|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Παπαδημήτρη Γεώργιος ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (2002) 4 ΑΑΔ 832
ΓΙΑΝΝΑΚΗΣ ΙΩΑΝΝΟΥ ν. ΑΡΧΗΣ ΗΛΕΚΤΡΙΣΜΟΥ ΚΥΠΡΟΥ, Υπόθεση Αρ. 96/2013, 6/10/2015, ECLI:CY:AD:2015:D657
Παπακυριακού Κυριάκος ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (2002) 4 ΑΑΔ 986
ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΑΠΑΕΥΣΤΑΘΙΟΥ ν. ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, Υπόθεση αρ. 810/2009, 12 Μαϊου 2010
Παρτασίδου Δώρα Ζήνωνος ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (2015) 3 ΑΑΔ 179, ECLI:CY:AD:2015:C318
Πετρίδης Πέτρος ν. Ραδιοφωνικού Ιδρύματος Κύπρου (2003) 4 ΑΑΔ 1060
Μιλλώσιας Γεώργιος και Άλλοι ν. Επιτροπής Σιτηρών Κύπρου (2001) 4 ΑΑΔ 402
(2000) 3 ΑΑΔ 278
16 Μαΐου, 2000
[ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, ΑΡΤΕΜΗΣ, ΝΙΚΟΛΑOY, ΚΑΛΛΗΣ, ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ/στές]
(Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 2458)
KΩΝΣΤΑΝΤΙΑ ΑΚΚΕΛΙΔΟΥ,
Εφεσείουσα-Ενδιαφερόμενο μέρος,
v.
1. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝOΥ ΜΙΧΑΗΛ,
2. ΑΝΤΩΝΗ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗ,
Εφεσιβλήτων-Αιτητών,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Καθ' ης η αίτηση στην προσφυγή.
(Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 2459)
ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΜΕΣΩ
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Εφεσείουσα-Καθ' ης η αίτηση,
v.
1. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΜΙΧΑΗΛ,
2. ΑΝΤΩΝΗ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗ,
Εφεσιβλήτων-Αιτητών.
(Αναθεωρητικές Εφέσεις Αρ. 2458 και 2459)
Δημόσιοι Υπάλληλοι ― Διορισμοί/Προαγωγές ― Προσόντα ― Πλεονέκτημα ― Απαίτηση ειδικής αιτιολογίας για παραγνώριση υποψηφίου που το κατέχει ― Τέτοια η αιτιολόγηση που βασίζεται στην υπέρτερη πείρα της προαχθείσας στην προηγούμενη θέση.
Δημόσιοι Υπάλληλοι ― Διορισμοί/Προαγωγές ― Πείρα ―Έχει βαρύτητα εφόσον αφορά σε πείρα που αποκτήθηκε στην αμέσως προηγούμενη θέση.
Με τις εφέσεις αυτές που συνεκδικάστηκαν η εφεσείουσα Δημοκρατία και το ενδιαφερόμενο μέρος επεδίωξαν την ακύρωση της πρωτόδικης απόφασης και επικύρωση της διοικητικής πράξης με την οποία είχε προαχθεί το ενδιαφερόμενο μέρος Κωνσταντία Ακκελίδου στη θέση Διευθυντή Γενικού Χημείου αναδρομικά μετά την πρώτη ακυρωτική απόφαση.
Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου αποδεχόμενη τις δύο εφέσεις και επικυρώνοντας την επίδικη διοικητική απόφαση, αποφάσισε ότι:
Ο συνάδελφος Δικαστής που ασχολήθηκε πρωτόδικα με την υπόθεση έκρινε πως η πείρα, ως παράγοντας που επηρεάζει τις προαγωγές, για να είναι αποφασιστικής σημασίας πρέπει να είναι πείρα που έχει αποκτηθεί κατά την εκτέλεση των καθηκόντων σε θέση που προηγείται αμέσως της επίδικης θέσης. Πείρα λόγω υπηρεσίας σε κατώτερες θέσεις δεν μπορεί να έχει αποφασιστική βαρύτητα.
Η νομική αρχή περί της βαρύτητας μόνο της προηγούμενης πείρας, είναι ορθή, προφανώς όμως διέλαθε της προσοχής του πρωτόδικου Δικαστή, πως η εφεσείουσα Ακκελίδου υπηρετούσε στην αμέσως προηγούμενη θέση της επίδικης. Κατείχε τη θέση Ανώτερου Χημικού από το 1983, ενώ ο Μιχαήλ ήταν Χημικός, 1ης τάξης.
Οι υπηρεσιακές ιδιότητες που απέδωσε η ΕΔΥ στην Ακκελίδου ήταν το αποτέλεσμα της άσκησης των καθηκόντων που προβλέπονται στα σχέδια υπηρεσίας της θέσης που κατείχε, συγκεκριμένα, και μεταξύ άλλων, διοικητικά και εποπτικά. Άρχισε δε τη κυβερνητική της σταδιοδρομία ως χημικός, σε ημερομίσθια βάση, από το 1970. Η θέση καθορίζεται στα σχέδια υπηρεσίας ως πρώτου διορισμού και προαγωγής. Η ΕΔΥ μπορούσε να προβεί σε προαγωγή, εφόσον έκρινε ότι υπήρχε προς τούτο ο καταλληλότερος υποψήφιος. Η επιλογή στην οποία κατέληξε, ήταν μέσα στα πλαίσια της άσκησης της διακριτικής της ευχέρειας. Οι λόγοι που έδωσε, με ειδική αναφορά στο πλεονέκτημα που δεν κατείχε η Ακκελίδου, ήσαν επαρκείς. Επίσης, η θέση είναι ψηλά στην ιεραρχία, κάτι που δίδει στο διορίζον όργανο ευρύτερη ευχέρεια δράσης.
Oι εφέσεις επιτυγχάνουν με έξοδα.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Χαραλαμπίδης κ.ά. v. Δημοκρατίας, (1992) 4 Α.Α.Δ. 3728,
Ευαγγέλου v. Δημοκρατίας (1999) 3 Α.Α.Δ. 570.
Εφέσεις.
Εφέσεις από τη Δημοκρατία και το Ενδιαφερόμενο μέρος εναντίον της απόφασης Δικαστή του Ανωτάτου Δικαστηρίου. (Μ. Κρονίδης, Δ.) στις Yποθέσεις Αρ. 84/95 και 85/95, ημερ. 30/5/97 με την οποία ακυρώθηκε ο διορισμός της εφεσείουσας Κωνσταντίνας Ακκελίδου στη θέση Διευθυντή, Γενικό Χημείο.
Αλ. Λυκούργου για Γ. Τριανταφυλλίδη, για την Εφεσείουσα-Ενδιαφερόμενο μέρος στην A.E. 2458.
Α.Βασιλειάδης, Ανώτερος Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για την Eφεσείουσα στην A.E. 2459 και την Kαθ' ης η αίτηση στην Προσφυγή στην A.E. 2458.
Ε.Μαρκίδου, για τον Εφεσίβλητο-Αιτητή στην Προσφυγή Αρ. 84/94.
Καμιά εμφάνιση, για τον Εφεσίβλητο-Αιτητή στην Προσφυγή Αρ. 85/94.
Cur. adv. vult.
AΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ.: Από το 1988 μένει ανοικτό το θέμα της νόμιμης πλήρωσης της θέσης Διευθυντή, Γενικό Χημείο, που καθορίζεται στα σχέδια υπηρεσίας ως πρώτου διορισμού και προαγωγής. Στις 30.3.89 η ΕΔΥ είχε επιλέξει για τη θέση την Κ. Ακκελίδου, εφεσείουσα στην Α.Ε.2458, η οποία και προήχθη από 15.4.89. Η απόφαση αυτή ακυρώθηκε μετά από επιτυχή προσφυγή άλλων υποψηφίων (δες: Αντώνης Χαραλαμπίδης κ.ά. ν. Δημοκρατίας (1992) 4 Α.Α.Δ. 3728). Επανεξετάστηκε το ζήτημα στις 27.8.93. Στη διαδικασία αυτή υπήρξε συμμόρφωση της Ε.Δ.Υ. με την ακυρωτική απόφαση του Δικαστηρίου. Οι διαβουλεύσεις της, όπως καταγράφονται στο σχετικό πρακτικό, ήσαν ενδελεχείς. Έγινε λεπτομερής ανάλυση των στοιχείων που επέδρασαν στην αξιολόγηση των υποψηφίων, και με επαγωγική διαδικασία περιορίστηκε η επιλογή μεταξύ της εφεσείουσας Ακκελίδου και ενός των υποψηφίων, εφεσίβλητου εδώ, Κωνσταντίνου Μιχαήλ. Επελέγη πάλιν (με πλειοψηφία) για προαγωγή η Ακκελίδου. Διαφώνησε ο πρόεδρος της Επιτροπής ο οποίος έκρινε ως καταλληλότερο για διορισμό τον Κωνσταντίνο Μιχαήλ. Προσεβλήθη πρωτοδίκως, και επιτυχώς, και αυτή η απόφαση σε δυο προσφυγές που καταχώρησαν οι Κωνσταντίνος Μιχαήλ και Αντώνης Χαραλαμπίδης.
Η εφεσείουσα Δημοκρατία στην Α.Ε. 2459 και το ενδιαφερόμενο μέρος Ακκελίδου, με τις υπό συζήτηση εφέσεις που συνεκδικάστηκαν, επιδιώκουν την ακύρωση της πρωτόδικης απόφασης και επικύρωση της διοικητικής. Ο Αντώνης Χαραλαμπίδης δεν έδειξε ενδιαφέρον στην παρούσα διαδικασία.
Είναι κοινώς αποδεκτό πως το ουσιαστικό ζήτημα που εγείρεται για εξέταση είναι κατά πόσο η Ε.Δ.Υ. έδωσε επαρκή, κατά τη νομολογία, αιτιολογία, για την επιλογή της Ακκελίδου, μια και αυτή δεν διέθετε το πλεονέκτημα, ενώ ο υποψήφιος Κ.Μιχαήλ το είχε. Θα κριθεί επίσης αν η απόφαση της ΕΔΥ, στο σύνολο της ιδωμένη, ήταν μέσα στα πλαίσια ορθής άσκησης της διακριτικής της ευχέρειας, στην επιλογή του καταλληλότερου υποψήφιου.
Ο συνάδελφος που ασχολήθηκε πρωτόδικα με το ζήτημα έκρινε πως:
«Δεν δόθηκε επαρκής αιτιολογία για το συμπέρασμα της ΕΔΥ ότι το ενδιαφερόμενο μέρος υπερέχει σε πείρα. Και τούτο έχει ιδιαίτερη σημασία στην παρούσα περίπτωση, όπου η πείρα του ενδιαφερόμενου μέρους χρησιμοποιήθηκε ως λόγος παραγνώρισης του πλεονεκτήματος του σχεδίου υπηρεσίας.»
Και παρακάτω συνεχίζει:
«Θεωρώ ότι η πείρα, ως παράγοντας που επηρεάζει τις προαγωγές, για να είναι αποφασιστικής σημασίας πρέπει να είναι πείρα που έχει αποκτηθεί κατά την εκτέλεση των καθηκόντων σε θέση που προηγείται αμέσως της επίδικης θέσης. Πείρα λόγω υπηρεσίας σε κατώτερες θέσεις δεν μπορεί να έχει αποφασιστική βαρύτητα. Είναι γι' αυτό το λόγο, που ο Νομοθέτης έχει επιλέξει το στοιχείο της αρχαιότητας ως ένα από τα τρία αποφασιστικά κριτήρια.»
Η πιο πάνω νομική αρχή είναι ορθή, προφανώς όμως διέλαθε της προσοχής του πρωτόδικου συνάδελφου πως η εφεσείουσα Ακκελίδου υπηρετούσε στην αμέσως προηγούμενη θέση της επίδικης. Κατείχε τη θέση Ανώτερου Χημικού από το 1983, ενώ ο Μιχαήλ ήταν Χημικός, 1ης τάξης. Η ΕΔΥ, αιτιολογώντας την απόφασή της να επιλέξει την Ακκελίδου, και με ειδική αναφορά στο γεγονός ότι δεν διέθετε το πλεονέκτημα, είπε τα εξής:
«Η Επιτροπή παρατήρησε επιπλέον ότι η Ακκελίδου έχει μεγαλύτερη πείρα στις δραστηριότητες του Γενικού Χημείου, αφού εργάστηκε για μεγαλύτερη περίοδο απ' ό,τι ο Μιχαήλ, και έχει ευρύτερη διοικητική πείρα, αφού κατείχε τη θέση Ανώτερου Χημικού, ενώ ο Μιχαήλ κατέχει τη θέση Χημικού 1ης τάξης. Η Ακκελίδου υπερέχει επίσης ουσιαστικά σε αρχαιότητα».
Οι πιο πάνω υπηρεσιακές ιδιότητες που απέδωσε η ΕΔΥ στην Ακκελίδου ήταν το αποτέλεσμα της άσκησης των καθηκόντων που προβλέπονται στα σχέδια υπηρεσίας της θέσης που κατείχε, συγκεκριμένα, και μεταξύ άλλων, διοικητικά και εποπτικά. Άρχισε δε τη κυβερνητική της σταδιοδρομία ως χημικός, σε ημερομίσθια βάση, από το 1970.
Όπως έχουμε ήδη αναφέρει η θέση καθορίζεται στα σχέδια υπηρεσίας ως πρώτου διορισμού και προαγωγής. Η ΕΔΥ μπορούσε να προβεί σε προαγωγή, εφόσον έκρινε ότι υπήρχε προς τούτο ο καταλληλότερος υποψήφιος. Η επιλογή στην οποία κατέληξε, κατά τη γνώμη μας, ήταν μέσα στα πλαίσια της άσκησης της διακριτικής της ευχέρειας. Οι λόγοι που έδωσε, με ειδική αναφορά στο πλεονέκτημα που δεν κατείχε η Ακκελίδου, και στους οποίους κάνουμε αναφορά πιο πάνω, ήσαν επαρκείς. (Δες: Ευάγγελος Ευαγγέλου ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (1999) 3 Α.Α.Δ. 570.) Επίσης, η θέση είναι ψηλά στην ιεραρχία, κάτι που δίδει στο διορίζον όργανο ευρύτερη ευχέρεια δράσης.
Ενόψει των ανωτέρω κρίνουμε αποδεκτές τις δυο εφέσεις. Η πρωτόδικη απόφαση παραμερίζεται, ενώ η επίδικη διοικητική επικυρώνεται, με έξοδα που θα υπολογίσει ο πρωτοκολλητής και θα εγκρίνει το Δικαστήριο.
Oι εφέσεις επιτυγχάνουν με έξοδα.