|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1990) 3 ΑΑΔ 3034
21 Σεπτεμβρίου, 1990
[ΣΑΒΒΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΠΑΝΤΑΖΗΣ,
Αιτητής,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ
ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΚΑΙ/'Η ΤΟΥ ΕΦΟΡΟΥ ΦΟΡΟΥ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΟΣ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 389/86).
Φορολογία — Φορολογία εισοδήματος — Aιτητής — Iδιοκτήτης κτηματομεσιτικού γραφείου — Φορολογικά έτη 1980 και 1981 — Παρέλειψε να υποβάλει στοιχεία για έξοδα των προμηθειών του και να δηλώσει τις προμήθειές του — Ο Έφορος Φόρου Εισοδήματος (ο Έφορος) επικύρωσε την επιβληθείσα φορολογία, βάσει των στοιχείων που κατείχε — Ο αιτητής όφειλε να προσάξει στον Έφορο τα απαραίτητα αποδεικτικά στοιχεία για υποστήριξη των αιτημάτων του — Η απόφαση του Εφόρου κρίθηκε ορθή και επικυρώθηκε.
Φορολογία — Βάρος αποδείξεως — Ο αιτητής φέρει το βάρος να αποδείξει ότι η φορολογία είναι υπερβολική.
Ο αιτητής υπέβαλε δήλωση εισοδήματος για το φορολογικό έτος 1981, σύμφωνα με την οποία το καθαρό εισόδημά του από τις προμήθειες ανερχόταν σε ΛΚ1.000. Το 1983 υπόβαλε έκθεση κεφαλαίου και υποχρεώσεων στην οποία δήλωσε ότι την 31.12.81 κατείχε 4.500 μετοχές της ΛΚ1 σε εταιρεία η οποία ενεγράφη το 1982 για να αναλάβει τις εργασίες συνεταιρισμού που διαλύθηκε το 1981 και είχε σαν κύριο μέτοχο τον αιτητή. Η δήλωσή του αυτή δεν ήταν σύμφωνη με τη μεταγενέστερη δήλωση που έκαμε στις 31.10.84. Επίσης, στην έκθεση που υπέβαλε αναφορικά με το συνεταιρισμό για το 1981, ανέφερε ότι ο συνεταιρισμός υπέστη ζημιές σε αντίθεση με την έκθεση που υπέβαλε αναφορικά με το δικό του εισόδημα για τον ίδιο χρόνο στην οποία δήλωσε ως καθαρά έσοδα από το συνεταιρισμό για το χρόνο αυτό, το ποσό των ΛΚ1.000.
Αναφορικά με το 1980, ο αιτητής παραδέχθηκε ότι ο συνεταιρισμός είχε εισπράξει από μία μόνο πράξη το ποσό των ΛΚ10.500 σαν προμήθειες, αλλά ισχυρίστηκε ότι για την είσπραξη του ποσού αυτού πληρώθηκαν ορισμένα έξοδα, χωρίς όμως να παρουσιάσει καμιά μαρτυρία ή άλλο αποδεικτικό στοιχείο προς υποστήριξη του ισχυρισμού αυτού.
Ο Έφορος επέβαλε φορολογία εισοδήματος συνολικού ποσού Λ.Κ.1.666,13 για τα χρόνια 1980 και 1981, η οποία προσβλήθηκε από τον αιτητή σαν άκυρη και παράνομη και καθ' υπέρβαση εξουσίας.
Μετά την καταχώρηση της προσφυγής, ο αιτητής υπέβαλε κατάσταση εσόδων και εξόδων αναφορικά με τα πιο πάνω χρόνια, η οποία όμως δεν εσυνοδεύετο από αποδεικτικά στοιχεία, με εισήγηση να φορολογηθεί (ο αιτητής) με βάση καθαρό εισόδημα για το 1980 Λ.Κ.1.200 και για το 1981 Λ.Κ.2.400, ο τόκος να υπολογιστεί από την ημέρα της συμφωνίας και η προσφυγή να αποσυρθεί. Η πρόταση αυτή δεν έγινε αποδεκτή από τον Έφορο, αφού ο αιτητής δεν ικανοποίησε απαίτησή του για προσαγωγή αποδεικτικών στοιχείων για τα έξοδά του και τα διπλότυπα αποδείξεων είσπραξης για τα έσοδά του.
Το Ανώτατο Δικαστήριο απέρριψε την προσφυγή και αποφάνθηκε ότι ο αιτητής δεν έχει τεκμηριώσει κανένα από τους ισχυρισμούς του, ότι η απόφαση του Εφόρου ήταν εύλογα επιτρεπτή και επαρκώς αιτιολογημένη.
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.
Aναφερόμενες υποθέσεις:
Ieronymides v. Republic (1988) 3(C) C.L.R. 2657,
Xiros v. Republic (1985) 3(B) C.L.R. 971,
Nicou v. Republic (1983) 3(B) C.L.R. 1113,
Panayiotou v. Republic (1984) 3(B) C.L.R. 857,
Trikomitis v. Commissioner of Income Tax (1987) 3(A) C.L.R. 592,
Zaphiris v. Republic (1988) 3(C) C.L.R. 2512.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της απόφασης του καθ' ου η αίτηση να επιβάλει στον αιτητή φορολογία εισοδήματος για τα χρόνια 1980-1981.
Π. Κυριακίδου, για τον Αιτητή.
Ι. Λαζάρου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΣABBIΔHΣ, Δ.: Με την παρούσα προσφυγή ο αιτητής προσβάλλει την απόφαση του καθ' ου η αίτηση Έφορου Φόρου Εισοδήματος, με ημερομηνία 4/4/1986, σχετικά με την επιβολή φορολογίας για τα χρόνια 1980-1981, όπως αναφέρονται στις σχετικές ειδοποιήσεις φορολογίας οι οποίες κοινοποιήθηκαν στον αιτητή.
Σύμφωνα με τις ειδοποιήσεις αυτές επιβλήθηκε στον αιτητή για τα χρόνια 1980 και 1981 φορολογία εισοδήματος συνολικού ποσού £1,666.13σ.
Ο αιτητής προσβάλλει την πιο πάνω φορολογία σαν άκυρη και παράνομη και καθ' υπέρβαση εξουσίας.
Τα γεγονότα της υπόθεσης είναι τα πιο κάτω:-
Ο αιτητής, κατά τον ουσιώδη χρόνο, εργαζόταν ως κτηματομεσίτης στη Λευκωσία, διατηρώντας κτηματομεσιτικό γραφείο. Στις 10/8/1978, μαζί με δυο άλλα πρόσωπα ενέγραψε συνεταιρισμό με την επωνυμία "Κτηματικές Επιχειρήσεις Πρόβλεψις". Ο συνεταιρισμός υπόβαλε στον καθ' ου η αίτηση καταστάσεις για τα χρόνια 1979-1980 στις οποίες αναφερόταν ότι είχε υποστεί ζημιές, χωρίς όμως να αναφέρεται η έκταση των ζημιών, ούτε λεπτομέρειες αναφορικά με τα έσοδα και δαπάνες του συνεταιρισμού.
Στις 27/9/1984 ο καθ' ου η αίτηση Έφορος ζήτησε από τον αιτητή, σαν κύριο μέτοχο του συνεταιρισμού, να του υποβάλει καταστάσεις εσόδων για τα χρόνια 1981-1983 και έκθεση της περιουσίας και οφειλών του συνεταιρισμού κατά την 31/12/1983. Ο αιτητής παρουσιάστηκε στα γραφεία του καθ' ου η αίτηση και έδωσε τις πιο κάτω πληροφορίες:-
(i) Ο ένας από τους συνέταιρους, ο Παναγιώτης Κολιός, απέθανε το 1980.
(ii) Ο δεύτερος συνέταιρος, Ανδρέας Γεωργιάδης, αποχώρησε από το συνεταιρισμό το 1979.
(iii) Ο συνεταιρισμός διαλύθηκε το 1981 και οι εργασίες του από το 1982 αναλήφθηκαν από την εταιρεία "Πρόβλεψις Λτδ.", η οποία ενεγράφη για το σκοπό αυτό.
(iv) Ο συνεταιρισμός είχε πάρει ορισμένες προμήθειες από την πώληση ακινήτων, αλλά ο αιτητής δεν μπορούσε να καθορίσει τα ποσά τα οποία λήφθηκαν ούτε να δώσει λεπτομέρειες.
Ο αιτητής υπόβαλε δήλωση εισοδήματος για το φορολογικό έτος 1981, σύμφωνα με την οποία το καθαρό εισόδημά του από προμήθειες ανερχόταν σε £1,000.-. Στις 15/2/1983 υπόβαλε έκθεση κεφαλαίου και υποχρεώσεων στην οποία δήλωσε ότι την 31/12/1981 κατείχε 4,500 μετοχές £1.- στην εταιρεία "Πρόβλεψις Λτδ.". Η δήλωσή του αυτή κατά τον Έφορο δεν ήταν σύμφωνη με τη μεταγενέστερη δήλωση που έκαμε στις 31/10/1984, ότι η εταιρεία "Πρόβλεψις Λτδ." ιδρύθηκε το 1982. Επίσης, στην έκθεση που υπόβαλε αναφορικά με το συνεταιρισμό για το χρόνο 1981 ανάφερε ότι ο συνεταιρισμός υπέστη ζημιές σε αντίθεση με την έκθεση που υπόβαλε αναφορικά με το δικό του εισόδημα για τον ίδιο χρόνο, στην οποία δήλωσε ως καθαρά έσοδα από τον συνεταιρισμό για το χρόνο αυτό το ποσό των £1,000.
Αναφορικά με το 1980, παρόλο που ο αιτητής δεν υπόβαλε δήλωση σχετικά με το εισόδημά του, παραδέχθηκε ότι ο συνεταιρισμός είχε εισπράξει από μία μόνο πράξη το ποσό των £10,500.- σαν προμήθειες αλλά ισχυρίστηκε ότι για την είσπραξη του ποσού αυτού πληρώθηκαν ορισμένα έξοδα και συγκεκριμένα (α) προμήθεια σε κάποιο υπάλληλο του Τμήματος Αναπτύξεως Υδάτων ανερχόμενη σε £800.- (β) προμήθεια η οποία πληρώθηκε στον κ. Κιτρομηλίδη £1,000.- και (γ) προμήθεια που πληρώθηκε στον κ. Χατζηϊωσήφ £1,500.-.
Ο αιτητής αρνήθηκε να αποκαλύψει το όνομα του προσώπου που εργαζόταν στο Τμήμα Αναπτύξεως Υδάτων για το οποίο υπήρχε ο ισχυρισμός ότι πληρώθηκε προμήθεια και δεν παρουσίασε καμιά μαρτυρία που να υποστηρίζει τον ισχυρισμό αυτό, ούτε κανένα αποδεικτικό στοιχείο όσον αφορά τις ισχυριζόμενες προμήθειες των κ.κ. Κιτρομηλίδη και Χατζηϊωσήφ, οι οποίοι στις σχετικές δηλώσεις τους στο Φόρο Εισοδήματος καμιά μνεία δεν έκαμαν για προμήθεια που τους πληρώθηκε για το σκοπό αυτό.
Ο καθ' ου η αίτηση Έφορος, μετά από μελέτη όλων των στοιχείων που τέθηκαν ενώπιόν του επέβαλε στον αιτητή την επίδικη φορολογία. Ο αιτητής υπόβαλε ένσταση στη φορολογία αυτή επαναλαμβάνοντας τους προηγούμενους ισχυρισμούς του.
Ύστερα από μελέτη της ένστασης και με βάση όλα τα στοιχεία που είχε ενώπιόν του ο καθ' ου η αίτηση Έφορος, με επιστολή του ημερομηνίας 4 Απριλίου, 1986, επικύρωσε τις φορολογίες και απέστειλε τις τελικές επίδικες ειδοποιήσεις πληρωμής φόρου στον αιτητή. Στην επιστολή αυτή αναφέρονται τα εξής:-
"Αναφέρομαι εις την ένστασή σας κατά των φορολογιών του εισοδήματός σας για τα έτη 1980 και 1981 και σας πληροφορώ τα ακόλουθα:-
(α) Παραλείψατε να υποβάλετε στοιχεία για τα έξοδα των προμηθειών σας, παρ' όλον που σας εζητήθησαν επανειλημμένα.
(β) Παραλείψατε να δηλώσετε τις προμήθειες τις οποίες επήρετε από διάφορα πρόσωπα ή και να υποβάλετε λεπτομερή κατάσταση των εσόδων και εξόδων του κτηματομεσιτικού σας γραφείου.
2. Ενόψει των πιο πάνω, αποφάσισα να επικυρώσω τις φορολογίες σας βάσει των στοιχείων τα οποία έχω στα χέρια μου. Συγκεκριμένα έχετε πάρει τις ακόλουθες προμήθειες:-
1980 1981
£ £
Χαράλαμπος Χίντης 5,250 -
Στ. Γρουτίδης 100 68
Α. Πίττας - 898
5,350 966
Μείον 10% έξοδα (καθ' υπολογ.) 535 97
Εισόδημα από προμήθειες:- £4,815 £869
===== =====
—- 3. Εσωκλείω ειδοποιήσεις πληρωμής φόρου και η προσοχή σας εφιστάται στην παράγραφο 7 των εν λόγω ειδοποιήσεων.
Μετά τιμής,
(Γεω. Παναγιώτου)
για τον Έφορο Φόρου Εισοδήματος"
Σαν αποτέλεσμα ο αιτητής καταχώρισε την προσφυγή αυτή.
Σε υποστήριξη της προσφυγής του, ο ευπαίδευτος δικηγόρος του ισχυρίστηκε ότι η φορολογία επιβλήθηκε αυθαίρετα χωρίς να δοθεί η ευκαιρία στον αιτητή να παραθέσει όλα τα στοιχεία που θα δικαιολογούσαν τις προηγηθείσες ενστάσεις του και ούτε λήφθηκαν τα στοιχεία αυτά υπόψη από τον καθ' ου η αίτηση. Συγκεκριμένα αναφέρθηκε στην άρνηση του Eφόρου να αποδεχθεί τα έξοδα τα οποία κατά τον ισχυρισμό του αιτητή η εταιρεία υπέστη κατά τα χρόνια 1980-1981. Ισχυρίστηκε ακόμα πως ο καθ' ου η αίτηση Έφορος ενήργησε καθ' υπέρβαση εξουσίας και ότι η φορολογία που επιβλήθηκε στον αιτητή είναι υπέρογκη, εκδικητική και καταστροφική και ότι ο Έφορος ενήργησε κάτω από καθεστώς πραγματικής πλάνης, γιατί δεν έλαβε υπόψη του ή αγνόησε στοιχεία σχετικά με το εισόδημα του αιτητή και τέλος ότι η απόφαση στερείται αιτιολογίας.
Στη γραπτή του αγόρευση ο δικηγόρος του αιτητή κανένα στοιχείο δεν πρόβαλε για οποιαδήποτε αυθαιρεσία ή εκδικητική συμπεριφορά εκ μέρους των καθ' ων η αίτηση.
Ο δικηγόρος των καθ' ων η αίτηση υποστήριξε ότι η φορολογία που επιβλήθηκε στον αιτητή ήταν ορθή και αφού αντίκρουσε τους ισχυρισμούς του αιτητή εισηγήθηκε ότι με βάση όλα τα στοιχεία που είχε ενώπιόν του ο καθ' ου η αίτηση Έφορος η επίδικη απόφαση ήταν εύλογα επιτρεπτή.
Μετά την καταχώριση της προσφυγής, ο αιτητής μέσω του δικηγόρου του υπόβαλε κατάσταση εσόδων και εξόδων αναφορικά με τα χρόνια 1980 και 1981 χωρίς όμως η κατάσταση αυτή να συνοδεύεται από οποιαδήποτε αποδεικτικά στοιχεία, με εισήγηση να φορολογηθεί ο αιτητής με βάση καθαρό εισόδημα για το 1980 £1,200.- και για το 1981 £2,400.-, ο τόκος να λογισθεί από την ημέρα της συμφωνίας και η προσφυγή να αποσυρθεί. Ο καθ' ου η αίτηση Έφορος σε απάντηση ζήτησε να του φέρουν αποδεικτικά στοιχεία για τα έξοδα του αιτητή και τα διπλότυπα αποδείξεων είσπραξης για τα έσοδά του αλλά ο αιτητής παράλειψε να το πράξει και η πρότασή του δεν έγινε αποδεκτή.
Η πιο πάνω πρόταση μαζί με ό,τι στοιχεία περιείχε έγινε στις 19/4/1988, δύο σχεδόν χρόνια μετά την καταχώριση της προσφυγής και τα στοιχεία που αναφέρονται δεν είχαν τεθεί ενώπιον του καθ' ου η αίτηση Έφορου βεβαιωμένα με σχετικές αποδείξεις όπως αναφέρεται στην απάντηση του καθ' ου η αίτηση στην πιο πάνω πρόταση.
Το επίδικο θέμα στην παρούσα υπόθεση είναι η έρευνα, η οποία διεξήχθηκε από τον καθ' ου η αίτηση Έφορο με βάση όλα τα στοιχεία που είχε ενώπιόν του και με βάση τα στοιχεία που ζητήθηκαν από τον αιτητή και παράλειψε να τα παρουσιάσει. Είναι τη νομιμότητα αυτής της απόφασης που λήφθηκε με βάση τα πιο πάνω που το Δικαστήριο καλείται να εξετάσει. Όπως λέχθηκε σε πρόσφατη απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην υπόθεση Athinoulla Ieronymides v. The Republic (1988) 3(C) C.L.R. 2657:-
"The jurisdiction of the Court in cases of tax review is no different from that in any other field of administrative action. It is confined to a review of the legality of the action of the Administration within the compass of their authority. Provided they operate within the framework of their powers the Administration is the arbiter of the fact-finding process. And so long as the inquiry into the factual background is adequate and the decision one reasonably open to them the court will sustain it as a valid exercise of their powers (vide Georghiades v. Republic (1982) 3 C.L.R. 659).
The usefulness of the valuation submitted by the applicant, and which was for the first time brought to light in the course of the present proceedings, is as to whether in appreciating the facts of the case, the respondent Commissioner acted under any misconception of fact or law or in abuse of power, that is in circumstances in which this Court would be justified to interfere with his appreciation of the facts or the determination of the merits. Not being before the Respondent Commissioner when the sub-judice decision was reached, it should otherwise be ignored as a review by the Court is confined to the evidence that was before the Respondent Commissioner at the time he reached the sub-judice decision - vide Christofides v. Republic (1984) 3 C.L.R. 1454 at 1459-1460.
Thus in the case in hand the question whether the decision of the Respondent Commissioner was reasonably open to him should be answered by reference to Mr. Mateas' valuation, this being the only evidence before the Respondent Commissioner at the 27th June 1978 and test that valuation with the valuation produced on behalf of the applicant in order to see if there has been as already stated a ground to interfere with the appreciation of facts in the light of the general principles of administrative law hereinabove set out."
(Σχετική είναι επίσης η υπόθεση Xiros v. The Republic (1985) 3 C.L.R. 971.)
Όπως έχει λεχθεί επανειλημμένα από το Δικαστήριο, ο αιτητής οφείλει να προσάξει στον Έφορο τα απαραίτητα αποδεικτικά στοιχεία για υποστήριξη των αιτημάτων του. Σχετικές είναι οι αποφάσεις Nicou v. Republic (1983) 3(B) C.L.R. 1113, Panayiotou v. The Republic (1984) 3(B) C.L.R. 857. Στην υπόθεση Nicou v. Republic, που αναφέρεται πιο πάνω, λέχθηκαν τα εξής στη σελίδα 1118:
"Needless to say that one should not lose sight of the fact that the applicant himself failed to submit at the appropriate time his returns of income which would inevitably contain matters that would have been within his exclusive knowledge and which could be duly investigated by the respondent Commissioner. A tax-payer that fails or neglects to submit the income tax returns takes upon himself the risk of having his assessable income arrived at by an inquiry, which in the present case could not but have been the best possible.
Moreover under section 13(3) of the Assessment and Collection of Taxes Law 1978-1979, in cases where a person has not delivered a return and the Director is of the opinion that such person is liable to pay tax to the best of his judgment, the Director may determine the object of the tax and assess such person according to the nature and extent of his business. ..."
Σχετικές είναι επίσης οι αποφάσες Trikomitis v. Republic (1987) 3(A) C.L.R. 592 και Ζαφείρης Δημήτρης ν. Δημοκρατίας (1988) 3(C) C.L.R. 2512. Στην τελευταία από τις πιο πάνω υποθέσεις αναφέρονται τα εξής:-
"Η θέση του αιτητή, όπως προβάλλεται στη γραπτή αγόρευση του δικηγόρου του, είναι πως ο υπολογισμός από τον καθ' ου του ενεργητικού και παθητικού του αιτητή το 1976 σε σύγκριση με το 1979, είναι αυθαίρετος και πως οι ισχυρισμοί του ιδίου είναι ορθοί και προχωρεί να πεί τα εξής: 'και είναι έτοιμος να αποδείξει τις θέσεις του και ισχυρισμούς του σε περίπτωση που θα αμφισβητηθούν από την άλλη πλευρά.' Υπογραμμίζω τη φράση αυτή για να καταδειχτεί η εσφαλμένη νομική τοποθέτηση πάνω στο εξεταζόμενο ζήτημα. Ο αιτητής οφείλει να αποδείξει στην παρούσα προσφυγή, τους ισχυρισμούς του και να υποστηρίξει τους λόγους για τους οποίους η αίτηση του πρέπει να γίνει αποδεκτή. Οι γενικές αρχές, βάσει των οποίων το Διοικητικό Δικαστήριο επεμβαίνει για να ακυρώσει απόφαση του καθ' ου, έχουν επανειλημμένα αναφερθεί σε αποφάσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου, ως Γεωργιάδης ν. Δημοκρατίας (1982) 3 Α.Α.Δ. 659 σελ. 667, 669 και πρόσφατα στην River Estates Ltd. v. Republic (1986) 3 A.A.Δ. 2575."
Eίναι καθιερωμένη αρχή στο Διοικητικό Δίκαιο ότι σε υποθέσεις φορολογίας, το βάρος της απόδειξης ότι η φορολογία είναι υπερβολική το φέρει ο αιτητής.
Στην προκειμένη περίπτωση με όλα τα στοιχεία που τέθηκαν ενώπιόν μου βρίσκω πως ο αιτητής δεν έχει τεκμηριώσει κανένα από τους ισχυρισμούς του και ότι η προσβαλλόμενη απόφαση ήταν εύλογα επιτρεπτή στον καθ' ου η αίτηση Έφορο και επαρκώς αιτιολογημένη.
Για τους λόγους αυτούς η προσφυγή απορρίπτεται με £70.- έναντι εξόδων σε βάρος του αιτητή.
H προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.