|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1990) 3 ΑΑΔ 4240
6 Δεκεμβρίου, 1990
[ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΛΟΪΖΟΥ,
Αιτητής,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ,
Καθ' ου η αίτηση.
(Υπόθεση Aρ. 679/90).
Διοικητικό Δικονομικό Δίκαιο — Ενδιάμεσο ένδικο διάβημα σε προσφυγή — Ποία τα εφαρμοστέα κριτήρια για την έκδοσή του.
Η προσφυγή στρέφεται εναντίον της αρνητικής απόφασης των καθ' ων η αίτηση να προσφέρουν στον αιτητή, σύμφωνα με τις διατάξεις του Άρθρου 23.5 του Συντάγματος και του Άρθρου 15(1) του περί Αναγκαστικής Απαλλοτριώσεως Νόμου του 1962, το κτήμα του στο χωριό Παχύαμμος το οποίο απαλλοτριώθηκε για την επέκταση του χώρου αθλοπαιδειών του δημοτικού σχολείου. Πρόσφατα πάνω στο επίδικο κτήμα άρχισε να οικοδομείται εκκλησία.
Με το προσωρινό διάταγμα επιδιώκεται η αναστολή των εργασιών οικοδόμησης της εκκλησίας, γιατί αν δε δοθεί το διάταγμα, θα είναι αδύνατη η κατεδάφιση της εκκλησίας στην περίπτωση επιτυχίας της προσφυγής.
Το Ανώτατο Δικαστήριο απέρριψε την αίτηση και αποφάνθηκε ότι:
Τα κριτήρια που πρέπει να ικανοποιηθούν για έκδοση του διατάγματος, είναι η απόδειξη έκδηλης παρανομίας και το ενδεχόμενο πρόκλησης ανεπανόρθωτης ζημίας στον αιτητή, σε περίπτωση μη εκδόσεώς του. Τα γεγονότα της παρούσας υπόθεσης την θέτουν εκτός των πιο πάνω κριτηρίων. Ως εκ τούτου η αίτηση για απόκτηση του προσωρινού διατάγματος δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή.
Η αίτηση απορρίπτεται.
Aναφερόμενη υπόθεση:
Κροκίδου και Άλλοι v. Δημοκρατίας (1990) 3 Α.Α.Δ. 1857.
Aίτηση.
Aίτηση για έκδοση προσωρινού διατάγματος αναστολής των εργασιών οικοδόμησης εκκλησίας σε κτήμα του αιτητή, το οποίο απαλλοτριώθηκε δυνάμει διατάγματος, μέχρι την αποπεράτωση της προσφυγής του με την οποία ζητά ακύρωση της αρνητικής απόφασης του καθ' ου η αίτηση να του προσφέρουν το απαλλοτριωθέν κτήμα, αφού επιστρέψει την αποζημίωση που του καταβλήθηκε.
Χ. Γεωργιάδης, για τον Αιτητή.
Γ. Παπαϊωάνου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τον Kαθ' ου η αίτηση.
Cur. adv. vult.
APTEMIΔHΣ, Δ.: ΚΡΙΝΟΜΕΝΟ ΖΗΤΗΜΑ:
Ενδιάμεσο ένδικο διάβημα σε προσφυγή.
ΑΙΤΗΜΑ ΠΡΟΣΦΥΓΗΣ:
Ακύρωση της αρνητικής απόφασης των καθ'ων η αίτηση να προσφέρουν στον αιτητή, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 23.5 του Συντάγματος και άρθρου 15(1) του περί Αναγκαστικής Απαλλοτριώσεως Νόμου του 1962, το κτήμα τεμάχιο 25/1, Φ/Σχ.ΧVΙΙΙ/41 στο χωριό Παχύαμμος, το οποίο ήταν ιδιοκτησία του και απαλλοτριώθηκε με σχετικό διάταγμα στις 14.5.70, αφού καταβάλλει στην απαλλοτριούσα αρχή την τιμή που αυτή κατέβαλε για την απόκτησή του.
ΠΑΡΑΔΕΚΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ:
Σύμφωνα με το διάταγμα ο λόγος για τον οποίο το επίδικο κτήμα απαλλοτριώθηκε ήταν η επέκταση του χώρου αθλοπαιδιών του δημοτικού σχολείου Παχυάμμου. Προηγουμένως ο χώρος που προσφερόταν στα παιδιά για παιχνίδι ήταν μόνο 25 τ.π. Η απαλλοτρίωση επηρέασε το κτήμα του αιτητή και άλλη ιδιοκτησία. Μετά την απαλλοτρίωση, ο χώρος εχρησιμοποιείτο από τα παιδιά του σχολείου, μάλιστα, μετά από ισοπέδωσή του, τοποθετήθηκαν και δοκοί τερμάτων για το ποδόσφαιρο.
Ο αιτητής αμφισβητεί πως επιτεύχθηκε ποτέ ο σκοπός για τον οποίο απαλλοτριώθηκε το κτήμα. Ο δικηγόρος του εισηγήθηκε πως ο απαλλοτριωθείς χώρος δεν είχε περιφραχτεί, ούτε τοποθετήθηκαν σε αυτόν οποιεσδήποτε εγκαταστάσεις έτσι που να τον καθιστούν κατάλληλο για αθλοπαιδιές. Υποβάλλει δε πως ο "χώρος αθλοπαιδιών" προϋποθέτει τις ελάχιστες έστω εγκαταστάσεις που θα τον καθιστούν πρόσφορο γι'αυτό το σκοπό.
Το σχολικό έτος 1984-1985 το δημοτικό σχολείο Παχυάμμου σταμάτησε να λειτουργεί γιατί ο αριθμός των μαθητών είχε περιοριστεί στο ελάχιστο. Ως αποτέλεσμα έγιναν διευθετήσεις να πηγαίνουν τα παιδιά σε άλλα δημοτικά σχολεία.
Πρόσφατα πάνω στο κτήμα, το οποίο μετά που πληρώθηκε στον αιτητή η συμφωνηθείσα αποζημίωση ενεγράφη επ' ονόματι της Κυπριακής Δημοκρατίας, άρχισε να οικοδομείται εκκλησία.
Εφόσον αίτημα της προσφυγής είναι η ακύρωση της άρνησης των καθ' ων η αίτηση να του προσφέρουν το κτήμα, για τους λόγους που ανέφερα πιο πάνω, με το προσωρινό διάταγμα επιδιώκεται η αναστολή των εργασιών οικοδόμησης της εκκλησίας γιατί αν τούτο δε γίνει, και στην περίπτωση επιτυχίας της προσφυγής, θα είναι αδύνατο να κατεδαφιστεί η εκκλησία.
Από όσα αναφέρονται πιο πάνω, είναι φανερό ότι ο αιτητής δε ζητά την αναστολή της εφαρμογής της διοικητικής απόφασης, αντικείμενο της προσφυγής, που είναι η άρνηση των καθ'ων να του προσφέρουν το απαλλοτριωθέν κτήμα, αλλά την αναστολή των εργασιών οικοδόμησης της εκκλησίας. Κατά τη διάρκεια της ακροαματικής διαδικασίας δε συζητήθηκε κατά πόσο το Διοικητικό Δικαστήριο μπορεί να εκδώσει τέτοιας φύσεως προσωρινό διάταγμα και επομένως δεν αποφασίζω το σοβαρό τούτο ζήτημα.
Ο δικηγόρος της Δημοκρατίας εισηγήθηκε ότι η αίτηση πρέπει να απορριφθεί γιατί στην ένσταση στην προσφυγή προβάλλεται ο ισχυρισμός ότι ο αιτητής δεν έχει έννομο συμφέρο στην καταχώρισή της, ενώ ταυτόχρονα έχει αποδεικτεί αναντίλεκτα ότι ο σκοπός για τον οποίο απαλλοτριώθηκε το επίδικο κτήμα επετεύχθη, σύμφωνα με τις πρόνοιες του άρθρου 23.5 του Συντάγματος.
Οι αρχές και η νομολογία που εφαρμόζονται στο κρινόμενο δικονομικό διάβημα συζητήθηκαν σε έκταση στην υπόθεση Ελπίδα Κροκίδου κ.ά. ν. Δημοκρατίας (1990) 3 A.A.Δ.1857. Παραπέμπω σε αυτή δίχως οποιαδήποτε άλλα σχόλια.
Αποφασίζοντας την υπό κρίση αίτηση αποφεύγω να υπεισέλθω στην ουσία της προσφυγής. Γι'αυτό και δε θα σχολιάσω το μαρτυρικό υλικό που έχει τεθεί ενώπιόν μου για να καταλήξω σε συγκεκριμένα ευρήματα. Τα γεγονότα όμως της υπόθεσης, που παραθέτω πιο πάνω, την τοποθετούν έξω από τα κριτήρια τα οποία επιτρέπουν την έκδοση του αιτουμένου διατάγματος, γιατί ούτε έκδηλη παρανομία έχει αποδεικτεί αλλά μήτε και το ενδεχόμενο πρόκλησης ανεπανόρθωτης ζημιάς στον αιτητή, αν τούτο δεν εκδοθεί.
Η αίτηση απορρίπτεται. Το δε θέμα των εξόδων επιφυλάσσεται να αποφασιστεί στο τέλος της υπόθεσης.
H αίτηση απορρίπτεται.