|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1990) 3 ΑΑΔ 1721
17 Μαΐου, 1990
[ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΑΝΔΡΕΑΣ ΙΩΑΝΝΟΥ,
Αιτητής,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 82/86).
Δημόσιοι Yπάλληλοι — Προαγωγές — Kριτήρια — Άρθρο 44(2) του N.33/67 — Bαρύτητα αρχαιότητας και σύστασης προϊσταμένου.
Δημόσιοι Yπάλληλοι — Eμπιστευτικές εκθέσεις — Eγκύκλιος 491 — Oυσιώδεις και επουσιώδεις παρατυπίες — H νομολογιακή αντιμετώπιση — Eπουσιώδεις οι παρατυπίες στην κριθείσα περίπτωση.
O αιτητής προσέβαλε την προαγωγή του ενδιαφερόμενου μέρους σε Aνώτερο Eλεγκτή, αντί του ιδίου.
Tο Aνώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
Oι διεκδικήσεις των δημόσιων υπαλλήλων για προαγωγή αποφασίζονται, σύμφωνα με το Άρθρο 44(2) του Περί Δημοσίας Yπηρεσίας Nόμου του 1967 (N. 33/67), όπως τροποποιήθηκε, βάσει της αξίας, των προσόντων και της αρχαιότητας και σύμφωνα με την παράγραφο (3) του ίδιου Άρθρου η Eπιτροπή Δημόσιας Yπηρεσίας λαμβάνει δεόντως υπόψη τις εμπιστευτικές εκθέσεις των υποψηφίων και τις συστάσεις του Προϊστάμενου του Tμήματος, που αποτελούν μέρος της αξίας των υποψηφίων.
Φαίνεται, εν προκειμένω, ότι ο Γενικός Eλεγκτής σύστησε το ενδιαφερόμενο πρόσωπο γιατί υπερτερούσε σε απόδοση και η Eπιτροπή Δημόσιας Yπηρεσίας, αφού βρήκε ότι είχε συγκριτικά ψηλότερες εμπιστευτικές εκθέσεις, υιοθέτησε τη σύσταση του Γενικού Eλεγκτή και τον επέλεξε για προαγωγή.
H εικόνα των δύο υποψηφίων, όπως φαίνεται από τα πρακτικά και τους εμπιστευτικούς φακέλους τους, δικαιολογεί τόσο τα ευρήματα της Eπιτροπής όσο και τη σύσταση του Γενικού Eλεγκτή. Eπομένως, εκείνο που παραμένει να αποφασιστεί είναι κατά πόσο οι εμπιστευτικές εκθέσεις στις οποίες βασίστηκε η Eπιτροπή είναι παράνομες.
Στην παρούσα περίπτωση έγιναν τροποποιήσεις από τον αξιολογούντα λειτουργό στις εμπιστευτικές εκθέσεις των δύο υποψήφιων, με κόκκινο μελάνι, χωρίς όμως να δώσει αιτιολογία στη στήλη των παρατηρήσεων, όπως προνοεί η Eγκύκλιος.
Oι συνέπειες της μη πιστής τήρησης των προνοιών της Eγκυκλίου απασχόλησαν το Δικαστήριο σε σειρά υποθέσεων.
Tο θέμα ήλθε και πάλι ενώπιον της ολομέλειας του Δικαστηρίου στην υπόθεση Sekkides v. Republic (1988) 3(C) C.L.R. 2136.
Oι τροποποιήσεις του προσυπογράφοντα λειτουργού δεν άλλαζαν τη γενική εικόνα των δύο υποψηφίων. Aκόμα και χωρίς τις τροποποιήσεις αυτές, το ενδιαφερόμενο πρόσωπο θα είχε γενικά καλύτερες εμπιστευτικές εκθέσεις.
Aναλύοντας τα περιστατικά της υπόθεσης με βάση τη γραμμή που ακολουθήθηκε στην υπόθεση Sekkides εξάγεται το συμπέρασμα ότι οι παρατυπίες στην παρούσα περίπτωση ήταν επουσιώδεις και δεν επηρεάζουν την επίδικη απόφαση.
H προσφυγή απορρίπτεται με £150 έξοδα.
Aναφερόμενες υποθέσεις:
Republic v. Argyrides (1987) 3(B) C.L.R. 1092,
Sekkides v. Republic (1988) 3(C) C.L.R. 2136.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της απόφασης της Eπιτροπής Δημόσιας Yπηρεσίας να προαγάγει στη θέση του Aνώτερου Eλεγκτή στην Eλεγκτική Yπηρεσία το ενδιαφερόμενο πρόσωπο, αντί του αιτητή.
Ι. Τυπογράφος, για τον Αιτητή.
Α. Παπασάββας, Aνώτερος Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΔHMHTPIAΔHΣ, Δ.: Με την προσφυγή του αυτή ο αιτητής ζητά την ακύρωση της απόφασης των καθ' ων η αίτηση με την οποία προάχθηκε στη θέση του Ανώτερου Ελεγκτή στην Ελεγκτική Υπηρεσία, από 1.12.85, το ενδιαφερόμενο πρόσωπο Μίμης Χοιρομερίδης, αντί του αιτητή.
Τόσο ο αιτητής όσο και το ενδιαφερόμενο πρόσωπο, κατά τον ουσιώδη χρόνο, κατείχαν τη θέση Ελεγκτή στην Ελεγκτική Υπηρεσία.
Την 31.8.85 ζητήθηκε η πλήρωση μιας κενής θέσης Ανώτερου Ελεγκτή, που είναι θέση προαγωγής. Το θέμα παραπέμφθηκε από την Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας στη συσταθείσα Τμηματική Επιτροπή, η οποία με την έκθεσή της, που διαβίβασε στην Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας με επιστολή της ημερ. 22.10.85, σύστησε για προαγωγή τέσσερις από τους υποψηφίους, ανάμεσα στους οποίους ήταν ο αιτητής και το ενδιαφερόμενο πρόσωπο.
Στις 19.11.85 και μετά που η Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας μελέτησε την έκθεση της Τμηματικής Επιτροπής και άκουσε τις συστάσεις και απόψεις του Γενικού Ελεγκτή και αφού έκρινε με βάση τα καθιερωμένα κριτήρια, δηλαδή την αξία, προσόντα και αρχαιότητα των υποψηφίων, αποφάσισε να προάξει το ενδιαφερόμενο πρόσωπο στη θέση Ανώτερου Ελεγκτή.
Η προαγωγή του ενδιαφερόμενου προσώπου δημοσιεύτηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας ημερ. 20.12.85.
Με τη γραπτή αγόρευση του δικηγόρου του αιτητή εγείρονται τα πιο κάτω θέματα:
1. Οι εμπιστευτικές εκθέσεις του αιτητή και του ενδιαφερόμενου προσώπου είναι παράνομες.
2. Οι παρατηρήσεις του Γενικού Ελεγκτή οδήγησαν την Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας σε πλάνη περί τα πράγματα.
3. Η Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας απέδωσε υπέρμετρη βαρύτητα στην αξία χωρίς να δώσει τη δέουσα βαρύτητα στην αρχαιότητα.
4. Οι συστάσεις του Γενικού Ελεγκτή, στις οποίες βασίστηκε η Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας, είναι παράνομες.
Αναλύοντας τους πιο πάνω νομικούς λόγους του, ο δικηγόρος του αιτητή ισχυρίστηκε ότι κατά τη σύνταξη των εμπιστευτικών εκθέσεων, τόσο του αιτητή όσο και του ενδιαφερόμενου προσώπου, έγιναν παραβάσεις της Εγκυκλίου 491, η οποία περιέχει Κανονιστικές Διατάξεις που εγκρίθηκαν από του Υπουργικό Συμβούλιο, σχετικά με την ετοιμασία εμπιστευτικών εκθέσεων. Πιο συγκεκριμένα, οι εμπιστευτικές εκθέσεις του αιτητή για το 1984 και 1983 και του ενδιαφερόμενου προσώπου για το 1983 έχουν τροποποιήσεις από τον προσυπογράφοντα λειτουργό, χωρίς να τηρηθεί η διαδικασία που προνοείται από την παράγραφο 9 της Εγκυκλίου, δηλαδή χωρίς να συνεννοηθεί πρώτα με τον αξιολογούντα λειτουργό και χωρίς να αιτιολογήσει τις τροποποιήσεις του. Η παρατυπία αυτή, είναι η θέση του δικηγόρου του αιτητή, είναι ουσιώδης και καθιστά άκυρες τις εμπιστευτικές εκθέσεις και κατ' επέκταση την επίδικη απόφαση.
Ο δικηγόρος ισχυρίστηκε επίσης ότι ο Γενικός Ελεγκτής, που ήταν και προσυπογράφων λειτουργός, με τις τροποποιήσεις στις εμπιστευτικές εκθέσεις και τις συστάσεις του ενώπιον της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας, που είναι επίσης παράνομες αφού στηρίζονται στις παράνομες εμπιστευτικές εκθέσεις, καθόρισε την αξία των υποψηφίων και οδήγησε την Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας σε πλάνη περί τα πράγματα.
Τέλος, η Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας, όπως προκύπτει από τα πρακτικά της συνεδρίας της ημερ. 19.11.85, τόνισε την αξία, ενώ στην αρχαιότητα, που υπερέχει ο αιτητής, έγινε μια γενική και αόριστη αναφορά.
Ο δικηγόρος των καθ' ων η αίτηση ισχυρίστηκε ότι οι τροποποιήσεις που έγιναν στις εμπιστευτικές εκθέσεις του αιτητή είναι γενικά προς όφελός του ενώ στην περίπτωση του ενδιαφερόμενου προσώπου δεν άλλαξαν την τελική εικόνα, γεγονός που στερεί τον αιτητή εννόμου συμφέροντος για επίκληση αυτού του λόγου ακυρώσεως. Είναι η εισήγησή του ότι οι παρατυπίες είναι επουσιώδεις και δεν μπορούν να έχουν οποιαδήποτε αρνητική επίδραση στο κύρος της προσβαλλόμενης πράξης.
Οι διεκδικήσεις των δημόσιων υπαλλήλων για προαγωγή αποφασίζονται, σύμφωνα με το άρθρο 44(2) του Περί Δημοσίας Υπηρεσίας Νόμου του 1967 (N. 33/67), όπως τροποποιήθηκε, βάσει της αξίας, των προσόντων και της αρχαιότητας και σύμφωνα με την παράγραφο (3) του ίδιου άρθρου, η Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας λαμβάνει δεόντως υπόψη τις εμπιστευτικές εκθέσεις των υποψηφίων και τις συστάσεις του Προϊστάμενου του Τμήματος, που αποτελούν μέρος της αξίας των υποψηφίων.
Το σχετικό μέρος των πρακτικών της συνεδρίασης της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας με ημερ. 19.11.85, έχει ως ακολούθως:
"Στη συνεδρίαση ήταν παρών και ο Γενικός Ελεγκτής της Δημοκρατίας κ. Θεόφιλος Θεοφίλου.
Αυτός ανάφερε τα εξής:
Λαμβάνοντας υπόψη τα τρία κριτήρια στο σύνολό τους (αξία, προσόντα, αρχαιότητα) συστήνεται ο Μίμης Χοιρομερίδης, του οποίου η απόδοση υπερτερεί όλων των άλλων υποψηφίων.
Η απόδοση των υποψηφίων για το 1985 είναι βασικά η ίδια με τα προηγούμενα χρόνια. Την καλύτερη απόδοση έχει ο Χοιρομερίδης, ακολουθεί ο Ιωάννου, μετά είναι ο Αρκατίτης και τέλος ο Χατζηράφτης.
Στο σημείο αυτό ο Γενικός Ελεγκτής αποχώρησε από τη συνεδρίαση.
....................................................................................................
Η Επιτροπή έλαβε υπόψη τις Εμπιστευτικές Εκθέσεις των υποψηφίων στο σύνολό τους και σημείωσε ότι ο Χοιρομερίδης έχει συγκριτικά τις υψηλότερες εκθέσεις. Ενδεικτικά, αναφέρονται οι Εκθέσεις των υποψηφίων για τα τρία τελευταία χρόνια:
1. Ιωάννου Ανδρέας: 1982 "Λ.Κ." (2-10-0)
1983 "Λ.Κ." (0-12-0)
1984 "Λ.Κ." (4- 8-0)
2. Χοιρομερίδης Μίμης: 1982 "Λ.Κ." (4- 8-0)
1983 "Λ.Κ." (5- 7-0)
1984 "Λ.Κ." (6- 6-0)
......................................................................................................
Η επιτροπή έλαβε επίσης υπόψη την ως τώρα φετινή απόδοση των υποψηφίων σύμφωνα με τη δήλωση του Γενικού Ελεγκτή.
Η Επιτροπή περαιτέρω έλαβε υπόψη τα προσόντα των υποψηφίων.
Όσον αφορά την αρχαιότητα, πρώτος είναι ο Ιωάννου, ο οποίος προάχθηκε στη θέση Ελεγκτή από 1.1.80, δεύτερος ο Χοιρομερίδης, ο οποίος προάχθηκε στην ίδια θέση επίσης από 1.1.80 (ο Ιωάννου προηγείται κατά ένα χρόνο στην προηγούμενή τους θέση, στην οποία αυτός προάχθηκε από 1.11.70, ενώ ο Χοιρομερίδης από 1.11.71), και ακολουθούν οι Αρκατίτης και Χατζηράφτης, οι οποίοι προάχθηκαν στην ίδια θέση από 1.1.81 και 1.7.82, αντίστοιχα.
Η Επιτροπή, ενόψει των πιο πάνω, υιοθέτησε τη σύσταση του Γενικού Ελεγκτή."
Από τα πιο πάνω φαίνεται ότι ο Γενικός Ελεγκτής σύστησε το ενδιαφερόμενο πρόσωπο γιατί υπερτερούσε σε απόδοση και η Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας, αφού βρήκε ότι είχε συγκριτικά ψηλότερες εμπιστευτικές εκθέσεις, υιοθέτησε τη σύσταση του Γενικού Ελεγκτή και τον επέλεξε για προαγωγή.
Η εικόνα των δύο υποψηφίων, όπως φαίνεται από τα πρακτικά και τους εμπιστευτικούς φακέλους τους, δικαιολογεί τόσο τα ευρήματα της Επιτροπής όσο και τη σύσταση του Γενικού Ελεγκτή. Επομένως, εκείνο που παραμένει να αποφασιστεί είναι κατά πόσο οι εμπιστευτικές εκθέσεις στις οποίες βασίστηκε η Επιτροπή είναι παράνομες.
Η παράγραφος 9 της Εγκυκλίου 491, στην οποία γίνεται αναφορά, έχει ως ακολούθως:
"9. Το Μέρος V του τύπου Β δέον όπως συμπληρούται υπό του Προσυπογράφοντος Λειτουργού κατόπιν προσεκτικής μελέτης των επί μέρους βαθμολογιών του Αξιολογούντος Λειτουργού. Εάν ο Προσυπογράφων Λειτουργός διαφωνή ως προς οιανδήποτε των επί μέρους βαθμολογιών του Αξιολογούντος Λειτουργού, συζητεί το θέμα μετ' αυτού και, εάν η διαφωνία εξακολουθή να υφίσταται, δίδει την ιδικήν του αξιολόγησιν δι' ερυθράς μελάνης και μονογραφεί ταύτην, αιτιολογών την ιδικήν του αξιολόγησιν εις την στήλην των παρατηρήσεων."
Στην παρούσα περίπτωση έγιναν τροποποιήσεις από τον αξιολογούντα λειτουργό στις εμπιστευτικές εκθέσεις των δύο υποψηφίων, με κόκκινο μελάνι, χωρίς όμως να δώσει αιτιολογία στη στήλη των παρατηρήσεων, όπως προνοεί η Εγκύκλιος.
Οι συνέπειες της μη πιστής τήρησης των προνοιών της Εγκυκλίου απασχόλησαν το Δικαστήριο σε σειρά υποθέσεων. Στην υπόθεση Republic v. Argyrides (1987) 3 C.L.R. 1092 (όπου γίνεται αναφορά σε άλλες υποθέσεις) η ολομέλεια του Δικαστηρίου αποφάσισε (σελ. 1098) ότι: "The deviation by the countersigning officer from the express provisions of such regulations is tantamount to an illegality. Moreover, the sub-judice decision should be annulled as violating Article 28 of the Constitution."
Το θέμα ήλθε και πάλι ενώπιον της ολομέλειας του Δικαστηρίου στην υπόθεση Sekkides v. Republic (1988) 3(C) C.L.R. 2136. Το Δικαστήριο, αφού έκαμε λεπτομερή αναφορά σε προηγούμενες αποφάσεις, επεξήγησε την υπόθεση Argyrides και κατέληξε στα εξής συμπεράσματα:
"In the light of the above authorities it must be concluded that the 1979 Circular lays down rules of procedure which must generally be followed when preparing confidential reports. Failure to observe such rules inevitably renders any report thus compiled irregular, but at the same time we feel that to hold that such irregularity should at all times be considered as leading to the annulment of any decision taken, irrespective of whether it did materially affect such decision, would be going too far. No doubt such irregularity amounts to an illegality in the broad sense of the term, that is of being a violation of a procedural legal provision and this is how we understand Argyrides case (supra). But being a violation of procedure it has to be shown that it materially affected the decision reached. As regards the conclusion reached in Argyrides case (supra) respecting Article 28(1) we are of the view that it cannot be extricated from the facts of that case.
Without doubt one must read very cautiously when considering such reports in order to avoid even the slightest possibility of abuse by those entrusted with the duty of compiling confidential reports. We believe that one must always look first at the circumstances of the case in hand in order to ascertain the extent of the irregularity and the effect such report had on the sub-judice decision."
Στην παρούσα περίπτωση υπήρξαν οι ακόλουθες παραβάσεις της παραγράφου 9 της Εγκυκλίου, όπως φαίνεται από τους φακέλους του αιτητή και του ενδιαφερόμενου προσώπου, κατά τα χρόνια που γίνεται αναφορά στα πρακτικά της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας.
Αιτητής:
1984 Σε τρεις περιπτώσεις η βαθμολογία του αυξήθηκε από "Λίαν Καλός" σε "Εξαίρετος" και σε άλλες 2 μειώθηκε από "Εξαίρετος" σε "Λίαν Καλός".
1983 Σε δύο περιπτώσεις αυξήθηκε από "Καλός" σε "Λίαν Καλός" και σε άλλες δύο μειώθηκε από "Εξαίρετος" σε "Λίαν Καλός".
Ενδιαφερόμενο πρόσωπο:
1983 Σε τρεις περιπτώσεις αυξήθηκε από "Λίαν Καλός" σε "Εξαίρετος" και σε άλλες τρεις μειώθηκε από "Εξαίρετος" σε "Λίαν Καλός".
Απ' ό,τι φαίνεται από τα πιο πάνω, οι τροποποιήσεις του προσυπογράφοντα λειτουργού δεν άλλαζαν τη γενική εικόνα των δύο υποψηφίων. Ακόμα και χωρίς τις τροποποιήσεις αυτές, το ενδιαφερόμενο πρόσωπο θα είχε γενικά καλύτερες εμπιστευτικές εκθέσεις.
Αναλύοντας τα περιστατικά της υπόθεσης με βάση τη γραμμή που ακολουθήθηκε στην υπόθεση Sekkides εξάγεται το συμπέρασμα ότι οι παρατυπίες στην παρούσα περίπτωση ήταν επουσιώδεις και δεν επηρεάζουν την επίδικη απόφαση.
Τα συμπεράσματα της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας όσο και οι συστάσεις του Γενικού Ελεγκτή ήταν νόμιμα και δεν υπάρχει πλάνη περί τα πράγματα.
Όσον αφορά το τελευταίο θέμα που εγείρεται, ότι δηλαδή η Επιτροπή δεν έδωσε τη δέουσα βαρύτητα στην αρχαιότητα του αιτητή, αυτό δε θεμελιώνεται, όπως φαίνεται καθαρά από τα πρακτικά της συνεδρίας της Επιτροπής που παρατίθενται πιο πάνω. Εξάλλου είναι νομολογιακά τεκμηριωμένο ότι η αρχαιότητα υπερισχύει μόνο όταν τα δύο άλλα κριτήρια είναι ίσα, πράγμα που δε συμβαίνει στην παρούσα περίπτωση. Επίσης η Επιτροπή δε θα μπορούσε, χωρίς ειδική αιτιολογία, να παραγνωρίσει τις καθόλα νόμιμες συστάσεις του Γενικού Ελεγκτή.
Για τους πιο πάνω λόγους η προσφυγή απορρίπτεται.
Ο αιτητής να πληρώσει £150.- για έξοδα.
H προσφυγή απορρίπτεται με £150 έξοδα.