|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1995) 3 ΑΑΔ 317
28 Ιουνίου, 1995
[ΠΙΚΗΣ, Π., ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ, ΧΑΤΖΗΤΣΑΓΓΑΡΗΣ, NIKOΛAΪΔHΣ, ΝΙΚΟΛΑΟΥ, Δ/στές]
ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΘΑΛΑΣΣΙΝΟΣ,
Εφεσείων,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ Ε.Δ.Υ. (AΡ.2),
Εφεσιβλήτων.
(Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 1166)
Αιτιολογία διοικητικής πράξης — Δημόσιοι Υπάλληλοι — Προαγωγές — Αξία — Προσόντα — Αρχαιότητα — Η προαγωγή δημοσίου υπαλλήλου έναντι ανθυποψηφίου του ο οποίος υπερτερεί σε αρχαιότητα ή ακαδημαϊκά προσόντα που δεν απαιτούνται από το σχέδιο υπηρεσίας, δεν χρειάζεται ειδική αιτιολόγηση.
Δημόσιοι Υπάλληλοι — Προαγωγές — Προσόντα — Πρόσθετα προσόντα που δεν συμπεριλαμβάνονται στο σχέδιο υπηρεσίας — Αποτελούν παράγοντα οριακής σημασίας — Δεν δημιουργούν έκδηλη υπεροχή.
Δημόσιοι Υπάλληλοι — Τμηματικές Επιτροπές — Κανονιστικές Διατάξεις που εκδόθηκαν βάσει του Άρθρου 36(2) του περί Δημοσίας Υπηρεσίας Νόμου 33/67, σε σχέση προς τις πιο πάνω Επιτροπές — Έγκρισή τους από το Υπουργικό Συμβούλιο — Τις καθιστά ισχυρές έστω κι αν δεν δημοσιεύτηκαν στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας.
Δημόσιοι Υπάλληλοι — Προαγωγές — Εμπιστευτικές Εκθέσεις — Ισχυρισμός για προκατάληψη αξιολογούντων λειτουργών — Το στοιχείο της προκατάληψης πρέπει να προκύπτει από τα υπηρεσιακά στοιχεία των διοικητικών φακέλλων.
Δημόσιοι Υπάλληλοι — Προαγωγές — Προϊστάμενος Τμήματος — Τμηματική Επιτροπή — Η παρεμβολή δύο βαθμίδων στην κλίμακα ιεραρχίας μεταξύ της θέσης του Προϊσταμένου και της θέσης για προαγωγή δεν αποτελούσε κώλυμα συμμετοχής του στην πιο πάνω επιτροπή.
Ο εφεσείων, Εργατικός Λειτουργός Δεύτερης Τάξης, ήταν μεταξύ των 13 υποψηφίων που κρίθηκε ότι κατείχε τα προσόντα για προαγωγή στη θέση Εργατικού Λειτουργού Πρώτης Τάξης. Η Τμηματική Επιτροπή δεν τον σύστησε μέσα στους τέσσερις επικρατέστερους για προαγωγή παρά την υπεροχή του σε αρχαιότητα και ακαδημαϊκά προσόντα έναντι του ενδιαφερομένου προσώπου και δεν αιτιολόγησε τη μη προαγωγή του.
Οι λόγοι της έφεσης τόσο ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου όσο και ενώπιον της Ολομέλειας ήταν οι ακόλουθοι:
1. Το ανυπόστατο των Κανονιστικών Διατάξεων που εκδόθηκαν βάσει του Άρθρου 36(2) του Ν. 33/67 σε σχέση με τις Τμηματικές Επιτροπές.
2. Η παράλειψη αιτιολογίας από τη ΕΔΥ και την Τμηματική Επιτροπή.
3. Η ύπαρξη προκατάληψης που ωδήγησε στη συμπερίληψη στα στοιχεία κρίσεως απαράδεκτων εμπιστευτικών εκθέσεων.
Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου αποφάνθηκε ότι ορθά διαπιστώθηκε από το πρωτόδικο Δικαστήριο ότι δεν τεκμηριώθηκε λόγος που να δικαιολογεί την ακύρωση της επίδικης διοικητικής απόφασης.
Η έφεση απορρίπτεται.
Υποθέσεις που αναφέρθηκαν:
Othonos & Another v. The Republic, R.A. 720, 19.4.1989.
Louca v. Savva v. The Republic, R.A. 777 & 780, 16.6.1989.
Kontemeniotis v. C.B.C., (1982) 3 C.L.R. 1027.
Soteriadou & Others v. The Republic, (1983) 3 C.L.R. 921.
Έφεση.
Έφεση εναντίον της απόφασης Δικαστή του Aνωτάτου Δικαστηρίου Kύπρου (Kούρρης, Δ.) που δόθηκε στις 29 Iουνίου, 1990 (Προσφυγή αρ. 412/88) με την οποία απορρίφθηκε η προσφυγή του εφεσείοντα κατά του διορισμού του ενδιαφερόμενου μέρους, στη θέση Eργατικού Λειτουργού Πρώτης Tάξης.
Ο εφεσείων εμφανίζεται αυτοπροσώπως.
Α. Βασιλειάδης, Ανώτερος Δικηγόρος της Δημοκρατίας για τους εφεσίβλητους.
Cur. adv. vult.
Την απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Γ. Μ. Πικής, Π. -
ΠΙΚΗΣ, Π. : Ο εφεσείων προσβάλλει την απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου με την οποία απορρίφθηκε η προσφυγή του κατά του διορισμού του ενδιαφερόμενου μέρους Παντελή Γ. Μιλτιάδους, στη θέση Εργατικού Λειτουργού Πρώτης Τάξης.
Ο εφεσείων, Εργατικός Λειτουργός Δεύτερης Τάξης, ήταν μεταξύ των 13 υποψηφίων που κρίθηκε ότι κατείχε τα απαραίτητα προσόντα για προαγωγή στην επίμαχη θέση. Οι λόγοι για τους οποίους προσβάλλεται η απόφαση είναι ουσιαστικά οι ίδιοι με εκείνους οι οποίοι προβλήθηκαν πρωτόδικα για την ακύρωση της επίδικης απόφασης και κρίθηκαν απορριπτέοι. Αυτοί είναι, όπως μπορεί να συνοψισθούν, οι ακόλουθοι:
(1) Το ανυπόστατο των Κανονιστικών Διατάξεων που εκδόθηκαν βάσει του Άρθρου 36(2) του Ν 33/67 οι οποίοι διέπουν τη σύσταση, την αρμοδιότητα και τον τρόπο λειτουργίας των τμηματικών επιτροπών.
Θέση του εφεσείοντα είναι ότι οι Κανονιστικές Διατάξεις υπέχουν νομοθετικό χαρακτήρα. συνεπώς έπρεπε να δημοσιευθούν στην Επίσημη Εφημερίδα της Κυβερνήσεως για να αποκτήσουν ισχύ κανόνων δικαίου. Εφόσον οι Κανονιστικές Διατάξεις είναι άκυρες, η διαδικασία η οποία ακολουθήθηκε για την πλήρωση της θέσης προσαρμοσμένη στις πρόνοιές τους με την παραπομπή του θέματος, στο πρώτο στάδιο, στην τμηματική επιτροπή η οποία συστήθηκε, δεν μπορούσε να παράξει έννομα αποτελέσματα. Έπεται ότι το θεμέλιο της απόφασης είναι ακροσφαλές.
Η τμηματική επιτροπή, μετά από συνεκτίμηση των υπηρεσιακών στοιχείων των προσοντούχων υποψηφίων, έκρινε ότι μόνο τέσσερις από αυτούς, μεταξύ των οποίων και το ενδιαφερόμενο μέρος, ήταν άξιοι για προαγωγή και υπέβαλε σύσταση για την προαγωγή τους. Οι υπόλοιποι εννέα, μεταξύ των οποίων και ο εφεσείων, δεν κρίθηκαν κατάλληλοι για προαγωγή.
(2) Παράλειψη η οποία βαρύνει τόσο την τμηματική επιτροπή όσο και την ΕΔΥ, να αιτιολογήσει τη μη προαγωγή του εφεσείοντα ενόψει της αρχαιότητας και των υπέρτερων προσόντων του έναντι του ενδιαφερόμενου προσώπου.
Οι εισηγήσεις του εφεσείοντα, στο μέρος αυτό, προϋποθέτουν την ύπαρξη υποχρέωσης εκ μέρους του διορίζοντος οργάνου, ειδικής αιτιολόγησης της προαγωγής προσώπου το οποίο υπολείπεται σε ακαδημαϊκά προσόντα και αρχαιότητα ανθυποψηφίου για προαγωγή.
(3) Συμπερίληψη στα στοιχεία κρίσεως απαράδεκτων εμπιστευτικών εκθέσεων για τον εφεσείοντα λόγω προκατάληψης και εχθρικής διάθεσης των αξιολογούντων λειτουργών έναντί του.
Στην αγόρευσή του ο εφεσείων πρόβαλε και τέταρτο λόγο ο οποίος δε θίγεται στους λόγους έφεσης: Ότι ο προϊστάμενος του Τμήματος δεν έπρεπε να συμμετάσχει στην τμηματική επιτροπή ενόψει της βαθμίδας στην κλίμακα ιεραρχίας της θέσης η οποία θα επληρούτο - Θέση Πρώτου Εργατικού Λειτουργού. Διευκρινίσεις που δόθηκαν επί του θέματος απεκάλυψαν ότι δεν παρεμβαλλόταν οποιοδήποτε κώλυμα στη συμμετοχή του προϊσταμένου του Τμήματος στην τμηματική επιτροπή ενόψει της βαθμίδας στην κλίμακα ιεραρχίας της θέσης που θα επληρούτο. Μεταξύ της θέσης του Πρώτου Εργατικού Λειτουργού και της θέσης του Προϊσταμένου, παρεμβάλλονται άλλες δύο βαθμίδες στην κλίμακα της ιεραρχίας.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο απέρριψε την προσφυγή του εφεσείοντα για τους ακόλουθους λόγους τους οποίους θεωρούμε έγκυρους:
Οι Κανονιστικές Διατάξεις οι οποίες εκδόθηκαν βάσει του Άρθρου 36(2) του Ν 33/67, ορθά διαπιστώθηκε ότι ενέχουν κανονιστικό χαρακτήρα και ότι ο καταρτισμός και η έκδοσή τους ανάγονται στην κανονιστική αρμοδιότητα του Υπουργικού Συμβουλίου βάσει του Άρθρου 54(ζ) του Συντάγματος. Η δημοσίευση δε συνιστά προϋπόθεση για την πρόσδοση ισχύος σ' αυτές. Εφόσον αποφασίστηκε η μη δημοσίευσή τους στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας, αυτές είχαν καταστεί ισχυρές αφότου εγκρίθηκαν από το Υπουργικό Συμβούλιο.
Ορθά διαπιστώθηκε ότι το στοιχείο της προκατάληψης (bias)στην αξιολόγηση υπαλλήλων, πρέπει να προκύπτει από τα υπηρεσιακά στοιχεία τα οποία περιέχονται στους διοικητικούς φακέλους [βλ. Othonos and Another v. Republic (R.A. 720, 19.4.89) και Louca v. Savva v. Republic (R.A. 777 και R.A.780, 16.6.89)].
Οι αρχές σε σχέση με την τεκμηρίωση προκατάληψης εξηγούνται στην Kontemeniotis v. C.B.C. (1982) 3 C.L.R. 1027, και στη Soteriadou and Others v. Republic (1983) 3 C.L.R. 921.
Δεν υφίσταται κανόνας ο οποίος επιβάλλει την ειδική αιτιολόγηση απόφασης για την προαγωγή δημόσιου υπαλλήλου έναντι ανθυποψηφίου ο οποίος υπερέχει σε αρχαιότητα ή υπερτερεί σε ακαδημαϊκά προσόντα. Τα προσόντα και η αρχαιότητα είναι δύο από τα τρία κριτήρια τα οποία θέτει ο νόμος για την αξιολόγηση των δημόσιων υπαλλήλων για προαγωγή. Το άλλο είναι η αξία το οποίο απαριθμείται στο νόμο ως το πρώτο στη σειρά των κριτηρίων για την αποτίμηση των διεκδικήσεων των υπαλλήλων για προαγωγή. Είναι θεμελιωμένο ότι η κατοχή ακαδημαϊκών προσόντων άλλων από εκείνα τα οποία απαιτούνται από το σχέδιο υπηρεσίας, είναι παράγοντας οριακής σημασίας ο οποίος δεν επαυξάνει ουσιωδώς τις διεκδικήσεις του κατόχου για προαγωγή. Δε διαπιστώνεται οποιαδήποτε πλάνη, νομική ή πραγματική, ως προς την αξιολόγηση των υποψηφίων από την τμηματική επιτροπή.
Μετά την υιοθέτηση της έκθεσης της τμηματικής επιτροπής από την Ε.Δ.Υ., όπως παρεχόταν δυνατότητα στο διορίζον σώμα, η επιλογή περιορίστηκε μεταξύ των τεσσάρων συστηθέντων.
Κρίνουμε ότι ορθά διαπιστώθηκε από το πρωτόδικο Δικαστήριο ότι δεν τεκμηριώθηκε λόγος που να δικαιολογεί την ακύρωση της επίδικης διοικητικής απόφασης.
Η έφεση απορρίπτεται.
H έφεση απορρίπτεται.