|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1990) 3 ΑΑΔ 3353
12 Οκτωβρίου, 1990
[ΣΑΒΒΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΜΑΡΟΥΑΛΑ ΠΙΤΣΙΛΛΟΥ,
Αιτήτρια,
ν.
ΔΗΜΟΥ ΑΓΛΑΝΤΖΙΑΣ,
Καθ' ου η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 537/87).
Διοικητική πράξη — Ανάκληση — Ανάκληση αρνητικής απόφασης για έκδοση άδειας οικοδομής μετά την καταχώρηση ακυρωτικής προσφυγής —Ποίες οι συνέπειες επί της διαδικασίας της προσφυγής—Ποίο το έννομο συμφέρον της αιτήτριας — Σύνταγμα, Άρθρο 146.6 — Εφαρμοστέες νομολογιακές αρχές.
Η απόφαση του καθ' ου η αίτηση, για απόρριψη της αιτούμενης από την αιτήτρια άδειας οικοδομής, ανακλήθηκε μετά από πάροδο 18 μηνών από τη λήψη της απόφασης και μετά την καταχώρηση της παρούσας προσφυγής. Ο λόγος προσβολής της επίδικης απόφασης ήταν ότι λήφθηκε από αναρμόδιο όργανο, λόγο που αποδέκτηκε ως ορθό ο καθ' ου η αίτηση.
Ο καθ' ου η αίτηση ισχυρίστηκε ότι η προσφυγή παρέμεινε άνευ αντικειμένου και ζήτησε την απόρριψή της. Η αιτήτρια ισχυρίστηκε ότι έχει υποστεί ζημιές ως επακόλουθο της επίδικης απόφασης, οι οποίες δεν εξαλείφθηκαν με την ανάκλησή της και ως εκ τούτου έχει έννομο συμφέρον να ζητά ακυρωτική απόφαση του Δικαστηρίου για διεκδίκηση αποζημιώσεων.
Το θέμα που εγείρεται είναι κατά πόσο η ανάκληση της προσβαλλόμενης απόφασης καταργεί τη διοικητική διαδικασία του Δικαστηρίου γιατί η προσφυγή μένει άνευ αντικειμένου ή ενδείκνυται η εκδίκαση της προσφυγής μέχρι τέλους.
Το Ανώτατο Δικαστήριο αποφάσισε ότι η εκδίκαση της προσφυγής πρέπει να συνεχιστεί για τους πιο κάτω λόγους:
1. Όπως έχει νομολογιακά καθιερωθεί η προσφυγή δεν μπορεί να προχωρήσει όταν παραμείνει χωρίς αντικείμενο, εκτός εάν κατά την περίοδο πριν την ανάκληση, ο αιτητής έχει υποστεί ζημία, η οποία δεν εξαλείφθηκε με την ανάκληση. Σε τέτοια περίπτωση η προσφυγή πρέπει να αποφασιστεί από το Δικαστήριο, με σκοπό την ακύρωσή της για να μπορεί ο αιτητής να διεκδικήσει αποζημίωση με βάση την παράγραφο 6 του Άρθρου 146 του Συντάγματος. Το Δικαστήριο δεν εξετάζει την έκταση των ζημιών αλλά ερευνά αν εκ πρώτης όψεως παραμένει ζημία ή βλάβη η οποία δεν εξαλείφθηκε από την ανάκληση, για να αποφασίσει αν η δίκη καταργείται ή συνεχίζεται.
2. Στην παρούσα υπόθεση, ο ισχυρισμός για ζημιογόνες συνέπειες έχει προβληθεί και το ενδεχόμενο τέτοιας ζημίας δεν μπορεί να αποκλεισθεί, δεδομένης της χρονικής περιόδου που παρήλθε μεταξύ λήψης και ανάκλησης της επίδικης απόφασης, με αποτέλεσμα η αιτήτρια να κωλύεται να προχωρήσει στην ανοικοδόμηση της κατοικίας της για την οποία ζήτησε τη σχετική άδεια οικοδομής. Ως εκ τούτου, η ζημία της αιτήτριας εκ πρώτης όψεως παραμένει και δεν εξαλείφθηκε με την ανάκληση με αποτέλεσμα η αιτήτρια να έχει το απαιτούμενο έννομο συμφέρον να ζητά την ακύρωση της επίδικης απόφασης για να αποκτήσει τη δυνατότητα διεκδίκησης των δικαιωμάτων της κάτω από το Άρθρο 146.6. του Συντάγματος.
Η προσφυγή επιτυγχάνει με £200,-έναντι των εξόδων της αιτήτριας.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Παπαδόπουλλου ν. Δημοκρατίας (1989) 3(B) Α.Α.Δ. 973,
Economides v. Republic (1972) 3 C.L.R. 506,
Phylactides and Others v. Republic (1987) 3(A) C.L.R. 176,
Skoufaris v. Republic (1988) 3(C) C.L.R. 1742,
Vakis v. Public Service Commission (1985) 3(B) C.L.R. 534,
Christodoulides and Another v. Cyprus Telecommunications Authority (1988) 3(B) C.L.R. 1162,
Kittou and Others v. Republic (1983) 3(A) C.L.R. 605,
Hapeshis v. Republic (1979) 3 C.L.R. 550,
Christodoulides v. Republic (1978) 3 C.L.R. 193,
Salem v. Republic (1985) 3(B) C.L.R. 453.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της απόφασης του Δήμου Αγλαντζιάς να απορρίψει αίτηση της αιτήτριας για έκδοση άδειας οικοδομής μιας μονοκατοικίας σε οικόπεδο στην Αγλαντζιά.
Γ. Κάιζερ, για την Αιτήτρια.
Α. Σκορδής, για τον Καθ' ου η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΣΑΒΒΙΔΗΣ, Δ.: Με την προσφυγή της αυτή η αιτήτρια προσβάλλει την απόφαση του καθ' ου η αίτηση η οποία κοινοποιήθηκε στην αιτήτρια με επιστολή ημερομηνίας 10.4.1987, με την οποία απορρίφθηκε αίτησή της για άδεια οικοδομής.
Τα αναντίλεκτα γεγονότα της υπόθεσης είναι τα πιο κάτω:
Η αιτήτρια ως ιδιοκτήτρια ενός οικοπέδου στην Αγλαντζιά με αριθμό τεμαχίου 269, Φ/Σχ. ΧΧΙ/63 υπέβαλε στις 11.3.1987 αίτηση για άδεια οικοδομής μιας μονοκατοικίας, στο εν λόγω οικόπεδό της, προς τον καθ' ου η αίτηση Δήμο, Αρμόδια Αρχή σύμφωνα με τους Περί Δήμων Νόμους για την έκδοση αδειών οικοδομής.
Η αιτήτρια σε απάντηση πήρε την πιο κάτω επιστολή με ημερομηνία 10.4.1987 υπογραμμένη από το Δημοτικό Μηχανικό.
"Σχετικά με την αίτησή σας για άδεια οικοδομής αρ. Φακ. Β.24/87 η Επιτροπή Περιοχής Ειδικού Χαρακτήρα του Δήμου αφού μελέτησε την αίτησή σας την απόρριψε βάσει του άρθρου 8 του Περί Ρυθμίσεως Οδών και Οικοδομών Νόμου Κεφ. 96.
Καλείστε όπως προβείτε στα πιο κάτω:
Υποβολή νέων προσχεδίων με βάση τα ακόλουθα:
(ι) Στέγη από κεραμίδια.
(ιι) Απλή γραμμή και όγκοι.
(ιιι) Μακρόστενα ανοίγματα, ξύλινα με περσιανόφυλλα το τζιαμλίκκι μπορεί να είναι από αλουμίνιο χρώματος καφέ.
(ιν) Απαγορεύεται η χρήση σπριτς και πλαστικών σουβάδων. Προτιμάται τρίτο χέρι σουβά σε χρώμα που θα σας προταθεί από το Δήμο σε μελλοντικό στάδιο.
(ν) Να κρατηθεί η γραμμή δόμησις που υπάρχει."
Σαν αποτέλεσμα της πιο πάνω επιστολής η αιτήτρια καταχώρισε την παρούσα προσφυγή.
Η προσφυγή βασίζεται σε αριθμό νομικών σημείων που αναφέρονται στην αίτηση. Για τους σκοπούς της προσφυγής θα περιοριστώ στα σημεία που ο ευπαίδευτος δικηγόρος της αιτήτριας ανέπτυξε στη γραπτή του αγόρευση και που είναι τα πιο κάτω:
1. Ο Δημοτικός Μηχανικός δεν είχε αρμοδιότητα να αποφασίσει τελεσίδικα την αίτηση. Το ίδιο ισχύει και για την ούτω καλούμενη "Επιτροπή Περιοχής Ειδικού Χαρακτήρα του Δήμου" στην οποία γίνεται αναφορά στην επιστολή του Δημοτικού Μηχανικού με ημερομηνία 10.4.1987,
2. Η Επιτροπή αυτή έστω και αν συστάθηκε σύμφωνα με το άρθρο 45 των Περί Δήμων Νόμων, δεν είχε η ίδια αποφασιστική αρμοδιότητα αλλά μόνο συμβουλευτικό χαρακτήρα. Η μόνη αρμόδια αρχή για να αποφασίσει ήταν το Δημοτικό Συμβούλιο.
3. Σε ό,τι αφορά το Δημοτικό Μηχανικό, αυτός δεν περιβάλλεται με οποιαδήποτε εκτελεστική εξουσία να αποφασίζει τελεσίδικα και δεσμευτικά εκ μέρους του Δήμου.
4. Η απόφαση λήφθηκε από αναρμόδιο όργανο και δεν περιέχει καμιά αιτιολογία ούτε κάμνει αναφορά σε οποιαδήποτε απόφαση του καθ' ου η αίτηση που είναι η αρμόδια αρχή, σύμφωνα με το νόμο, ν' αποφασίζει.
5. Η αίτηση της αιτήτριας ήταν καθ' όλα σύμφωνη με το Νόμο. Παρ' όλα αυτά ο καθ' ου η αίτηση παρέλειψε να την εξετάσει και να απαντήσει αρμοδίως στην αιτήτρια.
Στη γραπτή του ένσταση ο ευπαίδευτος δικηγόρος του καθ' ου η αίτηση ισχυρίστηκε πως η επίδικη απόφαση πάρθηκε ορθά και σύμφωνα με το νομικό καθεστώς που επικρατούσε και ύστερα από επισταμένη έρευνα και μελέτη με βάση ορθολογιστικά πολεοδομικά και νομικά κριτήρια και ορθή άσκηση της διακριτικής του εξουσίας.
Αντικρούοντας τους ισχυρισμούς της αιτήτριας ο ευπαίδευτος δικηγόρος του καθ' ου η αίτηση ισχυρίστηκε ότι:
(α) Στο άρθρο 45 του Περί Δήμων Νόμου 111/85, πουθενά δεν αναφέρεται ότι η "Επιτροπή Περιοχής Ειδικού Χαρακτήρα του Δήμου" έχει αυστηρά και μόνο συμβουλευτικό χαρακτήρα. Απλούστατα οι αποφάσεις της πρέπει, σύμφωνα με το άρθρο 45(3), να τυγχάνουν της έγκρισης του Δημοτικού Συμβουλίου. Είναι φανερό ότι η Επιτροπή έχει ρόλο μεγαλύτερο του συμβουλευτικού και έχει, σύμφωνα με τη σχετική διάταξη, εξουσία να παίρνει αποφάσεις για τις οποίες χρειάζεται μόνο η έγκριση του Δημοτικού Συμβουλίου. Η Επιτροπή είναι αρμόδια να αποφασίζει και το Δημοτικό Συμβούλιο να εγκρίνει. Κατά συνέπεια η απόφαση της Επιτροπής δεν πάσχει από αναρμοδιότητα.
(β) Ο Δημοτικός Μηχανικός με την επιστολή του με ημερομηνία 10.4.1987 δεν κοινοποίησε δική του απόφαση, ούτε αναφέρεται σε αυστηρά δική του απόφαση, απλώς ενημέρωσε την αιτήτρια για την απόφαση που πήρε η Επιτροπή. Εν πάση περιπτώσει η επίδικη πράξη επιτελέστηκε και συμπληρώθηκε από τον καθ' ου η αίτηση πριν την αποστολή της πιο πάνω επιστολής.
(γ) Το άρθρο 29 του Συντάγματος τυγχάνει εφαρμογής και ενεργοποιείται όταν η αρμόδια Αρχή δεν έχει απαντήσει καθόλου και όχι σε περιπτώσεις όπως την παρούσα που έχει δοθεί απάντηση από το αρμόδιο όργανο, εκτός και αν η αιτήτρια ισχυρίζεται ότι το όργανο που πήρε την απόφαση είναι αναρμόδιο.
Στη διάρκεια της διαδικασίας ο ευπαίδευτος δικηγόρος του καθ' ου η αίτηση έφερε σε γνώση του Δικαστηρίου ότι ο καθ' ου η αίτηση, ύστερα από γνωμοδότηση του δικηγόρου του, θα επανεξέταζε την επίδικη απόφαση με σκοπό την ανάκλησή της. Ως γεγονός στο σχετικό φάκελο της υπόθεσης που παρουσιάσθηκε στο Δικαστήριο ο ευπαίδευτος δικηγόρος του καθ' ου η αίτηση, με επιστολή του προς τον καθ' ου η αίτηση με ημερομηνία 17.6.1988, αναφέρει μεταξύ άλλων:
"Είναι άποψή μας ότι η πιο πάνω προσφυγή κατά του Δήμου έχει καλή νομική βάση και είναι μεγάλη η πιθανότητα η προσφεύγουσα να πετύχει στην υπόθεσή της γιατί, όπως γνωρίζετε, η επιστολή απόρριψης της αίτησης της αιτήτριας αναφέρει ότι η απόφαση απόρριψης προέρχεται από την Επιτροπή Ειδικού Χαρακτήρα του Δήμου. Αυτή όμως η επιτροπή έχει σύμφωνα με το σχετικό νόμο (Ν. 111/85) άρθρο 45(3) συμβουλευτικό χαρακτήρα και οι αποφάσεις παίρνονται από το Δημοτικό Συμβούλιο που εγκρίνει ή απορρίπτει. Ως εκ τούτου η απόφαση λήφθηκε από αναρμόδιο όργανο.
(2) Το πιο πάνω αδυνατίζει σοβαρά την νομική υπόσταση της απόφασης που λήφθηκε και γι' αυτό εισηγούμαστε να δηλώσουμε ότι θα επανεξετασθεί η επίδικη αίτηση, οπότε η αιτήτρια θα πρέπει να αποσύρει την προσφυγή και να αναμένει το αποτέλεσμα της επανεξέτασης...."
Σε μεταγενέστερη επιστολή του με ημερομηνία 2.11.1988 προς τον καθ' ου η αίτηση επαναβεβαίωσε το περιέχομενο της προηγούμενης επιστολής του και πληροφορούσε τον καθ' ου η αίτηση ότι ο δικηγόρος της αιτήτριας δε συμφωνούσε να αποσύρει την προσφυγή και συνέχισε ως εξής:
"Κατά συνέπεια η μόνη οδός η οποία απομένει εάν θέλουμε να αποφύγουμε ενδεχόμενη δικαστική απόφαση που να ακυρώνει την επίδικη απόφαση της Επιτροπής Ειδικού Χαρακτήρα, είναι να ανακληθεί από το Δήμο η επίδικη απόφαση της Επιτροπής Ειδικού Χαρακτήρα για το σκοπό επανεξέτασης της αίτησης του αιτητή. Με τη διαδικασία αυτή η προσφυγή θα καταστεί άνευ αντικειμένου."
Ο καθ' ου η αίτηση, σε συνεδρία του που έλαβε χώρα στις 28.11.1988, αποδέχτηκε την πιο πάνω εισήγηση του δικηγόρου του και αποφάσισε να ανακαλέσει την επίδικη απόφαση. Με την ανάκληση της επίδικης απόφασης, ο ευπαίδευτος δικηγόρος του καθ' ου η αίτηση ισχυρίστηκε πως η προσφυγή παρέμεινε άνευ αντικειμένου και ζήτησε την απόρριψή της.
Ο ευπαίδευτος δικηγόρος της αιτήτριας ισχυρίστηκε πως με την ανάκληση της επίδικης απόφασης η προσφυγή δεν παρέμεινε χωρίς αντικείμενο γιατί η αιτήτρια έχει υποστεί ζημιές ως επακόλουθο της επίδικης απόφασης, οι οποίες δεν εξαλείφθηκαν με την ανάκληση και ως εκ τούτου έχει έννομο συμφέρον να ζητά ακυρωτική απόφαση του Δικαστηρίου για να μπορεί να διεκδικήσει αποζημιώσεις για τις ζημιές που υπέστηκε.
Με την πιο πάνω εξέλιξη στην παρούσα προσφυγή το μόνο νομικό σημείο που παραμένει να εξετασθεί είναι κατά πόσο η ανάκλήση της προσβαλλόμενης απόφασης καταργεί τη διοικητική διαδικασία του Δικαστηρίου γιατί η προσφυγή μένει χωρίς αντικείμενο ή πρέπει να δικαστεί η προσφυγή μέχρι τέλους.
Το πιο πάνω θέμα απασχόλησε το Ανώτατο Δικαστήριο σε σειρά αποφάσεων. Σε πρόσφατη απόφαση της Ολομέλειας του Ανωτάτου Δικαστηρίου Χρίστος Παπαδόπουλλος ν. Δημοκρατίας (1989) 3(B) Α.Α.Δ. 973, το Δικαστήριο ασχολήθηκε με το θέμα αυτό. Στην εμπεριστατωμένη απόφαση του Δικαστή κ. Στυλιανίδη (που έδωσε την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου) ύστερα από εκτεταμένη αναφορά στη νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου και άλλες νομικές αυθεντίες συνοψίζονται οι αρχές που διέπουν τις συνέπειες της ανάκλησης μιας διοικητικής πράξης πάνω στη διαδικασία μιας προσφυγής για την ακύρωσή της. Στην απόφαση αναφέρονται μεταξύ άλλων τα εξής:
"Η προσφυγή δεν μπορεί να προχωρήσει όταν παραμείνει χωρίς αντικείμενο. Η ανάκληση της διοικητικής πράξης οδηγεί στην εξαφάνιση της πράξης και την κατάργηση της δίκης, εκτός εάν, κατά την περίοδο πριν την ανάκληση, ο αιτητής έχει υποστεί ζημία, η οποία δεν εξαλείφθηκε με την ανάκληση - (Christos Malliotis and Others and The Municipality of Nicosia (1965) 3 C.L.R. 75; Christodoulides v. The Republic (1978) 3 C.L.R. 189; Irrigation Division "Katzilos" v. Republic (1983) 3 C.L.R. 1068, σελ. 1080, 1083; Agrotis v. Republic (1983) 3 C.L.R. 1397; Strakka Ltd. v. The Republic of Cyprus and Another (1988) 3 C.L.R. 760).
Ανεξάρτητα από την ανάκληση της διοικητικής πράξης ή απόφασης, αν στη διάρκεια της ισχύος της παρήχθησαν αποτελέσματα που ζημιώνουν τον αιτητή που δεν αντιμετωπίστηκαν ή εξαλείφθηκαν με την ανάκληση, η προσφυγή πρέπει να αποφασιστεί από το Δικαστήριο με σκοπό την ακύρωση, για να μπορεί ο αιτητής με βάση την παράγραφο 6 να ζητήσει αποζημίωση."
Και πιο πέρα στην απόφαση αναφέρονται τα πιο κάτω:
"Το ερώτημα που τίθεται είναι: Το Ανώτατο Δικαστήριο μετά από ανάκληση εξ ολοκλήρου της προσβαλλόμενης πράξης ερευνά ή όχι εάν η ανάκληση άφηκε την προσφυγή χωρίς αντικείμενο, ή εάν ο αιτητής έχει υποστεί οποιαδήποτε ζημιά, η οποία δεν εξαφανίστηκε από την ανάκληση, ή/και εάν συνεχίζει να έχει έννομο συμφέρο.
Αφού λάβαμε υπόψη μας τις πρόνοιες των σχετικών παραγράφων του Άρθρου 146 του Συντάγματος, τις βασικές αρχές του Διοικητικού Δικαίου και τη νομολογία του Δικαστηρίου τούτου, καταλήξαμε ότι το Ανώτατο Δικαστήριο δεν εξετάζει την έκταση των ζημιών, αλλά ερευνά αν εκ πρώτης όψεως παραμένει ζημία ή βλάβη, η οποία δεν εξαλείφθηκε από την ανάκληση, για να αποφασίσει αν η δίκη καταργείται ή συνεχίζεται."
Ύστερα από αναφορά σε σχετικές αποφάσεις, η απόφαση καταλήγει ως εξής:
"Στην παρούσα υπόθεση ο αιτητής - δημόσιος υπάλληλος -δεν είχε και δεν έχει κεκτημένο δικαίωμα για προαγωγή, αλλά μόνο προσδοκία. Η προσβαλλόμενη πράξη προαγωγής στην προσφυγή αυτή ανακλήθηκε και η πράξη της ανάκλησης επικυρώθηκε με την απόσυρση και απόρριψη της προσφυγής που την προσέβαλε το ενδιαφερόμενο μέρος. Το Δικαστήριο, αφού ερεύνησε αν, εκ πρώτης όψεως, ο αιτητής έχει υποστεί οποιαδήποτε ζημία η οποία δεν εξαλείφθηκε με την ανάκληση, κατάληξε ότι η ανάκληση εξάλειψε εξ ολοκλήρου όλα τα αποτελέσματα και συνέπειες της προσβαλλόμενης πράξης και ως εκ τούτου ο αιτητής στερήθηκε του αναγκαίου εννόμου συμφέροντος και η προσφυγή έμεινε χωρίς αντικείμενο."
Η πιο πάνω προσφυγή αφορούσε ανάκληση απόφασης προαγωγής δημόσιου υπαλλήλου. Για το θέμα αυτό εκτός από την πιο πάνω απόφαση της Ολομέλειας του Ανωτάτου έχει νομολογιακά καθιερωθεί και σε προγενέστερες αποφάσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου, στις οποίες γίνεται αναφορά στην πιο πάνω υπόθεση ότι: "Ο δημόσιος υπάλληλος δεν έχει κεκτημένα δικαιώματα σε προαγωγή, αλλά μόνο προσδοκία προαγωγής" (Economides v. The Republic (1972) 3 C.L.R. 506, στη σελ. 520, Phylactides and Others v. The Republic (1987) 3 C.L.R. 176, στη σελ.180, Skoufaris v. The Republic (1988) 3(C) C.L.R. 1742).
Στις υποθέσεις Phylactides και Skoufaris (ανωτέρω) τονίσθηκε ότι η ανάκληση των προσβαλλόμενων προαγωγών δεν άφηνε κανένα δικαίωμα στους αιτητές για θεραπεία κάτω από την παράγραφο 6 του Άρθρου 146 του Συντάγματος, γιατί η ακύρωση των προαγωγών των ενδιαφερομένων μερών δε θα οδηγούσε στην αυτόματη προαγωγή των αιτητών, αλλά στην επανεξέταση από την Επιτροπή. Ως εκ τούτου οι προσφυγές έμειναν χωρίς αντικείμενο, οι αιτητές χωρίς έννομο συμφέρον και οι δίκες καταργήθηκαν.
Η παρούσα προσφυγή διακρίνεται από τις πιο πάνω γιατί δεν αφορά ανάκληση απόφασης προαγωγής, αλλά ανάκληση απόφασης άρνησης έκδοσης άδειας οικοδομής ύστερα από πάροδο πέραν των 18 μηνών από την ημερομηνία λήψεως της απόφασης και σε πολύ προχωρημένο στάδιο στη διαδικασία. Οι αρχές που θα καθοδηγήσουν το Δικαστήριο σε τέτοια περίπτωση στο να κρίνει αν η προσφυγή έχει παραμείνει χωρίς αντικείμενο έχουν αναλυθεί στην απόφαση της Ολομέλειας στην Προσφυγή Αρ. 125/86 Παπαδόπουλλου ν. Δημοκρατίας, στην οποία έχω κάμει εκτενή αναφορά.
Χρήσιμη αναφορά μπορεί να γίνει στις πιο κάτω αποφάσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου.
Στην υπόθεση Vakis v. The Republic (1985) 3 C.L.R. 534 στην οποία η προσβαλλόμενη πράξη ανακλήθηκε μόνο λίγες μέρες πριν τη δικαστική απόφαση, το Δικαστήριο προχώρησε στην έρευνα της νομιμότητας της πράξης και ακύρωσε τη διοικητική πράξη.
Στην υπόθεση Christodoulides and Another v. The Cyprus Telecommunications Authority (1988) 3(B) C.L.R. 1162, παρόλη την ανάκληση της επίδικης απόφασης το Δικαστήριο δεν έκρινε ότι η δίκη καταργήθηκε και προχώρησε στην ακύρωση της διοικητικής πράξης γιατί η δικαστική ακύρωση της πράξης είναι απαραίτητη προϋπόθεση για αξίωση αποζημίωσης, κάτω από το άρθρο 146.6 του Συντάγματος.
Στην υπόθεση Kittou and Others v. The Republic (1983) 3 C.L.R. 605 στην ακυρωτική απόφαση του Δικαστηρίου αναφέρονται τα πιο κάτω στη σελ. 611:
"It is not within my province to decide the nature and extent of the alleged damage and I shall confine myself in saying that there is a probability that damage might have been caused to applicant No.1 as a result of the sub judice decisions for the period during which they remained in force."
Σχετικές είναι και οι αποφάσεις στις υποθέσεις Hapeshis ν. The Republic (1979) 3 C.L.R. 550; Christoulides v. the Republic (1978) 3 C.L.R. 193; Salem v. The Republic (1985) 3 C.L.R. 453.
Έρχομαι τώρα στα γεγονότα της παρούσας προσφυγής. Ο ισχυρισμός της αιτήτριας είναι ότι η επίδικη απόφαση λήφθηκε από αναρμόδιο όργανο και ως εκ τούτου οφείλει να ακυρωθεί. Τον ισχυρισμό αυτό τελικά αποδέχτηκε ως ορθό ο καθ' ου η αίτηση με αποτέλεσμα, με απόφαση του ημερομηνίας 28.11.1988 να ακακαλέσει την επίδικη πράξη. Τον ισχυρισμό του ευπαίδευτου δικηγόρου του καθ' ου η αίτηση ότι ως αποτέλεσμα της ανάκλησης η προσφυγή παρέμεινε χωρίς αντικείμενο αντέκρουσε ο ευπαίδευτος δικηγόρος του αιτητή με τον ισχυρισμό ότι η αιτήτρια έχει υποστεί ζημιά λόγω της επίδικης απόφασης για την οποία θα διεκδικήσει αποζημιώσεις κάτω από το Άρθρο 146.6 του Συντάγματος. ,
Στο στάδιο αυτό δεν είναι απαραίτητο να εξετάσω κατά πόσο ο ισχυρισμός της αιτήτριας για ζημιογόνο συνέπεια της επίδικης απόφασης μπορεί να επιτύχει ή όχι. Ο ισχυρισμός για ζημιογόνες συνέπειες έχει προβληθεί και το ενδεχόμενο μιας τέτοιας ζημίας δεν μπορεί να αποκλεισθεί δεδομένου μάλιστα του γεγονότος ότι η επίδικη απόφαση, που λήφθηκε στις 10.4.1987 ανακλήθηκε από τον καθ' ου η αίτηση στις 28.11.1988 με αποτέλεσμα η αιτήτρια στο διάστημα αυτό να μην μπορεί να προχωρήσει στην ανοικοδόμηση της κατοικίας της για την οποία ζήτησε τη σχετική άδεια οικοδομής από τις 11.3.1987. Με βάση τα πιο πάνω κατέληξα στο συμπέρασμα ότι εκ πρώτης όψεως παραμένει ζημιά ή βλάβη, η οποία δεν εξαλείφθηκε από την ανάκληση και ως εκ τούτου η αιτήτρια έχει έννομο συμφέρον να ζητά την ακύρωση της από το Δικαστήριο, για να μπορεί να ασκήσει οποιαδήποτε δικαιώματα της κάτω από το Άρθρο 146.6 το Συντάγματος.
Ως αποτέλεσμα η προσφυγή επιτυγχάνει και η επίδικη απόφαση κηρύσσεται άκυρη.
Αναφορικά με έξοδα η διαταγή που κάμνω είναι όπως ο καθ' ου η αίτηση καταβάλει στην αιτήτρια £200,- έναντι των εξόδων της στην παρούσα προσφυγή.
Η προσφυγή επιτυγχάνει με £200,-έναντι των εξόδων της αιτήτριας.