|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2001) 3 ΑΑΔ 687
ANΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
< U>
Σύνθεση Δικαστηρίου
: ΠΙΚΗΣ, Π., ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΙΔΗΣ,ΗΛΙΑΔΗΣ, ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, ΔΔ.
Μεταξύ:
Πρόδρομου Χατζόγλου, από την Ελλάδα,
Εφεσειόντο ς-Αιτητή,
- και -
Εφεσιβλήτων-Καθ΄ ων η αίτηση.
- - -
Ημερομηνία:
13 Ιουλίου, 2001.Για τον εφεσείοντα: Α. Σ. Αγγελίδης.
Για τους εφεσίβλητους: Α. Λυκούργου (κα), εκ μέρους Γ. Τριανταφυλλίδη.
- - -
Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο
Γ. Μ. Πικής, Π.
- - -
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΠΙΚΗΣ, Π.
: Ανταποκρινόμενος σε προκήρυξη του Πανεπιστημίου της Κύπρου στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας, ο εφεσείων υπέβαλε υποψηφιότητα για διορισμό σε μια από τις τέσσερις μή μόνιμες θέσεις του ακαδημαϊκού προσωπικού στο Τμήμα Δημόσιας Διοίκησης και Διοίκησης Επιχειρήσεων στο Πανεπιστήμιο της Κύπρου. Προκηρύχθηκαν συγχρόνως τέσσερις μόνιμες θέσεις καθηγητή και τέσσερις μή μόνιμες θέσεις Επίκουρου Καθηγητή, για την πλήρωση των οποίων υπέβαλε συνολικά υποψηφιότητα αριθμός αιτητών.Μετά την ολοκλήρωση των διαδικασιών για την αξιολόγηση των υποψηφίων, το Εκλεκτορικό Σώμα του Τμήματος Δημόσιας Διοίκησης και Διοίκησης Επιχειρήσεων, έκρινε ότι κανένας από τους υποψήφιους δεν ήταν κατάλληλος να τύχει διορισμού. Ως εκ τούτου οι θέσεις δεν πληρώθηκαν. Ο εφεσείων προσέφυγε κατά της απόφασης αυτής ζητώντας την ακύρωσή της, προβάλλοντας ως έρεισμα την καταλληλότητά του να διοριστεί. Η προσφυγή του απορρίφθηκε λόγω του απαράδεκτου του αντικειμένου της προσφυγής. Το δικαστήριο έκρινε ότι η τεθείσα προς αναθεώρηση απόφαση δεν ήταν εκτελεστή και επομένως δεν υπόκειτο σε αναθεωρητικό έλεγχο. Στο συμπέρασμα αυτό κατέληξε ακολουθώντας την απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην Αντριαννίτας Αναστασίου, από το Γέρι, ν. Πανεπιστημίου Κύπρου, κ.ά. Υπόθεση αρ. 729/95 - 31.1.1997 (πρωτόδικη απόφαση). Στην υπόθεση εκείνη, απόφαση των αρχών του Πανεπιστημίου απολήγουσα στην ανάκληση της διαδικασίας πλήρωσης προκηρυχθεισών θέσεων Βοηθού Βιβλιοθηκονόμου, με το δικαιολογητικό ότι κανένας των υποψηφίων δεν ήταν κατάλληλος για διορισμό κρίθηκε μή εκτελεστή. Στην απόφαση του Δικαστηρίου στην Αναστασίου (ανωτέρω), διακρίνεται η απόφαση της ολομέλειας στη Δημοκρατία ν. Ιωσηφίδη (1994)3 Α.Α.Δ. 495, στην οποία απόφαση για τη διακοπή της διαδικασίας πλήρωσης θέσεων εμφορούμενη από αλλότρια κίνητρα σκοπούσα στη ματαίωση ληφθείσας απόφασης για το διορισμό του προσφεύγοντος, ακυρώθηκε ως παράνομη. Στην Ιωσηφίδη (ανωτέρω), τονίστηκε μεταξύ άλλων ότι:
«Οι αποφάσεις της Ολομέλειας του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην Tatianos Georghiou and 1. The Electricity Authority of Cyprus 2. The Republic of Cyprus (1965)3 C.L.R. 177 και στη Zachariades v. Republic (1984)3 C.L.R. 1193, αναγνωρίζουν ότι οι υποψήφιοι για την πλήρωση θέσης στη δημόσια υπηρεσία έχουν συμφέρον στην ολοκλήρωση της διαδικασίας, το οποίο, εφόσον επηρεάζεται δυσμενώς όπως στην προκείμενη περίπτωση, από πράξη που επιφέρει τη ματαίωση του διορισμού τους, νομιμοποιούνται να προσφύγουν στο Ανώτατο Δικαστήριο και να ζητήσουν την ακύρωσή της.»
Η άλλη απόφαση την οποία επικαλέστηκε το πρωτόδικο Δικαστήριο στην Αναστασίου (ανωτέρω), προς εδραίωση της απόφασής του ήταν η Παπαδόπουλος ν. Δημοκρατίας (1989)3(Β) Α.Α.Δ. 973 (απόφαση ολομέλειας), την οποία επικαλείται με την ίδια έμφαση και για τους ίδιους σκοπούς. Κατ΄ αρχή η Παπαδόπουλος είναι άσχετη με το θέμα το οποίο εξετάζουμε, δηλαδή τη θεώρηση εκτελεστότητας απόφασης βάσει της οποίας κρίνεται ότι κανένας των υποψηφίων δεν είναι κατάλληλος για διορισμό στις υπό πλήρωση θέσεις. Ό,τι αποφασίστηκε στην Παπαδόπουλος είναι ότι η ανάκληση διοικητικής απόφασης η οποία αποτελεί το αντικείμενο προσφυγής, οδηγεί στην εξαφάνιση του αντικειμένου της δίκης και κατ΄ ακολουθία στην κατάργησή της, (σ.979):
«εκτός εάν, κατά την περίοδο πριν την ανάκληση, ο αιτητής έχει υποστεί ζημία, η οποία δεν εξαλείφθηκε με την ανάκληση»
Το αξίωμα του διοικητικού δικαίου ότι (σ.984):
«ο δημόσιος υπάλληλος δεν έχει κεκτημένα δικαιώματα σε προαγωγή, αλλά μόνο προσδοκία προαγωγής»
το οποίο μνημονεύεται στην υπόθεση Παπαδόπουλος (ανωτέρω), σχετίζεται με τις διεκδικήσεις υπαλλήλων του δημοσίου για την προαγωγή τους. Δεν άπτεται του χαρακτήρα που ενέχουν αποφάσεις για τη μή πλήρωση θέσεων λόγο ακαταλληλότητας των υποψηφίων.
Πλεονάζει ο προσδιορισμός των χαρακτηριστικών εκτελεστής απόφασης με αναφορά στη νομολογία. Εκτελεστή είναι η απόφαση η οποία είναι παράγωγος εννόμων αποτελεσμάτων. Έχει (η απόφαση) αυτά τα χαρακτηριστικά εφόσον είναι καθοριστική για τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις του διοικούμενου, ο οποίος μπορεί να την προσβάλει με προσφυγή στο Ανώτατο Δικαστήριο, εφόσον πλήττεται δυσμενώς το έννομό του συμφέρον. Η απόφαση των εφεσιβλήτων, στην προκείμενη περίπτωση, που αποτέλεσε το αντικείμενο της προσφυγής, έχει αυτά τα χαρακτηριστικά. Η απόφαση είναι καθοριστική για τις διεκδικήσεις του εφεσείοντος, κατόχου των προσόντων που προβλέπει το σχέδιο υπηρεσίας για να διοριστεί στη θέση Επίκουρου Καθηγητή. Με την επίδικη απόφαση κρίνεται ως ακατάλληλος για διορισμό. Με την προσφυγή του ζητά αναθεώρηση της επίδικης διοικητικής απόφασης προς διαπίστωση της νομιμότητάς της την οποία ο ίδιος αμφισβητεί. Αντίθετα με την απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου, κρίνουμε ότι, ο εφεσείων είχε κάθε δικαίωμα να το πράξει, ως διαπιστώνουμε κατ΄ έφεση.
Ως αποτέλεσμα η έφεση επιτρέπεται με έξοδα. Η πρωτόδικη απόφαση παραμερίζεται. Η υπόθεση θα οριστεί για ακρόαση επί της ουσίας σε ημερομηνία η οποία θα γνωστοποιηθεί στους διαδίκους από το Πρωτοκολλητείο.
Τα έξοδα της πρωτόδικης απόφασης θα ακολουθήσουν την τελική έκβαση της υπόθεσης.
Πικής, Π.
Αρτεμίδης, Δ.
Νικολαϊδης, Δ.
Ηλιάδης, Δ.
Γαβριηλίδης, Δ.
/ΑυΦ.