CyLaw | Αναφορικά μ'εμάς | Επικοινωνία

(1998) 3 ΑΑΔ 189

ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΕΦΕΣΗ ΑΡ. 1738

Εφεσείουσα-Αιτήτρια

Εφεσιβλήτων-Καθ΄ων η αίτηση

Στις 11.7.1973 η εταιρεία υπέβαλε εκ μέρους της εφεσείουσας αίτηση για την έκδοση καλυπτικής άδειας για τροποποιήσεις και προσθήκες που έγιναν στο υφιστάμενο πρατήριο πετρελαιοειδών. Η άδεια εκδόθηκε από το Δήμο Λευκωσίας στις 27.3.1978. Επειδή το ακίνητο επηρεαζόταν από ρυμοτομία, μετά την έκδοση της άδειας ο Δήμος Λευκωσίας, καθ΄ων η αίτηση-εφεσίβλητοι 1, ζήτησε όπως, βάσει του άρθρου 13 (2) του περί Ρυθμίσεως Οδών και Οικοδομών Νόμου, Κεφ. 96, το τμήμα του τεμαχίου που επηρεαζόταν από τη ρυμοτομία εγγραφεί ως μέρος του δημόσιου δρόμου. Το Κτηματολόγιο προχώρησε στις αναγκαίες τροποποιήσεις του τίτλου της εφεσείουσας. Η εφεσείουσα προσέβαλε την πιο πάνω πράξη αλλά το Δικαστήριο απέρριψε στις 2.2.1993 την προσφυγή της. Εναντίον της απόφασης του Δικαστηρίου η εφεσείουσα άσκησε την παρούσα έφεση.

Κατά την ακρόαση της έφεσης η ευπαίδευτος συνήγορος των εφεσίβλητων-καθ΄ων η αίτηση 2, ανέφερε ότι περιέπεσε στην αντίληψή της ότι η εφεσείουσα μεταβίβασε στις 8.12.1992 το ακίνητο στα παιδιά της δυνάμει δωρεάς. Η καταχώρηση στα βιβλία του Κτηματολογίου έγινε στις 23.2.1993. Κρίσιμη όμως ημερομηνία είναι η ημερομηνία μεταβίβασης γιατί τότε επέρχεται η μεταβολή στη νομική κατάσταση. ΄Ετσι πριν μπούμε στην εξέταση των ερωτημάτων που τίθενται με την ειδοποίηση έφεσης θα πρέπει να εξεταστεί κατά πόσο η έφεση μπορεί να προχωρήσει αφού, σύμφωνα με τους εφεσίβλητους, λόγω της μεταβίβασης του ακινήτου, η εφεσείουσα στερείται πλέον εννόμου συμφέροντος.

Προσφυγή μπορεί να ασκηθεί μόνο αν ο αιτητής κατέχει άμεσο ενεστώς συγκεκριμένο έννομο συμφέρον. Η ύπαρξη του εννόμου συμφέροντος δημιουργεί τη δικαιοδοσία του Δικαστηρίου, ενώ αντίθετα ανυπαρξία του στερεί από το Δικαστήριο την εξουσία να ασχοληθεί με την προσφυγή (Loukis Κritiotis v. The Municipality of Paphos and another (1986) 3 C.L.R. 322, 338). Το βάρος απόδειξης της ύπαρξης εννόμου συμφέροντος φέρει ο αιτητής (Makrides v. Republic (1967) 3 C.L.R. 147).

Η έννοια του συμφέροντος στην περίπτωση της άσκησης της αίτησης ακύρωσης είναι ευρύτερη από την έννοια του νομικού δικαιώματος. Το έννομο συμφέρον αφορά κάθε νομική ή πραγματική κατάσταση που αναγνωρίζεται από το δίκαιο, από την οποία ο αιτητής βάσει ενός ειδικού δεσμού αντλεί ωφέλεια που θίγεται από την προσβαλλόμενη πράξη ή παράλειψη, δηλαδή που μεταβλήθηκε ή δεν ρυθμίστηκε με συνέπεια την πρόκληση υλικής ή ηθικής βλάβης σ΄ αυτόν (Τροοδία Ιωνά Αριστοδήμου ν. Δημοκρατίας, Υποθ. Αρ. 184/92, ημερ. 15.7.1992).

Το έννομο συμφέρον πηγάζει από κάποια ειδική σχέση του διοικούμενου με την προσβαλλόμενη από αυτόν διοικητική πράξη, σχέση που πρέπει να ελέγχεται και να διαπιστώνεται ότι συντρέχει κατά το χρόνο της έκδοσης της πράξης, κατά το χρόνο της προσβολής της (Elias Christofis ν. Republic (1970) 3 C.L.R. 97), αλλά και κατά το χρόνο εκδίκασης της αίτησης ακύρωσης (Demetrios Papadopoulos ν. Τhe Municipality of Nicosia and another (1974) 3 C.L.R. 352. Βλέπε επίσης Σ.Ε 2492/85 και Σ.Ε 2555/85 ).

Η μεταγενέστερη και πριν από την εκδίκαση της αίτησης ακύρωσης απώλεια της νομικής κατάστασης ή ιδιότητας που προβάλλει ο αιτητής ως βάση του εννόμου συμφέροντός του και η οποία εθίγη κατά οποιονδήποτε τρόπο από την προσβαλλόμενη πράξη, καθιστά άνευ αντικειμένου την αίτηση, αφού η τυχόν συζήτηση και αποδοχή της καμιά συνέπεια δεν θα είχαν στην κατάσταση ή ιδιότητα που είχε και απώλεσε στο σύνολό της από άλλη νομική αιτία ο αιτητής (Σ.Ε 2492/85. Βλέπε 14ο Συμπλήρωμα Νομολογίας, Τόμος 1ος, παραγρ. 246 - 249).

Στην υπόθεση Ανδρέας Ευτυχίου ν. Α. Γεωργίου και άλλου, Υποθ. Αρ. 90/97, ημερ. 20.6.1997, όπου το κτήμα στο οποίο αναφερόταν η προσφυγή, πριν την καταχώρησή της μεταβιβάστηκε σε οικογενειακή εταιρεία της οποίας ο αιτητής ήταν μέτοχος, το Δικαστήριο δέκτηκε ότι ο αιτητής εστερείτο εννόμου συμφέροντος που τον νομιμοποιούσε στην άσκηση της προσφυγής (βλέπε επίσης Lordos & Anastassiades Ltd and another v. The District Officer of Limassol and another (1976) 2 C.L.R. 145, Μόνα Σωτηριάδου ν. Δημοκρατίας (1992) 3 Α.Α.Δ. 327 και Kyriakos Chrysostomides ν. The Greek Communal Chamber, 1964 C.L.R. 397).