίφθηκε η προσφυγή τους για απόφαση του Δικαστηρίου ότι η ίδρυση και/ή λειτουργία των Κρατικών Ινστιτούτων Επιμόρφωσης ήταν άκυρη και παράνομη.
Α. Δημητρίου με Α. Μυλωνά, για τους Εφεσείοντες.
Ρ. Πετρίδου, Ανώτερη Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Εφεσίβλητους.
Cur. adv. vult.
ΠΙΚΗΣ, Π.: Την απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Νικολάου, Δ.
ΝΙΚΟΛΑΟΥ, Δ.: Με την προσφυγή τους οι αιτητές ζήτησαν ως θεραπεία:
"Α. Δήλωση του Δικαστηρίου ότι η ίδρυση και/ή λειτουργία των Κρατικών Ινστιτούτων Επιμόρφωσης (εν τοις εφεξής καλουμένων "Κ.Ι.Ε") εκ μέρους των καθ' ων η αίτηση είναι άκυρη και/ή παράνομη. (Παραρτήματα 1-6).
Β. Δήλωση του Δικαστηρίου ότι η στελέχωση των ρηθέντων Κ.Ι.Ε. είναι άκυρη και/ή παράνομη και/ή παράτυπη. (Παραρτήματα 1-6)
Γ. Δήλωση του Δικαστηρίου ότι η απόφαση των Καθ' ων η Αίτηση να αποκλείσουν τους ιδιοκτήτες και/ή τους διευθυντές ιδιωτικών φροντιστηρίων από την εργοδότηση στα Κ.Ι.Ε. είναι άκυρη και/ή παράνομη και/ή στερημένη οποιουδήποτε έννομου αποτελέσματος. (Παραρτήματα 1-6)"
Ο συνάδελφος που εξέτασε την υπόθεση πρωτόδικα υπέδειξε, και ορθά βέβαια, ότι συμπροσβάλλονταν διάφορες εμφανιζόμενες ως αποφάσεις ή πράξεις, χωρίς την απαιτούμενη από τη νομολογία συνάφεια μεταξύ τους και ότι, ως εκ τούτου, μπορούσε να εξεταστεί μόνο η πρώτη προτασσόμενη: βλ. Συμεωνίδου και άλλοι ν. Δημοκρατίας (Αρ. 2) (1993) 3 Α.Α.Δ. 258. Υπέδειξε εξ άλλου την έλλειψη συγκεκριμενοποίησης ή προσδιορισμού της απόφασης ή πράξης στην οποία αναφέρονταν τα όσα εκτίθεντο στην αιτούμενη θεραπεία. Και με αυτό συμφωνούμε. Στάθηκε όμως ιδιαίτερα στην έλλειψη εννόμου συμφέροντος. Με δεδομένο ότι, καθώς προέκυπτε από το ιστορικό, τα Κρατικά Ινστιτούτα Επιμόρφωσης προϋπήρχαν της σύστασης των εφεσειόντων ως συνδέσμου, οι εφεσείοντες δεν είχαν κατά το χρόνο ίδρυσης και λειτουργίας των εν λόγω Ινστιτούτων έννομο συμφέρον, ενώ η νομολογία απαιτεί την ύπαρξή του και κατά το χρόνο έκδοσης της πράξης ή απόφασης. Παρέπεμψε σχετικά στην απόφαση της Ολομέλειας στη Dias United Publishing Co. Ltd v. Δημοκρατίας, υπόθ. αρ. 870/91 ημερ. 5 Δεκεμβρίου 1996, αναφέροντας τα εξής:
"Στην Dias United Publishing Co. Ltd v. Δημοκρατίας, Υπόθ. Αρ. 870/91, 5.12.96 κρίθηκε, μεταξύ άλλων, ότι οι προσφεύγοντες, οι οποίοι είχαν αποκτήσει άδεια λειτουργίας ραδιοφωνικού σταθμού πολλά χρόνια μετά τη χορήγηση άδειας στο ΡΙΚ από τον Υπουργό Οικονομικών για τη λειτουργία λαχείου με βάση τον περί Λαχείων Νόμο όπως τροποποιήθηκε από το Νομο 71/86 εστερούντο δικαιώματος να προσβάλουν την απόφαση γιατί δεν είχε θιγεί κατά τον χρόνο έκδοσης της απόφασης ίδιο συμφέρον. Η απόφαση ήταν απόφαση της Ολομέλειας και σ΄ αυτήν αναφέρονται τα εξής:
"......... Αποτελεί προϋπόθεση νομιμοποίησης η ύπαρξη έννομου συμφέροντος όχι μόνο κατά τον χρόνο της άσκησης της προσφυγής αλλά και κατά τον χρόνο έκδοσης της προσβαλλόμενης απόφασης. Είναι συναφώς χαρακτηριστική η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας στην υπόθεση 2040/63 σύμφωνα με την οποία "απαραδέκτως ασκείται αίτησις ακυρώσεως υπό σωματείου μη υφιστάμενου κατά την έκδοσιν της δι' αυτής προσβαλλόμενης πράξεως αλλ' αποκτήσαντος νομική προσωπικότητα μετά ταύτα". (Βλ. Ευρετήριο Νομολογίας 1961-1979 τόμος 1ος Α-Δ αρ. 2323 σελίς 195)."
Η έλλειψη εννόμου συμφέροντος είναι προφανής.
Από τους διάφορους λόγους που τίθενται με την έφεση, απάντηση νομίζουμε πως χρειάζεται, αλλά οπωσδήποτε σύντομη, σε σχέση με μόνο εκείνους με τους οποίους προβάλλεται ότι το Δικαστήριο δεν έλαβε υπόψη ότι εγειρόταν για εξέταση και ζήτημα "παράλειψης" όπως και σε σχέση με ένα άλλο, εκείνο που αφορά την πρωτόδικη διαταγή για έξοδα εναντίον των εφεσειόντων. Επισημαίνουμε, ως προς το πρώτο, ότι ζήτημα εκτελεστής παράλειψης δεν τέθηκε με την προσφυγή. Ως προς τα έξοδα, η διαταγή είναι ευθυγραμμισμένη με τη νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου: βλ. ενδεικτικά την Tasni Trading Co. Ltd v. Αρχής Ηλεκτρισμού Κύπρου (2001) 3 Α.Α.Δ. 242. Οι υπόλοιποι λόγοι αναφέρονται στην πρωτόδικη περιγραφή της νομικής υπόστασης και του προορισμού των εν λόγω Ινστιτούτων και έχουν σχέση με την ουσία της υπόθεσης η οποία δεν εξετάζεται αφού η προσφυγή δεν είναι δικαιοδοτικά παραδεκτή.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.