|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1990) 3 ΑΑΔ 1896
31 Mαΐου, 1990
[ΠΟΓΙΑΤΖΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΤΟΥΛΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ,
Αιτήτρια,
v.
1. ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΔΙΑ ΤΟΥ
ΔΙΕΥΘΥΝΤΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΤΕΛΩΝΕΙΩΝ,
2. ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΩΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ,
Καθ' ων η αίτηση,
(Υπόθεση Αρ. 204/89).
Tελωνειακοί Δασμοί και Φόροι Κατανάλωσης — Ατελής εισαγωγή οχήματος λόγω αναπηρίας — Eδ. 01.09 του Tετάρτου Πίνακα των περί Tελωνειακών Δασμών και Φόρων Kαταναλώσεως Nόμων — Tα αρμόδια προς εφαρμογή της διάταξης όργανα — Περιστάσεις παράβασης αρμοδιότητας στην κριθείσα περίπτωση.
Aίτηση Aκυρώσεως — Λόγοι ακυρώσεως — Έλλειψη δέουσας έρευνας, παράβαση ουσιώδους τύπου και υπέρβαση εξουσίας — Σωρρευτική συνδρομή των τριών ακυρωτικών λόγων.
H αιτήτρια προσέβαλε την απόρριψη του αιτήματός της για φορολογική απαλλαγή αγοράς αυτοκινήτου κατάλληλου για χρήση από ανάπηρο.
Tο Aνώτατο Δικαστήριο, ακυρώνοντας την επίδικη απόφαση, αποφάσισε ότι:
Από τα κείμενα των σχετικών εγγράφων, ιδιαίτερα από την έκθεση εκ μέρους του Διευθυντή του Κλάδου Εξεταστών Οδηγών Λευκωσίας, με ημερομηνία 16 Ιανουαρίου 1989, προκύπτει αναμφίβολα ότι η προβληθείσα εξήγηση από το δικηγόρο των καθ' ων η αίτηση σχετικά με την ανάμειξη του Τμήματος Οδικών Μεταφορών στην εξέταση της αίτησης της αιτήτριας στο Διευθυντή Τελωνείων δεν ευσταθεί. Αν ο σκοπός της παραπομπής της αιτήτριας στο Τμήμα Οδικών Μεταφορών ήταν πράγματι εκείνος που ισχυρίζεται ο δικηγόρος των καθ' ων η αίτηση, τίθεται το ερώτημα γιατί στάληκε στο Τμήμα αυτό η Έκθεση του Ιατροσυμβουλίου και γιατί η αιτήτρια εξετάστηκε από εξεταστή οδηγών. Από το κείμενο της καταχώρησης με ημερομηνία 26 Ιανουαρίου 1989, που προστέθηκε στο Παράρτημα 5 φαίνεται καθαρά η βαρύτητα που αποδόθηκε από τους καθ' ων η αίτηση στο πόρισμα της εξέτασης της αιτήτριας από τον Κλάδο Εξεταστών Οδηγών Λευκωσίας και το γεγονός ότι ο Διευθυντής επηρεάστηκε στη λήψη της επίδικης απόφασής του από το πόρισμα εκείνο. Είναι δε αποδεκτό από όλες τις πλευρές ότι ο Κλάδος Εξεταστών Οδηγών Λευκωσίας του Τμήματος Οδικών Μεταφορών του Υπουργείου Συγκοινωνιών και Έργων είναι όργανο χωρίς οποιαδήποτε αρμοδιότητα βάσει της σχετικής διάταξης να υποβάλει οποιεσδήποτε απόψεις στο Διευθυντή σχετικές με τη σωματική κατάσταση της αιτήτριας και τις επιπτώσεις οποιασδήποτε διαπιστωθείσης αναπηρίας της στην ικανότητά της ή όχι να οδηγεί συνηθισμένο ή άλλο όχημα.
Στην παρούσα περίπτωση η διαδικασία που ακολούθησε την υποβολή της αίτησης της αιτήτριας στο Διευθυντή και η μορφή της έρευνας που διεξήχθηκε με την ανάμειξη του Κλάδου Εξεταστών Οδηγών Λευκωσίας παρομοιάζουν με εκείνες που ακολουθήθηκαν στην υπόθεση Φλωρίδης που με την εκδοθείσα σ' αυτήν απόφαση είχε αρθεί η μέχρι τότε επικρατούσα σύγχυση που ήταν αποτέλεσμα της ύπαρξης επί του επίδικου θέματος συγκρουόμενων πρωτόδικων αποφάσεων από Δικαστές του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Στην υπόθεση Φλωρίδης η Ολομέλεια του Δικαστηρίου κήρυξε παρόμοια απόφαση του Διευθυντή Τελωνείων άκυρη για τον ίδιο λόγο για τον οποίο η αιτήτρια προσβάλλει την επίδικη απόφαση στην παρούσα προσφυγή.
Για τους λόγους που αναφέρονται ανωτέρω, αποφασίζεται ότι η επίδικη απόφαση πάσχει και θα πρέπει να ακυρωθεί γιατί λήφθηκε ύστερα από ελλειπή έρευνα, κατά παράβαση ουσιώδους τύπου και καθ' υπέρβαση εξουσίας.
H προσφυγή επιτυγχάνει χωρίς έξοδα.
Aναφερόμενη υπόθεση:
Φλωρίδης ν. Δημοκρατίας (1989) 3(Β) Α.Α.Δ. 138.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της απόφασης του Διευθυντή του Tμήματος Tελωνείων με την οποία απέρριψε αίτημα της αιτήτριας για απαλλαγή από την καταβολή εισαγωγικού δασμού και φόρου καταναλώσεως σε όχημα, ένεκα αναπηρίας της.
Α. Παπαχαραλάμπους, για την Αιτήτρια.
Μ. Ραφτόπουλος, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η Αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΠOΓIATZHΣ, Δ.: Με την παρούσα προσφυγή της η αιτήτρια ζητά από το Δικαστήριο να κηρύξει άκυρη και/ή παράνομη και/ή στερημένη οποιασδήποτε νομικής ισχύος την απόφαση των καθ' ων η αίτηση με την οποία απέρριψαν την αίτηση της αιτήτριας για τη χορήγηση σ' αυτήν αφορολόγητου αυτοκινήτου και η οποία κοινοποιήθηκε στην αιτήτρια στις 27 Ιανουαρίου 1989.
Η απορριφθείσα αίτηση είχε υποβληθεί από την αιτήτρια στο Διευθυντή Τελωνείων στις 12 Ιανουαρίου 1988 με βάση τις πρόνοιες του εδαφίου 01.09 του Τέταρτου Πίνακα των περί Τελωνειακών Δασμών και Φόρων Καταναλώσεως Νόμων, αφορούσε αυτόματο αυτοκίνητο τύπου GALANT G.L.S. 1600 και το αίτημα για απαλλαγή από την καταβολή εισαγωγικού δασμού και φόρου καταναλώσεως είχε ως βάση τον ισχυρισμό ότι ένεκα αναπηρίας ή αιτήτρια δεν μπορούσε να οδηγήσει κανονικό όχημα.
Η αίτηση βασίζεται στο διάταγμα του Υπουργικού Συμβουλίου που εκδόθηκε βάσει του Άρθρου 11(2) των Περί Τελωνείων και Φόρων Καταναλώσεως Νόμων, 1978-79 και δημοσιεύτηκε στο Παράρτημα ΙΙΙ, Μέρος Ι της Επίσημης Εφημερίδας της Δημοκρατίας, ημερομηνίας 14 Σεπτεμβρίου, 1979, Κ.Δ.Π. 221 και έχει ως ακολούθως:
"Περιγραφή Απαλλαγής
Βενζινοκίνητα και πετρελαιοκίνητα οδικά οχήματα, ιπποδυνάμεως μη υπερβαινούσης τα 2000 κυβ. εκατοστά και 2300 κυβ. εκατοστά, αντιστοίχως, κατάλληλα προς χρήσιν υπό προσώπων πασχόντων εκ σωματικής αναπηρίας εισαγόμενα υπό αναπήρων προσώπων των οποίων η αναπηρία πιστοποιείται δεόντως υπό επί τούτο συγκροτουμένου Κυβερνητικού Ιατρικού Συμβουλίου:
Νοείται ότι η απαλλαγή αυτή δεν τυγχάνει εφαρμογής επί αναπήρων προσώπων άτινα:
(α) Είναι ιδιοκτήται ή κάτοχοι ετέρου ούτως ατελώς εισαχθέντος οχήματος·
ή
(β) δεν κέκτηνται άδειαν οδηγού, νοουμένου ότι οσάκις ανάπηροι κέκτηνται άδειαν μαθητευομένου οδηγού ο Διευθυντής δύναται να παραχωρήση απαλλαγήν υπό τον όρον ότι θα εξασφαλισθή άδεια οδηγού εντός ενός έτους από του τελωνισμού του οχήματος ή εντός τοιαύτης ετέρας περιόδου ως ούτως ήθελε κρίνει εύλογο."
Με επιστολή του στο Δρ. Γ. Σαββίδη, Πρόεδρο του Κυβερνητικού Ιατρικού Συμβουλίου, με ημερομηνία 9 Μαρτίου 1988, ο Διευθυντής Τελωνείων (που θα αναφέρεται πιο κάτω σαν ο Διευθυντής) τον πληροφόρησε για την αίτηση της αιτήτριας και του ζήτησε να μεριμνήσει για την εξέτασή της από το Ιατροσυμβούλιο σύμφωνα με την εγκριθείσα διαδικασία της 29ης Ιουνίου 1979, το οποίο πρόσθετα παρακάλεσε να γνωματεύσει "αν η σωματική της κατάσταση δικαιολογεί ή καθιστά αναγκαία τη χρήση ειδικά διασκευασμένου οχήματος κατάλληλου για χρήση από ανάπηρα πρόσωπα καθώς και ποιες διασκευές πρέπει να γίνουν."
Το Ιατροσυμβούλιο απαρτιζόμενο από τους κ.κ. Γ. Σαββίδη, Ανώτερο Ειδικό στην Ορθοπεδική Χειρουργική, Α. Παπαναστασίου, Ανώτερο Ειδικό Χειρούργο και Π. Ηλιάδη, Πρώτο Ιατρικό Λειτουργό Λευκωσίας, εξέτασε την αιτήτρια και με επιστολή του με ημερομηνία 30 Σεπτεμβρίου 1988, κοινοποίησε στο Διευθυντή το πόρισμά του ως ακολούθως:
"Aναφορικά με την αίτηση της Τούλας Παναγιώτου, ετών 48 ημερομηνίας 9 Μαρτίου, 1988 για εισαγωγή αναπηρικού οχήματος άνευ δασμού, το Ιατροσυμβούλιο απαρτιζόμενο εκ των κ.κ. Γ. Σαββίδη, Ανώτερου Ειδικού Ορθοπεδικού Χειρουργού, Λ. Παπαναστασίου, Ανώτερου Ειδικού Χειρουργού και Π. Ηλιάδη, Πρώτου Ιατρικού Λειτουργού Λευκωσίας, εξέτασε τον πιο πάνω αιτητή και εκφράζει τις απόψεις του ως ακολούθως:
Από το 1976 άρχισε να παρουσιάζει συμπτώματα Κατά Πλάκας Σκλήρυνσης.
Τώρα έχει κατασταλάξει σε αδυναμία αμφοτέρων των κάτω άκρων αλλά περισσότερο στον αριστερό άκρο πόδα όπου η ραχιαία έκταση του άκρου ποδός εκτελείται μεν αλλά σαφώς μειωμένη.
Τα άνω άκρα παρά τις περιοδικές προσβολές ευρίσκονται σε καλή κατάσταση.
Κατάσταση Προϊούσα εξελιγκτική."
Eίναι φανερό από το περιεχόμενο του πιο πάνω πορίσματος ότι το Ιατροσυμβούλιο δεν ανταποκρίθηκε στο αίτημα του Διευθυντή να γνωματεύσει αν η διαπιστωθείσα σωματική κατάσταση της αιτήτριας δικαιολογεί ή όχι τη χρήση ειδικά διασκευασμένου οχήματος κατάλληλου για χρήση από ανάπηρα πρόσωπα.
Με επιστολή του με ημερομηνία 17 Νοεμβρίου 1988, ο Διευθυντής παρέπεμψε την αιτήτρια για εξέταση με βάση την πιο πάνω έκθεση του Ιατροσυμβουλίου από τον Κλάδο Εξεταστών Οδηγών του Τμήματος Οδικών Μεταφορών του Υπουργείου Συγκοινωνικών και Έργων. Το πόρισμα της εξέτασης αυτής διαβιβάστηκε στο Διευθυντή με επιστολή του Διευθυντή του Κλάδου Λευκωσίας με ημερομηνία 16 Ιανουαρίου 1989, αντίγραφο της οποία κοινοποιήθηκε στο Υπουργείο Οικονομικών, στην οποία αναφέρονται τα εξής:
"Αναφέρομαι στην επιστολή σας με ημερ. 17.11.88 και σας πληροφορώ ότι με βάση την έκθεση του ιατρικού συμβουλίου ημερ. 30.9.88 εξέτασα την κα Τούλα Παναγιώτου και διαπίστωσα ότι μπορεί να οδηγά όχημα χωρίς κανένα περιορισμό.
2. Η κα Παναγιώτου είναι κάτοχος αδείας οδηγού υπ' αρ. 84813 και ταυτότητος 213766."
Όπως προκύπτει από το συνημμένο στην Ένσταση των καθ' ων η αίτηση Παράρτημα 5, σε κάποιο στάδιο της έρευνας που διεξήχθηκε, η αιτήτρια είχε προφορική συνέντευξη με τον κ. Τρ. Μ. Πλατρίτη ο οποίος είχε υπογράψει εκ μέρους του Διευθυντή την πιο πάνω επιστολή στο Ιατροσυμβούλιο για εξέταση της αιτήτριας, και ο οποίος υπέβαλε στο Διευθυντή στις 3 Δεκεμβρίου 1988 εισήγηση για απόρριψη της αίτησης της αιτήτριας την οποία συμπλήρωσε με καταχώρηση με ημερομηνία 26 Ιανουαρίου 1989 που είναι η ημερομηνία απόρριψης της αίτησης της αιτήτριας από το Διευθυντή. Παραθέτω αυτούσιο το Παράρτημα 5 στο οποίο αναφέρονται τα εξής:
"Aνώτερο Τελώνη Απαλλαγών
Σύμφωνα με την έκθεση του Ιατροσυμβουλίου (κυαν. 6) η αιτήτρια πάσχει από την πάθηση Κατά Πλάκα Σκλήρυνση με έκδηλη αναπηρία στα κάτω άκρα κυρίως στο αριστερό, περιοδικά επιδεινούται σε μεγάλο βαθμό για 1-2 βδομάδες. Κατάσταση εξελιγκτική.
Αιτούμενες διασκευές: αυτόματο κιβώτιο ταχυτήτων.
Είναι κάτοχος αδείας οδηγού με ισχύ μέχρι 17.5.90. Στην αίτηση της προς την Αρμόδια Αρχή δεν δήλωσε μέχρι σήμερα ότι έχει πρόβλημα. Η ίδια δήλωσε ενώπιόν μου ότι οδηγά όταν δεν έχει ενοχλήσεις. Όταν υπάρχουν ενοχλήσεις παραμένει κατ' οίκον ούτως ή άλλως, οπότε και να της παραχωρηθεί αναπηρικό όχημα πάνω σε αδασμολόγητη βάση όταν θα είναι άρρωστη δε θα οδηγά. Εισηγούμαι, με βάση τα πιο πάνω, απόρριψη του αιτήματος της κας Τούλας Παναγιώτου.
3.12.88
Πλατρίτης
- Σχετική είναι και η έκθεση του Ανώτερου Εξεταστή Οδηγών (κυαν. 9) ο οποίος διαπιστώνει ότι η αιτήτρια μπορεί να οδηγά όχημα χωρίς κανένα περιορισμό.
8.1.89
Πλατρίτης
ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΤΑΙ
26.1.89
Υπ.
ΔΙΕΥΘ. ΤΜΗΜΑ ΤΕΛΩΝΕΙΩΝ"
Στην επιστολή του με ημερομηνία 27 Ιανουαρίου με την οποία κοινοποιήθηκε στην αιτήτρια η προσβαλλόμενη απόφαση, ο Διευθυντής αναφέρει τα εξής:
"Αναφέρομαι στην αίτησή σας με ημερομηνία 12 Ιανουαρίου, 1988, για απαλλαγή από τους εισαγωγικούς δασμούς και φόρους καταναλώσεως πάνω σ' αναπηρικό όχημα.
2. Παρακαλώ σημειώστε ότι το αίτημά σας εξετάστηκε αφού λήφθηκε υπόψη και η έκθεση του Κυβερνητικού Ιατρικού Συμβουλίου, αλλά δυστυχώς δεν μπορεί να ικανοποιηθεί γιατί όπως διαπιστώθηκε η σωματική σας κατάσταση δεν απαιτεί τη χρήση οχήματος κατάλληλου για ανάπηρα πρόσωπα ως προβλέπει η σχετική Νομοθεσία."
Ως λόγοι για τους οποίους η αιτήτρια προσβάλλει την επίδικη απόφαση με την παρούσα προσφυγή της προβάλλονται ισχυρισμοί ότι η απόφαση του Διευθυντή ήταν αποτέλεσμα ελλειπούς και παράτυπης έρευνας, πλάνης περί το νόμο και τα πράγματα και λήφθηκε καθ' υπέρβαση και/ή κατάχρηση εξουσίας. Στη σύντομη γραπτή αγόρευση του ευπαίδευτου δικηγόρου της, η αιτήτρια ισχυρίζεται ότι στη διαδικασία της διεξαχθείσας έρευνας υπήρξε ανεπίτρεπτη ανάμειξη του Τμήματος Οδικών Μεταφορών, η οποία αποτελεί λόγο ακυρότητας της απόφασης σύμφωνα με την υπόθεση Ανδρέας Φλωρίδης ν. Δημοκρατίας (1989) 3(Β) Α.Α.Δ. 138. Ο ευπαίδευτος δικηγόρος των καθ' ων η αίτηση εισηγήθηκε ότι μοναδικός σκοπός της παραπομπής της αιτήτριας στον Κλάδο Εξεταστών Οδηγών του Τμήματος Οδικών Μεταφορών ήταν να διαπιστωθεί κατά πόσο η αιτήτρια ήταν πράγματι κάτοχος έγκυρης άδειας οδηγού που αποτελεί μια από τις προϋποθέσεις για την έγκριση της αίτησής της.
Απο τα κείμενα των εγγράφων που παραθέτω πιο πάνω, ιδιαίτερα από την έκθεση του κ. Ηρακλέους εκ μέρους του Διευθυντή του Κλάδου Εξεταστών Οδηγών Λευκωσίας με ημερομηνία 16 Ιανουαρίου 1989, προκύπτει αναμφίβολα ότι η προβληθείσα εξήγηση από το δικηγόρο των καθ' ων η αίτηση σχετικά με την ανάμειξη του Τμήματος Οδικών Μεταφορών στην εξέταση της αίτησης της αιτήτριας στο Διευθυντή Τελωνείων δεν ευσταθεί. Αν ο σκοπός της παραπομπής της αιτήτριας στο Τμήμα Οδικών Μεταφορών ήταν πράγματι εκείνος που ισχυρίζεται ο δικηγόρος των καθ' ων η αίτηση, διερωτώμαι γιατί στάληκε στο Τμήμα αυτό η Έκθεση του Ιατροσυμβουλίου και γιατί η αιτήτρια εξετάστηκε από εξεταστή οδηγών. Από το κείμενο της καταχώρησης με ημερομηνία 26 Ιανουαρίου 1989 που προστέθηκε στο Παράρτημα 5 που παραθέτω αυτούσιο πιο πάνω φαίνεται καθαρά η βαρύτητα που αποδόθηκε από τους καθ' ων η αίτηση στο πόρισμα της εξέτασης της αιτήτριας από τον κ. Κ. Ηρακλέους του Κλάδου Εξεταστών Οδηγών Λευκωσίας και το γεγονός ότι ο Διευθυντής επηρεάστηκε στη λήψη της επίδικης απόφασής του από το πόρισμα εκείνο. Είναι δε αποδεκτό από όλες τις πλευρές ότι ο Κλάδος Εξεταστών Οδηγών Λευκωσίας του Τμήματος Οδικών Μεταφορών του Υπουργείου Συγκοινωνιών και Έργων είναι όργανο χωρίς οποιαδήποτε αρμοδιότητα βάσει της σχετικής διάταξης να υποβάλει οποιεσδήποτε απόψεις στο Διευθυντή σχετικές με τη σωματική κατάσταση της αιτήτριας και τις επιπτώσεις οποιασδήποτε διαπιστωθείσης αναπηρίας της στην ικανότητά της ή όχι να οδηγεί συνηθισμένο ή άλλο όχημα.
Στην παρούσα περίπτωση η διαδικασία που ακολούθησε την υποβολή της αίτησης της αιτήτριας στο Διευθυντή και η μορφή της έρευνας που διεξήχθηκε με την ανάμειξη του Κλάδου Εξεταστών Οδηγών Λευκωσίας παρομοιάζουν με εκείνες που ακολουθήθηκαν στην υπόθεση Φλωρίδης (ανωτέρω) που με την εκδοθείσα σ' αυτήν απόφαση είχε αρθεί η μέχρι τότε επικρατούσα σύγχυση που ήταν αποτέλεσμα της ύπαρξης επί του επίδικου θέματος συγκρουόμενων πρωτόδικων αποφάσεων από Δικαστές του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Στην υπόθεση Φλωρίδης (ανωτέρω) η Ολομέλεια του Δικαστηρίου κήρυξε παρόμοια απόφαση του Διευθυντή Τελωνείων άκυρη για τον ίδιο λόγο για τον οποίο η αιτήτρια προσβάλλει την επίδικη απόφαση στην παρούσα προσφυγή. Στην ομόφωνη απόφαση της Ολομέλειας που εξέδωσε ο Δικαστής Στυλιανίδης αναφέρονται μεταξύ άλλων τα εξής στις σελ. 144 και 145:
"Το αρμόδιο όργανο, σύμφωνα με τη νομοθετική διάταξη, να εξετάσει και να αποδεχτεί ή απορρίψει την αίτηση του εφεσείοντα για απαλλαγή από εισαγωγικό δασμό είναι ο Διευθυντής. (Κυριάκου ν. Δημοκρατίας (ανωτέρω) και Διάκος ν. Δημοκρατίας (1985) 3 Α.Α.Δ. 2334). Περαιτέρω ο Νόμος θεσπίζει υποχρεωτική γνωμοδότηση για την αναπηρία του αιτητή και κατά πόσο αυτή απαιτεί τη χρήση οχήματος κατάλληλου για ανάπηρο πρόσωπο από το Ιατρικό Συμβούλιο. Διευκρινίζεται ότι το Διάταγμα δεν αναφέρεται σε "ειδικά διασκευασμένο όχημα" αλλά σε "κατάλληλο προς χρήση υπό προσώπων πασχόντων εκ σωματικής αναπηρίας". Οι δύο φράσεις δεν είναι ταυτόσημες και δεν έχουν την ίδια έννοια. Ο νομοθέτης επί του σημείου αυτού δεν άφησε την εκλογή των μέσων για μόρφωση κρίσεως στο Διευθυντή.
Η καταλληλότητα του προτεινόμενου για απαλλαγή οχήματος στην κάθε περίπτωση εναπόκειται στη διακριτική ευχέρεια του Διευθυντή ο οποίος επιλαμβάνεται του θέματος σε συνάρτηση με τη δεσμευτική γνωμοδότηση του Ιατρικού Συμβουλίου όπως αναφέρεται πιο πάνω."
Για τους λόγους που αναφέρω πιο πάνω, αποφασίζω ότι η επίδικη απόφαση πάσχει και θα πρέπει να ακυρωθεί γιατί λήφθηκε ύστερα από ελλειπή έρευνα, κατά παράβαση ουσιώδους τύπου και καθ' υπέρβαση εξουσίας.
Η προσφυγή επιτυγχάνει και η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται χωρίς καμιά διαταγή για τα έξοδα.
H προσφυγή επιτυγχάνει χωρίς έξοδα.