|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2001) 3 ΑΑΔ 91
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΕΦΕΣΗ ΑΡ. 2681
ΕΝΩΠΙΟΝ
: Γ. ΠΙΚΗ, Π., ΧΡ. ΑΡΤΕΜΙΔΗ, ΦΡ. ΝΙΚΟΛΑΙΔΗ,Τ. ΗΛΙΑΔΗ, Ρ. ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗ, ΔΔ.
Δημήτριος Δ. Δημητριάδης, από Πάφο
Εφεσεί ων-Αιτητής
- και -
Κυπριακή Δημοκρατία μέσω
Επιτροπής Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας
Εφεσίβ λητη-Καθ΄ης η αίτηση
- - - - - -
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ
: 27.2.2001Για τον εφεσείοντα: κ. Α.Σ. Αγγελίδης.
Για την εφεσίβλητη: κ. Κ. Σταυρινός, Δικηγόρος της Δημοκρατίας.
- - - - - -
Πικής, Π.
: Την απόφαση της πλειοψηφίας, με την οποία συμφωνούν οι Δικαστές Αρτεμίδης, Νικολαΐδης, Ηλιάδης και Γαβριηλίδης, θα δώσει ο Γαβριηλίδης Δ. Εγώ θα δώσω τη δική μου απόφαση με την οποία καταλήγω σε διαφορετικό αποτέλεσμα.- - - - - -
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ.
: Με επιστολή του ημερομηνίας 6.5.1996, ο Γενικός Διευθυντής του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού πληροφόρησε την εφεσίβλητη ότι ο Υπουργός ενέκρινε, μεταξύ άλλων, την πλήρωση, από 1.9.1996, σαράντα θέσεων Διευθυντή Σχολείων Δημοτικής Εκπαίδευσης (θέση προαγωγής), και ζήτησε να προωθηθεί η διαδικασία πλήρωσής τους. Αφού ο κατάλογος των υποψηφίων, μαζί με τους φακέλους υπηρεσιακών εκθέσεων, στάληκαν στην αρμόδια Συμβουλευτική Επιτροπή, η τελευταία, μετά από αξιολόγηση των απαραίτητων στοιχείων, υπέβαλε την έκθεσή της στην εφεσίβλητη μαζί με τον κατάλογο των υποψηφίων που σύστηνε για προαγωγή. Ο εφεσείων, που δεν περιλαμβανόταν στους συστηθέντες, υπέβαλε ένσταση κατά του καταλόγου. Η ένσταση, που αφορούσε την αριθμητική αποτίμηση της αξίας του, παραπέμφθηκε στο Διευθυντή Δημοτικής Εκπαίδευσης ο οποίος, αφού μελέτησε τις γραπτές παρατηρήσεις της Συμβουλευτικής Επιτροπής, υιοθέτησε την εισήγησή της και απέρριψε την ένσταση. Κατόπιν τούτου, η εφεσίβλητη, αφού εξέτασε τις ενστάσεις που αφορούσαν τα υπόλοιπα κριτήρια, κατάρτισε τον τελικό κατάλογο των υποψηφίων στον οποίο, και πάλι, δεν περιλαμβανόταν ο αιτητής. Ακολούθως κάλεσε τους υποψήφιους του τελικού καταλόγου σε προσωπική συνέντευξη, και, αφού αξιολόγησε την απόδοση, και διαμόρφωσε ανάλογα τις μονάδες τους, αποφάσισε να προάξει, από 1.9.1996, μεταξύ άλλων, τα ενδιαφερόμενα μέρη Χρίστο Αντωνιάδη, Ανδρέα Γρηγορίου, Ιωάννη Κρασιά, Δημήτριο Χαραλάμπους, Ελένη Αδαμίδου και Παναγιώτη Σάββα.Η προαγωγή των ενδιαφερομένων μερών έγινε κατ΄ εφαρμογή του περί Διενέργειας Προαγωγών και Διορισμών στη Δημοτική Εκπαίδευση (Προσωρινές Διατάξεις) Νόμου του 1995 (αρ. 78(Ι)/95), (ο Νόμος), ο οποίος θεσπίστηκε ως προσωρινό μέτρο - για την περίοδο από 14.7.1995 μέχρι 31.12.1996 - ενόψει της πρωτόδικης απόφασης του Ανωτάτου Δικαστηρίου στη Χαραλάμπους ν. Δημοκρατίας, Προσφυγή Αρ. 747/93, ημερομηνίας 8.3.1995 (Κωνσταντινίδης, Δ.). Στην προσφυγή εκείνη κρίθηκε ότι η αριθμητική βαθμολογία στις ειδικές εκθέσεις για τους δασκάλους, με ανώτατο συνολικό βαθμό το 36, ήτοι η καθήλωση του ανώτατου συνολικού βαθμού στο 36, όπως αποφάσισαν οι Επιθεωρητές Δημοτικής Εκπαίδευσης το 1978, ήταν παράνομη, αφού στους περί Εκπαιδευτικούς Λειτουργούς (Επιθεώρησις και Αξιολόγησις) Κανονισμούς του 1976 (ΚΔΠ 223/76) προβλεπόταν ως ανώτατος συνολικός βαθμός το 40 (Καν. 27 και 28). Ο Νόμος θεσπίστηκε για να δοθεί λύση στο πρόβλημα που δημιουργήθηκε ύστερα από την ακυρωτική απόφαση.
Οι διατάξεις του Νόμου, που έχουν σχέση με τους λόγους ακυρώσεως που προβλήθηκαν με την προσφυγή του εφεσείοντα εναντίον της προαγωγής των ενδιαφερομένων μερών, η απορριπτική απόφαση στην οποία είναι το αντικείμενο της ενώπιόν μας έφεσης, είναι οι ακόλουθες:
«5.(1) ......................
(2) ......................
(3) Στη συνέχεια η Συμβουλευτική Επιτροπή, λαμβάνοντας υπόψη την αξία όπως διαπιστώνεται ύστερα από μελέτη των Προσωπικών Φακέλων και των Φακέλων των Υπηρεσιακών Εκθέσεων των υποψηφίων με ιδιαίτερη βαρύτητα στο περιεχόμενο που αναφέρεται στα δύο τελευταία χρόνια, τα προσόντα και την αρχαιότητα των προσοντούχων υποψηφίων ετοιμάζει έκθεση, η οποία περιέχει κατάλογο των υποψηφίων με αλφαβητική σειρά που συστήνει και τους λόγους για τη σύσταση ή μη σύσταση ενός υποψηφίου:
Νοείται ότι η Συμβουλευτική Επιτροπή κατά τη μελέτη των Υπηρεσιακών Εκθέσεων των υποψηφίων θα αγνοεί και δε θα λαμβάνει υπόψη τις βαθμολογίες που εμπεριέχονται στις εν λόγω Υπηρεσιακές Εκθέσεις:
Νοείται περαιτέρω ότι η Συμβουλευτική Επιτροπή μπορεί να καλέσει του υποψηφίους σε προσωπική συνέντευξη.
(4) Όταν πρόκειται για πλήρωση θέσης, η οποία ανήκει στο διδακτικό προσωπικό των σχολείων δημοτικής εκπαίδευσης, η Συμβουλευτική Επιτροπή καταρτίζει τον κατάλογο των υποψηφίων που συστήνει με σειρά προτεραιότητας, η οποία θα καθορίζεται μετά την αριθμητική αποτίμηση των κριτηρίων της αξίας, των προσόντων και της αρχαιότητας όλων των προσοντούχων υποψηφίων σε μονάδες όπως παρακάτω:
(α) Αξία:
Μέχρι 100 μονάδες που παραχωρούνται από τη Συμβουλευτική Επιτροπή ύστερα από μελέτη των Συνήθως Εκθέσεων, των Εκθέσεων διευθυντών σχολείων και των Ατομικών Πληροφοριακών Δελτίων που περιέχονται στον Προσωπικό Φάκελο και/ή το Φάκελο Υπηρεσιακών Εκθέσεων του υποψηφίου για την περίοδο των 10 τελευταίων ετών, ή προκειμένου για βοηθούς διευθυντές σχολείων,
Νοείται ότι η Συμβουλευτική Επιτροπή κατά τη μελέτη των Υπηρεσιακών Εκθέσεων των υποψηφίων θα αγνοεί και δε θα λαμβάνει υπόψη τις βαθμολογίες που εμπεριέχονται στις εν λόγω Υπηρεσιακές Εκθέσεις&
........................
(6) Οι εκθέσεις μαζί με τους καταλόγου που καταρτίζονται σύμφωνα με τα εδάφια (3) και (4) αποστέλλονται στην Επιτροπή και αντίγραφά τους αναρτώνται στο Υπουργείο Παιδείας.
(7) Κάθε επηρεαζόμενος εκπαιδευτικός λειτουργός μπορεί να ζητήσει την αναθεώρηση του καταλόγου που τον αφορά με γραπτή ένστασή του η οποία υποβάλλεται στην Επιτροπή μέσα σε προθεσμία δέκα ημερών από την ημέρα της ανάρτησης του καταλόγου.
(8) Αν με την δυνάμει του εδαφίου (7) ένσταση ο επηρεαζόμενος εκπαιδευτικός έχει ζητήσει την αναθεώρηση ή τροποποίηση της αριθμητικής αποτίμησης του κριτηρίου της αξίας όπως φαίνεται στον κατάλογο, η Επιτροπή παραπέμπει το ζήτημα τούτο στο Διευθυντή Δημοτικής Εκπαίδευσης, ο οποίος αφού πάρει τις παρατηρήσεις της Συμβουλευτικής Επιτροπής, αποφασίζει για την αποδοχή ή μη της ένστασης μόνο ως προς το εν λόγω παραπεμφθέν ζήτημα και κοινοποιεί την περί τούτου απόφασή του στην Επιτροπή και στον εκπαιδευτικό λειτουργό που υπόβαλε την ένσταση το ταχύτερο δυνατό.
(9) Στη συνέχεια η Επιτροπή εξετάζει και αποφασίζει πάνω στις ενστάσεις το ταχύτερο δυνατόν, δεσμευομένη από την απόφαση του Διευθυντή Δημοτικής Εκπαίδευσης επί του θέματος της αριθμητικής αποτίμησης του κριτηρίου της αξίας και στη συνέχεια καταρτίζει τον τελικό κατάλογο των υποψηφίων.
........................»
Προβάλλεται ως λόγος έφεσης ότι εσφαλμένα το πρωτόδικο Δικαστήριο έκρινε ότι ο Νόμος, και ιδιαίτερα το άρθρο 5, δεν είναι αντισυνταγματικό. Σύμφωνα με το δικηγόρο του εφεσείοντα, ο Νόμος, και ιδιαίτερα το άρθρο 5(3), προσκρούει στην αρχή της διάκρισης των εξουσιών καθότι συνιστά παρέμβαση της νομοθετικής εξουσίας στη διοικητική, αφού προνοεί για διαγραφή των βαθμολογιών / υπηρεσιακών εκθέσεων των υποψηφίων, που διαμορφώθηκαν με την άσκηση διοικητικής λειτουργίας. Πρόσθετα, τόσο ο Νόμος, όσο και οι πράξεις της Συμβουλευτικής Επιτροπής, που έγιναν κατ΄ εφαρμογή του, συνιστούν άνιση μεταχείριση των υποψηφίων, αφού ισοπεδώνουν όλους ως προς το κριτήριο της αξίας, αντίθετα με το άρθρο 36 του περί Δημόσιας Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας Νόμου, που προβλέπει για την ετοιμασία υπηρεσιακών εκθέσεων. Ο λόγος που οδήγησε στη θέσπιση του Νόμου 78(Ι)/95, σύμφωνα πάντοτε με
το δικηγόρο του εφεσείοντα, ήταν η κήρυξη από το Ανώτατο Δικαστήριο ως άκυρων των βαθμολογιών των δασκάλων που έγιναν από τους Επιθεωρητές Δημοτικής Εκπαίδευσης κατά παράβαση των Κανονισμών 27 και 28 της ΚΔΠ 223/76. (υπόθεση Χαραλάμπους - πιο πάνω). Εφόσον, όμως, το Ανώτατο Δικαστήριο δεν κήρυξε άκυρους τους Κανονισμούς, η Διοίκηση έπρεπε να αντικαταστήσει τις επηρεαζόμενες αξιολογήσεις με άλλες νόμιμες, και όχι να παρέμβει η νομοθετική εξουσία με το Νόμο καθιστώντας την εφεσίβλητη δέσμια των κρίσεων της Συμβουλευτικής Επιτροπής και του Διευθυντή Δημοτικής Εκπαίδευσης αναφορικά με την αξία των υποψηφίων.Ο προβαλλόμενος λόγος έφεσης δεν ευσταθεί. Η πιο κάτω προσέγγιση, όπως διατυπώθηκε από το πρωτόδικο Δικαστήριο (Κρονίδης, Δ.), μας βρίσκει απόλυτα σύμφωνους:
«Με τους ισχυρισμούς που προβάλλει ο αιτητής δεν καταδεικνύεται η ισχυριζόμενη αντισυνταγματικότητα του Νόμου. Δεν συμφωνώ ότι παραβιάζεται η αρχή της διάκρισης των εξουσιών με τον πιο πάνω Νόμο. Όπως αναφέρεται στο άρθρο 3 του Νόμου, οι διατάξεις των άρθρων 4 και 5 θα ισχύουν αντί των διατάξεων των άρθρων 35 Α και 35Β του περί Δημόσιας Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας Νόμου. Οι διατάξεις του άρθρου 5 του Νόμου και πιο συγκεκριμένα του εδαφίου (4) και της παραγράφου του (α) συνιστούν διαφορετική νομοθετική ρύθμιση του τρόπου αριθμητικής αποτίμησης της αξίας των υποψηφίων. Δεν βλέπω πώς με τον καθορισμό του τρόπου αποτίμησης της αξίας των υποψηφίων με νομοθεσία παραβιάζεται η αρχή της διάκρισης των εξουσιών. Όσον αφορά τη σοφία του νομοθέτη και τη σκοπιμότητα του
Η ίδια προσέγγιση υιοθετήθηκε από τον Νικολάου, Δ. στην Πρωτοπαπά ν. Δημοκρατίας, Προσφυγή Αρ. 414/97, ημερομηνίας 31.8.1999 και από τον Καλλή, Δ., στην Κωνσταντινίδου ν. Δημοκρατίας, Προσφυγή Αρ. 465/98, ημερομηνίας
8.3.2000.Άλλος λόγος έφεσης που προβάλλεται είναι ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο «εσφαλμένα έκρινε ότι η Συμβουλευτική Επιτροπή δεν καθίσταται κριτής των εαυτής πράξεων. Τούτο γιατί, σύμφωνα με το άρθρο 5(4)(α), η αριθμητική αποτίμηση του κριτηρίου «αξία» γίνεται από τη Συμβουλευτική Επιτροπή και σύμφωνα επίσης με το εδάφιο (8) του άρθρου 5 του Ν.78(Ι)/95, η Συμβουλευτική Επιτροπή διαδραματίζει ουσιαστικό ρόλο κατά την εξέταση των ενστάσεων για την αξία.»
Ούτε αυτός ο λόγος ευσταθεί. Σύμφωνα με το άρθρο 5(8) του Νόμου οι ενστάσεις κατά του καταλόγου της Συμβουλευτικής Επιτροπής κρίνονται και αποφασίζονται, όχι από την ίδια, αλλά από το Διευθυντή Δημοτικής Εκπαίδευσης. Η Συμβουλευτική Επιτροπή του υποβάλλει απλώς τις παρατηρήσεις της επί των ενστάσεων, παρατηρήσεις που οπωσδήποτε δεν τον δεσμεύουν. Δεν βλέπουμε οτιδήποτε επιλήψιμο.
Προβάλλεται επίσης ως λόγος έφεσης ότι «εσφαλμένα το πρωτόδικο Δικαστήριο έκρινε ότι ο συσχετισμός των μονάδων που έδοσε η Συμβουλευτική Επιτροπή αναφορικά με την αξία των υποψηφίων σε άλλη περίπτωση πλήρωσης όμοιων θέσεων δεν καταδεικνύει παράλογα αποτελέσματα εκ της εφαρμογής του Νόμου».
Και αυτός ο λόγος είναι αβάσιμος. Η επίκληση του καταλόγου που καταρτίστηκε το Φεβρουάριο του 1996 με σκοπό να επισημανθεί ότι ο επίδικος κατάλογος του Ιουνίου του 1996 διαφέρει αναφορικά με την αποτίμηση της αξίας των υποψηφίων, ώστε να καταδειχθεί το παράλογο αποτέλεσμα της εφαρμογής του Νόμου, δεν βοηθά τον εφεσείοντα. Οι κατάλογοι του Φεβρουαρίου του 1996 και του Ιουνίου του 1996 δεν καταρτίστηκαν από την ίδια Συμβουλευτική Επιτροπή. Όπως ορθά υπέδειξε το πρωτόδικο Δικαστήριο «είναι λογικό σε διαφορετικές διαδικασίες να υπάρξουν αυξομειώσεις στην αποτίμηση της αξίας των υποψηφίων, ανάλογα με την κρίση της εκάστοτε Συμβουλευτικής Επιτροπής».
Άλλος λόγος έφεσης που προβάλλεται είναι ότι εσφαλμένα το πρωτόδικο Δικαστήριο έκρινε ότι η εφεσίβλητη δεν είχε υποχρέωση να αιτιολογήσει τον αποκλεισμό του εφεσείοντα από τον τελικό κατάλογο των υποψηφίων.
Ούτε αυτός ο λόγος ευσταθεί. Παραθέτουμε το σχετικό απόσπασμα από την απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου με το οποίο συμφωνούμε απόλυτα:
«Ο αιτητής ισχυρίζεται περαιτέρω ότι η ΕΕΥ δεν έδωσε καμιά αιτιολογία για τον αποκλεισμό του από τον τελικό κατάλογο των υποψηφίων. Ο αιτητής όμως, δεν απεκλείσθη με απόφαση της ΕΕΥ, αλλά λόγω προηγούμενων προπαρασκευαστικών ενεργειών της Συμβουλευτικής Επιτροπής και του Διευθυντή Δημοτικής Εκπαίδευσης. Οι ισχυρισμοί που αφορούσαν τις ενέργειες αυτές ήδη εξετάστηκαν και απορρίφθηκαν. Η ΕΕΥ δεν είχε υποχρέωση παράθεσης
Ο τελευταίος λόγος έφεσης που προβάλλεται αναφέρεται στα έξοδα. Σύμφωνα με το δικηγόρο του εφεσείοντα, εσφαλμένα το πρωτόδικο Δικαστήριο επεδίκασε έξοδα εις βάρος του γιατί αυτός «είχεν πολύ ισχυρά επιχειρήματα υπέρ του τα οποία δεν δικαιολογούσαν να επιβαρυνθεί τα έξοδα σε μια διαδικασία όπου αναζητεί το Δικαστήριο και/ή τέμνει το δίκαιο, στο χώρο του δημοσίου δικαίου»
.Ούτε και αυτός ο λόγος ευσταθεί. Σύμφωνα με τη νομολογία η επιδίκαση εξόδων ανάγεται στη διακριτική ευχέρεια του εκδικάζοντος την προσφυγή Δικαστηρίου. Το Εφετείο δεν επεμβαίνει εκτός όπου καταφαίνεται ότι η απόφαση είναι άδικη ή καταφανώς εσφαλμένη. Στην προκείμενη περίπτωση δεν διαπιστώνουμε κάτι τέτοιο. Το πρωτόδικο Δικαστήριο, ασκώντας τη διακριτική του ευχέρεια, εφάρμοσε εύλογα τον κανόνα ότι τα έξοδα της δίκης ακολουθούν το αποτέλεσμα. (Βλέπε, μεταξύ άλλων, Χατζηγεωργίου ν. Δημοκρατίας ΑΕ2271, 29.1.
1999).
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα εις βάρος του εφεσείοντα.
Δ.
Δ.
Δ.
Δ.
/ΧΤΘ