|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
KARALIOTAS ν. REPUBLIC (1987) 3 CLR 1701
Moyo Sydney Alfred και Άλλος ν. Δημοκρατίας (1990) 3 ΑΑΔ 1975
Κυπριακή νομοθεσία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
(1990) 3 ΑΑΔ 2993
15 Σεπτεμβρίου, 1990
[ΧΑΤΖΗΤΣΑΓΓΑΡΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ROSEMARY ELIZABETH ANN SELL CHICK,
Αιτήτρια,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΔΙΑ ΤΩΝ ΥΠΟΥΡΓΟΥ
ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ ΚΑΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΕΩΣ ΚΑΙ
ΑΡΧΗΓΟΥ ΑΤΥΝΟΜΙΑΣ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 402/89).
Διοικητική πράξη — Εκτελεστή — Βεβαιωτική πράξη — Δεν είναι εκτελεστή διοικητική πράξη υποκείμενη στην Αναθεωρητική Δικαιοδοσία του Ανωτάτου Δικαστηρίου, δυνάμει του Άρθρου 146 του Συντάγματος — Επανεξέταση αίτησης για ανανέωση της άδειας προσωρινής παραμονής της αιτήτριας στην Κύπρο, χωρίς την προσκόμιση νέων στοιχείων — Ήταν απλώς επιβεβαιωτική της προηγούμενης απόφασης των καθ' ων η αίτηση και δεν αποτελούσε επανεξέταση μετά από νέα έρευνα.
Αλλοδαποί — Άδεια παραμονής — Απόφαση του Λειτουργού Μεταναστεύσεως να απορρίψει αίτημα για ανανέωση άδειας προσωρινής παραμονής της αιτήτριας στην Κύπρο — Διακριτική ευχέρεια — Εφαρμοστέες αρχές.
Στις 29.9.88, οι καθ' ων η αίτηση απέρριψαν αίτημα για ανανέωση της άδειας προσωρινής παραμονής της αιτήτριας στην Κύπρο. Η αιτήτρια ζήτησε επανεξέταση της αίτησής της αναφέροντας (α) ότι ζούσε στην Κύπρο για τρία χρόνια σεβόμενη τους νόμους, (β) ότι είχε μαζί της τη μητέρα της και την κόρη της και (γ) ότι είχε αγοράσει διαμέρισμα. Στις 23.5.89 οι καθ' ων η αίτηση απέρριψαν και πάλι το αίτημα της αιτήτριας.
Όπως προκύπτει από το φάκελο της υπόθεσης, η αιτήτρια είχε καταγγελθεί από ελληνοκύπρια ότι, είχε συνάψει ερωτικό δεσμό με τον σύζυγο της ελληνοκύπριας.
Το Ανώτατο Δικαστήριο αποδέκτηκε την προδικαστική ένσταση των καθ' ων η αίτηση ότι η προσβαλλόμενη απόφαση δεν είναι εκτελεστή διοικητική πράξη, αλλά απλώς επιβεβαιωτική της προηγούμενης απόφασης ημερ. 29.9.88, η οποία δεν προσβλήθηκε με προσφυγή.
Αναφορικά με την ουσία της προσφυγής αποφασίστηκε ότι:
Το Άρθρο 10 του περί Αλλοδαπών και Μεταναστεύσεως Νόμου, Κεφ. 105 προνοεί ότι κανείς αλλοδαπός δεν έχει απόλυτο δικαίωμα να εισέλθει στη Δημοκρατία, η δε εξουσία του Λειτουργού Μεταναστεύσεως να εκδώσει ή ανανεώσει άδεια προσωρινής παραμονής επισκέπτη είναι ευρεία.
Όπως προκύπτει από εξέταση του φακέλου της υπόθεσης, υπήρχαν επαρκή στοιχεία και λόγοι με βάση τα οποία κρίνεται ότι η προσβαλλόμενη απόφαση ήταν εύλογα επιτρεπτή.
Η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.
Aναφερόμενες υποθέσεις:
Moyo και Άλλος v. Δημοκρατίας (1990) 3 Α.Α.Δ 1975,
Κaraliotis v. Republic (1987) 3(C) C.L.R. 1701.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της απόφασης των καθ' ων η αίτηση να απορρίψουν αίτημα για ανανέωση της άδειας προσωρινής παραμονής της αιτήτριας στην Kύπρο.
Σ. Καρατζής, για την Aιτήτρια.
Δ. Παπαδοπούλου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας A΄, για τους Kαθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
XATZHTΣAΓΓAPHΣ, Δ.: Με την παρούσα προσφυγή η αιτήτρια, που είναι Βρεττανή υπήκοος, ζητά ακύρωση της απόφασης των καθ' ων η αίτηση που περιέχεται στην επιστολή τους ημερομηνίας 23.5.1989. Με την πιο πάνω επιστολή, οι καθ' ων η αίτηση αρνήθηκαν την ανανέωση της άδειας προσωρινής παραμονής της αιτήτριας στην Κύπρο.
Η αιτήτρια ήρθε στην Κύπρο για πρώτη φορά το 1984, σαν επισκέπτρια. Ακολούθως της χορηγήθηκαν περαιτέρω άδειες παραμονής στη Δημοκρατία από το Λειτουργό Μεταναστεύσεως κατόπιν αιτήσεώς της από 8.8.1986 μέχρι 30.9.1988.
Περαιτέρω με απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου ημερομηνίας 29.10.1987, που γνωστοποιήθηκε στην αιτήτρια με επιστολή ημερομηνίας 8.12.1987, δόθηκε άδεια στην αιτήτρια να αποκτήσει ένα διαμέρισμα στη Λεμεσό για σκοπούς διακοπών ή μόνιμης κατοικίας.
Με επιστολή της ημερομηνίας 30.8.1988, η αιτήτρια ζήτησε ανανέωση της άδειας προσωρινής παραμονής της στην Κύπρο σαν επισκέπτρια. Οι καθ' ων η αίτηση με επιστολή τους ημερομηνίας 29.9.88 πληροφόρησαν την αιτήτρια ότι δεν είχε εγκριθεί η αίτησή της και της ζητούσαν να εγκαταλείψει την Κύπρο.
Εναντίον αυτής της απόφασης η αιτήτρια δεν πήρε νομικά μέτρα, αλλά με άλλη επιστολή της ημερομηνίας 20.10.1988 ζήτησε επανεξέταση της αίτησής της αναφέροντας ειδικά (α) ότι ζούσε στην Κύπρο για τρία χρόνια σεβόμενη τους νόμους, (β) ότι είχε μαζί της την μητέρα της και την κόρη της και (γ) ότι είχε αγοράσει το πιο πάνω διαμέρισμα.
Με την επιστολή τους ημερομηνίας 23.5.1989 που είναι το αντικείμενο της παρούσας προσφυγής, οι καθ' ων η αίτηση πληροφόρησαν και πάλι την αιτήτρια ότι η αίτησή της δεν είχε εγκριθεί.
Ας σημειωθεί ότι από τον φάκελο της υπόθεσης που κατατέθηκε ενώπιόν μου προκύπτει ότι υπήρξε καταγγελία στις 9.6.1988 από ελληνοκύπρια εναντίον της αιτήτριας με τον ισχυρισμό, ότι η αιτήτρια είχε συνάψει ερωτικές σχέσεις με τον σύζυγό της ελληνοκύπριας.
Προτίθεμαι να ασχοληθώ αρχικά με την προδικαστική ένσταση των καθ' ων η αίτηση, ότι η προσβαλλόμενη απόφαση δεν είναι εκτελεστή διοικητική πράξη αλλά απλώς επιβεβαιωτική της προηγούμενης απόφασης ημερομηνίας 29.9.1988, εναντίον της οποίας η αιτήτρια δεν είχε προσφυγή.
Συμφωνώ απόλυτα με την θέση αυτή, αφού είναι καθαρό ότι κανένα νέο στοιχείο δεν τέθηκε ενώπιον των καθ' ων η αίτηση για τη λήψη της προσβαλλομένης απόφασης και ότι η επιστολή τους ημερομηνίας 23.5.1989 ήταν απλώς επιβεβαιωτική της προηγούμενης τους απόφασης και δεν αποτελούσε επανεξέταση μετά από νέα έρευνα.
Αλλά και ανεξάρτητα από την πιο πάνω άποψη, πιστεύω ότι δεν υπάρχει βάση ουσιαστικής επιτυχίας της προσφυγής. Η άδεια προσωρινής παραμονής επισκέπτη χορηγείται ή ανανεώνεται βάσει των σχετικών νόμων και κανονισμών σύμφωνα με τη διακριτική εξουσία του Λειτουργού Μεταναστεύσεως. Το άρθρο 10 του Κεφ. 105 προνοεί ότι, ουδείς αλλοδαπός έχει απόλυτο δικαίωμα να εισέλθει στη Δημοκρατία, η δε εξουσία του Λειτουργού Μεταναστεύσεως να εκδώσει ή ανανεώσει άδεια προσωρινής παραμονής επισκέπτη είναι ευρεία. Συναφώς αναφέρομαι στην απόφαση Sydney Alfred Moyo v. Κυπριακής Δημοκρατίας (1990) 3 A.A.Δ. 1975, ο Δικαστής Στυλιανίδης είπε τα ακόλουθα στις σελίδες 1978 και 1979:
"Το άρθρο 32 του Συντάγματος, το οποίο είναι στο Μέρος ΙΙ - 'Περί των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων και Ελευθεριών' - προβλέπει:-
'Ουδέν εκ των διαλαμβανομένων εν τω παρόντι μέρει εμποδίζει την Δημοκρατίαν να ρυθμίση διά νόμου οιονδήποτε θέμα σχετικόν προς τους αλλοδαπούς κατά τρόπον συνάδοντα προς το διεθνές δίκαιον.'
Έχει επανειλλημένως νομολογηθεί ότι το δικαίωμα αλλοδαπού να παραμείνει στην επικράτεια μιας χώρας δεν διασφαλίζεται από την Ε.Σ.Δ.Α., ούτε βεβαίως από το Σύνταγμα της Κυπριακής Δημοκρατίας. Από το Άρθρο 5(1)(στ) της Σύμβασης και το Άρθρο 11(2)(στ) του Συντάγματος είναι καθαρό ότι τα συμβαλλόμενα κράτη και η Δημοκρατία της Κύπρου επιφύλαξαν το δικαίωμα και την εξουσία απέλασης αλλοδαπών από την περιοχή τους."
Επίσης αναφέρομαι στην υπόθεση Γιάννης Καραλιώτης ν. Δημοκρατίας (1987) 3 C.L.R. 1701 όπου το Δικαστήριο στη σελίδα 1706 αναφέρει:
"Irrespective, however of the fact that the discretionary powers of the administration authorities to accept aliens on their territory are very wide and they are not bound to give any reasons as to why an alien is refused entry for security reasons, ......"
Από τα πιο πάνω προκύπτει ότι η απόφαση των καθ' ων η αίτηση ήταν καθόλα νόμιμη και ο Λειτουργός Μεταναστεύσεως είχε δικαίωμα να αρνηθεί την ανανέωση της σχετικής άδειας. Επίσης από το φάκελο της υπόθεσης θεωρώ ότι υπήρχαν επαρκή στοιχεία και λόγοι με βάση τα οποία κρίνεται ότι η προσβαλλομένη απόφαση των καθ' ων η αίτηση ήταν εύλογα επιτρεπτή.
Για τους πιο πάνω λόγους, η προσφυγή απορρίπτεται άνευ εξόδων.
H προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.