|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1997) 3 ΑΑΔ 204
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΕΦΕΣΗ ΑΡ. 1531
ΕΝΩΠΙΟΝ
: ΠΙΚΗ, Π., ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗ, ΧΑΤΖΗΤΣΑΓΓΑΡΗ,ΝΙΚΟΛΑΙΔΗ, ΝΙΚΟΛΑΟΥ, Δ/στών
Σωκράτης Σωκράτους,
Εφεσείων-Αιτητής
- ν -
Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω
Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας,
Εφεσιβλήτων-Καθ' ων η Αίτηση
------------------------
30 Μαΐου, 1997
Για τον Εφεσείοντα: Α.Σ. Αγγελίδης.
Για τους Εφεσίβλητους: Τ. Πολυχρονίδου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α΄,
εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα.
Για το Ενδιαφερόμενο Πρόσωπο: Ε. Ευσταθίου μαζί με Κ. Καμένο.
------------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΠΙΚΗΣ, Π.: Και εγώ καταλήγω ότι η έφεση πρέπει να επιτραπεί, η πρωτόδικη απόφαση να παραμεριστεί και η επίδικη διοικητική απόφαση να ακυρωθεί. Δε θα επαναλάβω τα γεγονότα που συνθέτουν τη διαφορά και στοιχειοθετούν τα επίδικα θέματα. Αυτά αναφέρονται και οι προεκτάσεις τους διαγράφονται στις αποφάσεις των Δικαστών Νικολαΐδη και Νικολάου. Διαπιστώνεται ότι η Ε.Δ.Υ., στην αποτίμηση της υποψηφιότητας του ενδιαφερομένου προσώπου, έλαβε υπόψη την αξιολόγηση της υπηρεσίας του από τον Πρόεδρο της Βουλής, στο γραφείο του οποίου υπηρετούσε, και τη σύσταση για τη μόνιμη αξιοποίησή του στη Δημόσια Υπηρεσία. Αυτό, άλλωστε, βεβαιώνεται και από τον πρωτόδικο Δικαστή, ο οποίος αποδέχτηκε την αξιολόγηση ως παραδεκτό στοιχείο κρίσης για την προσμέτρηση της αξίας και των προσόντων του ενδιαφερομένου προσώπου και, γενικά, των διεκδικήσεών του για διορισμό στην υπό πλήρωση θέση.
Υιοθετείται η θέση, όπως διαφαίνεται από την απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου, ότι, εφόσο επρόκειτο για αξιολόγηση και όχι ηθελημένη παρέμβαση φορέα της πολιτικής εξουσίας για τον επηρεασμό της απόφασης της Ε.Δ.Υ., δεν παρεμβαλλόταν λόγος αρχής, ο οποίος να καθιστά απαράδεκτο το συνυπολογισμό της αξιολόγησης του Προέδρου της Βουλής στην επιλογή της Ε.Δ.Υ.
Η θεώρηση του θέματος από το πρωτόδικο Δικαστήριο παραγνωρίζει το θεσμικό διαχωρισμό, ο οποίος καθιερώνεται από το Σύνταγμα, όπως έχει, κατ' επανάλειψη, αναγνωρίσει η νομολογία, μεταξύ πολιτικής εξουσίας, αφενός, και διοικητικής λειτουργίας, ως προς τη στελέχωση της Δημόσιας Υπηρεσίας, αφετέρου. Ο διαχωρισμός εκτείνεται σε κάθε θέμα που άπτεται της πλήρωσης θέσης στη Δημόσια Υπηρεσία, περιλαμβανομένων και προπαρασκευαστικών πράξεων, όπως η αξιολόγηση της υπηρεσίας δημοσίων υπαλλήλων. Στη
Charilaos Frangoulides (No. 2) and The Republic of Cyprus, through The Public Service Commission (1966) 3 C.L.R. 676, ειδικά, κρίθηκε ότι αποκλείεται η συμμετοχή φορέα πολιτικής εξουσίας, σ' εκείνη την περίπτωση Υπουργού, στην αξιολόγηση της υπηρεσίας δημοσίων υπαλλήλων, μέσω των εμπιστευτικών εκθέσεων.Ο διαχωρισμός αυτός αντανακλάται και στους ισχύσαντες περί Δημόσιας Υπηρεσίας Νόμους - (βλ. ΄Αρθρο 45 του Ν. 33/67 και ΄Αρθρο 50 του Ν. 1/90), οι οποίοι κατέστησαν την αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων αποκλειστική αρμοδιότητα της διοίκησης.
Σκοπός του διαχωρισμού είναι ο διαχρονικός αποκλεισμός κάθε μορφής πολιτικής επιρροής στη στελέχωση της Δημόσιας Υπηρεσίας. Διαφωτιστικές, ως προς τις παραμέτρους του διαχωρισμού, είναι και οι αποφάσεις στις ΡΙΚ ν. Καραγιώργη & άλλων (1991) 3 Α.Α.Δ. 159
. Payiatas v. Republic (1984) 3 C.L.R. 1239. Νικολάου ν. Δημοκρατίας - (Υπόθεση Αρ. 692/92 - 22/10/92). Περικλέους ν. Συμβουλίου Βελτιώσεως Αγίας Νάπας (1993) 3 Α.Α.Δ. 579. και Δημοκρατία ν. Κωνσταντινίδη (Α.Ε. 2137 - 21/5/96).Τι συνιστά πολιτικό αξίωμα, είχαμε την ευκαιρία να το πραγματευθούμε στην
Pavlou v. Returning Officer & Others (1987) 1 C.L.R. 252. Ο Πρόεδρος της Βουλής συνιστά φορέα πολιτικής εξουσίας. Η αξιολόγηση του ενδιαφερομένου προσώπου από τον Πρόεδρο της Βουλής και η συναφής σύσταση προερχόταν από τον κάτοχο πολιτικού αξιώματος και ήταν για το λόγο αυτό απαράδεκτη ως στοιχείο κρίσης του ενδιαφερομένου προσώπου. Υπεισήλθε, επομένως, στην αξιολόγηση της υποψηφιότητας του ενδιαφερομένου προσώπου εξωγενές στοιχείο κρίσης, ο συνυπολογισμός του οποίου κατέστησε την απόφαση τρωτή, υποκείμενη σε ακύρωση.
Γ.Μ. Πικής,
Π.