|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1997) 3 ΑΑΔ 540
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΕΦΕΣΗ ΑΡ. 2058.
ΕΝΩΠΙΟΝ: ΠΙΚΗ, Π. ΝΙΚΗΤΑ, ΚΑΛΛΗ, ΚΡΑΜΒΗ, ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗ, Δ.Δ.
Κυπριακή Δημοκρατία, μέσω
Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας,
Εφεσείουσα
ν.
Μυροφόρας Αλεξάνδρου,
Εφεσίβλητης.
_________________
28 Νοεμβρίου, 1997
.Για την Εφεσείουσα: Α. Βασειλειάδης, Ανώτερος Δικηγόρος της Δημοκρατίας
εκ μέρους του Γεν. Εισ.
Για την Εφεσίβλητη: Καμία εμφάνιση.
Για το Ενδιαφερόμενο Μέρος: Α. Σ. Αγγελίδης.
_________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΚΑΛΛΗΣ, Δ.
: Η εφεσίβλητη ήταν υποψήφια για τη θέση Ανώτερου Τεχνικού Χημείου ("η επίδικη θέση") η οποία είναι θέση προαγωγής από τη θέση Τεχνικού Χημείου, 1ης Τάξεως/Τεχνικού Χημικού Εργαστηρίου, 1ης Τάξεως.Η Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας ("η Ε.Δ.Υ.") αποφάσισε ότι η εφεσίβλητη "δεν μπορεί να θεωρηθεί ως δικαιούχα υποψήφια για προαγωγή" στην επίδικη θέση και την απέκλεισε από την παραπέρα διαδικασία. Μοναδικός λόγος αποκλεισμού της αιτήτριας ήταν η δήλωση της διευθύντριας ότι η εφεσίβλητη "δε θα μπορεί να ασκήσει τα καθήκοντα των υποπαραγράφων (α) και (β) του Σχεδίου Υπηρεσίας" της επίδικης θέσης.
Η πιο πάνω δήλωση της Διευθύντριας έγινε μετά που η Ε.Δ.Υ. υπέδειξε στη Διευθύντρια ότι από τη μελέτη των εκθέσεων της εφεσίβλητης φαίνεται ότι η εφεσίβλητη "δεν ασχολείται με τα καθήκοντα της θέσης της αλλά με γραμματειακά και κυρίως λογιστικά καθήκοντα και συνεπώς οι αξιολογήσεις που έγιναν γι΄ αυτήν ουσιαστικά αντικατοπτρίζουν την απόδοση της σε άλλα καθήκοντα από αυτά της θέσης που κατέχει". Η Διευθύντρια δήλωσε, επίσης, ότι η εφεσίβλητη υπέβαλε κατά καιρούς παραστάσεις για την ανάθεση σ΄ αυτήν των καθηκόντων που προβλέπονται στο σχέδιο υπηρεσίας της θέσης που κατέχει. Ωστόσο η Ε.Δ.Υ. παρατήρησε ότι στον προσωπικό φάκελο της εφεσίβλητης δε φαίνονται οποιεσδήποτε παραστάσεις από την εφεσίβλητη σε ότι αφορά την ανάθεση σ΄ αυτή καθηκόντων άλλων από εκείνα της θέσης που κατέχει.
Πριν προχωρήσει στον αποκλεισμό της εφεσίβλητης η Ε.Δ.Υ. ζήτησε τη γνωμάτευση του Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας ο οποίος γνωμάτευσε ότι "ενόψει της σαφούς δήλωσης της Διευθύντριας του Γενικού Χημείου ότι εάν επιλεγεί για προαγωγή στη θέση Ανώτερου Τεχνικού Χημείου δεν θα είναι σε θέση να εκτελέσει τα καθήκοντα των υποπαραγράφων (α) και (β) του Σχεδίου Υπηρεσίας της θέσης (τα οποία σίγουρα δεν είναι συνεπακόλουθα ή δευτερευούσης σημασίας καθήκοντα) δεν μπορεί να θεωρηθεί κατάλληλη για προαγωγή".
Μετά τον αποκλεισμό της εφεσίβλητης η Ε.Δ.Υ. επέλεξε για προαγωγή στην επίδικη θεση το Ενδιαφερόμενο Μέρος. Η προαγωγή του ενδιαφερόμενου μέρους αποτελεί το αντικείμενο της παρούσας διαδικασίας. Με σχετική προσφυγή της η εφεσίβλητη ζήτησε την πιο κάτω θεραπεία:
"Δήλωση και/ή διαταγή του Δικαστηρίου ότι η απόφαση που δημοσιεύθηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας στις 23.10.1992 (Αρ. 2746) με την οποία αυτοί προήξαν στην μόνιμη θέση Ανώτερου Τεχνικού Χημείου (Τακτικός Προϋπολογισμός) Γενικό Χημείο από 15.9.1992 το Ενδιαφερόμενο Μέρος αντί της αιτήτριας, είναι άκυρη και/ή παράνομη και/ή στερημένη έννομου αποτελέσματος και/ή η παράλειψη των καθ΄ ων η αίτηση να διορίσουν την αιτήτρια στην αναφερόμενη θέση θα έπρεπε να μη ελάμβανε χώραν."
Το πρωτόδικο δικαστήριο, με την απόφαση του, ακύρωσε το μέρος της απόφασης με το οποίο η εφεσίβλητη κρίθηκε ακατάλληλη για προαγωγή. Εναντίον της ακυρωτικής απόφασης έχει ασκηθεί η παρούσα έφεση από την Ε.Δ.Υ..
Η πρωτόδικη απόφαση.
Ο λόγος (ratio) της πρωτόδικης απόφασης αντανακλάται στο πιο κάτω απόσπασμα της:
"Εκτός από τις περιπτώσεις όπου στον υπάλληλο ανατίθενται περιορισμένα καθήκοντα λόγω ανεπάρκειας, η φύση των καθηκόντων δεν μπορεί να αποτελέσει νόμιμο κριτήριο πρόκρισης υπαλλήλου έναντι συναδέλφου του.
Το είδος των καθηκόντων τα οποία εκτελεί ένας υπάλληλος καθορίζονται από τη διοίκηση και δεν εξαρτώνται από τη δική του βούληση.
Μέτρο κρίσης της αξίας των υποψηφίων είναι η επάρκεια και αποτελεσματικότητα με την οποία ασκούν τα καθήκοντά τους, όπως αυτή αντικατοπτρίζεται στις ετήσιες υπηρεσιακές τους εκθέσεις, και όχι η φύση ή το είδος της εργασίας που εκτελούν κατ΄ εντολή των ανωτέρων τους. (Βλέπε Papadopoulos v. R. (1982) 3 C.L.R. 1070, R. v. Papaonisiforou (1984) 3 C.L.R. 370 και Αντώνιος Χαραλαμπίδης ν. Δημοκρατίας, Αναθεωρητική ΄Εφεση αρ. 878, ημερ. 20.6.1991)
Σύμφωνα με τη νομολογία, ο υπάλληλος στον οποίο ανατέθηκαν περιορισμένα ή υποδεέστερα καθήκοντα δεν μπορεί να τίθεται σε μειονεκτική θέση έναντι συναδέλφου του στον οποίο παρασχέθηκε η ευκαιρία για πλήρη ανάπτυξη των ικανοτήτων του.
΄Οπως αναφέρεται στα Πορίσματα Νομολογίας του Συμβουλίου της Επικρατείας (1929-1959), στη σελίδα 357:
'(9) Αντιθέτως εκρίθη ότι δεν αποτελεί νόμιμον στοιχείον δυσμενούς κρίσεως ή απασχόλησις του υπαλλήλου εις ωρισμένα αποκλειστικώς καθήκοντα: 1192 (58), 1349, 1414 (52), 447 (50), 248 (49), 2409 (46), 346 (43), 508 (42), το είδος της υπό του υπαλλήλου κατόπιν εντολής της προϊσταμένης αυτού υπηρεσίας ασκουμένης εργασίας: 1883 (58), 227, 228 (56), το ότι ούτος δεν ητήσατο όπως ανατεθή αυτώ ωρισμένη υπηρεσία, εφ΄ όσον εκ του νόμου δεν προκύπτει τοιαύτη υποχρέωσις του υπαλλήλου αλλ΄ απόκειται εις την Διοίκησιν η τοποθέτησις αυτού: 447 (50). Επίσης ούτε το ότι ο υπάλληλος δεν διηύθυνεν ωρισμένην υπηρεσίαν ίνα εντεύθεν κριθή η ικανότης αυτού
Τα σχέδια υπηρεσίας
."
.................................. .................................................. ............
Καθήκοντα και Ευθύναι
:α) Διεξάγει χημικάς εξετάσεις και αναλύσεις, ή/και
καθοδηγεί και εποπτεύει την υπό κατωτέρου τεχνικού
προσωπικού εκτελούμενην εργασίαν.
β) Βοηθεί εις την εκπαίδευσιν τεχνικού προσωπικού.
γ) Μεριμνά διά την συντήρισιν, λειτουργίαν και φύλαξιν
των συσκευών και οργάνων του Γενικού Χημείου τα
οποία χρησιμοποιούνται εις τας χημικάς εξετάσεις και
αναλύσεις.
δ) Εκτελεί οιαδήποτε άλλα καθήκοντα τα οποία ήθελον
ανατεθεί εις αυτόν.
Απαιτούμενα Προσόντα
:(1) Τριετής τουλάχιστον υπηρεσία εις την θέσιν Τεχνικού
Χημείου 1ης Τάξεως/Τεχνικού Χημικού Εργαστηρίου
1ης Τάξεως.
(2) Διοικητική και οργανωτική ικανότης, υπευθυνότης,
πρωτοβουλία και ευθυκρισία."
Οι λόγοι έφεσης
.Ο ευπαίδευτος συνήγορος της εφεσείουσας υποστήριξε ότι η ακύρωση του μέρους της προσβαλλόμενης απόφασης με το οποίο η εφεσίβλητη κρίθηκε σαν ακατάλληλη για προαγωγή ήταν εσφαλμένη γιατί "σύμφωνα με τη δήλωση της Διευθύντριας, εάν επιλεγεί για προαγωγή στη θέση Ανώτερου Τεχνικού Χημείου δεν θα μπορεί να ανταποκριθεί στα καθήκοντα των υποπαραγράφων (α) και (β) του Σχεδίου Υπηρεσίας της θέσης".
Εσφαλμένη σύμφωνα με τον ευπαίδευτο συνήγορο - για τον ίδιο ακριβώς λόγο - ήταν και η κρίση του πρωτόδικου δικαστηρίου πως στην παρούσα υπόθεση εφαρμόζονται οι αρχές που καθιέρωσε η Νομολογία μας, ότι δηλαδή υπάλληλος στον οποίο ανατέθηκαν υποδεέστερα καθήκοντα δεν μπορεί να τεθεί σε μειονεκτική ή δυσμενέστερη θέση έναντι συναδέλφου του στον οποίο παρασχέθηκε η ευκαιρία για πλήρη ανάπτυξη των ικανοτήτων του.
Η Νομοθετική ρύθμιση
.Η επίδικη θέση είναι θέση προαγωγής. Η διαδικασία πλήρωσης της διέπεται από το άρθρο 35 του περί Δημοσίας Υπηρεσίας Νόμου 1990 (Ν 1/90). Παραθέτω τα σχετικά εδάφια του άρθρου 35:
"35.-(2) Κανένας δημόσιος υπάλληλος δεν προάγεται σε άλλη θέση, εκτός αν -
(α) .................................................. .......................................
(β) κατέχει τα προσόντα που προβλέπονται στο σχέδιο υπηρεσίας για τη θέση κατά το χρόνο κατα τον οποίο λήφθηκε από την Επιτροπή η πρόταση για την πλήρωση της θέσης και κατά το χρόνο που λαμβάνεται η απόφαση
(γ) .................................................. ..............................
(3)
Οι διεκδικήσεις των υπαλλήλων για προαγωγή αποφασίζονται με βάση την αξία, τα προσόντα και την αρχαιότητα.(4) Κατά την προαγωγή η Επιτροπή λαμβάνει δεόντως υπόψη το περιεχόμενο των Προσωπικών Φακέλων και των Φακέλων των Ετήσιων Υπηρεσιακών Εκθέσεων των υποψηφίων .........".
Η θέση της Κυπριακής Νομολογίας
.Αποτελεί πάγια θέση της νομολογίας μας ότι το πρωταρχικό μέλημα της Ε.Δ.Υ. κατά τη διενέργεια προαγωγών είναι η επιλογή του καταλληλότερου υποψηφίου για τη συγκεκριμένη θέση (Βλ. Papazachariou v. Repu
blic (1972) 3 C.L.R. 486, Partellides v. Republic (1967) 3 C.L.R. 407, Michanicos & Another v. Republic (1976) 3 C.L.R. 237).Σκοπός μιας προαγωγής είναι η τοποθέτηση του καταλληλότερου υποψηφίου στη συγκεκριμένη θέση (Βλ. Georghiades & Another v. Republi
c (1966) 3 C.L.R. 827).Δεν μπορεί να αποκλειστεί από την έννοια "του καταλληλότερου υποψηφίου" η βασική προϋπόθεση ως προς το πως θα εξυπηρετηθούν καλύτερα τα συμφέροντα του συγκεκριμένου κλάδου της δημόσιας υπηρεσίας (Βλ. Andreou v. Republic (1979) 3 C.
L.R. 379).Η έννοια "του καταλληλότερου υποψηφίου" είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την ικανότητα του υποψήφιου αυτού να ασκήσει κατά τρόπο επαρκή τα καθήκοντα που αντιστοιχούν στη θέση για την οποία θεωρείται ο καταλληλότερος να διοριστεί ή προαχθεί, χάριν της καλύτερης εξυπηρέτησης του δημοσίου συμφέροντος (Βλ. Μιλτιάδους ν. Δημοκρατίας, Υποθ. 1160/91/16.7.93)
.Στα Πορίσματα Νομολογίας του Συμβουλίου της Επικρατείας, 1929-1959, αναφέρονται τα ακόλουθα:
Στη σελ. 323:
"Θεμελιώδης της διοικητικής νομοθεσίας αρχή απαιτεί κατά τον διορισμόν εις δημοσίας θέσεις την επιλογήν των καταλληλοτέρων τόσον εν τω συμφέροντι των δημοσίων υπηρεσιών, όσον και εκ λόγων δικαιοσύνης προς τους επιζητούντας την κατάληψιν δημοσίων θέσεων ΄Ελληνας."
Στη σελ. 349:
"Εγένετο, επίσης, δεκτόν ότι αι προαγωγαί των δημοσίων υπαλλήλων δεν σκοπούσι μόνον την προσωπικήν αυτών ικανοποίησιν, αλλ΄ ενεργούνται εν τω συμφέροντι της δημοσίας υπηρεσίας εις ο πρωτίστως αποβλέπουσιν."
Στο σύγγραμμα του Κυριακόπουλου "Διοικητικό Δίκαιον των Πολιτικών Διοικητικών Υπαλλήλων", έκδοση 1954, αναφέρονται τα ακόλουθα:
Στη σελ. 302:
"Δεδομένου όμως, ότι πάσα τοιαύτη μεταβολή πρέπει να ενεργήται, κατά κύριον λόγον, προς το συμφέρον της υπηρεσίας και διά τούτο, η περί αυτής κρίσις επιβάλλεται να είναι αντικειμενική, ούτως ώστε να αποκλείηται πάσα υπόνοια ευνοίας ή διώξεως του υπαλλήλου ...".
Στη σελ. 303:
"Αλλ΄ άμα διά του συστήματος των προαγωγών και η δημοσία διοίκησις διασφαλίζει την χρησιμοποίησιν ικανών και πεπειραμένων υπαλλήλων, και ούτοι επιτυγχάνουσι την επιβράβευσιν μακράς και ευδοκίμου προσφοράς εκ μέρους των υπηρεσιών εις το κράτος."
Στην υποσημείωση αρ. (59) της σελ. 303:
"Η εν νέα θέσει προαγωγή συνεπάγεται και άσκησιν των εις την θέσιν ταύτην αντιστοιχούντων καθηκόντων, Σ.Ε. 499/1941, 47/1947
Στην ελληνική έννομη τάξη είναι απαραίτητη, δυνάμει νομοθετικής ρύθμισης και δυνάμει της πάγιας νομολογίας, η συνδρομή τόσο τυπικών όσο και ουσιαστικών προσόντων για τη διενέργεια μιας προαγωγής. Ο Κυριακόπουλος, πιό πάνω, θέτει το θέμα ως εξής στη σελ
. 305:"Προς διενέργειαν οιασδήποτε προαγωγής απαραίτητοι κατά τον ΚΔΔΥ. (άρθ. 98) προϋποθέσεις είναι:
(α) η ύπαρξις αντιστοίχου κενής θέσεως προς 'κατάληψιν' δια της προαγωγής ......
(β) η συμπλήρωσις του καθορισμένου χρόνου υπηρεσίας εν τω κατωτέρω βαθμώ .......
(γ) η συνδρομή των λοιπών απαιτουμένων τυπικών προσόντων, ο έλεγχος των οποίων ανατίθεται εις το υπηρεσιακόν συμβούλιον ......
(δ) η συνδρομή των απαιτούμενων ουσιαστικών προσόντων, περί των οποίων κρίνει το υπηρεσιακόν συμβούλιον. Τούτο ου μόνον δικαιούται αλλά και υποχρεούται να λάβη υπ΄ όψιν και σταθμίση την όλην υπηρεσιακήν σταδιοδρομίαν του υπαλλήλου και να κρίνη αν η υπηρεσία αυτού υπήρξεν ευδόκιμος, ήτοι αν αύτη επιτρέπη την συναγωγήν τεκμηρίου ικανότητος του κρινομένου διά την επαρκή παρ΄ αυτού άσκησιν των εις τον ανώτερον βαθμόν αντιστοιχούντων καθηκόντων (Σ.Ε. 523/1941, 650/1946). Προς σχηματισμόν δε της κρίσεως αυτού το συμβούλιον οφείλει, κατά το άρθ. 101 ΚΔΔΥ, να λάβη υπ΄ όψιν του: 1) τα στοιχεία του ατομικού φακέλλου του υπαλλήλου (βλ. ανωτ. σ. 295), τα αφορώντα εις τον χαρακτήρα και το ήθος αυτού, τα επιστημονικά και επαγγελματικά προσόντα αυτού, τας ηθικάς αμοιβάς (βλ. αντ. σ. 212), τας εκθέσεις των προϊσταμένων ....".
Η ίδια θέση προβάλλεται και στο σύγγραμμα "Οι Προαγωγές των Δημοσίων Υπαλλήλων", Δημ. Κοντογιώργα-Θεοχαροπούλου, στη σελ. 71-72
:"΄Οσον αφορά στο σύστημα των 'προαγωγών κατ΄ εκλογήν', που θεωρείται ως το γενικώς ισχύον και ευνοϊκώτερο για τους υπαλλήλους σύστημα, αυτό έχει ως κύριο χαρακτηριστικό ότι οι προαγωγές δεν είναι αυτόματες. Διότι πέραν του ωρισμένου χρόνου υπηρεσίας στον κατεχόμενο βαθμό, ως τυπικού προσόντος, απαιτούνται για την προαγωγή και ουσιαστικά προσόντα, διαπιστούμενα κατόπιν αυτοτελούς κρίσεως εκ μέρους Υπηρεσιακού Συμβουλίου και εν συνεχεία, εφ΄ όσον οι θέσεις του ανωτέρου βαθμού είναι περιωρισμένες, κατόπιν συγκρίσεως προς τους λοιπούς ομοιοβάθμους υπαλλήλους (Πάγια η νομολογία του ΣτΕ επ΄ αυτού, βλ. Πορίσματα ΣτΕ, op.cit., σελ. 350 επ. Από την πρόσφατη νομολογία βλ. ενδεικτικά ΣτΕ 429/1983, 1771,
1776/1986).Ειδικώτερα, για τον χαρακτηρισμό υπαλλήλων ως προακτέων κατ΄ εκλογήν, θα πρέπει αυτοί να διακριθούν μεταξύ των συναδέλφων τους, ώστε να ικανοποιούν απολύτως τις απαιτήσεις της υπηρεσίας για την άσκηση των καθηκόντων του ανώτερου βαθμού
."(Βλ. και Επαμεινώνδα Σπηλιωτόπουλου, Χαράλαμπου Χρυσανθάκη, "Βασικοί Θεσμοί Δημοσιοϋπαλληλικού Δικαίου", σελ. 113: "...προάγονται οι υπάλληλοι, που συγκεντρώνουν τις τυπικές προϋποθέσεις (χρόνο υπηρεσίας και λοιπά τυπικά προσόντα) για προαγωγή, οι οποίοι διακρίθηκαν για τον χαρακτήρα, το ήθος, την διοικητική ικανότητα, την επιστημονική ή υπηρεσιακή κατάρτιση, την πρωτοβουλία και δραστηριότητα και την αφοσίωση στο καθήκον, και είναι απολύτως ικανοί για την άσκηση των καθηκόντων του ανώτερου βαθμού ή κλιμακίου κατά προτίμηση από τους αρχαιότερους ομοιόβαθμους υπαλλήλους".
Βλ. επίσης και Χρίστου Γ. Φθενάκη "Σύστημα Υπαλληλικού Δικαίου", σελ. 78: "... Συγκεκριμένως ως προακτέος κατ΄ εκλογήν χαρακτηρίζεται εκείνος, όστις επέδειξε δραστηριότητα και αφοσίωσιν εις το καθήκον και ενεφάνισεν ήθος, χαρακτήρα και υπηρεσιακήν ικανότητα τοιαύτην, ώστε να ικανοποιή απολύτως τας απαιτήσεις της υπηρεσίας διά την άσκησιν των καθηκόντων του ανωτέρου βαθμού
".Η ελληνική νομολογία έχει κάμει δεκτό ότι προάγονται εκείνοι από τους υπαλλήλους οι οποίοι μετά από σύγκριση "μεταξύ πάντων των εν γένει των εχόντων τα τυπικά προσόντα υπαλλήλων κρίνονται ως υπερέχοντες των λοιπών κατά τα ουσιαστικά προσόντα": 1658/59, 650/46 (Βλ. Πορίσματα Νομολογίας του Συμβουλίου της Επικρατείας, 1929-30, σελ
. 350).Στην έννομη τάξη της Κυπριακής Δημοκρατίας δεν υπάρχουν παρόμοιες νομοθετικές ρυθμίσεις. Ωστόσο η νομολογιακή επιταγή για επιλογή του καταλληλότερου υποψηφίου δεν μπορεί παρά να σχετίζεται άμεσα με την ικανότητα του υποψηφίου να εκτελεί τα καθήκοντα της θέσης κατά τρόπο επαρκή (Βλ. και Μιλτιάδους, πιο πάνω). Αυτή δε η ικανότητα αντιστοιχεί, νομίζω, απόλυτα με την έννοια των ουσιαστικών προσόντων. Περαιτέρω οι πιο πάνω νομοθετικές πρόνοιες και ιδιαίτερα η ανάγκη να λαμβάνονται υπόψη το περιεχόμενο των προσωπικών φακέλων και των εμπιστευτικών εκθέσεων (Βλ. ΄Αρθρο 35(3)) δεν μπορεί παρά να σημαίνει την διεξαγωγή έρευνας για να διαπιστωθεί κατά πόσο ένας υποψήφιος είναι ικανός να εκτελεί τα καθήκοντα της συγκεκριμένης θέσης. ΄Οπως υποδεικνύεται πιο πάνω η δική μας νομολογία έχει καθιερώσει την αρχή της επιλογής του καταλληλότερου υποψηφίου. Στην
Papapetrou v. Republic, 2 R.S.C.C. 115, 118 το θέμα της καταλληλότητας ενός υποψηφίου για διορισμό τίθεται ως πιο κάτω:"It is clear, however, that the Public Service Commission was not bound on the 30th October, 1961, to appoint any particular candidate even though he might have been found to possess the required qualifications specified in the relevant scheme of service, if the Public Service Commission was of the opinion that such candidate was not on the whole qualified and suitable for such appointment."
Σε ελληνική μετάφραση
:"Η Ε.Δ.Υ. δεν υποχρεούται να διορίσει οποιοδήποτε συγκεκριμένο υποψήφιο έστω και αν διαπιστώσει ότι κατέχει τα απαιτούμενα από το σχετικό σχέδιο υπηρεσίας προσόντα, αν είναι της γνώμης ότι ένας υποψήφιος δεν ήταν γενικώς προσοντούχος και κατάλληλος για τέτοιο διορισμό."
Κατά την κρίση μου αυτή η καταλληλότητα δεν μπορεί παρά να σημαίνει ότι ένας υποψήφιος πρέπει οπωσδήποτε να είναι σε θέση να εκτελεί κατά τρόπο επαρκή τα καθήκοντα της συγκεκριμένης θέσης. Με άλλα λόγια να κατέχει τα ουσιαστικά προσόντα όπως υπαγορεύεται από την ελληνική νομοθεσία και νομολογία. Κρίνω επομένως ότι μπορούμε στην κρινόμενη περίπτωση να αντλήσουμε χρήσιμη καθοδήγηση από την Ελληνική νομολογία. Με βάση αυτή την καθοδήγηση θεωρώ ότι η Ε.Δ.Υ. υποχρεούται να λάβει υπόψη και να σταθμίσει την όλη υπηρεσιακή σταδιοδρομία ενός υποψηφίου και να κρίνει αν αυτή επιτρέπει την συναγωγή τεκμηρίου ικανότητας δια την επαρκή άσκηση από τον υποψήφιο των καθηκόντων που αντιστοιχούν στον ανώτερο βαθμό. Μόνο μετά από διαπίστωση ότι ένας υπάλληλος είναι απόλυτα ικανός για την άσκηση των καθηκόντων της συγκεκριμένης θέσης είναι δυνατή η προαγωγή του. Επιλογή υποψηφίου δια προαγωγή μετά από διαπίστωση ότι δεν είναι σε θέση να εκτελεί τα κύρια καθήκοντα της θέσης - όπως είναι εδώ η περίπτωση - δεν θα άντεχε το δικαστικό έλεγχο. Θα θεωρείτο έκδηλα παράνομη και θα ακυρώνετο επειδή:
(1) Θα παραβιάζε την πιο πάνω αρχή του διοικητικού δικαίου η οποία έχει
παγιωθεί από τη νομολογία μας και η οποία υπαγορεύει την επιλογή του
καταλληλότερου υποψηφίου και την αρχή ότι ένας υπάλληλος πρέπει να
είναι "κατάλληλος" για διορισμό (Βλ.
Papapetrou, πιο πάνω).(2) Θα παραβίαζε επίσης το πιο πάνω άρθρο 35(3) γιατί ενώ το περιεχόμενο
των φακέλων του υποψηφίου, το οποίο σύμφωνα με το άρθρο 35(3) πρέπει να λαμβάνεται υπόψη, αποκαλύπτει ότι ένας υποψήφιος δεν
είναι κατάλληλος για προαγωγή, η Ε.Δ.Υ. προχώρησε στην προαγωγή του απλώς επειδή κατέχει τα τυπικά προσόντα για προαγωγή.
(3) Θα παραβίαζε την αρχή η οποία υπαγορεύει ότι "η προαγωγή
συνεπάγεται και άσκησιν των εις την θέσιν ταύτην αντιστοιχούντων καθηκόντων" (βλ. Κυριακόπουλος, πιο πάνω, σελ. 303).Για τους πιο πάνω λόγους θεωρώ πως η προσβαλλόμενη απόφαση ήταν ορθή και η περί του αντιθέτου κατάληξη του πρωτόδικου δικαστηρίου ήταν εσφαλμένη.
Η παρούσα περίπτωση διακρίνεται σαφώς από τις περιπτώσεις που προτιμάται ένας υποψήφιος λόγω της φύσεως των καθηκόντων που εκτελούσε (Βλ. Γεωργιάδη ν. Α.Η.Κ., Α.Ε. 1589/18.6.96 και Πορίσματα Νομολογίας, πιο πάνω, σελ. 357). Στις περιπτώσεις εκείνες δεν είχε τεθεί ποτέ θέμα ότι οι άλλοι υποψήφιοι δεν θα ήταν σε θέση να εκτελούν τα καθήκοντα που αντιστοιχούν στον ανώτερο βαθμό. Στην κρινόμενη περίπτωση η εφεσίβλητη δεν έχει αποκλεισθεί λόγω της φύσης των καθηκόντων που εκτελούσε ή λόγω του ότι δεν εκτελούσε ορισμένα καθήκοντα. ΄Εχει αποκλεισθεί λόγω του ότι, σύμφωνα με ρητή δήλωση της Διευθύντριας, δεν θα ήταν σε θέση να εκτελεί τα καθήκοντα της θέσης που αντιστοιχούν στον ανώτερο βαθμό. Δεν έχει δοθεί σημασία στο είδος των καθηκόντων που εκτελούσε. Αυτό που έχει μετρήσει ήταν η αδυναμία της να εκτελεί τα καθήκοντα της ανώτερης θέσης. Πρέπει δε να τονισθεί εμφατικά ότι τα καθήκοντα που δεν ήταν σε θέση να εκτελέσει ήταν εκείνα των παραγράφων (α) και (β) του σχεδίου υπηρεσίας (Βλ. σελ. 4, πιο πάνω), τα οποία είναι και τα κύρια καθήκοντα της θέσης. Πρέπει επίσης να τονισθεί ότι η δήλωση της Διευθύντριας δεν αποτελεί δικό της επινόημα. Υποστηρίζεται πλήρως από το περιεχόμενο του προσωπικού φακέλου της εφεσίβλητης. Στις εμπιστευτικές της εκθέσεις η ίδια, απαντώντας στο σχετικό ερωτηματολόγιο, είχε δηλώσει ότι εκτελεί "από αρκετά χρόνια" λογιστικά καθήκοντα. Το ίδιο ισχύει και για τους αξιολογούντες λειτουργούς. Στη σχετική ερώτηση της έκθεσης απάντησαν ότι η εφεσίβλητη δεν εκτελεί τα καθήκοντα που προβλέπονται από το σχέδιο υπηρεσίας της θέσης της.
Για τους πιο πάνω λόγους θεωρώ ότι η περί του αντιθέτου κατάληξη του πρωτόδικου δικαστηρίου ήταν εσφαλμένη και η έφεση πρέπει να επιτραπεί.
΄Οπως υποδεικνύεται πιο πάνω οι προαγωγές δεν σκοπεύουν μόνο στην προσωπική ικανοποίηση των δημοσίων υπαλλήλων αλλά ενεργούνται δια το συμφέρον της δημόσιας υπηρεσίας το οποίο είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με το δημόσιο συμφέρον. Σε περίπτωση σύγκρουσης ανάμεσα στο ατομικό και το δημόσιο συμφέρο το πρώτο υποχωρεί έναντι του δευτέρου (Βλ. Iordanous v. Republic (1966) 3 C.L.R. 696, Xenophontos v. Republic (1979) 3 C. L.R. 546). Η παρούσα περίπτωση δεν αποτελεί περίπτωση όπου το δημόσιο συμφέρον πρέπει να υποχωρήσει έναντι του ατομικού συμφέροντος (Βλ. HadjiKyriakou (No. 1) v. Republic (1968) 3 C.L.R. 1). Αν η Ε.Δ.Υ. αγνοήσει τον παράγοντα της ικανότητας εκτέλεσης των καθηκόντων της συγκεκριμένης θέσης και προχωρήσει στην προαγωγή υποψηφίων επειδή ικανοποιούν μόνο τα "τυπικά προσόντα" αυτό θα είχε καταστροφικές συνέπειες στην επάρκεια και αποτελεσματικότητα της Δημόσιας Υπηρεσίας.
Για τους πιο πάνω λόγους θα επέτρεπα την έφεση με έξοδα.
Π. ΚΑΛΛΗΣ,
Δ.
/ΕΑΠ.