|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2001) 3 ΑΑΔ 593
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΕΦΕΣΗ ΑΡ. 2808
ΕΝΩΠΙΟΝ
: ΠΙΚΗ, Π., ΝΙΚΟΛΑΙΔΗ, ΝΙΚΟΛΑΟΥ,ΗΛΙΑΔΗ, ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗ, ΔΔ..
Αλέξανδρος Α. Κυπριανίδης, από την Πάφο,
Εφεσείοντας/Αιτητής
και
Κυπριακή Δημοκρατία, μέσω
Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας,
Εφεσίβλητοι/Καθ'ων η αίτηση
----------------------------------- ----
21 Ιουνίου 2001
Για τον Εφεσείοντα: κα Ξ. Ευγενίου εκ μέρους του κ. Α.Σ. Αγγελίδη.
Για τους Εφεσιβλήτους: κ. Αντ. Βασιλειάδης, Δικηγόρος της
Δημοκρατίας Α΄ , εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα.
-------------------------
ΠΙΚΗΣ, Π.: Η απόφαση του Δικαστηρίου θα δοθεί
από το Δικαστή Τ. Ηλιάδη.
-----------------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΗΛΙΑΔΗΣ, Δ
.: Η Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας προήγαγε στη θέση του Πρώτου Δασικού Λειτουργού από την 1/9/96 τα ενδιαφερόμενα μέρη Ανδρέα Κωνσταντίνου και Σάββα Σαλάτα. Το πρωτόδικο Δικαστήριο απέρριψε την προσφυγή του εφεσείοντος με την οποία προσέβαλε την εγκυρότητα της πιο πάνω απόφασης. Με την παρούσα έφεση ο εφεσείων αμφισβητεί την ορθότητα της πρωτόδικης απόφασης γιατί όπως ισχυρίζεται,(α) Η σύσταση του Διευθυντή δεν ήταν δεόντως αιτιολογημένη, αξιοκρατική και σύμφωνα με το περιεχόμενο των φακέλων και
(β) Η Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας υιοθέτησε την πάσχουσα σύσταση του Διευθυντή χωρίς να προβεί η ίδια στη δική της έρευνα.
Η επίδικη θέση είναι θέση προαγωγής και διέπεται από τις πρόνοιες του άρθρου 35 του Περί Δημόσιας Υπηρεσίας Νόμου αρ. 1/90. Από τα στοιχεία που έχουν τεθεί ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου φαίνεται ότι ο Διευθυντής συνέστησε τα ενδιαφερόμενα μέρη αφού έλαβε υπόψη τα καθιερωμένα κριτήρια της αξίας, προσόντων και αρχαιότητας, όπως επίσης τις απαιτήσεις της υπό πλήρωση θέσης και της καταλληλότητας των υποψηφίων.
Αναφορικά με το ενδιαφερόμενο μέρος Σάββα Σαλάτα ο Διευθυντής ανέφερε ότι αυτός είχε προθυμοποιηθεί να υπηρετήσει σε περισσότερους σταθμούς από οποιοδήποτε άλλο, τόσο στο δάσος Πάφου όσο και στο δάσος Τροόδους και οι εμπειρίες που είχε αποκτήσει τον καθιστούσαν ικανό να αναλάβει αποτελεσματικά τα καθήκοντα της νέας θέσης. Ο Σάββας Σαλάτας ήταν υπεύθυνος και σοβαρός, είχε την ικανότητα να δημιουργεί άριστες σχέσεις με το κοινό και τους συναδέλφους του και υπερείχε σε αξία από τον εφεσείοντα.
Για το ενδιαφερόμενο μέρος Ανδρέα Κωνσταντίνου ο Διευθυντής ανέφερε ότι είχε εργαστεί για 40 χρόνια τόσο στην ύπαιθρο όσο και σε γραφεία και υπερείχε των άλλων υποψηφίων σε ικανότητα προγραμματισμού και οργάνωσης της εργασίας, όπως επίσης και διεύθυνσης και εποπτείας του προσωπικού. Τα στοιχεία αυτά είναι απαραίτητα για την εξάσκηση των καθηκόντων της πλήρωσης της θέσης. Ο Ανδρέας Κωνσταντίνου ήταν θετικός και πρόθυμος να εργαστεί οπουδήποτε. Δεν υστερούσε σε προσόντα έναντι του εφεσείοντος παρά μόνο πολύ οριακά σε αρχαιότητα. Αντίθετα υπερείχε έναντι του εφεσείοντος ουσιαστικά σε αξία.
Ο εφεσείων ισχυρίζεται ότι η σύσταση του Διευθυντή δεν ήταν δεόντως αιτιολογημένη, αξιοκρατική και σύμφωνα με το περιεχόμενο των φακέλων. Εχει νομολογιακά καθιερωθεί ότι τα Δικαστήρια θα πρέπει να παραγνωρίζουν μια σύσταση στην έκταση που βρίσκεται σε αντίθεση με το περιεχόμενο του φακέλου (ίδε Τριανταφυλλίδης και άλλοι ν. Δημοκρατίας [1993] 3 ΑΑΔ 429) και επιπρόσθετα έχει τονισθεί ότι η σημασία της σύστασης εξαρτάται από το βαθμό με τον οποίο συνάδει προς τα στοιχεία του φακέλου (ίδε Βασιλείου ν. Δημοκρατίας, Α.Ε. 1524 της 27/2/97). Στην παρούσα περίπτωση η εισήγηση του εφεσείοντος δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή. Μια προσεκτική εξέταση του περιεχομένου των φακέλων τόσο του εφεσείοντος όσο και των δύο ενδιαφερόμενων μερών επιβεβαιώνει ότι η σύσταση του Διευθυντή συνάδει απόλυτα με το περιεχόμενο των φακέλων και δεν προσφέρεται λόγος για οποιαδήποτε παρέμβαση. Η αιτιολόγηση βασίζεται στην αποτίμηση των υπηρεσιακών ικανοτήτων των υποψηφίων με την προοπτική της επιτυχούς ανάληψης των καθηκόντων της νέας θέσης.
Εξίσου ανεδαφικός είναι ο ισχυρισμός του εφεσείοντος ότι η Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας υιοθέτησε την πάσχουσα σύσταση του Διευθυντή χωρίς να προβεί η ίδια στη δική της έρευνα. Εχουμε ήδη αποφανθεί ότι η σύσταση του Διευθυντή συνάδει με το περιεχόμενο των φακέλων. Με βάση τη σύσταση του Διευθυντή ορθά η Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας προχώρησε στην επιλογή και προαγωγή των ενδιαφερόμενων μερών. Οπως πολύ σωστά παρατηρεί το πρωτόδικο Δικαστήριο ο εφεσείων είχε υποχρέωση να αποδείξει όχι μόνο απλή υπεροχή αλλά έκδηλη υπεροχή έναντι των ενδιαφερόμενων μερών. Ομως ένα τέτοιο επιχείρημα δεν μπορούσε να στεφθεί με επιτυχία. Η πρωτόδικη απόφαση είναι ορθή και συνάδει με τις πρόσφατες αποφάσεις Μεστάνα ν. Δημοκρατίας (Α.Ε. 2582 της 15/3/2001) και Δημοκρατία ν. Ιακωβίδη και Χριστοδουλίδη (Α.Ε. 2587 της 15/3/2001) στις οποίες εξετάζονται προεκτάσεις της σύστασης του Διευθυντή.
Δεν θα εξετάσουμε τον τελευταίο λόγο έφεσης που αναφέρεται στη διαταγή για έξοδα. Ο λόγος αυτός κρίνεται απορριπτέος έχοντας υπόψη τις αποφάσεις Χατζηγεωργίου ν. Δημοκρατίας (Α.Ε. 2771 της 29/1/99) και Στυλιανίδου ν. Ε.Δ.Υ. (Α.Ε. 2692 της 27/2/2001) στις οποίες καθορίζονται οι αρχές της νομολογίας και τα κριτήρια άσκησης της εξουσίας του Δικαστηρίου.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα σε βάρος του εφεσείοντος.
Π.
Δ.
Δ.
Δ.