|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1990) 3 ΑΑΔ 3964
24 Νοεμβρίου, 1990
[ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΑΝΤΡΕΑΣ Π. ΓΙΩΡΓΟΥΔΑΣ,
Αιτητής,
v.
1. ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ,
2. ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ,
3. ΑΡΧΗΓΟΥ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 487/89).
Διοικητική πράξη — Εκτελεστή — Πράξη πληροφοριακού χαρακτήρα — Δε συνιστά εκτελεστή διοικητική πράξη μέσα στην έννοια του Άρθρου 146 του Συντάγματος λόγω του ότι δεν είναι παράγωγος εννόμων αποτελεσμάτων — Η απόφαση των καθ' ων η αίτηση να μην καταβάλουν υπερωριακό επίδομα στον αιτητή, αστυνομικό λοχία, είναι πληροφοριακή της νομικής φύσης της διανυκτέρευσης, κατ' εφαρμογήν των σχετικών νομοθετικών διατάξεων και κανονισμών και δεν αποτελεί ως εκ τούτου εκτελεστή διοικητική πράξη — Ποία τα κύρια χαρακτηριστικά εκτελεστής διοικητικής πράξης.
Το Ανώτατο Δικαστήριο απέρριψε την προσφυγή του αιτητή λόγω του ότι εστρέφετο κατά της απόφασης των καθ' ων η αίτηση η οποία δε συνιστούσε εκτελεστή διοικητική πράξη μέσα στην έννοια του Άρθρου 146 του Συντάγματος.
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.
Aναφερόμενες υποθέσεις:
Kolokassides v. Republic (1965) 3 C.L.R. 542,
Fellas v. Republic (1972) 3 C.L.R. 310,
Erotokritou v. Republic (1972) 3 C.L.R. 523,
Florides v. Republic (1979) 3 C.L.R. 37,
Pieri v. Republic (1978) 3 C.L.R. 356,
Razis and Another v. Republic (1982) 3 C.L.R. 45,
Economides v. Republic (1980) 3 C.L.R. 219,
Ioannou v. Republic (1982) 3 C.L.R. 1002,
Spyrou v. Republic (1983) 3(A) C.L.R. 354,
Arghyrou and Others v. Republic (1983) 3(A) C.L.R. 474,
Phylaktides v. Republic (1984) 3(B) C.L.R. 1328.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της απόφασης των καθ' ων η αίτηση με την οποία γνωστοποίησαν στον αιτητή ότι δεν καταβάλλεται υπερωριακό επίδομα για παραμονή του εντός του Aστυνομικού Σταθμού όπου υπηρετούσε με δικαίωμα κατακλήσεως, πέρα από το κανονικό ωράριο.
A. Παπαχαραλάμπους, για τον Αιτητή.
M. Φλωρέντζος, Aνώτερος Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΠAΠAΔOΠOYΛOΣ, Δ.: Με την προσφυγή του αυτή ο αιτητής ζητά δήλωση του Δικαστηρίου ότι η απόφαση των καθ' ων η αίτηση που περιέχεται στην επιστολή τους προς τον αιτητή, ημερομηνίας 17/6/89, και με την οποία πληροφορούσε τον αιτητή πως η παραμονή του εντός του Αστυνομικού Σταθμού, όπου υπηρετούσε, πέραν από το κανονικό ωράριο, με δικαίωμα κατακλίσεως, δεν πληρώνεται με υπερωριακό επίδομα, είναι παράνομη, άκυρη και στερημένη οποιουδήποτε έννομου αποτελέσματος.
Ο αιτητής είναι Λοχίας και υπηρετεί στον Αστυνομικό Σταθμό Αθηαίνου. Στις 2/6/89 οι δικηγόροι του αιτητή απέστειλαν επιστολή προς τον Αρχηγό Αστυνομίας με το αίτημα όπως πληρωθεί ο πελάτης τους υπερωρίες ή ανάλογη άδεια για όσες ώρες ήταν υποχρεωμένος να παραμένει εντός του Αστυνομικού Σταθμού, παρά το γεγονός ότι ήταν εκτός υπηρεσίας από τις 21/9/88 μέχρι σήμερα.
Στις 17/6/89 το Αρχηγείο Αστυνομίας πληροφόρησε με επιστολή του τους δικηγόρους του αιτητή τα ακόλουθα:
"Αναφέρομαι στην επιστολή σας με αρ. Φακ. ΠΛ/Φακ.Ν.Ε. ημερομηνίας 2.6.89 και σας πληροφορώ ότι η παραμονή του πιο πάνω πελάτη σας εντός του Αστυνομικού Σταθμού Αθηαίνου εκτός υπηρεσίας με δικαίωμα κατακλίσεως αφού συμπληρώσει το κανονικό του ωράριο από η ώρα 1800-2400, δε θεωρείται καθήκον και γι' αυτό βάσει των υφισταμένων Κανονισμών δεν πληρώνεται οποιοδήποτε υπερωριακό επίδομα εκτός του επιδόματος συντηρήσεως και αναψυχής."
Εναντίον της πιο πάνω πράξης της διοίκησης, ο αιτητής καταχώρισε την παρούσα προσφυγή επικαλούμενος τους πιο κάτω λόγους:
1) Η υποχρέωση που του είχε επιβληθεί συνιστά καθήκον προς την υπηρεσία, το οποίο διέπεται από την Εγκύκλιο του Αρχηγείου Αστυνομίας με αρ. Φακ. 17/11, ημερομ. 3/4/82.
2) Τα μόνα καθήκοντα που δε λογίζονται ως υπερωρίες είναι αυτά που αναφέρονται στον Κανονισμό 15(5) της Εγκυκλίου.
3) Η ίδια η Εγκύκλιος 17/11 είναι ULTRA VIRES των Περί Αστυνομίας Κανονισμών.
Οι καθ' ων η αίτηση στη γραπτή τους αγόρευση ήγειραν δύο προδικαστικές ενστάσεις με τις οποίες αμφισβητούν την ευχέρεια αναθεώρησης της επίδικης απόφασης βασιζόμενοι στους πιο κάτω λόγους: α) Η απόφαση εναντίον της οποίας στρέφεται η προσφυγή, δεν είναι εκτελεστή και συνεπώς δεν μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο αναθεωρητικού ελέγχου. β) Η απόφαση η οποία προσβάλλεται, είναι βεβαιωτική προηγούμενης απόφασης της διοίκησης για το ίδιο θέμα που είχε κοινοποιηθεί στον αιτητή με επιστολή ημερομηνίας 9/12/88.
Σε προσβολή με αίτηση ακυρώσεως, δεν υπόκειται οποιαδήποτε πράξη που απορρέει από ένα διοικητικό όργανο, αλλά μόνο οι εκτελεστές πράξεις. Η προϋπόθεση της εκτελεστότητας της πράξης παρόλον ότι δεν απαιτείται ρητά από το άρθρο 146 του Συντάγματος, εντούτοις θεωρείται βασική αρχή που εμπεριέχεται σ' αυτό. (Βλέπε Kolokassides v. R. (1965) 3 C.L.R. 542, στη σελ. 551). Εκτελεστή είναι μια πράξη με την οποία δηλώνεται η βούληση ενός διοικητικού οργάνου που αποσκοπεί στην παραγωγή εννόμου αποτελέσματος έναντι των διοικουμένων και που η εκτέλεσή της μπορεί να επιτευχθεί άμεσα διά της διοικητικής οδού. Το κύριο στοιχείο της έννοιας της εκτελεστής πράξης είναι η άμεση παραγωγή έννομου αποτελέσματος που συνίσταται στη δημιουργία, τροποποίηση ή κατάλυση μιας νομικής κατάστασης, δικαιωμάτων δηλαδή και υποχρεώσεων των διοικουμένων.
Το κύριο επομένως ζήτημα που θα πρέπει να απαντηθεί στην υπό εξέταση περίπτωση είναι το κατά πόσον η επίδικη επιστολή προς τον αιτητή, ημερομηνίας 17/6/89, εμπεριέχει εκτελεστή απόφαση της διοίκησης ικανή για να δημιουργήσει άμεσα έννομα αποτελέσματα για τον αιτητή, μια αλλαγή στη νομική του κατάσταση με τη δημιουργία σ' αυτόν δικαιωμάτων και υποχρεώσεων.
Με την επίδικη επιστολή, ημερομηνίας 17/6/89, το Αρχηγείο Αστυνομίας απαντούσε στο αίτημα του αιτητή ημερομηνίας 17/6/89 και τον πληροφορούσε μέσω του δικηγόρου του πως, σύμφωνα με τους Κανονισμούς η παραμονή του πελάτη τους στον Αστυνομικό Σταθμό εκτός υπηρεσίας με δικαίωμα κατακλίσεως, αφού συμπληρώσει το κανονικό του ωράριο, δε θεωρείται καθήκον και δεν πληρώνεται με υπερωριακό επίδομα.
Στην παράγραφο 3 της Εγκυκλίου του Αρχηγού Αστυνομίας με ημερομηνία 3/4/82, με αρ. Φακ. 17/11 (Παράρτημα Γ στην 'Ενσταση), ορίζονται σχετικά τα εξής:
"Όσον αφορά το θέμα της διανυκτερεύσεως εις τους σταθμούς, κατ' αρχήν αποφασίζεται (και τούτο μέχρις ότου το όλο θέμα ήθελε ρυθμισθή οριστικώς) όπως οσάκις μέλος της Δυνάμεως διατελή εις κατάστασιν "εκτός καθήκοντος εντός του σταθμού" κατά την περίοδον 0000-0600, με δικαίωμα κατακλίσεως θα αποζημιούται διά της χορηγήσεως του αναλογούντος επιδόματος συντηρήσεως συμφώνως προς τον Κανονισμόν 29. Η διευθέτησις αύτη θα καλύπτη όλον το προσωπικόν το οποίον θα παραμένη εις τον σταθμό εκ περιτροπής (βλ. εγκύκλιον υπ' αρ. Φακ. 17(α) της 23.3.1982)."
Έχοντας εξετάσει με κάθε προσοχή τα περιστατικά της παρούσας υπόθεσης, έχω καταλήξει πως η προσβαλλόμενη απόφαση δεν είναι εκτελεστή διοικητική πράξη γιατί με αυτή δεν επέρχετο καμιά μεταβολή στην υπάρχουσα νομική κατάσταση του αιτητή, καμιά δημιουργία σ' αυτόν οποιωνδήποτε δικαιωμάτων ή υποχρεώσεων. Κατά τη γνώμη μου, η επιστολή ημερομηνίας 17/6/89 με το ίδιο το περιεχόμενό της, οδηγεί στο συμπέρασμα πως δεν περιέχει οποιαδήποτε απόφαση δεκτική προσφυγής αλλά απλά υπενθυμίζει και πληροφορεί τον αιτητή αναφορικά με τη νομική φύση της διανυκτέρευσης, κατ' εφαρμογή των νομοθετικών διατάξεων και κανονισμών.
Σαν τέτοια πράξη πληροφοριακού χαρακτήρα, η προσβαλλόμενη απόφαση-επιστολή, δε συνιστά εκτελεστή διοικητική πράξη με την έννοια του άρθρου 146 του Συντάγματος, γιατί δεν είναι ικανή να παράξει οποιαδήποτε έννομα αποτελέσματα. (Βλέπε, μεταξύ άλλων, Φελλάς v. Δημοκρατίας (1972) 3 C.L.R. 310, Ερωτοκρίτου v. Δημοκρατίας (1972) 3 C.L.R. 523, Φλωρίδης v. Δημοκρατίας (1979) 3 C.L.R. 37, Πιερή v. Δημοκρατίας (1978) 3 C.L.R. 356, Ραζής κ.ά. v. Δημοκρατίας (1982) 3 C.L.R. 45, Οικονομίδης v. Δημοκρατίας (1980) 3 C.L.R. 219, Ιωάννου v. Δημοκρατίας (1982) 3 C.L.R. 1002, Σπύρου v. Δημοκρατίας (1983) 3 C.L.R. 354, Αργυρού κ.ά. v. Δημοκρατίας (1983) 3 C.L.R. 474, στη σελ. 485, Φυλακτίδης v. Δημοκρατίας (1984) 3 C.L.R. 1328, Αποφάσεις Ελληνικού Συμβουλίου της Επικρατείας 420/66, 754/66, 1282/67, 301/69, 324/69).
Ως εκ τούτου, δε θα ασχοληθώ με τους υπόλοιπους λόγους ακύρωσης.
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.