ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
Έρευνα - - Αφαίρεση Υπογραμμίσεων


(1998) 3 ΑΑΔ 148

ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΕΣ ΕΦΕΣΕΙΣ ΑΡ. 1963 ΚΑΙ 1968

ΕΝΩΠΙΟΝ: ΠΙΚΗ, Π., ΝΙΚΗΤΑ, ΚΑΛΛΗ, ΚΡΑΜΒΗ, ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗ, ΔΔ.

ΕΦΕΣΗ ΑΡ. 1963

Θεοφάνης Σκαπούλης,

Εφεσείων-Ε νδ. Μέρος,

- ν -

1. Κωνσταντίνου Λοΐζου, από τη Λευκωσία

(αιτητή στην προσ. 540/92)

2. Κωνσταντίνου Νικολαΐδη, από τη Λευκωσία

(αιτητή στην προσφ. 580/92)

Εφεσιβλήτω ν-Αιτητών,

- και -

Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω της

Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας,

Εφεσίβλητης-Καθ΄ ης η αίτηση.

ΕΦΕΣΗ ΑΡ. 1968

Κυπριακή Δημοκρατία

Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας

Εφεσείουσα-καθ΄ ης η αίτηση

- ν -

1. Κωνσταντίνου Λοίζου (Αιτητή στην προσφ. 540/92)

2. Κωνσταντίνου Νικολαίδη (Αιτητή στην προσφ. 580/92)

Εφεσιβ λήτων-Αιτητών.

25 Φεβρουαρίου, 1998.

Εμφανίσεις στην ΑΕ 1963

Για τον εφεσείοντα-ενδ. μέρος: κ. Α.Σ. Αγγελίδης με κ. Ε. Ελευθερίου για κ. Τ. Παπαδόπουλο.

Για τον εφεσίβλητο αρ. 1/αιτητή στην προσφ. αρ. 540/92: κ. Α. Κωνσταντίνου.

Για τον εφεσίβλητο αρ. 2/αιτητή στην προσφ. αρ. 580/92: κ. Γ. Κορφιώτης.

Για τον εφεσίβλητο αρ. 3 - Κυπριακή Δημοκρατία: κα Λ. Κουρσουμπά.

 

Εμφανίσεις στην ΑΕ 1968

Για την εφεσείουσα Δημοκρατία: κα Λ. Κουρσουμπά.

Για τον εφεσίβλητο αρ. 1 Κ. Λοίζου/αιτητή στην προσφ. 540/92: κ. Α. Κωνσταντίνου.

Για τον εφεσίβλητο αρ. 2 Κ. Νικολαίδη/αιτητή στην προσφ. 580/92: κ. Γ. Κορφιώτης.

Για το ενδ. μέρος Μ. Κασάπη-Δρουσιώτη: κ. Α.Σ. Αγγελίδης.

Για το ενδ. μέρος Ι. Ζεβλάρης: κ. Χρ. Χριστοφίδης.

Για το ενδ. μέρος Σκαπούλλης: κ. Α.Σ. Αγγελίδης με κ. Ε. Ελευθερίου για κ. Τ. Παπαδόπουλο.

- - - - - - - -

ΠΙΚΗΣ, Π.: Την απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει

ο Δικαστής Α. Κραμβής.

- - - - - - - -

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

Α. ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ.: Η Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας (ΕΔΥ) διόρισε/προήγαγε στη θέση Ανώτερου Λειτουργού Φόρου Προστιθέμενης Αξίας (ΦΠΑ) τα έξι ενδιαφερόμενα μέρη.

Με την προσφυγή αρ. 540/92 προσβλήθηκε το κύρος της απόφασης διορισμού/προαγωγής όλων των ενδιαφερομένων μερών ενώ με την προσφυγή 580/92 προσβλήθηκε το κύρος της απόφασης καθόσον αφορά το διορισμό/προαγωγή των ενδιαφερομένων μερών 2, 3, 5 και 6. Οι προσφυγές συνεκδικάστηκαν.

Το πρωτόδικο δικαστήριο επικύρωσε το διορισμό/προαγωγή των τεσσάρων από τα ενδιαφερόμενα μέρη και ακύρωσε το διορισμό/προαγωγή των ενδιαφερομένων Θ. Σκαπούλη και Μ. Κασάπη - Δρουσιώτου.

Το πρωτόδικο δικαστήριο έκρινε ότι ο Θ. Σκαπούλης δεν κατείχε το απαιτούμενο από το σχέδιο υπηρεσίας της θέσης ακαδημαϊκό προσόν που εύλογα θα μπορούσε να θεωρηθεί ως "ισότιμο προσόν". Ο διορισμός του Θ. Σκαπούλη ακυρώθηκε και για ένα ακόμα λόγο. το πρωτόδικο δικαστήριο έκρινε πως παρά τις αμφιβολίες της Συμβουλευτικής Επιτροπής και των στοιχείων που η ΕΔΥ είχε ενώπιόν της, η ΕΔΥ θεώρησε ότι ο Θ. Σκαπούλης κατείχε την απαιτούμενη από το σχέδιο υπηρεσίας πείρα ενώ όφειλε υπό τις περιστάσεις να προβεί στη διεξαγωγή σχετικής έρευνας.

Αναφορικά με την ακύρωση της προαγωγής της ενδιαφερόμενης Μ. Κασάπη - Δρουσιώτη το πρωτόδικο δικαστήριο έκρινε πως η παραγνώριση της σύστασης του διευθυντή από την ΕΔΥ καθόσον αφορά τον εφεσίβλητο Κωνσταντίνο Νικολαίδη, είναι τρωτή γεγονός που επηρεάζει την προαγωγή της ενδιαφερόμενης Μ. Κασάπη - Δρουσιώτη την οποία κήρυξε τελικά άκυρη.

Με την Αναθεωρητική Έφεση αρ. 1963 ο εφεσείων Θ. Σκαπούλης επιδιώκει την ανατροπή της πρωτόδικης απόφασης, επικαλούμενος προς τούτο οκτώ λόγους έφεσης ο δε εφεσίβλητος 1 Κ. Λοίζου υποβάλλει αντέφεση, επικαλούμενος δύο λόγους έφεσης.

Η ΕΔΥ ως εφεσείουσα στην Αναθεωρητική Εφεση αρ. 1968 προσβάλλει το κύρος της πρωτόδικης απόφασης επικαλούμενη προς τούτο πέντε λόγους έφεσης, ο δε εφεσίβλητος Κ. Λοίζου υποβάλλει αντέφεση.

Οι πρώτοι λόγοι αντέφεσης αναφέρονται στη σύσταση του Γενικού Διευθυντή. Συναφώς αναφέρεται ότι η σύσταση του Γενικού Διευθυντή ήταν άκυρη επειδή αυτή ερχόταν σε σύγκρουση με τα στοιχεία των φακέλων. Ωσαύτως, προβάλλεται ισχυρισμός ότι τόσο το πρωτόδικο δικαστήριο όσο και η ΕΔΥ παραγνώρισαν την πείρα που απέκτησε από την άσκηση ειδικών καθηκόντων από 6.5.91 κατά την προετοιμασία της εισαγωγής και εφαρμογής του Φόρου Προστιθέμενης Αξίας (ΦΠΑ) στην Κύπρο.

Οι λόγοι 3 και 4 της αντέφεσης αναφέρονται στο ενδιαφερόμενο μέρος Ι. Ζεβλάρη. προβάλλεται ο ισχυρισμός ότι η χρονική περίοδος πριν από την απόκτηση του απαιτούμενου ακαδημαϊκού προσόντος δεν μπορούσε να προσμετρήσει στο χρόνο απόκτησης της οκταετούς πείρας που απαιτείται από το σχέδιο υπηρεσίας. Εσφαλμένα συνεπώς κρίθηκε από το πρωτόδικο δικαστήριο ότι το ενδιαφερόμενο μέρος Ι. Ζεβλάρης είχε την υπό του σχεδίου προβλεπόμενη πείρα εφόσον η περίοδος απόκτησης της δεν μπορούσε να συμπληρωθεί με τη χρονική περίοδο που ακολούθησε την απόκτηση του ακαδημαϊκού προσόντος.

ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΕΦΕΣΗ 1963

Τα γεγονότα τα οποία σχετίζονται με τους έξι πρώτους λόγους της Εφεσης Αρ. 1963 που άπτονται του θέματος της κατοχής από τον εφεσείοντα του απαιτούμενου από το σχέδιο υπηρεσίας ακαδημαϊκού προσόντος όπως αυτά τέθηκαν ενώπιον του πρωτόδικου δικαστηρίου σε συντομία είναι τα ακόλουθα:

Η παράγραφος 3(1) του Σχεδίου Υπηρεσίας προνοεί:

"Πανεπιστημιακό δίπλωμα ή τίτλος ή ισότιμο προσόν σε ένα τουλάχιστον από τα ακόλουθα θέματα ή συνδυασμό των θεμάτων αυτών: Οικονομικά, Εμπορικές επιστήμες, Νομικά (συμπεριλαμβανομένου του Barrister-at-Law), Διοίκηση Επιχειρήσεων, Λογιστική, Δημόσια Διοίκηση, Στατιστική ή μέλος ανεγνωρισμένου Σώματος Επαγγελματιών Λογιστών."

 

Ο εφεσείοντας Σκαπούλης στην αίτησή του για διορισμό στο σημείο "προσόν που κατέχει ή ως εξέταση στην οποία πέτυχε" δήλωσε "Chartered Management Accountant" και επεσύναψε πιστοποιητικό ότι συμπλήρωσε τις εξετάσεις του Ινστιτούτου το Μάϊο του 1977. Στο εν λόγω πιστοποιητικό σημειώνεται πως δεν πρέπει να εκληφθεί ότι υπονοείται πως ο κάτοχος του πιστοποιητικού είναι μέλος του Ινστιτούτου. Ο Σκαπούλης συμφώνησε πως δεν ήταν δυνατό να θεωρηθεί ότι κατέχει πανεπιστημιακό δίπλωμα ή τίτλο. Υποστήριξε επίσης ότι το CIMA είναι αναγνωρισμένο Σώμα Επαγγελματιών Λογιστών και δέχθηκε, γεγονός που προκύπτει και από τα δεδομένα, ότι δεν ήταν μέλος του εν λόγω Ινστιτούτου κατά τον ουσιώδη χρόνο.

Το πρωτόδικο δικαστήριο αποφάσισε επί του θέματος ότι η απαίτηση του σχεδίου υπηρεσίας να είναι κάποιος μέλος αναγνωρισμένου Σώματος Επαγγελματιών Λογιστών σημαίνει από μόνη της πως η επιτυχία στις εξετάσεις, εφόσον δεν οδηγεί χωρίς άλλο στην απόκτηση της ιδιότητας του μέλους, δεν μπορεί να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις του σχεδίου υπηρεσίας. Ενόψει αυτής της κατάληξης, το δικαστήριο διερωτήθηκε κατά πόσο θα μπορούσε το ανωτέρω προσόν του εφεσείοντα το οποίο δεν είναι αρκετό για την απόκτηση της ιδιότητας του μέλους, εύλογα να θεωρηθεί ως ισότιμο προσόν κατά τις απαιτήσεις του σχεδίου υπηρεσίας. Η απάντηση του δικαστηρίου είναι αποφατική και συνακόλουθα ακύρωσε την απόφαση της ΕΔΥ ότι ο εφεσείων είναι προσοντούχος. Παραθέτουμε αυτούσιο το σχετικό απόσπασμα της πρωτόδικης απόφασης:

"Θεωρώ ότι ο συσχετισμός του προσόντος του ενδιαφερομένου μέρους προς το σχέδιο υπηρεσίας δημιουργεί τουλάχιστον σοβαρό ερωτηματικό ως προς το αν θα μπορούσε εκείνο που δεν είναι αρκετό για την απόκτηση της ιδιότητας του μέλους να θεωρηθεί εύλογα ως ισότιμο προσόν. Το ερωτηματικό αυτό, χωρίς οποιαδήποτε έρευνα ως προς το τί σημαίνει η επιτυχία στις εξετάσεις του CIMA σε συνδυασμό με την έλλειψη οποιασδήποτε εξήγησης συνοδευτικής της κρίσης της ΕΔΥ που θα επέτρεπε την παρακολούθηση και τελικά τον έλεγχο του συλλογισμού της, παραμένει αναπάντητο. Για το λόγο αυτό, η κρίση της ΕΔΥ είναι τρωτή και ο διορισμός του Θ. Σκαπουλη, ως προσοντούχου υποψηφίου, είναι άκυρος."

 

Οι λόγοι 7 και 8 της έφεσης αναφέρονται στην πρωτόδικη απόφαση ότι ο εφεσείοντας δεν έχει την απαιτούμενη από το σχέδιο υπηρεσίας πείρα. Σύμφωνα με την αίτησή του για διορισμό αυτός εργάστηκε ως Cost and Finance Analyst στην εταιρεία Whitbread London Ltd (Ιαν. 1977 - Ιούλ. 1978), ως οικονομικός διευθυντής/Γραμματέας στην εταιρεία Fysko Contracting Ltd (Ιανουάριος 1979 - Απρίλιος 1984), ως Λογιστής 2ης Τάξης στο Συμβούλιο Εμπορίας Πατατών (Μάιος 1984 - 1987) και ως Λογιστής 1ης Τάξης στο ίδιο Συμβούλιο από το 1987 μέχρι τις 13 Μαρτίου 1992" που ήταν η τελευταία ημέρα της προθεσμίας για υποβολή αιτήσεων και που όλοι δέχονται ότι είναι η ουσιώδης ημερομηνία για τους σκοπούς κατοχής των προσόντων της θέσης.

Όπως αναφέρεται στην πρωτόδικη απόφαση η σημείωση με μολύβι που υπάρχει στην αίτηση του εφεσείοντα δείχνει ότι καταμετράται το χρονικό διάστημα των δύο πρώτων εργασιών του. Το άθροισμα της σημείωσης δίνει 6 χρόνια και 9 μήνες.

Η Συμβουλευτική Επιτροπή σημείωσε στα πρακτικά της συνεδρίας ημερ. 23.4.92 ότι από τα στοιχεία που είχε ενώπιον της και από την προφορική εξέταση, διαπίστωσε μεταξύ άλλων ότι ο Σκαπούλης δυνατόν να μην είχε την απαιτούμενη πείρα. Η ΕΔΥ, στα πρακτικά της συνεδρίας της ημερομηνίας 28.4.92 σημείωσε ότι επιφυλασσόταν ν΄αποφασίσει επί του θέματος μετά την προφορική εξέταση. Στα πρακτικά της συνεδρίας της ημερ. 6.5.92 σημείωσε ότι "με βάση όλα τα ενώπιον της στοιχεία ικανοποιήθηκε ότι αυτοί (μεταξύ τους και ο Θ. Σκαπούλης) διαθέτουν όλα τα προσόντα που απαιτούνται από το σχέδιο υπηρεσίας περιλαμβανομένης και της απαιτούμενης πείρας."

Καθόσον αφορά την εργοδότηση του εφεσείοντα ως Αναπληρωτή Γενικού Διευθυντή του Συμβουλίου Εμπορίας Κυπριακών Πατατών για την οποία προσκομίστηκε σχετική βεβαίωση και την εργοδότηση του στην εταιρεία Whitbread London Ltd για την οποία δεν παρουσιάστηκε οποιοδήποτε έγγραφο, αναφέρονται τα εξής στην πρωτόδικη απόφαση:

"Χωρίς κάποια εξήγηση δεν γνωρίζουμε γιατί η Συμβουλευτική Επιτροπή διατύπωσε αμφιβολίες και γιατί πάνω στη βάση των ίδιων ακριβώς δεδομένων η ΕΔΥ χωρίς οποιανδήποτε περαιτέρω έρευνα έκρινε ότι ο Θ. Σκαπούλης κατέχει το συζητούμενο προσόν. Στην αγόρευση για τον Θ. Σκαπούλη, όπως και στην περίπτωση των ακαδημαϊκών του προσόντων, γίνεται αναφορά σε στοιχεία και επισυνάπτονται έγγραφα που δεν ήταν ενώπιον της ΕΔΥ. Επαναλαμβάνω πως δεν είναι δυνατό να αξιολογηθούν αυτά τα έγγραφα πρωτογενώς από το Δικαστήριο. Καταλήγω πως η έλλειψη οποιασδήποτε αιτιολόγησης αυτού του μέρους της απόφασης της ΕΔΥ ενόψει του είδους των στοιχείων που υπήρχαν, των σημειώσεων στην αίτησή του ενδιαφερομένου μέρους και των αμφιβολιών που εξέφρασε η Συμβουλευτική Επιτροπή και, ούτως ή άλλως, η παράλειψη διεξαγωγής έρευνας στοιχειοθετούν λόγο ακυρότητας."

Είναι πάγια νομολογημένο ότι η ερμηνεία των σχεδίων υπηρεσίας ανάγεται στη διακριτική ευχέρεια του διορίζοντος οργάνου το δε δικαστήριο δεν επεμβαίνει αν η ερμηνεία που δόθηκε ήταν εύλογα επιτρεπτή. Το δικαστήριο επεμβαίνει μόνο αν διαπιστώσει υπέρβαση των ακραίων ορίων της διακριτικής αυτής ευχέρειας. (Βλ. μεταξύ άλλων Papapetrou v. Republic 2 RSCC 61, Αργυρίδης ν. Δημοκρατίας (1992) 3 ΑΑΔ 376, ΚΟΤ ν. Προδρόμου (1995) 3 ΑΑΔ 128 και Ιακωβίδης ν. Δημοκρατίας ΑΕ 1692/23.1.98.

Σε συμφωνία με το πρωτόδικο δικαστήριο κρίνουμε ότι η ερμηνευτική προσέγγιση που υιοθετήθηκε από την ΕΔΥ καθόσον αφορά τα προσόντα του

ενδιαφερόμενου μέρους Θ. Σκαπούλη δεν ήταν εύλογα επιτρεπτή ως εκφεύγουσα των ακραίων ορίων της διακριτικής της ευχέρειας.

ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΕΦΕΣΗ 1968

Εφεσείουσα στην Αναθεωρητική Εφεση 1968 είναι η Δημοκρατία. Εφεσίβλητοι οι Κ. Λοίζου και Κ. Νικολαίδης. Με τους λόγους έφεσης 1 και 2 προσβάλλεται η απόφαση του πρωτόδικου δικαστηρίου κατά το μέρος που αυτή ακυρώνει την απόφαση της ΕΔΥ για το διορισμό του Θ. Σκαπούλλη. Συγκεκριμένα η Δημοκρατία (εφεσείουσα) πρόβαλε την θέση ότι ορθά η ΕΔΥ έκρινε ότι ο ενδιαφερόμενος Θ. Σκαπούλλης είναι κάτοχος τυ απαιτούμενου από το σχέδιο υπηρεσίας της θέσης προσόντος παράγραφος 3(1) και της απαιτούμενης από την παράγραφο 3(2) οκταετούς πείρας. Κατά την εξέταση των συγκεκριμένων λόγων έφεσης δεν έχουμε διαπιστώσει οτιδήποτε που θα μπορούσε να διαφοροποιήσει την κατάληξη μας επί του ιδίου θέματος στο πλαίσιο εξέτασης της συνεκδικαζόμενης ΑΕ 1963 και συνακόλουθα αποφαινόμαστε ότι οι λόγοι έφεσης 1 και 2 στην ΑΕ 1968 δεν ευσταθούν για τους λόγους που έχουμε απορρίψει τους αντίστοιχους λόγους έφεσης στην ΑΕ 1963.

Οι λόγοι έφεσης 3 και 4 αναφέρονται στην ενδιαφερόμενη Μαρία Κασάπη - Δρουσιώτου. Προβάλλεται ο ισχυρισμός ότι η ΕΔΥ έδωσε ειδική αιτιολογία για την επιλογή της Μαρίας Δρουσιώτη - Κασάπη και ότι εσφαλμένα αποφάσισε το πρωτόδικο δικαστήριο ότι η ΕΔΥ δεν μπορούσε να παραγνωρίσει την εντυπωσιακή πραγματικά εμπειρία και εξειδίκευση του Κ. Νικολαίδη σε θέματα Φόρου Προστιθέμενης Αξίας.

Προκύπτει από τα πρακτικά ότι ο Γενικός Διευθυντής περιέλαβε στη σύσταση του όλα τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα εκτός της Μαρίας Κασάπη - Δρουσιώτη. Περιέλαβε επίσης και τον εφεσίβλητο 2 Κ. Νικολαίδη. (Ο εφεσίβλητος 1 Κ. Λοίζου δεν συστήθηκε).

Η ΕΔΥ υιοθέτησε τη σύσταση του Γενικού Διευθυντή καθόσον αφορά τα πέντε ενδιαφερόμενα μέρη, όμως δεν υιοθέτησε τη σύσταση του Γενικού Διευθυντή για τον εφεσίβλητο 2 Κ. Νικολαίδη και ούτε τον επέλεξε. Αντί αυτού, επέλεξε την ενδιαφερόμενη Μαρία Κασάπη - Δρουσιώτη δίδοντας προς τούτο τη δική της αιτιολογία την οποία μεταφέρουμε αυτούσια από τα πρακτικά.

"Όσον αφορά την έκτη θέση, η Επιτροπή δεν μπόρεσε να υιοθετήσει τη σύσταση του Γενικού Διευθυντή για επιλογή του Νικολαίδη Κωνσταντίνου και αντί αυτού επέλεξε την υποψήφιο Δρουσιώτη-Κασάπη Μαρία. Η Επιτροπή κατέληξε στην απόφασή της αυτήν, αφού προέβη σε ιδιαίτερη σύγκριση των δύο αυτών υποψηφίων και σημείωσε ότι η Δρουσιώτη-Κασάπη είχε καλύτερη απόδοση στην ενώπιον της Επιτροπής προφορική εξέταση (αξιολογήθηκε ως "εξαίρετη", ενώ ο Νικολαίδης ως "πάρα πολύ καλός"), ότι η Δρουσιώτη-Κασάπη, πέρα από το πρώτο πτυχίο, είναι και Associate of the Association of Certified Accountants, προσόν που είναι απόλυτα σχετικό με τα καθήκοντα της θέσης, και ότι αυτή βρίσκεται σε ψηλότερη υπηρεσιακή βαθμίδα έναντι του Νικολαίδη (κατέχει τη θέση Αρχιφοροθέτη, 3ης Τάξης, Τμήμα Εσωτερικών Προσόδων (Κλ. Α11 και Α12, ενώ ο Νικολαίδης κατέχει τη θέση Τελωνειακού Λειτουργού, 1ης Τάξης, Τμήμα Τελωνείων (Κλ. Α8 και Α9))."

 

Καθόσον αφορά την πείρα του εφεσίβλητου 2 Κ. Νικολαϊδη το πρωτόδικο δικαστήριο δέχεται ότι αυτός είχε ".... εντυπωσιακή πραγματική εμπειρία και εξειδίκευση σε θέματα Φ.Π.Α. ....." Στην πρωτόδικη απόφαση καταγράφονται τα στοιχεία τα οποία κρίθηκε ότι συνθέτουν την πείρα του εφεσίβλητου Κ. Νικολαίδη. Τα στοιχεία αυτά τα μεταφέρουμε πιο κάτω από την πρωτόδικη απόφαση.

"Είχε επιλεγεί από το 1979 για εξειδίκευση σε θέματα ΦΠΑ. Ήταν μέλος της πρώτης Επιτροπής που συστάθηκε για να μελετήσει την πρακτική εφαρμογή του ΦΠΑ στην Κύπρο. Εργάστηκε ως Μέλος της Επιτροπής μέχρι το 1981 και κατά το διάστημα αυτό έτυχε ειδικής εκπαίδευσης για το ΦΠΑ στο Ηνωμένο Βασίλειο. Το 1989, όταν επανεξετάστηκε η εισαγωγή του ΦΠΑ στην Κύπρο, συμπεριελήφθη στην Ομάδα Ανάπτυξης ΦΠΑ και από τότε απεσπάσθη στο Υπουργείο Οικονομικών για ειδικά καθήκοντα για την προετοιμασία της εισαγωγής και της εφαρμογής του. Ως μέλος της τριμελούς Ομάδας που συνέταξε το Νομοσχέδιο και τους σχετικούς κανονισμούς του ΦΠΑ πρόσφερε υπηρεσίες που εκθειάστηκαν από το Γενικό Διευθυντή του Υπουργείου Οικονομικών στην επιστολή του ημερομηνίας 18 Νοεμβρίου 1989. Εκφράζεται στην επιστολή ευαρέσκεια και εκτίμηση για την πολύτιμη συνεισφορά του αιτητή (και της Γ. Αιμιλιανίδου) στην ετοιμασία του νομοσχεδίου. Αναφέρεται ότι επέδειξαν ιδιαίτερο ζήλο και αφοσίωση διαθέτοντας μεγάλο μέρος του χρόνου τους χωρίς οποιαδήποτε πρόσθετη αμοιβή, συμβάλλοντας έτσι στην έγκαιρη ετοιμασία ενός πραγματικά πολύπλοκου και ογκώδους νομοσχεδίου. Κατά το ίδιο διάστημα ο αιτητής συνέταξε επί μέρους "διαδικασίες" για την εφαρμογή και λειτουργία του ΦΠΑ, ασχολήθηκε με την συγγραφή ενημερωτικών φυλλαδίων, πραγματοποίησε υπηρεσιακά ταξίδια στην Ελλάδα, Δανία και Ισραήλ όπου εκπαιδεύτηκε και ενημερώθηκε ως προς τη λειτουργία του ΦΠΑ, συνέγραψε συμπληρωματικούς κανονισμούς και έλαβε μέρος ως εισηγητής σε 30 περίπου επιμορφωτικά σεμινάρια για την ενημέρωση των διαφόρων επαγγελματικών τάξεων ως προς την εφαρμογή του ΦΠΑ."

 

 

Καθίσταται πρόδηλο ότι η ΕΔΥ έστρεψε την προσοχή της σε στοιχεία επιπρόσθετα εκείνων που απαιτεί το σχέδιο υπηρεσίας επειδή πρόκειται για στοιχεία σχετικά με τα καθήκοντα της θέσης. Το πρωτόδικο δικαστήριο επισημαίνει ωστόσο ότι η ΕΔΥ δεν μπορούσε να παραγνωρίσει την εντυπωσιακή πραγματικά εμπειρία και εξειδίκευση του Κ. Νικολαϊδη σε θέματα ΦΠΑ. Το πρωτόδικο δικαστήριο σταθμίζοντας όλους τους παράγοντες και στοιχεία που είχε ενώπιόν του και καθοδηγούμενο από πάγιες αρχές της νομολογίας ακύρωσε την προαγωγή της Μαρίας Κασάπη - Δρουσιώτη. Το πιο κάτω εκτενές απόσπασμα της πρωτόδικης απόφασης παρέχει τη δυνατότητα καλύτερης αντίληψης του τρόπου προσέγγισης του θέματος από τον πρωτόδικο δικαστή:

"Συμφωνώ πως η ΕΔΥ αφού έστρεψε, όπως είχε κάθε δικαίωμα να κάμει, την προσοχή της σε στοιχεία επιπρόσθετα που δεν απαιτούνταν από το σχέδιο υπηρεσίας, επειδή ήταν σχετικά προς τα καθήκοντα της θέσης, δεν μπορούσε να παραγνωρίσει την εντυπωσιακή πραγματική εμπειρία και εξειδίκευση του αιτητή σε θέματα ΦΠΑ. το γεγονός ότι οι ιδιαίτερες γνώσεις που χωρίς αμφιβολία απέκτησε ο αιτητής δεν καλύπτονταν από κάποιας μορφής ακαδημαϊκό τίτλο, δεν ήταν εύλογο να επιδράσει σε βάρος του για να θεωρηθεί πως η αναφερθείσα ιδιότητα της Μ. Κασάπη-Δρουσιώτη πρόσθετε στις διεκδικήσεις της έναντι του ως υποδηλώνουσα κατοχή ιδιαίτερων γνώσεων σχετικά με τα καθήκοντα της θέσης. Ο αιτητής, μέσα από ειδικές εκπαιδεύσεις και πολύχρονη εμπειρία σίγουρα δεν ήταν σε υποδεέστερη θέση από αυτή την άποψη, για να πούμε το λιγότερο. Είναι γεγονός ότι υπήρχε και το στοιχείο της εντύπωσης που σχημάτισε η ΕΔΥ κατά τις συνεντεύξεις και εκείνο της θέσης που κατείχε στη Δημόσια Υπηρεσία. Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε αν η ΕΔΥ θα κατέληγε στην ίδια απόφαση αν υπήρχαν μόνο αυτά τα στοιχεία. Όπως σημείωσα, η σύσταση παραγνωρίστηκε για τρεις λόγους, σωρευτικά. Επισημαίνει συναφώς ο αιτητής πως η Συμβουλευτική Επιτροπή αξιολόγησε, ως προς την απόδοσή τους στις συνεντεύξεις ενώπιον της, τόσον τον ίδιο όσο και την Μ. Κασάπη-Δρουσιώτη ως πάρα πολύ καλούς προσθέτοντας όμως ότι επιθυμούσε να τονιστεί ότι ο αιτητής (όπως και ο Κωνσταντίνος Λοΐζου) διακρίθηκε ιδιαίτερα με βάση τις απαντήσεις του σχετικά με τον ΦΠΑ. Επικαλείται επίσης το γεγονός ότι ο Γενικός Διευθυντής σε συνεννόηση με το Γενικό Διευθυντή του Υπουργείου Οικονομικών, αξιολόγησε και τους δυο, κατά τη συνέντευξη ενώπιον της ΕΔΥ ως πάρα πολύ καλούς. Εν πάση περιπτώσει, η συνέντευξη είναι παράγοντας σχετικός αλλά σε καμιά περίπτωση αποφασιστικής σημασίας ώστε να αφήνεται

 

"να επισκιάσει τη σταδιοδρομία των υποψηφίων ως το βασικό στοιχείο για την κρίση των ικανοτήτων και των διεκδικήσεων τους για προαγωγή"

 

(Απόσπασμα από την απόφαση του Δικαστή Γ.Μ. Πική Κωνσταντίνος Χ" Κωνσταντίνου και άλλος ν. Κυπριακή Δημοκρατία (ανωτέρω). Ως προς το θέμα της θέσης που κατείχαν, είναι ορθό να σημειωθεί πως η ΕΔΥ δεν θεώρησε ότι η ανώτερη θέση του Κωνσταντίνου Λοίζου σε σχέση με εκείνη της Γ. Αιμιλιανίδου δικαιολογούσε από μόνη της, στο πλαίσιο του συνόλου των στοιχείων, την παραγνώριση της σύστασης της δεύτερης. Για τους πιο πάνω λόγους, η παραγνώριση της σύστασης του Διευθυντή ως προς τον Κωνσταντίνο Νικολαίδη είναι τρωτή και η προαγωγή της Μ. Κασάπη - Δρουσιώτη είναι άκυρη."

 

 

Η ΕΔΥ όφειλε να μην παραβλέψει να αναφερθεί στην πολύ μεγάλη και ουσιαστική εμπειρία του εφεσίβλητου 2 Κ. Νικολαίδη όπως αυτή περιγράφεται στην πρωτόδικη απόφαση. Η ΕΔΥ παρέβλεψε ουσιαστικά το στοιχείο της πείρας του εφεσίβλητου. Η ΕΔΥ κατά την εξειδίκευση των λόγων προτίμησης της ενδιαφερόμενης Μ. Κασάπη - Δρουσιώτη, έλαβε σοβαρά υπόψη ότι η Μ. Κασάπη - Δρουσιώτη είναι και "Associate of the Association of Certified Accountants" ως προσόν απόλυτα σχετικό με τα καθήκοντα της θέσης.

Ενόψει των πιο πάνω καταλήγουμε στο συμπέρασμα πως ορθά το πρωτόδικο δικαστήριο ακύρωσε την προαγωγή της Μ. Κασάπη - Δρουσιώτη. Η ΕΔΥ άσκησε εν προκειμένω τη διακριτική της ευχέρεια πλημμελώς. Βλ. Vassos Tseriotis v. The Municipality of Nicosia (1968) 3 CLR 215, Georghios HjiPanayiotou v. Republic (Public Service Commission) (1968) 3 CLR 159.

Τέλος, ο εφεσίβλητος 1 Κ. Λοίζου με την αντέφεση που καταχώρησε αμφισβητεί ότι ο ενδιαφερόμενος Ζεβλάρης κατέχει 8ετή πείρα. Η θέση του εφεσίβλητου 1 Κ. Λοίζου είναι ότι η τριετής πείρα που απέκτησε ο ενδιαφερόμενος Ζεβλάρης προτού γίνει αποδεκτός ως Μέλος του Institute of Chartered Accountants in England and Wales, δεν έπρεπε να προσμετρήσει στον συνολικό υπολογισμό της πείρας του όπως αυτή απαιτείται από το σχέδιο υπηρεσίας και ότι δεν έπρεπε να προσμετρήσουν ούτε και οι 20 εβδομάδες της εκπαιδευτικής του άδειας. Οι πιο πάνω θέσεις του εφεσίβλητου 1 εξετάστηκαν από το πρωτόδικο δικαστήριο το οποίο τελικά τους απέρριψε. Συμφωνούμε με την κατάληξη καθώς και με την αιτιολογία της πρωτόδικης απόφασης επί των συγκεκριμένων αυτών θεμάτων την οποία παραθέτουμε στη συνέχεια:

".......... Η φοίτησή του στο κολέγιο γινόταν υπό την επίβλεψη των εργοδοτών του που έλεγχαν και την απόδοσή του. Δεν τον εμπόδιζε να προσφέρει και πράγματι πρόσφερε τις υπηρεσίες του στο γραφείο πάνω σε τακτική βάση. ΄Εβλεπε πελάτες, διεκπεραίωνε τις υποθέσεις τους και πληρωνόταν κανονικά το μισθό του. Από τη μελέτη των στοιχείων δεν έχω ικανοποιηθεί πως στοιχειοθετήθηκε ο ισχυρισμός για έλλειψη δέουσας έρευνας ή για πλάνη σε σχέση με το σημείο αυτό."

 

 

Το Δικαστήριο αποφάσισε σχετικά με την περίοδο πριν από την απόκτηση του ακαδημαϊκού προσόντος αν αυτή μπορεί να προσμετρήσει σε πείρα υπέρ του ενδιαφερόμενου Ζεβλάρη:

"............ Από την άλλη, δεν μπορώ να δεχθώ την εισήγηση πως η περίοδος πριν από την απόκτηση του απαιτούμενου ακαδημαϊκού προσόντος δεν μπορεί να προσμετρήσει ως πείρα. Η υπόθεση Papapetrou v. Republic 2 R.S.C.C. 61 που επικαλέστηκαν οι αιτητές, δεν τους βοηθά. Το ζήτημα δεν μπορεί παρά να κριθεί με γνώμονα τις πρόνοιες του συγκεκριμένου σχεδίου υπηρεσίας. Το σχέδιο υπηρεσίας δεν απαιτεί μεταπτυχιακή πείρα. Αν αυτή ήταν η πρόθεση θα διατυπωνόταν διαφορετικά. Αναφέρεται σε θέματα που εξειδικεύονται χωρίς να προκύπτει άμεσα, ή έμμεσα, ότι η ενασχόληση με αυτά προϋποθέτει κατοχή ορισμένου ακαδημαϊκού προσόντος. Δεν έχει αμφισβητηθεί ότι το ενδιαφερόμενο μέρος πραγματικά ασχολήθηκε, στο πλαίσιο της εργοδότησής του, με θέματα όπως αυτά που εξειδικεύονται στο σχέδιο υπηρεσίας και δεν υπάρχει εισήγηση πως, υπό την αίρεση της αμφισβήτησης που συζητήθηκε, η προϋπηρεσία του ενδιαφερόμενου μέρους από την άποψη του περιεχομένου της δεν ήταν πείρα ανταποκρινόμενη στις απαιτήσεις του σχεδίου υπηρεσίας. Αυτή η απασχόληση συνιστά πείρα που αποκτήθηκε ανεξάρτητα από το γεγονός ότι το ενδιαφερόμενο μέρος δεν ήταν ακόμα μέλος του Ινστιτούτου και δεν διαπιστώνω ότι συντρέχει λόγος για παρέμβαση του Δικαστηρίου. (Βλ. σχετικά Κωνσταντίνος Χ"Κωνσταντίνου και άλλος ν. Δημοκρατία Προσφυγές 634/92 και 805/92 ημερομηνίας 30 Σεπτεμβρίου 1993 και Ανδρέας Καμένος και άλλος ν. Δημοκρατία Προσφυγή 616/92 και 671/92 ημερομηνίας 23 Φεβρουαρίου 1994).................."

 

 

Για όλους τους πιο πάνω λόγους οι εφέσεις και οι αντεφέσεις απορρίπτονται. Καμιά διαταγή για έξοδα.

 

Π.

Δ.

Δ.

Δ.

Δ.

ΑΦ.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο