Oδυσσέως Eυριπίδης Γ. και Άλλος ν. Δημοκρατίας και Άλλων (1998) 3 ΑΑΔ 894

Στρατός της Δημοκρατίας — Υπαξιωματικοί — Διορισμός τους στην τάξη των Αξιωματικών — Νομοθετικό και κανονιστικό πλαίσιο — Βαθμολογία και κατάταξη του Καν. 22 των περί Αξιωματικών του Στρατού της Δημοκρατίας (Διορισμοί, Ιεραρχία, Προαγωγές και Αφυπηρετήσεις) Κανονισμών του 1990 (Κ.Δ.Π. 90/90 όπως τροποποιήθηκε από την Κ.Δ.Π. 167/91) — Πρόκειται για ενδεικτική προθεσμία — Η Κ.Δ.Π. 90/90 δεν είναι ultra vires του εξουσιοδοτούντος Νόμου περί Στρατού της Δημοκρατίας (Ν. 33/90) ως προς το ότι προνοεί τη μετάβαση των Υπαξιωματικών στην τάξη των Αξιωματικών διά διορισμού.

Στρατός της Δημοκρατίας — Υπαξιωματικοί — Διορισμός τους στην τάξη των Αξιωματικών — Η ρύθμιση του Καν. 21 της Κ.Δ.Π. 90/90 — Περιεχόμενο ρύθμισης και ερμηνεία — Περιστάσεις παράνομης αντιμετώπισης Υπαξιωματικών στην κριθείσα περίπτωση — Συνέπειες για την όλη διαδικασία διορισμού τους ως Αξιωματικών.

[Πέραν των ανωτέρω τίτλων η απόφαση του Δικαστηρίου διαβάζεται ως σύνολο.]

Η έφεση επιτυγχάνει μερικώς χωρίς έξοδα.

Αναφερόμενη υπόθεση:

Τingiridou v. Republic (1987) 3 C.L.R. 1181.

Έφεση.

Έφεση εναντίον της απόφασης Δικαστή του Ανωτάτου Δικαστηρίου Κύπρου (Χρυσοστομής, Δ.) που δόθηκε στις 15 Νοεμβρίου, 1994 (Προσφυγές Αρ. 93/92, 112/93 και 132/92) με την οποία απορρίφθηκαν οι προσφυγές των εφεσειόντων εναντίον της απόφασης των καθ' ων η αίτηση να διορίσουν τα ενδιαφερόμενα μέρη στο βαθμό του Ανθυπολοχαγού στο Στρατό της Δημοκρατίας.

Π. Αγγελίδης, για τους Εφεσείοντες.

Μ. Ευαγγέλου, για την Εφεσίβλητη Δημοκρατία.

Σ. Οικονομίδης, για τα Ενδιαφερόμενα Μέρη.

Cur. adv. vult.

ΠΙΚΗΣ, Π.: Την απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Κωνσταντινίδης.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ.: Τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα διορίστηκαν ως Αξιωματικοί (Ανθυπολοχαγοί) στον στρατό, η προσφυγή των εφεσειόντων, όπως και άλλες με τις οποίες συνεκδικάστηκαν, απορρίφθηκε και με την έφεση επιδιώκεται ανατροπή της πρωτόδικης απόφασης και ακύρωση των διορισμών.

Οι εφεσείοντες και τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα υπηρετούσαν ως Υπαξιωματικοί και εφαρμόστηκε στην περίπτωση το μέρος VII των περί Αξιωματικών του Στρατού της Δημοκρατίας (Διορισμοί, Ιεραρχία, Προαγωγές και Αφυπηρετήσεις) Κανονισμών του 1990 (Κ.Δ.Π. 90/90), όπως τροποποιήθηκαν από την Κ.Δ.Π. 157/91. Μεταγενέστερες τροποποιήσεις των Κανονισμών δεν ενδιαφέρουν για τους σκοπούς της διαδικασίας.

Το Συμβούλιο Αξιολογήσεων απέδωσε στους αξιολογηθέντες βαθμούς

(α) με βάση τις εκθέσεις ικανότητας όπως προνοεί ο Κανονισμός 21 (μέχρι 50) και

(β) με βάση την απόδοσή τους στις προφορικές συνεντεύξεις στις οποίες τους υπέβαλε αλλά και άλλα στοιχεία (μέχρι 20).

Το άθροισμα των δύο διαμόρφωσε την κατάταξή τους στον Πίνακα του Κανονισμού 21(3) και κατ' επέκταση, ενόψει του Κανονισμού 23, στο διορισμό των 16 πρώτων.

Οι εφεσείοντες επαναφέρουν με τους λόγους έφεσής τους τα πιο κάτω, από τους ισχυρισμούς που πρόβαλαν και απορρίφθηκαν πρωτοδίκως:

(1) Oι Κανονισμοί, στην έκταση που καθιστούν τη θέση του Αξιωματικού ως διορισμού και όχι προαγωγής για τους υπηρετούντες αξιωματικούς, είναι ultra vires.

(2) Παραβιάστηκε ουσιώδης τύπος αφού το Συμβούλιο Αξιολογήσεων, κατά παράβαση του Κανονισμού 22, δεν ολοκλήρωσε τη διαδικασία μέσα σε ένα μήνα από τη συγκρότηση και σύγκλησή του.

(3) Παρανόμως αποτέλεσαν οι προφορικές συνεντεύξεις κριτήριο κατάταξης. Ούτως ή άλλως, ήταν παράνομη η χρησιμοποίησή τους αφού δεν είχαν καταγραφεί τα αποτελέσματά τους ή αφού κακώς προσδόθηκαν μονάδες γι' αυτές ή αφού κακώς προσδόθηκαν 20 μονάδες γι' αυτές.

Σε πλήρη συμφωνία με τον συνάδελφό μας που εκδίκασε πρωτοδίκως την υπόθεση, κρίνουμε αβάσιμο τον ισχυρισμό των εφεσειόντων σε σχέση με την προθεσμία που τάσσεται από τον Κανονισμό 22. Όπως συμβαίνει κατά κανόνα, αυτή η προθεσμία είναι σαφώς ενδεικτική. Η υπόθεση Tingiridou v. Republic (1987) 3 C.L.R. 1181, στην οποία παρέπεμψαν οι εφεσίβλητοι, είναι σχετική. Οι εφεσείοντες παρέθεσαν εκτεταμένο απόσπασμα από το "Εγχειρίδιο Διοικητικού Δικαίου" του Ε.Π. Σπηλιωτόπουλου, έκδοση 1978, σελ. 403-407, σε σχέση με την παράβαση ουσιωδών τύπων αλλά δεν μπορούμε να δούμε πώς αυτά τους βοηθούν. Αναφέρονται σε προθεσμίες ως ουσιώδη τύπο αλλά "εντός των οποίων οι ενδιαφερόμενοι ηδύναντο να προβούν εις ωρισμένας ενεργείας και προ της παρελεύσεως των οποίων δεν έπρεπε να εκδοθή η προσβαλλομένη πράξις".

Τα ζητήματα 1 και 3 αποτέλεσαν αντικείμενο συζήτησης στις Α.Ε. 1771 και 1775 που προηγήθηκαν και στις οποίες επίσης εκδίδουμε την απόφασή μας σήμερα. Δεν χρειάζεται να επαναλάβουμε όλο το σκεπτικό. Θα περιοριστούμε σε όσα συνθέτουν την τελική κρίση.

Ως προς το πρώτο ζήτημα.

Δεν είναι ultra vires οι Κανονισμοί. Είναι σαφές από τις ρητές διατάξεις του περί Στρατού της Δημοκρατίας Νόμου του 1990 (Ν. 33/90) πως για τους υπηρετούντες Υπαξιωματικούς η θέση του Αξιωματικού είναι θέση διορισμού και όχι προαγωγής. Οι Κανονισμοί που ρυθμίζουν τους διορισμούς, κινούνται μέσα στο πλαίσιο της εξουσιοδότησης του νόμου.

Ως προς το τρίτο ζήτημα.

Ο Κανονισμός 20(ε) απαιτεί ως απαραίτητο προσόν για το διορισμό Αξιωματικών από τις τάξεις των Υπαξιωματικών, την επιτυχία σε γραπτές εξετάσεις. Με την επιφύλαξη σε αυτή τη διάταξη εξαιρούνται οι Υπαξιωματικοί που υπηρετούσαν κατά το χρόνο έναρξης της ισχύος των Κανονισμών. Αυτοί, όπως προβλέπεται, θα υπόκεινται σε προφορικές συνεντεύξεις από το Συμβούλιο Αξιολογήσεων. Αυτές οι συνεντεύξεις αντικαθιστούν το προσόν της επιτυχίας σε γραπτές εξετάσεις και δεν περιλαμβάνονται στα κριτήρια κατάταξης που ρητά καθορίζει ο Κανονισμός 21. Η χρησιμοποίησή τους ως κριτηρίου κατάταξης ήταν παράνομη. Επίσης ήταν παράνομη η βαθμολόγηση με βάση την επίδοση των αξιολογηθέντων στις στρατιωτικές σχολές που φοίτησαν, το επίπεδο μόρφωσής τους, τη φύση της υπηρεσίας τους από την ημέρα του διορισμού τους, τις πειθαρχικές ποινές που τους επιβλήθηκαν, τις εύφημες μνείες που τους απονεμήθηκαν και το συνολικό χρόνο υπηρεσίας τους στο στρατό. Όλα αυτά, στο πλαίσιο του Κανονισμού 21 που καθορίζει ρητά και περιοριστικά τα κριτήρια αξιολόγησης, ήταν εξωγενή. Πριν αφήσουμε αυτό το θέμα δεν μπορούμε παρά να σχολιάσουμε το γεγονός ότι στην παρούσα περίπτωση, για όλα τα πιο πάνω, κρίθηκε πως έπρεπε να αναλογούν 20 βαθμοί ενώ στην προηγούμενη υπόθεση, για ουσιαστικά τα ίδια, κρίθηκε πως αρκούσαν 5 βαθμοί. Οι εφεσίβλητοι υποστήριξαν πως δεν υπάρχει αντινομία παρά την έλλειψη οποιασδήποτε εξήγησης για τη διαφορά. Λέγουν πως ανήκει στην ανέλεγκτη επί του θέματος διακριτική ευχέρεια του Συμβουλίου Αξιολογήσεων, που δεν συντίθεται από τα ίδια πάντοτε πρόσωπα, να καθορίζει ποίοι βαθμοί αποδίδουν το δέον στην κάθε περίπτωση. Είναι και αυτό ενδεικτικό που απροσάρμοστου της αντίληψης πως οι προφορικές συνεντεύξεις αποτελούν και κριτήριο κατάταξης προς το αυστηρό σύστημα βαθμολογίας που εισάγουν οι Κανονισμοί.

Όπως και στην προηγούμενη υπόθεση, μένει το θέμα των επιπτώσεων από τη χρησιμοποίηση των εξωγενών στοιχείων κρίσης. Μόνο κριτήριο κατάταξης ήταν η βαθμολογία με βάση τις εκθέσεις ικανότητας και ο εφεσείων Κωστή Κώστας του Νικοδήμου είχε χαμηλότερη τέτοια βαθμολογία από όλα τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα (46589). Το ίδιο και ο εφεσείων Ευριπίδης Γεωργίου του Οδυσσέα (48687) με την εξαίρεση των ενδιαφερομένων προσώπων Σάββα Ιωάννου (48532) και Σολωμού Ιακώβου (48542). Στην ειδοποίηση έφεσης αναφέρεται πως αυτή απεσύρθη ως προς τον Στ. Δημοσθένους. Δεν έχουμε εντοπίσει πώς και πότε απεσύρθη αλλά αυτό είναι χωρίς σημασία. Ο Στ. Δημοσθένους είχε ψηλότερη βαθμολογία και από τους δύο εφεσείοντες και η έφεση ως προς αυτόν θα υπέκειτο εν πάση περιπτώσει σε απόρριψη. Η προσφυγή αφορούσε και στους Π. Πετρίδη (Ε.Π.9), Η. Ηροδότου (Ε.Π.10) και Αγαθ. Αργυρίδη (Ε.Π.11) αλλά η έφεση ως προς αυτούς αποσύρθηκε.

Η έφεση επιτυγχάνει εν μέρει. Για τον λόγο που εξηγήσαμε η πρωτόδικη απόφαση παραμερίζεται και η προσβαλλόμενη διοικητική απόφαση ακυρώνεται κατά το μέρος της με το οποίο διορίζονται οι Σ. Ιωάννου και Γ. Σολωμού. Κατά τα άλλα επικυρώνεται. Δεν θα εκδώσουμε διαταγή για έξοδα.

Η έφεση επιτυγχάνει μερικώς χωρίς έξοδα.

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο

	CyLaw \| Αναφορικά μ'εμάς \| Επικοινωνία