|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1992) 3 ΑΑΔ 473
2 Οκτωβρίου, 1992
[Α. ΛΟΪΖΟΥ. Π.. ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ, ΧΑΤΖΗΤΣΑΓΓΑΡΗΣ, ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΗΣ, ΝΙΚΗΤΑΣ, Δ/στές]
ΦΛΩΡΑ ΧΡΙΣΤΟΦΗ,
Εφεσείουσα,
ν.
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΚΑΙ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΤΕΛΩΝΕΙΩΝ,
Εφεσίβλητων.
(Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 958).
Τελωνειακοί Δασμοί — Κύπριος επαναπατρισθείς — Εισαγωγή αδασμολόγητου οχήματος — Απαραίτητη προϋπόθεση η δεκαετής μόνιμη εγκατάσταση στο εξωτερικό — Η εγκατάσταση σε Αραβικές χώρες με περιορισμένης χρονικής διάρκειας άδεια παραμονής δεν θεωρείται μόνιμη εγκατάσταση για τους σκοπούς του νόμου.
Με την έφεση αυτή προσβλήθηκε η πρωτόδικη απόφαση τον Ανωτάτου Δικαστηρίου με την οποία απορρίφθηκε προσφυγή της εφεσείουσας κατά της απορριπτικής απόφασης των εφεσιβλήτων στο αίτημα της για εισαγωγή οχήματος χωρίς εισαγωγικό δασμό.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο επικύρωσε την απόφαση των καθ' ων η αίτηση - εφεσιβλήτων γιατί η εφεσείουσα είχε εξασφαλίσει μόνο προσωρινή παραμονή στην Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα για να βρίσκεται κοντά στον σύζυγό της που εργαζόταν εκεί. Ούτως ή άλλως δεν θα μπορούσε ποτέ να εγκατασταθεί μόνιμα εκεί γιατί οι Αραβες δεν επιτρέπουν την μόνιμη εγκατάσταση σε μη Μωαμεθανούς.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την έφεση, αποφάσισε ότι:
Το στοιχείο της μόνιμης εγκατάστασης στο εξωτερικό που αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση κάτω από το σχετικό διάταγμα δεν ικανοποιήθηκε και το Δικαστήριο τούτο δεν έχει λόγο να επέμβει στην πρωτόδικη απόφαση.
Έφεση απορρίπτεται με £150 έξοδα
Αναφερόμενη Υπόθεση:
Νικόλας Μαλακουνίδης ν. Δημοκρατίας Α.Ε. 920 ημερ. 29/10/90.
Έφεση.
Έφεση εναντίον της απόφασης Δικαστή του Ανωτάτου Δικαστηρίου Κύπρου (Κούρρης, Δ.) που δόθηκε στις 7 Ιουνίου, 1989 (Προσφυγή αρ. 137/88) με την οποία απορρίφθηκε η προσφυγή της εφεσείουσας εναντίον της άρνησης των εφεσιβλήτων να της επιτρέψουν να εισαγάγει μηχανοκίνητο όχημα χωρίς εισαγωγικό δασμό.
A.Σ. Αγγελίδης, για την εφεσείουσα.
Γ. Λαζάρου, δικηγόρος της Δημοκρατίας Α', για τους εφεσίβλητους.
Cur. adv. vult.
Α. ΛΟΪΖΟΥ, Π.: Ανάγνωσε την απόφαση του Δικαστηρίου: Με την έφεση αυτή προσβάλλεται η απόφαση Δικαστή του Δικαστηρίου αυτού με την οποία απορρίφθηκε η προσφυγή της εφεσείουσας εναντίον της άρνησης των εφεσίβλητων να της επιτρέψουν να εισαγάγει μηχανοκίνητο όχημα άνευ εισαγωγικού δασμού.
Η εφεσείουσα μετά τα γεγονότα του 1974 και συγκεκριμένα τις 24 Αυγούστου 1974 μετέβηκε στη Σαουδική Αραβία και στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, όπου έμεινε με το σύζυγο της και τα παιδιά της μέχρι τις 19 Ιουλίου, 1987.
Στις 17 Νοεμβρίου του 1987 μετά την επιστροφή της στην Κύπρο υπέβαλε αίτηση στους εφεσίβλητους για απαλλαγή δασμών για μηχανοκίνητο όχημα σαν επαναπατρισθείσα Κυπρία δυνάμει των προνοιών του Κώδικα Απαλλαγής 01.19 της Κ.Δ.Π. 188/82 και των περί Τελωνειακών Δασμών και Φόρων Καταναλώσεως Νόμου του 1978 (Νόμου αρ. 18 του 1978).
Ο πρωτόδικος Δικαστής αποφάνθηκε ότι η απουσία της εφεσείουσας από την Κύπρο στην παρούσα υπόθεση ήταν όπως ορθά έκρινε ο εφεσίβλητος προσωρινής φύσεως διότι της επετράπη μόνο να εισέλθει στη Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα για να είναι κοντά στο σύζυγο της ο οποίος ευρίσκετο στις χώρες αυτές για συγκεκριμένο και περιορισμένο σκοπό δηλαδή να εργασθεί. Η δε παραμονή του υπόκειτο σε χρονικούς περιορισμούς και στο γεγονός ότι οι μη Μωαμεθανοί δεν έχουν το δικαίωμα να εγκατασταθούν στις χώρες αυτές μόνιμα.
Η Ολομέλεια του Δικαστηρίου τούτου στην Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 920 Νικόλας Μαλακουνίδης ν. Δημοκρατίας, που η απόφαση δόθηκε στις 29 Οκτωβρίου, 1990, είχε την ευκαιρία να εξετάσει τις σχετικές νομικές πτυχές που εγείρονται κάτω από τις πιο πάνω νομοθετικές διατάξεις και δίδοντας το σκεπτικό του και προς υποστήριξη των συμπερασμάτων στα οποία κατέληξε στην έφεση εκείνη ανέφερε ότι:
"Παίρνοντας την περίπτωση ορισμένων Αραβικών χωρών που για κανένα λόγο δεν επιτρέπουν τη μόνιμη παρουσία ξένων είναι, ομολογουμένως, δύσκολο αν όχι αδύνατο να υποστηριχθεί ότι ο Κύπριος μετανάστης μπορεί να αποκτήσει μόνιμη κατοικία σε μια τέτοια χώρα για τους σκοπούς του διατάγματος."
Και συνεχίζοντας εδώ γίνεται η διαφοροποίηση με άλλες χώρες:
"Όμως δεν μπορεί να ισχύει ο ίδιος κανόνας σε χώρες που ο φιλοξενούμενος τυγχάνει πολύ πιο φιλελεύθερης μεταχείρισης. Δεν συμμεριζόμαστε την άποψη της πρωτόδικης απόφασης ότι ο χρόνος για τον υπολογισμό της δεκαετούς εγκατάστασης αρχίζει να μετρά απαραίτητα από τη χρονολογία κτήσης άδειας για παραμονή απεριόριστης διάρκειας."
Οι σκέψεις αυτές της Ολομέλειας έχουν απόλυτη εφαρμογή στην υπό εξέταση έφεση και επομένως ορθά προσεγγίσθη η υπόθεση από το αρμόδιο διοικητικό όργανο και κατόπιν προσφυγής στο Δικαστήριο από τον πρωτόδικο Δικαστή.
Το στοιχείο της μόνιμης εγκατάστασης στο εξωτερικό που αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση κάτω από το σχετικό διάταγμα δεν ικανοποιήθηκε και το Δικαστήριο τούτο δεν έχει λόγο να επέμβει στην πρωτόδικη απόφαση.
Η έφεση απορρίπτεται. Επικυρώνεται η επίδικη διοικητική πράξη.
Η εφεσείουσα να καταβάλει £150.- έναντι των εξόδων της Δημοκρατίας.
Έφεση απορρίπτεται με έξοδα.