Mηνά Πέτρος ν. Aρχής Hλεκτρισμού Kύπρου (1998) 3 ΑΑΔ 764

Οργανισμοί Δημοσίου Δικαίου — Αρχή Ηλεκτρισμού Κύπρου — Υπάλληλοι — Προαγωγές — Ισχύον καθεστώς και εφαρμογή του στην κριθείσα περίπτωση — Ένα προς ένα τα στοιχεία αξιολογικής κρίσεως προς προαγωγή, όπως διαμορφώθηκαν στην υπό κρίση υπόθεση — Αποτυχία του διορίζοντος οργάνου να επιλέξει τον κατά την κρίση του ακυρωτικού δικαστηρίου καλύτερο διαθέσιμο υποψήφιο — Ο εφεσείων υπερείχε σε αρχαιότητα, αξία, πείρα στην υπηρεσία και στη σύσταση του άμεσα προϊσταμένου του.

[Πέραν των ανωτέρω τίτλων η απόφαση του Δικαστηρίου διαβάζεται ως σύνολο.]

Η έφεση επιτυγχάνει με έξοδα.

Αναφερόμενες υποθέσεις:

Papadopoulos v. Republic (1982) 3 C.L.R. 1070,

Παπαδόπουλος και Άλλοι ν. Δημοκρατίας (1989) 3(Β) Α.Α.Δ. 902,

Σαββίδης κ.ά. ν. Ε.Δ.Υ., Υπ. Αρ. 137/92 & 160/92, ημερ. 12.9.94.

Έφεση.

Έφεση εναντίον της απόφασης Δικαστή του Ανωτάτου Δικαστηρίου Κύπρου (Αρτέμης, Δ.) που δόθηκε στις 27 Νοεμβρίου, 1995 (Προσφυγή Αρ. 482/94) με την οποία επικυρώθηκε η προαγωγή του ενδιαφερομένου μέρους στη θέση Μηχανικού Βάρδιας Ελέγχου Συστήματος, αντί του εφεσείοντα.

Α. Σ. Αγγελίδης, για τον Εφεσείοντα.

Κ. Στιβαρού για Γ. Κακογιάννη, για την Εφεσίβλητη.

Cur. adv. vult.

ΠΙΚΗΣ, Π: Την απόφαση του δικαστηρίου θα δώσει ο δικαστής Σ. Νικήτας.

ΝΙΚΗΤΑΣ, Δ.: Με απόφασή του ημερ. 15/3/94, το Διοικητικό Συμβούλιο της Αρχής αποφάσισε την προαγωγή του ενδιαφερόμενου μέρους Μάριου Φυλακτίδη στην οργανική θέση Μηχανικού Βάρδιας Ελέγχου Συστήματος. Η θέση ανήκει στο Τμήμα Μεταφοράς/Διανομής. Ο εφεσείων, που διεκδίκησε την ίδια θέση, προσέφυγε στο δικαστήριο, αλλά ηττήθηκε. Ο πρωτόδικος δικαστής επικύρωσε την παραπάνω απόφαση. Το συμπέρασμα του, ύστερα από αναδίφηση των στοιχείων, είναι ότι "η απόφαση για προαγωγή του ενδιαφερόμενου μέρους ήταν με βάση τα κριτήρια προαγωγής που απαριθμούνται στον Καν. 23(2) εύλογα επιτρεπτή και ο αιτητής δεν απέδειξε την απαιτούμενη έκδηλη υπεροχή".

Διευκρινίζεται ότι ο παραπάνω κανονισμός αποτελεί μέρος των περί Αρχής Ηλεκτρισμού (Όροι Υπηρεσίας) Κανονισμών του 1986 (Κ.Δ.Π. 291/86). Προβλέπει ότι:

"Προαγωγαί αποφασίζονται βάσει της πείρας, της αξίας, της ικανότητος, της αρχαιότητος παρά τη Αρχή, των προσόντων εν συσχετισμώ προς το εκάστοτε ισχύον διά την θέσιν σχέδιον υπηρεσίας, και της εν τη υπηρεσία επιδόσεως εκάστου υποψηφίου. Νοείται ότι η σειρά εν τη οποία τα κριτήρια ταύτα (τα οποία εν τοις παρούσι κανονισμοίς αναφέρονται ως "τα παραδεδεγμένα κριτήρια") αναφέρονται ανωτέρω, ουδόλως καθορίζει ή υποδηλοί ιεράρχησιν, αξιολόγησιν ή υπερτέραν βαρύτητα οιουδήποτε των ως άνω κριτηρίων έναντι ετέρου."

Θα μπορούσαμε να επισημάνουμε από τώρα πως η Επιτροπή Επιλογής δεν περιέλαβε τον εφεσείοντα στους 3 υπαλλήλους που σύστησε για τη θέση, ανάμεσα στους οποίους ήταν και ο ενδιαφερόμενος. Ας σημειωθεί ότι τρία μέλη της πρότειναν τον εφεσείοντα, αλλά επικράτησε η πλειοψηφία αποτελούμενη από τα υπόλοιπα 4 μέλη της Επιτροπής αυτής.

Στην επόμενη φάση, η Συμβουλευτική Υπεπιτροπή περιόρισε την επιλογή και σύσταση της σε ένα από τους 3 προταθέντες, το Μάριο Φυλακτίδη, τον οποίο χαρακτήρισε σαν "τον καλύτερο διαθέσιμο υποψήφιο". Για τον ίδιο λόγο, που υιοθέτησε και η Συμβουλευτική Υπεπιτροπή ξεχώρισε τον ενδιαφερόμενο, το Διοικητικό Συμβούλιο της Αρχής προχώρησε σε οριστική επιλογή και προαγωγή του.

Είναι αναντίλεκτο πως ο εφεσείων για χρόνια είχε καλύτερες υπηρεσιακές εκθέσεις από τον προαχθέντα. Επίσης αναγνωρίστηκε - και υπάρχουν τα στοιχεία - ότι είναι αρχαιότερος του κατά 1 χρόνο. Τέθηκε και ζήτημα πείρας. Ο ενδιαφερόμενος είχε μακρότερη πείρα (από τον εφεσείοντα) στον ιδιωτικό τομέα στην αρχή της σταδιοδρομίας τους. Ο εφεσείων εντούτοις απέκτησε πείρα σε όλες τις δραστηριότητες του Τμήματος του. Γιαυτό και του χορηγήθηκε πιστοποιητικό πλήρους εξουσιοδότησης για τη λειτουργία του όλου συστήματος μεταφοράς: βλ. το διοικητικό φάκελο και την αξιολόγηση του προϊσταμένου. Σε αντίθεση με τον ενδιαφερόμενο, στον οποίο είχε δοθεί περιορισμένης εμβέλειας πιστοποιητικό. Το τελευταίο τυπικό στοιχείο αφορά τα προσόντα. Και οι δύο είχαν τα απαραίτητα. Ο ενδιαφερόμενος όμως είχε και μεταπτυχιακό δίπλωμα, που δε διέθετε ο αιτητής. Αυτό όμως δεν αποτελούσε, με βάση τους όρους του σχεδίου υπηρεσίας, πλεονέκτημα.

Πρέπει να σχολιασθεί ακόμη ένα ζήτημα. Η σύσταση του προϊσταμένου του εφεσείοντα για προαγωγή ήταν σαφώς ισχυρότερη. Τον χαρακτήρισε "πολύ καλό μηχανικό". Ο χαρακτηρισμός για τον ενδιαφερόμενο από άλλο προϊστάμενο ήταν απλώς "καλός". Ο πρωτόδικος δικαστής δεν έδωσε σημασία στη διαφορά αυτή. Παρατηρεί σχετικά:

"Όσον αφορά τη θέση του δικηγόρου του αιτητή ότι αυτός απέσπασε καλύτερα σχόλια από τον Προϊστάμενο του απ' ότι το ενδιαφερόμενο μέρος, παρατηρώ πως ο Προϊστάμενος του αιτητή δεν είναι το ίδιο άτομο με τον Προϊστάμενο του ενδιαφερομένου μέρους."

Θα προσθέταμε ότι ο Γενικός Διευθυντής κατά την εμφάνιση του στο Διοικητικό Συμβούλιο πρότεινε τον ενδιαφερόμενο με το εξής αιτιολογικό:

"................. ο 7615 Φυλακτίδης Μάριος (ενδιαφερόμενος), ο οποίος υπερτερεί σε αρχαιότητα (των δύο άλλων συστηθέντων) και δεν υστερεί σε πείρα, αξία, ικανότητα, επίδοση και απόδοση στην υπηρεσία έναντι των άλλων επικρατεστέρων υποψηφίων, είναι ο πιο κατάλληλος και τον συστήνει για προαγωγή στην πιο πάνω θέση."

Η παράγραφος 7 του εφετηρίου περιέχει τον ουσιαστικό λόγο προσβολής της εκκαλούμενης απόφασης. Οι υπόλοιποι λόγοι θέτουν απλώς ζήτημα λανθασμένης εκτίμησης από το πρωτόδικο δικαστήριο, αναφορικά με κάθε στοιχείο κρίσης χωριστά. Το ουσιώδες μέρος του λόγου 7 έχει ώς εξής:

"7. Η Δικαστική απόφαση απέτυχε να διαπιστώσει ότι η Αρχή δεν πέτυχε να επιλέξει τον πραγματικά καλύτερο εκ των διαθεσίμων υποψηφίων, γιατί δεν αξιολόγησε ορθά:

α) Το σύνολο των στοιχείων που περιέχονται στο φάκελο του αιτητή και του ενδιαφερόμενου προσώπου

β) τα φύλλα Αξιολόγησης Προσωπικού

γ) την Αρχαιότητα

δ) τα σχόλια των Προϊσταμένων του Αιτητή και του Ενδιαφερόμενου Μέρους.

............................................................................................................"

Συγκεφαλαιώνοντας, ο εφεσείων είχε σαφή υπεροχή στην αρχαιότητα και την αξία. Ως προς την πείρα είχε πλήρη εξουσιοδότηση αναφορικά με το χειρισμό του συστήματος της περιφέρειας, όπως προσημειώσαμε. Φαίνεται πως σ' αυτόν τον τομέα τουλάχιστον, που αφορά την υπηρεσία στην Αρχή, ο εφεσείων είχε πληρέστερη πείρα από τον προαχθέντα. Ο τελευταίος είχε εργαστεί περισσότερα χρόνια στον ιδιωτικό τομέα, προτού καταλήξει στην Αρχή.

Η σύσταση του άμεσα προϊσταμένου ευνοούσε τον εφεσείοντα. Δεν παραγνωρίζουμε ότι η αξιολόγηση έγινε από διαφορετικούς προϊσταμένους. Το γεγονός όμως δεν μπορεί να αφεθεί να εξουδετερώσει πλήρως τη διαφορετική εκτίμηση. Δεν παύει η σύσταση να αποτελεί ένα αξιόπιστο δείκτη της υπηρεσιακής ικανότητας: βλ. Α. Papadopoulos ν. The Republic (1982) 3 C.L.R. 1070, 1077, Ανδρέας Παπαδόπουλος & Άλλοι ν. Ε.Δ.Υ. (1989) 3(Β) Α.Α.Δ. 902 και Υπόθ. Αρ. 137//92 & 160//92 Λάζαρος Στέλιου Σαββίδης κ.ά. ν. Ε.Δ.Υ., ημερ. 12/9/94.

Δεν είναι άσχετο να υπενθυμίσουμε και τη βασικά χλιαρή σύσταση του Διευθυντή κατά το τελικό προαγωγικό στάδιο απλά, δηλαδή, ότι ο ενδιαφερόμενος δεν υστερούσε από τους δύο άλλους συστηθέντες.

Υπό το πρίσμα της ανάλυσης των παραπάνω δεδομένων δεν υπάρχει αμφιβολία ότι στην προκείμενη περίπτωση η Αρχή απέτυχε να επιλέξει τον καλύτερο διαθέσιμο υποψήφιο για προαγωγή, όπως ήταν η δεδηλωμένη πρόθεσή της.

Η έφεση πετυχαίνει. Η πρωτόδικη απόφαση παραμερίζεται μαζί με την απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου της Αρχής. Με έξοδα.

H έφεση επιτυγχάνει με έξοδα.

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο

	CyLaw \| Αναφορικά μ'εμάς \| Επικοινωνία