|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1990) 3 ΑΑΔ 4230
5 Δεκεμβρίου, 1990
[ΜΑΛΑΧΤΟΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
1.ΚΥΡΙΑΚΟΣ Δ. ΧΑΤΖΗΣΑΒΒΑΣ,
2. ΠANAΓIΩTHΣ A. KEZOΣ,
3. ΛΩPHΣ KΛHPIΔHΣ,
(Αιτητές στην Yπόθεση Aρ. 127/81)
ΦPYNH BAΣIΛEIOY,
(Aιτήτρια στην Yπόθεση Aρ. 147/81)
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Συνεκδικαζόμενες Υποθέσεις Αρ. 127/81, 147/81).
Εκπαιδευτικοί Λειτουργοί — Προαγωγές — Κριτήρια — Αξία, προσόντα, αρχαιότητα — Θέση Διευθυντή Α' Στοιχειώδους Εκπαίδευσης — Αξιολόγηση υποψηφίων — Ο περί Δημοσίας Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας Νόμος του 1969 (N. 10/69) Άρθρο 35(2), όπως τροποποιήθηκε από το Νόμο 53/79 — Οι αιτητές απέτυχαν να αποδείξουν έκδηλη υπεροχή — Επικύρωση των προαγωγών.
Αίτηση ακυρώσεως — Λόγοι ακυρώσεως — Προκατάληψη (μεροληψία) — Aπόδειξη — Πρέπει να αποδειχθεί από τον αιτητή με σαφήνεια και βεβαιότητα σε βαθμό που να ικανοποιεί το Δικαστήριο και να προκύπτει από γεγονότα των φακέλων της υπόθεσης — Εφαρμοστέες αρχές επί της έννοιας της προκατάληψης από διοικητικό όργανο στη σχετική νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου.
Εκπαιδευτικοί Λειτουργοί — Προαγωγές — Συστάσεις Προϊσταμένου — Αποτελεί αποφασιστικό στοιχείο κρίσεως αξιολόγησης των υποψηφίων, και δεν πρέπει να παραγνωρίζεται χωρίς ειδική αιτιολογία.
Εκπαιδευτικοί Λειτουργοί — Προαγωγές — Αρχαιότητα — Υπερισχύει όταν τα άλλα καθιερωμένα κριτήρια δηλαδή η αξία και τα προσόντα είναι ίσα.
Η Επιτροπή Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας (η Ε.Ε.Υ.), εξέτασε το θέμα πλήρωσης 10 θέσεων Διευθυντή Α' Στοιχειώδους Εκπαίδευσης και αποφάσισε ομόφωνα να προάξει τα ενδιαφερόμενα μέρη από 1.1.1981, με βάση την αξία, τα προσόντα και την αρχαιότητα, τις συστάσεις του Τμηματάρχη και τις υπηρεσιακές εκθέσεις.
Λόγοι για ακύρωση της προσβαλλόμενης απόφασης:
1. Παραγνώριση της αξίας, των προσόντων και της αρχαιότητας των αιτητών από την Ε.Ε.Υ..
2. Προκατάληψη εκ μέρους του Τμηματάρχη Στοιχειώδους Εκπαίδευσης ο οποίος υπέγραψε και υπέβαλε τον κατάλογο των συστάσεων για τους υποψηφίους στην επίδικη θέση και ο οποίος ήταν σύζυγος του ενδιαφερόμενου μέρους, Ειρήνης Παπαξενοφώντος.
3. Έκδηλη υπεροχή των αιτητών έναντι των ενδιαφερομένων μερών στα καθιερωμένα κριτήρια.
Το Ανώτατο Δικαστήριο απέρριψε την προσφυγή και αποφάνθηκε ότι:
1. Το γεγονός ότι τα ενδιαφερόμενα μέρη Ειρήνη Παπαξενοφώντος και Γεώργιος Παπαδούρης ήταν σύζυγος του Τμηματάρχη και αδελφός μέλους της Ε.Ε.Υ. αντίστοιχα, δεν αποτελεί από μόνο του αρκετό λόγο για ακύρωση της διαδικασίας για λόγους προκατάληψης. Επιπρόσθετα οι συστάσεις έγιναν από το οικείο Τμήμα Εκπαίδευσης και όχι από τον Τμηματάρχη μόνο, κι έτσι δεν μπορούσε ο Τμηματάρχης να ενεργήσει αυθαίρετα και μεροληπτικά υπέρ ορισμένων υποψηφίων.
2. Η Ε.Ε.Υ. είχε ενώπιόν της τους προσωπικούς και εμπιστευτικούς φακέλους όλων των υποψηφίων αναφορικά με τα καθιερωμένα κριτήρια για προαγωγή στις επίδικες θέσεις. Ως εκ τούτου ο ισχυρισμός για παραγνώριση των κριτηρίων αυτών από την Ε.Ε.Υ. δεν ευσταθεί.
3. Η αρχαιότητα λαμβάνεται υπόψη και υπερισχύει μόνο αν στα άλλα κριτήρια οι υποψήφιοι είναι περίπου ισοδύναμοι. Στην παρούσα υπόθεση όμως τα δύο άλλα κριτήρια δεν ήταν περίπου ίσα. Τα ενδιαφερόμενα μέρη είχαν πρόσθετα προσόντα που προβλέπονταν στο σχέδιο υπηρεσίας και επίσης τη σύσταση του Διευθυντή.
4. Η σύσταση του Διευθυντή αποτελεί ανεξάρτητο στοιχείο κρίσεως και η Ε.Ε.Υ. υποχρεούται να την υιοθετήσει ή να δώσει ειδική αιτιολογία για παραγνώρισή της.
5. Οι αιτητές απέτυχαν να αποδείξουν έκδηλη υπεροχή έναντι των ενδιαφερομένων μερών, με την έννοια που αποδόθηκε στη φράση αυτή στη σχετική νομολογία.
Οι προσφυγές απορρίπτονται χωρίς έξοδα.
Aναφερόμενες υποθέσεις:
Eκτωρίδης ν. Δημοκρατίας (1990) 3 A.A.Δ. 922,
Republic v. Haris (1985) 3(A) C.L.R. 106,
Republic v. Zachariades (1986) 3(A) C.L.R. 852,
Republic and Another v. Roussos (1987) 3(B) C.L.R. 1217,
Partellides v. Republic (1969) 3 C.L.R. 480,
Smyrnios v. Republic (1983) 3(A) C.L.R. 124,
Theodossiou v. Republic, 2 R.S.C.C. 44,
Haris v. Republic (1989) 3(A) C.L.R. 147,
Παναγιωτίδης v. Δημοκρατίας (1990) 3 Α.Α.Δ. 3193,
Hadjiioannou v. Republic (1983) 3(B) C.L.R. 1041.
Προσφυγές.
Προσφυγές εναντίον της απόφασης της Eπιτροπής Eκπαιδευτικής Yπηρεσίας με την οποία προήγαγε τα ενδιαφερόμενα μέρη στη θέση Διευθυντή A΄ Στοιχειώδους Eκπαίδευσης αντί των αιτητών.
Ι. Τυπογράφος με Α. Παπαχαραλάμπους, για τους Αιτητές στην Yπόθεση Aρ. 127/81.
Χ. Ιερείδης, για την Αιτήτρια στην Yπόθεση Aρ. 147/81.
Γ. Κωνσταντίνου-Eρωτοκρίτου, Aνώτερη Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Kαθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
MAΛAXTOΣ, Δ.: Οι αιτητές, με τις προσφυγές αυτές, προσβάλλουν την νομιμότητα της προαγωγής 10 Διευθυντών στη θέση Διευθυντή Α' Στοιχειώδους Εκπαίδευσης από 1.1.81 και που δημοσιεύτηκαν στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας, στις 6 Φεβρουαρίου 1981. Αρχικά καταχωρήθηκαν τέσσερις προσφυγές. Στη συνέχεια, ο αιτητής, με αρ. 3, Λώρης Κληρίδης, στην προσφυγή 127/81 απέσυρε την προσφυγή του στις 4 Φεβρουαρίου 1984 κατά τη διάρκεια της ακροαματικής διαδικασίας, η οποία και απορρίφθηκε. Οι προσφυγές με αριθμούς 32/81 και 141/81, αποσύρθηκαν μετά την επιφύλαξη της απόφασης από το Δικαστήριο και στη συνέχεια απορρίφθηκαν.
Έτσι παραμένουν προς εξέταση και έκδοση απόφασης οι προσφυγές (α) 127/81, με αιτητές τους (1) Κυριάκο Χατζησάββα και (2) Παναγιώτη Κέζο και (β) 147/81, με αιτήτρια τη Φρύνη Βασιλείου Χαραλάμπους.
Στις 13 Οκτωβρίου 1980, ο Γενικός Διευθυντής του Υπουργείου Παιδείας με επιστολή του, με αρ. 360/68/2 διαβίβασε στην Επιτροπή Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας έγκριση του Υπουργείου Οικονομικών για πλήρωση 10 θέσεων Διευθυντή Α' Σχολείων Στοιχειώδους Εκπαίδευσης.
Σύμφωνα με τα σχέδια υπηρεσίας η θέση Διευθυντή Α' είναι θέση προαγωγής από τη θέση Διευθυντή η οποία είναι αμέσως κατώτερη θέση.
Η Επιτροπή Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας, κατά τη συνεδρία της με ημερ. 30.12.80, εξέτασε το θέμα της πλήρωσης των 10 Θέσεων Διευθυντών Α' Στοιχειώδους Εκπαίδευσης. Αφού μελέτησε τους προσωπικούς και εμπιστευτικούς φακέλους όλων των Διευθυντών που δικαιούνταν να προαχθούν στη θέση διευθυντή Α' και αφού έλαβε υπόψη τις διατάξεις του Νόμου και των Σχεδίων Υπηρεσίας και τις εισηγήσεις του οικείου Τμηματάρχη, αποφάσισε ομόφωνα ότι με βάση την αξία, τα προσόντα και την αρχαιότητα των υποψηφίων, τις συστάσεις του Τμηματάρχη και τις υπηρεσιακές εκθέσεις, τα ενδιαφερόμενα Μέρη ήταν τα καταλληλότερα για προαγωγή στη θέση Διευθυντή Α΄.
Η Επιτροπή προήγαγε τελικά τα ενδιαφερόμενα μέρη στη θέση Διευθυντή Α' από 1 Ιανουαρίου 1981. Η νομιμότητα της πιο πάνω απόφασης είναι το αντικείμενο των προσφυγών αυτών.
Οι λόγοι που προβάλλονται για την ακύρωση της προσβαλλόμενης πράξης είναι:
1) Οι καθ' ων η αίτηση δεν έλαβαν υπόψη την αξία, τα προσόντα και την αρχαιότητα των αιτητών.
2) Το δεύτερο νομικό σημείο αφορά το πρόσωπο του Τμηματάρχη Στοιχειώδους Εκπαίδευσης, ο οποίος υπέγραψε και υπέβαλε τον κατάλογο των συστάσεων για τους υποψηφίους στη θέση Διευθυντή Α' και ο οποίος ήταν σύζυγος του ενδιαφερόμενου μέρους, Ειρήνης Παπαξενοφώντος.
3) Οι αιτητές υπερτερούν έκδηλα των ενδιαφερομένων μερών σε αξία, προσόντα και αρχαιότητα και ότι οι καθ' ων η αίτηση ενήργησαν παράνομα, καθ' υπέρβαση και κατάχρηση εξουσίας και κατ' αντίθεση προς τη χρηστή διοίκηση.
Με βάση το άρθρο 35(2) του Περί Δημοσίας Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας Νόμου του 1969 (Αρ. 10/69), όπως τροποποιήθηκε από το Nόμο 53/79, η προαγωγή των εκπαιδευτικών Λειτουργών αποφασίζεται με βάση την αξία, προσόντα και την αρχαιότητά τους. Σύμφωνα με το άρθρο 35(3) του Νόμου, η Επιτροπή λαμβάνει δεόντως υπόψη τις υπηρεσιακές εκθέσεις για τους υποψηφίους και τις συστάσεις του οικείου Τμήματος Εκπαιδεύσεως. Το άρθρο 35 του Νόμου καταργήθηκε και αντικαταστάθηκε με νέα άρθρα, με τον περί Δημοσίας Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας (Τροποποιητικό) Νόμο του 1987 (Αρ. 65/87), αλλά η αλλαγή δεν εφαρμόζεται στην παρούσα υπόθεση. Έχει προβληθεί ο ισχυρισμός από τους δικηγόρους όλων των αιτητών, ότι υπήρξε προκατάληψη και μεροληψία όσον αφορά τις συστάσεις που υποβλήθηκαν από τον Τμηματάρχη Στοιχειώδους Εκπαίδευσης, επειδή ο Τμηματάρχης Ν. Παπαξενοφώντος σύστησε τη σύζυγό του Ειρήνη Παπαξενοφώντος και το Γεώργιο Παπαδούρη αδελφό Μέλους της Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας. Και ακόμα ότι είναι αδύνατο ο κ. Παπαξενοφώντος να μην επηρεάσθηκε στις εισηγήσεις και συστάσεις του από το γεγονός ότι η σύζυγός του και ο κ. Παπαδούρης ήσαν υποψήφιοι για προαγωγή.
Είναι νομολογιακά καθιερωμένο σε σειρά αποφάσεων του Ανωτάτου Δικαστηρίου, πως ο ισχυρισμός αυτός πρέπει ν' αποδειχθεί από τον αιτητή με σαφήνεια και βεβαιότητα σε βαθμό που να ικανοποιεί το Δικαστήριο και να προκύπτει από γεγονότα που αναφέρονται στους φακέλους της υπόθεσης.
Στην απόφαση της Ολομέλειας του Ανωτάτου Δικαστηρίου, Φειδίας Εκτωρίδης ν. Δημοκρατίας (1990) 3 A.A.Δ. 922, διαβάζουμε τα πιο κάτω στις σελ. 925 και 926:
"Η νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου πάνω στο ζήτημα της έννοιας της 'προκατάληψης' από διοικητικό όργανο έχει πρόσφατα ευθυγραμμιστεί στην απόφαση της Ολομέλειας του Ανωτάτου Δικαστηρίου Γιαννούλα Λουκά κ.ά. ν. Δημοκρατίας (1989) 3(A) C.L.R. 672. Η πρώτη υπόθεση που αφορά στο θέμα είναι η Πέτσας ν. Δημοκρατίας (1962) 3 Α.Α.Σ.Δ. 60 όπου το Ανώτατο Συνταγματικό Δικαστήριο είπε τα εξής στη σελίδα 63, σε μετάφραση:
'Αν η Επιτροπή βάσιζε την απόφασή της πάνω στις εκθέσεις και την επίδικη επιστολή, τότε η απόφασή της πιθανό να ακυρωνόταν. Αυτό δε θα ήταν απαραιτήτως έτσι, απλώς και μόνο επειδή ένας λειτουργός έκαμε μιαν έκθεση που αφορούσε τον αδελφό του. Σε μια χώρα του μεγέθους της Κύπρου πιθανό να μην είναι δυνατό να αποφεύγεται πάντοτε (παρόλο που θα πρέπει να αποφεύγεται) ένα πρόσωπο να υπηρετεί κάτω από ένα στενό συγγενή, και κατά συνέπεια οι ικανότητές του να αξιολογούνται από το συγγενή αυτό, παρόλο που σε τέτοια περίπτωση αναμένεται ότι η συγγένεια θα αποκαλύπτεται. Εντούτοις μια απόφαση αυτής της φύσεως δυνατό να ακυρωνόταν αν η Επιτροπή απέδιδε υπερβάλλουσα βαρύτητα στη σύγκριση των ικανοτήτων δύο δημοσίων υπαλλήλων που γίνεται από λειτουργό, ο οποίος λόγω της συγγένειάς του με ένα από αυτούς, δυνατό να επέδειξε μεροληψία.'
Ακολούθησε αριθμός αποφάσεων δικαστών του Ανωτάτου Δικαστηρίου, σε πρωτόδικη δικαιοδοσία, στις οποίες το ζήτημα αντιμετωπίζεται κατά τον ίδιο ουσιαστικά τρόπο. Όπως είπαμε πιο πριν, η νομολογία έχει ευθυγραμμιστεί με την απόφαση στην υπόθεση Γιαννούλα Λουκά, που αναφέρεται πιο πάνω. Στην απόφαση αναφέρονται τα εξής σχετικά σε μετάφραση:
'Ο γενικός κανόνας είναι ότι τα διοικητικά όργανα που μετέχουν σε μια συγκεκριμένη διοικητική διαδικασία πρέπει να εμφανίζονται ότι ενεργούν αμερόληπτα, πράγμα το οποίο δεν μπορεί να λεχθεί, για μια περίπτωση όπου υπάρχει ειδικός δεσμός ή συγγένεια που αφορά τα πρόσωπα που είναι αναμεμειγμένα σε αυτή τη διαδικασία ή στο αποτέλεσμά της (δες Χρίστου ν. Δημοκρατίας (1980) 3 Α.Α.Δ. 437 στη σελίδα 449).'
Όμως κάθε έλλειψη αμεροληψίας πρέπει να αποδεικνύεται με επαρκή βεβαιότητα από γεγονότα που εμφαίνονται στους επίσημους φακέλους ή από λογικά συμπεράσματα που τεκμαίρονται από τα γεγονότα αυτά. (δες Όθωνος ν. Δημοκρατίας, (1989) 3 C.L.R. 475). Και κατά κανόνα η ύπαρξη μεροληψίας εξαρτάται πάντοτε από τα γεγονότα της κάθε υπόθεσης. Το γεγονός και μόνο ότι ένα πρόσωπο μπορεί να κάμει έκθεση που αφορά στενά συγγενικό του πρόσωπο ή ακόμη και τον αδελφό του δεν ακυρώνει αφ'εαυτού τη διοικητική διαδικασία και παρόλο που πρέπει να αποφεύγεται ...."
Στην προκειμένη περίπτωση, σύμφωνα με το περιεχόμενο των φακέλων, το ενδιαφερόμενο μέρος Ειρήνη Παπαξενοφώντος, μπορεί να ήταν σύζυγος του Τμηματάρχη και να συστήθηκε, το ίδιο και το Ενδιαφερόμενο Μέρος Γεώργιος Παπαδούρης, (αδελφός Μέλους Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας), αλλ' αυτό από μόνο του δεν είναι αρκετός λόγος για ν' ακυρωθεί ολόκληρη διαδικασία.
Από τις εμπιστευτικές εκθέσεις της Παπαξενοφώντος προκύπτει ότι είχε πολύ καλή βαθμολογία (36-38), το ίδιο και ο Γ. Παπαδούρης (36- 37), ακόμα η Παπαξενοφώντος είχε τη μεγαλύτερη συνολικά υπηρεσία (36 έτη) απ' όλους τους αιτητές και τα ενδιαφερόμενα μέρη. Εξάλλου συστήθηκαν 30 πρόσωπα για τις 10 θέσεις, πράγμα που έδινε στην Επιτροπή μεγάλη διακριτική ευχέρεια για να επιλέξει μεταξύ αυτών. Ακόμα δεν πρέπει να παραγνωρίσουμε το γεγονός ότι, το άρθρο 35(3) όπως τροποποιήθηκε από το Νόμο 53/79 μιλά για "συστάσεις του οικείου Τμήματος Εκπαιδεύσεως".
Στο παράρτημα "ΣΤ", απόσπασμα από φακ. 365/68/2 με τις συστάσεις διαβάζουμε:
"Το Τμήμα Στοιχειώδους Εκπαιδεύσεως αφού έλαβε υπ' όψη τις υπηρεσιακές εκθέσεις, τις απόψεις των οικείων Επιθεωρητών και των Γενικών Επιθεωρητών και αφού στάθμισε τα κριτήρια προσφορά, αρχαιότητα και προσόντα συνιστά κατά σειρά προτεραιότητας των την προαγωγή σε Διευθυντές Α' τους εξής:
Από τα πιο πάνω βγαίνει καθαρά το συμπέρασμα ότι οι συστάσεις έγιναν από το "οικείο Τμήμα Εκπαίδευσης" και όχι από τον Τμηματάρχη όπως υπάρχει ισχυρισμός, και αφού το Τμήμα στάθμισε διάφορα κριτήρια. Δηλαδή οι συστάσεις δεν έγιναν από τον Τμηματάρχη μόνο, κι έτσι δεν μπορούσε να ενεργήσει αυθαίρετα και μεροληπτικά υπέρ ορισμένων υποψηφίων.
Έχοντας υπόψη μου τα πιο πάνω καταλήγω στο συμπέρασμα ότι δεν αποδείχθηκε με βεβαιότητα έλλειψη αμεροληψίας και γι' αυτό το λόγο ο νομικός αυτός ισχυρισμός απορρίπτεται.
Τώρα έρχομαι να εξετάσω τον ισχυρισμό όλων των αιτητών αναφορικά με την παραγνώριση από τους καθ' ων η αίτηση, της αξίας, των προσόντων και της αρχαιότητάς τους. Θεωρώ χρήσιμο να παραθέσω το σχετικό μέρος των πρακτικών της συνεδρίασης της Επιτροπής με ημερομηνία 30.12.80:
"(α) Προαγωγές στη θέση Διευθυντή Α'
Η Επιτροπή αφού μελέτησε τους προσωπικούς και εμπιστευτικούς φακέλους όλων των Διευθυντών που δικαιούνται να προαχθούν στη θέση Διευθυντή Α' και λαμβάνοντας υπόψη τις διατάξεις του Νόμου και των Σχεδίων Υπηρεσίας και τις εισηγήσεις του οικείου Τμηματάρχη (βλ. Φακ. 365/68/2, αποφασίζει ομόφωνα ότι με βάση την αξία, τα προσόντα και την αρχαιότητα των υποψηφίων, τις εν λόγω συστάσεις του Τμηματάρχη και τις υπηρεσιακές εκθέσεις, οι πιο κάτω Διευθυντές είναι οι καταλληλότεροι για προαγωγή σε θέση Διευθυντή Α'.
Γι' αυτό και αποφασίζει να τους προσφέρει προαγωγή στη θέση Διευθυντή Α' Σχολείων Στοιχειώδους Εκπαιδεύσεως από την 1.1.81.
Ανδρέας Βασιλείου
Κυριάκος Κατσονούρης
Αναστάσης Πολυδώρου
Ανδρέας Παπής
Ανδρέας Σωτηριάδης
Ειρήνη Παπαξενοφώντος
Γεώργιος Κοκής
Γεώργιος Παπαδούρης
Σταύρος Σταύρου
Χριστόφορος Κούμας."
Από το πιο πάνω απόσπασμα των πρακτικών φαίνεται ότι η Επιτροπή είχε ενώπιόν της και μελέτησε τόσο τους προσωπικούς, όσο και τους εμπιστευτικούς φακέλους όλων των υποψηφίων αναφορικά με την αξία, προσόντα και αρχαιότητα, για προαγωγή στις επίδικες θέσεις.
Ως εκ τούτου, ο πιο πάνω ισχυρισμός των αιτητών απορρίπτεται ως αβάσιμος.
Ένας άλλος ισχυρισμός που προβλήθηκε εκ μέρους των αιτητών, ήταν η έκδηλη υπεροχή τους έναντι των ενδιαφερομένων μερών σε αξία, προσόντα και αρχαιότητα.
Αξία
Η αξία παρόλο που δεν έχει τεθεί από το νομοθέτη ως το ισχυρότερο κριτήριο, έχει νομολογιακά μεγαλύτερη βαρύτητα, γιατί ο υποψήφιος με ψηλότερη αξία εκτελεί αποτελεσματικότερα και αποδοτικότερα τα καθήκοντα της θέσης προς το συμφέρο της υπηρεσίας και του λαού τον οποίο τάσσεται να υπηρετεί (Republic v. Haris (1985) 3(A) C.L.R. 106, Republic v. Zachariades (1986) 3(A) C.L.R. 852, Republic v. Roussos (1987) 3(B) C.L.R. 1217). Η αρχαιότητα δεν είναι το αποφασιστικό κριτήριο. Λαμβάνεται όμως υπόψη και υπερισχύει μόνο αν στα άλλα δύο κριτήρια οι υποψήφιοι είναι περίπου ισοδύναμοι (βλ. Costas D. Partellides v. Republic (1969) 3 C.L.R. 480, Smyrnios v. Republic (1983) 3(A) C.L.R. 124).
Όπως φαίνεται από τις εμπιστευτικές τους εκθέσεις η βαθμολογία των αιτητών κυμαίνεται μεταξύ 36-37, με μόνη εξαίρεση την αιτήτρια στη προσφυγή 147/81, Φρύνη Βασιλείου Χαραλάμπους, που στις δύο τελευταίες εμπιστευτικές εκθέσεις βαθμολογήθηκε με 37- 38. Τα ενδιαφερόμενα μέρη βαθμολογήθηκαν το ίδιο με εξαίρεση την Ειρήνη Παπαξενοφώντος που στις τελευταίες εμπιστευτικές εκθέσεις βαθμολογήθηκε με 36 -38 και τον Αναστάσιο Πολυδώρου, που βαθμολογήθηκε με 37 και 38 αντίστοιχα. Το ενδιαφερόμενο μέρος Γεώργιος Π. Κοκής βαθμολογήθηκε με 35 - 36, ήταν όμως ο υποψήφιος με τη μεγαλύτερη αρχαιότητα απ' όλους τους υποψηφίους αφού προήχθη σε Διευθυντή το 1963.
Από τα πιο πάνω καταλήγουμε ότι στη βαθμολογία αιτητές και ενδιαφερόμενα μέρη είναι περίπου το ίδιο.
Προσόντα:
Σχετικά με τα προσόντα, όλοι οι υποψήφιοι κατείχαν τα προσόντα που προβλέπονται στα σχέδια υπηρεσίας, αλλά από αυτούς, μόνο έξι από τα ενδιαφερόμενα μέρη κατείχαν τα επιπρόσθετα προσόντα που προνοεί το σχέδιο υπηρεσίας.
Αρχαιότητα:
Στην προκειμένη περίπτωση, η αρχαιότητα όλων των υποψηφίων λήφθηκε υπόψη από την Επιτροπή και τούτο φαίνεται από το απόσπασμα των πρακτικών που έχει παρατεθεί πιο πάνω. Τα δυο όμως άλλα κριτήρια δεν ήταν περίπου ίσα. Οι περισσότεροι από τα ενδιαφερόμενα μέρη όπως ήδη αναφέρθηκε είχαν πρόσθετα προσόντα που προβλέπονται από τα σχέδια υπηρεσίας. Ακόμα όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη είχαν τη σύσταση του Τμηματάρχη, ενώ κανένας από τους αιτητές δεν είχε συστηθεί.
Η σημασία των συστάσεων έχει υπογραμμιστεί σε πάρα πολλές αποφάσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου ως βασικό και ανεξάρτητο στοιχείο κρίσης. Η βαρύτητά του αναγνωρίστηκε από το Ανώτατο Συνταγματικό Δικαστήριο στην υπόθεση Michael Theodossiou v. The Republic, 2 R.S.C.C. 44, σελ. 48. Η Επιτροπή έχει υποχρέωση ν' ακολουθήσει τη σύσταση του Διευθυντή, ή να δώσει ειδική αιτιολογία για την παραγνώρισή της (Βλ. μεταξύ άλλων, Theodossiou (πιο πάνω), Republic v. Haris (1985) 3(A) C.L.R. 106, 112, Georghios Haris v. Republic (1989) 3(A) C.L.R. 147, Δρ. Μιχαήλ Παναγιωτίδης ν. Δημοκρατίας (1990) 3 A.A.Δ. 3193. Στις υποθέσεις όπως οι παρούσες, οι αιτητές πρέπει να ικανοποιήσουν το δικαστήριο ότι έχουν έκδηλη υπεροχή λαμβανομένων υπόψη όλων των κριτηρίων. Ο όρος "έκδηλη υπεροχή" έχει την έννοια που δόθηκε σ'αυτόν από την Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην υπόθεση Hjioannou v. Republic (1983) 3(B) C.L.R. 1041.
Κανένας από τους αιτητές δεν έχει ικανοποιήσει το Δικαστήριο ότι έχει καταφανή υπεροχή έναντι των ενδιαφερομένων μερών. Το Δικαστήριο δεν επεμβαίνει σε απόφαση της Επιτροπής που λήφθηκε σύμφωνα με το νόμο και τα γεγονότα της υπόθεσης και ήταν εύλογα επιτρεπτή σ' αυτή.
Η προσβαλλόμενη απόφαση ήταν εύλογα επιτρεπτή στην Επιτροπή.
Για τους πιο πάνω λόγους οι προσφυγές αποτυγχάνουν και απορρίπτονται. Δεν κάμνω καμιά διαταγή για τα έξοδα.
Oι προσφυγές απορρίπτονται χωρίς έξοδα.