|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1990) 3 ΑΑΔ 2447
12 Iουλίου, 1990
[A. N. ΛΟΪΖΟΥ, Π., ΜΑΛΑΧΤΟΣ, ΣΤΥΛΙΑΝΙΔΗΣ, ΚΟΥΡΡΗΣ, ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΗΣ, ΝΙΚΗΤΑΣ, ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ/στές]
ANAΦOPIKA ME TO ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΕΛΜΑ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΧΑΡΤΟΣΑΚΟΥΛΩΝ ΛΤΔ,
Εφεσείοντες,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΕΦΟΡΟΥ ΦΟΡΟΥ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΟΣ,
Eφεσιβλήτου.
(Αναθεωρητική Έφεση Aρ. 842).
Φορολογία — Φορολογία Εισοδήματος και Έκτακτη Εισφορά — Προσδιορισμός του εισοδήματος — Mείωση αξίας στοιχείων πάγιου ενεργητικού, σε κατεχόμενες από τα τουρκικά στρατεύματα περιοχές — Εκπτώσεις — Δεν παραχωρούνται για σκοπούς προσδιορισμού του εισοδήματος για επιβολή έκτακτης εισφοράς — Ο περί Έκτακτης Εισφοράς (Προσωριναί Διατάξεις) Νόμος, 1978 (Ν. 34/78).
Η εφεσείουσα εταιρεία ήταν ιδιοκτήτρια εργοστασίου στη βιομηχανική περιοχή Μιας Μηλιάς που τώρα είναι κατεχόμενη. Η έκτακτη εισφορά που της επιβλήθηκε αφορούσε το τρίτο τρίμηνο του 1975 μέχρι το τέταρτο τρίμηνο του 1983, συνολικού ύψους ΛΚ9.078,50.
Η προσφυγή κατά της απόφασης του Εφόρου Φόρου Εισοδήματος (ο Έφορος), για την επιβολή της πιο πάνω φορολογίας απορρίφθηκε.
Στην έφεση, προβλήθηκε ο ισχυρισμός ότι η εφεσείουσα δε θα είχε υποχρέωση να πληρώσει έκτακτη εισφορά αν ο Έφορος στον προσδιορισμό του εισοδήματός της, επέτρεπε τις εκπτώσεις για την ετήσια φθορά και μείωση της αξίας των στοιχείων του πάγιου ενεργητικού της. Επίσης ότι λόγοι χρηστής διοίκησης επέβαλλαν την παραχώρηση των ιδίων εκπτώσεων κατά τον προσδιορισμό του εισοδήματος για σκοπούς έκτακτης εισφοράς που παραχωρούνται για σκοπούς φόρου εισοδήματος.
Το Ανώτατο Δικαστήριο απέρριψε την έφεση και αποφάνθηκε ότι:
Η παραχώρηση του Εφόρου από το 1963, η οποία επιτρέπει έκπτωση για ετήσια φθορά και μείωση της αξίας του πάγιου ενεργητικού τα οποία ευρίσκονται σε κατεχόμενες περιοχές, γίνεται μόνο για σκοπούς προσδιορισμού του εισοδήματος για την επιβολή φόρου εισοδήματος και βασίζεται στο γεγονός ότι δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν από τους φορολογούμενους αλλά και γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο δεν μπορούν να θεωρηθούν ότι έχουν μόνιμα εγκαταληφθεί. Με την άρνησή του να παραχωρήσει τις εκπτώσεις για σκοπούς έκτακτης εισφοράς, ο 'Εφορος εφαρμόζει τις ρητές διατάξεις της νομοθεσίας.
Η έφεση απορρίπτεται χωρίς έξοδα.
Aναφερόμενες υποθέσεις:
George Tsimon Ltd v. Republic (1980) 3 C.L.R. 321,
GEO Pavlides Ltd v. Republic (1980) 3 C.L.R. 345,
Toumazis v. Republic (1984) 3 C.L.R. 36,
Alpan (Takis Bros) Famagusta Ltd v. Republic (1986) 3(C) C.L.R. 2465,
Hellenic Bank Ltd v. Republic (1987) 3(C) C.L.R. 1619.
Έφεση.
Έφεση εναντίον της απόφασης του Δικαστή του Aνωτάτου Δικαστηρίου Λ. Σαββίδη, που δόθηκε στις 8 Iουλίου, 1988 (Aριθμός Προσφυγής 468/85) με την οποία απορρίφθηκε η προσφυγή της εφεσείουσας εταιρείας εναντίον της απόφασης του Eφόρου Φόρου Eισοδήματος με την οποία της επεβλήθηκε έκτακτη εισφορά για το τρίτο τρίμηνο του 1975 μέχρι το τέταρτο τρίμηνο του 1983.
Μ. Γεωργίου, για τους Eφεσείοντες.
Γ. Λαζάρου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τον Eφεσίβλητο.
Cur. adv. vult.
A. N. ΛΟΪΖΟΥ, Π.: Την απόφαση του Δικαστηρίου θα διαβάσει ο δικαστής κ. Χρ. Αρτεμίδης.
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ.: Η εφεσείουσα εταιρεία πρόσβαλε ανεπιτυχώς με προσφυγή της την απόφαση του καθ' ου η αίτηση Εφόρου Φόρου Εισοδήματος με την οποία της επεβλήθη έκτακτη εισφορά για το τρίτο τρίμηνο του 1975 μέχρι το τέταρτο τρίμηνο του 1983 συνολικού ύψους £9,078.50. Εναντίον της πρωτόδικης απόφασης καταχωρήθηκε η κρινόμενη έφεση.
Ο συνήγορος της εφεσείουσας περιόρισε τους λόγους της έφεσης σε ένα, ότι δηλαδή αυτή δεν θα είχε οποιαδήποτε υποχρέωση για πληρωμή έκτακτης εισφοράς αν ο Έφορος Φόρου Εισοδήματος, κατά τον προσδιορισμό του εισοδήματος της εφεσείουσας, επέτρεπε τις εκπτώσεις για την ετήσια φθορά και μείωση της αξίας των στοιχείων πάγιου ενεργητικού της.
Το ζήτημα προκύπτει από τα εξής γεγονότα. Η εφεσείουσα ήταν ιδιοκτήτρια εργοστασίου κατασκευής χαρτοσακούλων στη βιομηχανική περιοχή Μια Μηλιά, που τώρα βρίσκεται υπό την κατοχή των Τούρκικων στρατευμάτων. Ο Έφορος Φόρου Εισοδήματος από το 1963 που άρχισαν οι διακοινοτικές ταραχές, εν είδει παραχώρησης, χαριστικά όπως αποκαλείται στο τμήμα του, επιτρέπει έκπτωση για την ετήσια φθορά και μείωση της αξίας των στοιχείων πάγιου ενεργητικού, όπως αυτό καθορίζεται στο άρθρο 12(1) του περί Φορολογίας του Εισοδήματος Νόμου (1961-1983), τα οποία βρίσκονται σε περιοχές υπό τον έλεγχο των Τούρκικων στρατευμάτων κατοχής. Η παραχώρηση όμως αυτή γίνεται μόνο για τον προσδιορισμό του εισοδήματος για την επιβολή φόρου εισοδήματος και όχι για την έκτακτη εισφορά που επιβάλλεται βάσει του περί Έκτακτης Εισφοράς (Προσωριναί Διατάξεις) Νόμου του 1978 (N. 34/78). Ο Έφορος επιτρέπει αυτή την έκπτωση για σκοπούς φόρου εισοδήματος, παρά την αντίθετη νομοθετική διάταξη που προνοεί ότι η έκπτωση για φθορά των στοιχείων πάγιου ενεργητικού επιτρέπεται όταν αυτά υφίστανται μείωση της αξίας τους ή φθορά ως αποτέλεσμα της χρήσης τους. (άρθρο 12(2)(α) του Νόμου). Η παραχώρηση αυτή του Εφόρου, που άρχισε όπως έχουμε πει από το 1963, βασίζεται στο γεγονός ότι οι φορολογούμενοι των οποίων οι εγκαταστάσεις, μηχανήματα ή κτίρια, που βρίσκονται σε περιοχές κάτω από τον έλεγχο των Τουρκικών στρατευμάτων κατοχής, δεν μπορούν να τις χρησιμοποιήσουν, αλλά και γι' αυτόν ακριβώς το λόγο δεν μπορεί να θεωρηθούν πως έχουν μόνιμα εγκαταληφθεί. (Βλ. Γεώργιος Τσίμον Λτδ. ν. Δημοκρατίας (1980) 3 C.L.R. 321, Γεώ. Παυλίδης Λτδ ν. Δημοκρατίας (1980) 3 C.L.R. 345, Τουμαζής ν. Δημοκρατίας (1984) 3 C.L.R. 36 και Αλπάν (Αδελφοί Τάκη) Αμμόχωστος Λτδ ν. Δημοκρατίας (1986) 3 C.L.R. 2465).
Ο Έφορος όμως δεν παραχωρεί την ίδια έκπτωση για σκοπούς προσδιορισμού του εισοδήματος για την επιβολή έκτακτης εισφοράς, παρότι ο σχετικός νόμος προβλέπει ρητά πως για τον προσδιορισμό του εισοδήματος για σκοπούς έκτακτης εισφοράς εκπίπτονται όλες οι επιτρεπόμενες εκπτώσεις βάσει των εκάστοτε ισχυόντων περί Φορολογίας του Εισοδήματος Νόμων (δες: άρθρο 6 και παράγραφο 2 του Πίνακα του Νόμου, 34/78). Αυτό ακριβώς είναι και το παράπονο της εφεσείουσας εταιρείας, ο συνήγορος της οποίας υποβάλλει πως η χρηστή διοίκηση επιβάλλει όπως ο Έφορος Φόρου Εισοδήματος επιτρέπει, κατά τον προσδιορισμό του εισοδήματος για σκοπούς έκτακτης εισφοράς, τις ίδιες εκπτώσεις που επιτρέπει, κατά τον προσδιορισμό του εισοδήματος για σκοπούς φόρου εισοδήματος. Υποστήριξη της θέσης του αυτής βρίσκει στην απόφαση Αλπάν (Αδελφοί Τάκη), που αναφέρεται πιο πάνω, στην οποία ο τότε Πρόεδρος του Ανωτάτου Δικαστηρίου κ. Τριανταφυλλίδης είπε τα εξής, σχολιάζοντας την εισήγηση του δικηγόρου της Δημοκρατίας πως ορθά δεν έγινε αποδεκτή από τον Έφορο Φόρου Εισοδήματος έκπτωση για μείωση της αξίας και φθοράς των στοιχείων πάγιου ενεργητικού της αιτήτριας εταιρείας, εφόσον αυτά βρισκόντουσαν σε περιοχές υπό Τούρκικη κατοχή και συνεπώς δεν μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν.
(Μετάφραση σελ. 2468 της απόφασης).
"Ανεξάρτητα από την ορθότητα ή μη της εισήγησης του δικηγόρου του καθ' ου η αίτηση από αυστηρά νομική σκοπιά, ευρίσκω κάποια δύναμη στην εισήγηση του δικηγόρου του αιτητή ότι, εφόσον τα στοιχεία πάγιου ενεργητικού των αιτητών στην υπό Τούρκικη κατοχή περιοχή δε θεωρούνται πως απωλέσθησαν μόνιμα και εφόσον αναφορικά με αυτά επιτρέπεται έκπτωση για σκοπούς φόρου εισοδήματος για φθορά, δεν έπρεπε να απορριφθεί τέτοια έκπτωση για σκοπούς έκτακτης εισφοράς αν ήταν δυνατό τέτοια έκπτωση να παραχωρηθεί καθόλου."
Στο τέλος της απόφασής του ο κ. Τριανταφυλλίδης δέχεται το αίτημα της προσφυγής με το σκεπτικό πως ο Έφορος Φόρου Εισοδήματος δεν έλαβε υπόψη του δεόντως, όπως απαιτεί η χρηστή διοίκηση, την εισήγηση του αιτητή ότι έπρεπε, έστω και ως παραχώρηση, να μελετήσει τη δυνατότητα ώστε στον προσδιορισμό του εισοδήματός του για σκοπούς έκτακτης εισφοράς να επιτραπούν οι εκπτώσεις που επιτρέπονται για σκοπούς φόρου εισοδήματος για φθορά και μείωση της αξίας των στοιχείων πάγιου ενεργητικού που ευρίσκοντο σε περιοχές που ελέγχονται από τα Τούρκικα στρατεύματα.
Η νομική όμως εμβέλεια και εφαρμογή των παραχωρήσεων του Εφόρου Φόρου Εισοδήματος δε συζητήθηκαν στην υπόθεση Αλπάν. Αυτό έγινε από την Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην υπόθεση Hellenic Bank Ltd v. Republic (1987) 3(C) C.L.R. 1619, στην οποία ο νυν πρόεδρος του Ανωτάτου Δικαστηρίου Α. Λοΐζου κάμνει εκτεταμένη αναφορά στην Αγγλική νομολογία. Σύντομο αλλά καθοριστικό για το περιεχόμενο του απόσπασμα, παραθέτουμε πιο κάτω (σελ.1629).
"Κατά τη γνώμη μας ο Έφορος Φόρου Εισοδήματος δύναται να κάμνει παραχωρήσεις νοουμένου ότι δεν είναι ασυμβίβαστες με οποιανδήποτε νομοθετική διάταξη παρόλο που ο νόμος μπορεί να μην τις επιτρέπει ρητά. Εφαρμόζονται γενικά προς όφελος όλων των φορολογουμένων όχι σε ένδειξη εύνοιας αλλά για σκοπούς χρηστής διοίκησης και είναι δημοσίως γνωστές."
Στην υπό κρίση έφεση, από το 1978, που τέθηκε σε ισχύ ο περί Έκτακτης Εισφοράς Νόμος, ο Έφορος Φόρου Εισοδήματος δε δίδει την παραχώρηση που ανελλειπώς δίδει από το 1963 για σκοπούς φόρου εισοδήματος. Αρνούμενος την παραχώρηση για σκοπούς έκτακτης εισφοράς ο Έφορος Φόρου Εισοδήματος εφαρμόζει τις ρητές διατάξεις της νομοθεσίας. Η έφεση επομένως απορρίπτεται δίχως έξοδα.
H έφεση απορρίπτεται χωρίς έξοδα.