|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2000) 3 ΑΑΔ 119
1 Μαρτίου, 2000
[ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, ΑΡΤΕΜΗΣ, ΝΙΚΟΛΑOY, ΚΑΛΛΗΣ, ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ/στές]
ARMONIA ESTATES LTD,
Εφεσείοντες-Αιτητές,
v.
ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΒΕΛΤΙΩΣΕΩΣ ΤΑΛΑΣ,
Eφεσιβλήτου-Καθ' ου η αίτηση.
(Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 2418)
Έννομο Συμφέρον ― Περίοικου για αμφισβήτηση της νομιμότητας έκδοσης πολεοδομικής άδειας για ανέγερση οικοδομών ― Εφόσον δεν εξειδικεύτηκε ποιες θα ηταν και πως θα προκαλούνταν οι βλαπτικές συνέπειες στον αιτητή, η προσφυγή εύλογα απορρίφθηκε.
Πρωτοδίκως η προσφυγή απορρίφθηκε λόγω έλλειψης εννόμου συμφέροντος.
Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου, απορρίπτοντας την έφεση, αποφάσισε ότι:
Ο πρωτόδικος Δικαστής διαπίστωσε τα εξής:
«Όσον αφορά το πιο πάνω ερώτημα η αιτήτρια εταιρεία εντελώς αόριστα αναφέρει ότι η υλοποίηση της σχετικής άδειας οικοδομής θα επιφέρει βλαπτικές συνέπειες σ' αυτή και σ' όσους έχουν αγοράσει απαυτήν υποστατικά. Δεν εξειδικεύεται ούτε στη γραπτή αγόρευση του ευπαιδεύτου δικηγόρου της αιτήτριας από που θα προκληθούν αυτές οι βλαπτικές συνέπειες και φυσικά ποιές θα είναι αυτές. Δεν εξιδικεύονται, ούτε καν έμμεσα αναφέρονται, αυτές οι βλαπτικές συνέπειες από την οικοδόμηση μιας οργανωμένης οικιστικής ανάπτυξης.»
Ο δικηγόρος των εφεσειόντων δεν αντέτεινε τίποτε στην πιο πάνω κρίση του Δικαστή, η οποία παραμένει ακλόνητη και βεβαίως νομικά ορθή.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
Έφεση.
Έφεση των αιτητών κατά της απόφασης του Δικαστηρίου (Μ. Κρονίδης, Δ.) στην Yπόθεση Aρ. 174/94, ημερ. 23/1/97, με την οποία απορρίφθηκε η προσφυγή του κατά της πολεοδομικής άδειας και άδειας οικοδομής, η οποία χορηγήθηκε στα ενδιαφερόμενα μέρη προς ανέγερση οικιστικών μονάδων σε κτήμα τους, λόγω έλλειψης έννομου συμφέροντος προσβολής της σχετικής διοικητικής πράξης.
Α.Σ. Αγγελίδης, για τους Εφεσείοντες.
Α. Ευσταθίου, για τον Εφεσίβλητο.
Λ. Κυθραιώτης, για το Ενδιαφερόμενο μέρος 1.
Δ. Χριστοδούλου για Μ. Κυπριανού, για τα Ενδιαφερόμενα μέρη 2 και 3.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ.: Οι εφεσείοντες-αιτητές είναι εταιρεία περιορισμένης ευθύνης. Αφού εξασφάλισαν τις σχετικές άδειες από τις αρμόδιες αρχές έκτισαν το συγκρότημα γνωστό ως «Stephanie Gardens». Τον Απρίλη του 1992 τα ενδιαφερόμενα μέρη πήραν επίσης άδειες για την ανέγερση σε κτήμα τους οικιστικών μονάδων. Οι εφεσείοντες διαμαρτυρήθηκαν για τη χορήγηση στα ενδιαφερόμενα μέρη πολεοδομικής και ακολούθως άδειας οικοδομής, επικαλούμενοι παράνομη λειτουργία των διοικητικών οργάνων στην έκδοση των πιο πάνω αδειών.
Το πρώτο ζήτημα που απασχόλησε το πρωτόδικο Δικαστήριο ήταν αν οι εφεσείοντες είχαν έννομο συμφέρον, απαραίτητη προϋπόθεση βάσει του άρθρου 146(2) του Συντάγματός μας, να προσβάλουν τη διοικητική πράξη που αφορούσε στα ενδιαφερόμενα μέρη. Σύμφωνα με τη νομολογία μας, οι εφεσείοντες, παρουσιάζοντας στοιχεία, θα έπρεπε να πιθανολογήσουν την ύπαρξη εννόμου συμφέροντος δείχνοντας, στην προκείμενη περίπτωση, με ποιο τρόπο η οικοδομή των ενδιαφερομένων μερών επηρέαζε βλαπτικά τα συμφέροντά τους στη δική τους. Πάνω σ' αυτό το κρίσιμο και μοναδικό ερώτημα ο πρωτόδικος συνάδελφος διαπίστωσε τα εξής.
«Όσον αφορά το πιο πάνω ερώτημα η αιτήτρια εταιρεία εντελώς αόριστα αναφέρει ότι η υλοποίηση της σχετικής άδειας οικοδομής θα επιφέρει βλαπτικές συνέπειες σ' αυτή και σ' όσους έχουν αγοράσει απ' αυτήν υποστατικά. Δεν εξειδικεύεται ούτε στη γραπτή αγόρευση του ευπαιδεύτου δικηγόρου της αιτήτριας από πού θα προκληθούν αυτές οι βλαπτικές συνέπειες και φυσικά ποιες θα είναι αυτές. Δεν εξειδικεύονται, ούτε καν έμμεσα αναφέρονται, αυτές οι βλαπτικές συνέπειες από την οικοδόμηση μιας οργανωμένης οικιστικής ανάπτυξης.»
Ο δικηγόρος των εφεσειόντων δεν αντέτεινε τίποτε στην πιο πάνω κρίση του συναδέλφου μας, η οποία παραμένει ακλόνητη, και βεβαίως νομικά ορθή. Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.