|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1990) 3 ΑΑΔ 823
9 Μαρτίου, 1990
[ΣΑΒΒΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΝΕΛΛΗ ΨΑΡΑ ΚΡΟΝΙΔΟΥ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ,
Αιτητές,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
1. ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
2. ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΠΑΙΔΕΙΑΣ,
3. ΥΠΟΥΡΠΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 84/86).
Συνταγματικό Δίκαιο — Σύνταγμα — Άρθρο 28 — Αρχή της Ισότητας — Δεν την παραβιάζει το Άρθρο 3(1) του Ν. 161/85 — Αναλογία των συμβασιούχων της εκπαιδευτικής υπηρεσίας με τους εκτάκτους της δημόσιας υπηρεσίας — Κατ' επέκταση αναλογική εφαρμογή της νομολογίας περί εκτάκτων και επί των συμβασιούχων.
Εκπαιδευτικοί Λειτουργοί — Διοριζόμενοι με σύμβαση — Άρθρο 3(1) του Ν. 161/85 — Περιεχόμενο ρύθμισης και ερμηνεία — Η πρόνοια δεν παραβιάζει καμία αρχή δικαίου.
Οι αιτητές προσέβαλαν τη διαδικασία πρόσληψης εκπαιδευτικών με σύμβαση.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
1. Η Πρόνοια 3(1) του Ν. 161/85 καθορίζει με σαφήνεια τη βούληση του νομοθέτη η οποία συνίσταται στην προσφορά συμβάσεων σε εκπαιδευτικούς, κατά την απόλυτη διακριτική ευχέρεια της Ε.Ε.Υ. για την επιλογή κατά την κρίση της των καταλληλότερων για κάλυψη των εκπαιδευτικών αναγκών "για την κανονική και απρόσκοπτη λειτουργία της δημόσιας εκπαιδευτικής υπηρεσίας, κατά παρέκκλιση από τις υπάρχουσες διατάξεις".
Ο ευπαίδευτος δικηγόρος των αιτητών υποστήριξε πως η πιο πάνω διάταξη είναι αντισυνταγματική και παραβιάζει το Άρθρο 28 του Συντάγματος.
Παρόμοια πρόνοια με αυτή του Νόμου 161/85, που αναφέρεται στους Δημόσιους Υπαλλήλους και που περιέχεται στον Περί Εκτάκτων Δημοσίων Υπαλλήλων (Διορισμοί σε Δημόσιες Θέσεις) Νόμο του 1985 (Νόμος Αρ. 160 του 1985) εξετάσθηκε ως προς τη συνταγματικότητά της από την ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην The Republic v. Christoudhia & Another (1988) 3(C) C.L.R. 2622. Στην απόφαση του το Ανώτατο Δικαστήριο έκρινε πως τέτοια πρόνοια δεν παραβιάζει οποιαδήποτε νομική αρχή. Το σκεπτικό στην πιο πάνω απόφαση εφαρμόζεται κατ' αναλογία όσον αφορά τις πρόνοιες του Άρθρου 3(1) του Νόμου 161/85 και επομένως οι λόγοι που προβλήθηκαν για αντισυνταγματικότητα του Νόμου δεν ευσταθούν.
Σε πρόσφατη απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου κατά την άσκηση Πρωτόδικης Αναθεωρητικής Δικαιοδοσίας στην προσφυγή Ευαγγέλου ν. Δημοκρατίας (1989) 3(Δ) Α.Α.Δ. 2434 κατά της συνταγματικότητάς του Άρθρου 5 του Περί Δημοσίας Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας (Τροποποιητικού) (Αρ. 4) Νόμου του 1987 (Νόμος Αρ. 180 του 1987), που περιέχει πρόνοια για "παρέκκλιση από τις διατάξεις του παρόντος Νόμου ή οποιουδήποτε άλλου Νόμου ή Κανονισμού που αφορά τη δημόσια εκπαιδευτική υπηρεσία" (Άρθρο 5) για διορισμό σε μόνιμη θέση προσώπων που υπηρετούσαν με σύμβαση, το Ανώτατο Δικαστήριο, με βάση το τι λέχθηκε στην υπόθεση Christoudia, τα οποία και υιοθέτησε, έκρινε πως λόγοι ακύρωσης που στηρίζονταν στην αντισυνταγματικότητα του Άρθρου 5 του Νόμου 180/87 στερούνταν βάσης.
2. Το Άρθρο 3(1) του Νόμου 161/85 δίνει πολύ μεγάλη διακριτική εξουσία στη Ε.Ε.Υ. για την επιλογή των καταλληλότερων κατά την κρίση της υποψηφίων για κάλυψη των εκπαιδευτικών αναγκών, ενεργώντας κατά παρέκκλιση των διατάξεων των Περί Δημοσίας Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας Νόμων 1969 έως (Αρ. 2) του 1985 και των Κανονισμών και κατά συνέπεια της εφαρμογής του καταλόγου διοριστέων και της σειράς προτεραιότητας των υποψηφίων στον κατάλογο αυτό.
Σύμφωνα με το πρακτικό της απόφασης της Ε.Ε.Υ., η Ε.Ε.Υ. προέβηκε στους σχετικούς διορισμούς αφού έλαβε υπόψη τα στοιχεία που ανέφερε και έκρινε ότι τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα ήταν τα καταλληλότερα για διορισμό.
Οι αιτητές κανένα στοιχείο δεν προσκόμισαν ούτε κανένα τεκμηριωμένο ισχυρισμό πρόβαλαν ότι είναι καταλληλότεροι από τους επιλεγέντες ή από οποιοδήποτε απ' αυτούς.
Σαν αποτέλεσμα ο ισχυρισμός των αιτητών, πάνω στους οποίους ήταν το βάρος της απόδειξης, ότι οποιοσδήποτε απ' αυτούς ήταν καταλληλότερος σε σύγκριση με οποιοδήποτε από τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα και ότι η επιλογή που έκαμε η Ε.Ε.Υ. είναι εσφαλμένη, δεν ευσταθεί.
Η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Psara - Kronidou v. Republic (1985) 3(C) C.L.R. 1900,
Psara - Kronidou v. Republic (1987) 3(B) C.L.R. 710,
Kyriakidou v. Republic (1986) 3(B) C.L.R. 913,
Hadjicharalambous v. Republic (1986) 3(C) C.L.R. 2703,
Loucaides v. Republic (1987) 3(B) C.L.R. 690,
Republic v. Christoudhias and Another (1988) 3(C) C.L.R. 2622,
Ευαγγέλου ν. Δημοκρατίας (1989) 3(A) Α.Α.Δ. 2434.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της παράλειψης και/ή άρνησης του καθ' ου η αίτηση αρ. 1, να διορίσει τους αιτητές σαν καθηγητές Μέσης Εκπαίδευσης κατ' εφαρμογή της σειράς προτεραιότητας του πίνακα διο-ριστέων, παρά το δεδικασμένο και τους κανονισμούς.
Α. Σ. Αγγελίδης, για τους Αιτητές.
Ρ. Βραχίμη - Πετρίδη, Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α', για τους Καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΣΑΒΒΙΔΗΣ, Δ.: Με την προσφυγή αυτή οι 11 αιτητές ζητούν από το Δικαστήριο την πιο κάτω θεραπεία.
"Α. Διακήρυξη του Δικαστηρίου ότι η παράλειψη και/ή άρνηση του καθ' ου η αίτηση Νο.1 να διορίσει τους αιτητές παρά το Δεδικασμένο και τους κανονισμούς σαν καθηγητές Μέσης Εκπαίδευσης κατ' εφαρμογή της σειράς προτεραιότητας του πίνακα διοριστέων είναι άκυρη και στερημένη οποιουδήποτε αποτελέσματος και ότι παραλήφθηκε θα πρέπει να διενεργηθεί.
Β. Διακήρυξη του Δικαστηρίου ότι η πράξη και/ή απόφαση του καθ' ου η αίτηση Νο.1 να διορίσει βάση του Ν. 161/85 με σύμβαση και/ή να ανανεώσει βάση του Ν. 161/85 τη σύμβαση προσώπων που ήσαν ήδη διορισμένα παράνομα με σύμβαση, αντί των αιτητών είναι άκυρη και στερημένη οποιουδήποτε αποτελέσματος.
Γ. Δήλωση του Δικαστηρίου ότι η απόφαση των καθ' ων η αίτηση Νο.1 και No.2 που κοινοποιήθηκε στους αιτητές με επιστολές ημερομ. 15.1.86 και 27.1.86 είναι εξ' υπαρχής παράνομη γιατί στηρίζεται μεταξύ άλλων σε προηγηθείσα παρανομία που διακηρύχθηκε νομολογιακά και με την οποία δεν συνεμορφώθηκε η Διοίκηση βάση του άρθρ. 146(5) του Συν/τος.
Δ. Δήλωση του Δικαστηρίου ότι η υπό άλλης αρχής, και δη του καθ' ου η αίτηση Νο.2 ή Νο.3 υπόδειξη ή επιβολή και/ή διαταγή για να επαναδιοριστούν υποψήφιοι άλλοι εκτός σειράς και/ή ήδη παράνομα διορισμένοι και/ή χωρίς να συγκριθούν κατ' αξία αντί και/ή με τους αιτητές είναι παράνομη και καθ' υπέρβαση εξουσιοδοτήσεως του Νόμου 10/69 ή των κανονισμών του 1972-1974 και/ή της Νομολογίας και/ή του άρθρ. 28 του Συντάγματος.
Ε. Δήλωση του Δικαστηρίου με την οποία να μην επικυρώνεται και να κηρύσσεται άκυρη, η παράλειψη των καθ' ων η αίτηση να διορίσει μόνιμα τους αιτητές βάση του Ν. 161/85 και πως ότι παραλήφθηκε να διενεργηθεί."
Οι αιτητές ήταν υποψήφιοι για διορισμό στη θέση καθηγητή στη Δημόσια Εκπαιδευτική Υπηρεσία και τα ονόματά τους περιλαμβάνονταν στους καταλόγους διοριστέων.
Η Επιτροπή Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας (Ε.Ε.Υ.) σε διάφορα χρονικά διαστήματα στα χρόνια 1983-1985 είχε προβεί σε προσωρινούς με σύμβαση διορισμούς εκπαιδευτικών, πολλοί από τους οποίους προσβλήθηκαν με προσφυγές στο Ανώτατο Δικαστήριο. Ανάμεσα σ' αυτούς που πρόσβαλαν τους διορισμούς αυτούς είναι και οι πλείστοι των αιτητών. Με αποφάσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου και με βάση το νομικό καθεστώς που ίσχυε κατά τον ουσιώδη με τις προσφυγές χρόνο, οι πλείστες αποφάσεις της Ε.Ε.Υ. για προσωρινούς με σύμβαση διορισμούς ακυρώθηκαν είτε γιατί δεν τηρήθηκε η προτεραιότητα σύμφωνα με τους καταλόγους διοριστέων ή για κακή άσκηση της διακριτικής εξουσίας της Ε.Ε.Υ ή για παράβαση των σχετικών κανονισμών. (Σχετικές είναι μεταξύ άλλων οι ακόλουθες αποφάσεις σε υποθέσεις αιτητών στην παρούσα προσφυγή: Psara - Kronidou v. The Republic (1985) 3 C.L.R. 1900 και (1987) 3 C.L.R. 710; Kyriakidou v. The Republic (1986) 3 C.L.R. 913; Hadjicharalambous v. The Republic (1986) 3 C.L.R. 2703; Loucaides v. The Republic (1987) 3 C.L.R. 690).
Στην παρούσα προσφυγή αρχικά δε γινόταν αναφορά σε ενδιαφερόμενα πρόσωπα τα οποία δυνατόν να επηρεάζονταν από το αποτέλεσμα της προσφυγής αυτής. Κατά τη διάρκεια όμως της ακρόασης διαπιστώθηκε πως πράγματι 20 εκπαιδευτικοί που υπηρετούσαν με σύμβαση κι οι συμβάσεις τους είχαν ανανεωθεί, επηρεάζονταν από την έκβαση της προσφυγής, με αποτέλεσμα να διακοπεί η διαδικασία για να επιδοθεί στα πρόσωπα αυτά αντίγραφο της προσφυγής. Από τα πρόσωπα αυτά στο υπ' αριθμό 14, Ειρήνη Χαλκιαδάκη, δεν κατέστη δυνατή η επίδοση και η προσφυγή εναντίον της, ύστερα από αίτηση του δικηγόρου των αιτητών, αποσύρθηκε και απορρίφθηκε.
Τα νομικά σημεία που ήγειρε ο ευπαίδευτος δικηγόρος των αιτητών όπως αναφέρονται στην αίτηση και τα οποία ανέλυσε στη γραπτή του αγόρευση είναι τα πιο κάτω:
"1. Η απόφαση και/ή πράξη και/ή παράλειψη του καθ' ου η αίτηση είναι παράνομη γιατί ενήργησε καθ' υπέρβαση εξουσίας και/ή με κατάχρηση εξουσίας και/ή ενήργησε αντίθετα του Νόμου και/ή των Κανονισμών και/ή του Συν/τος και/ή αναρμόδια και σ' αντίθεση στο Δημόσιο συμφέρον και/ή στο συμφέρον της εκπαιδεύσεως και κατά δυσμενή διάκριση έναντι των αιτητών.
2. Παρεγνώρισε και/ή αγνόησε και/ή δεν έλαβε υπόψη την σειρά των αιτητών στον πίνακα διοριστέων όπου προηγούντο όλων των διορισθέντων προσώπων και/ή δε έλαβε υπόψη το ενδιαφέρον των αιτητών για διορισμό και/ή τη νομολογία.
3. Ενήργησε κατά παράβαση των προνοιών του Νόμου και των Κανονισμών της Δημόσιας Υπηρεσίας και στηρίχθηκε σε αντισυνταγματικό Νόμο και/ή Νόμο που παραβιάζει την έννοια της αξιοκρατίας και/ή την πάγια τακτική.
4. Παραβίασε το Δεδικασμένο και το άρθρ. 146(5) του Συντάγματος.
5. Αγνόησε ηθελημένα και/ή λόγω πλάνης την σειρά των αιτητών στον πίνακα διοριστέων καθηγητών.
6. Στερείται δέουσας έρευνας ή αιτιολογίας και επεβλήθηκε ή εφαρμόστηκε βάση διαρκούς παρανομίας."
Αναπτύσσοντας τα επιχειρήματά του, σε υποστήριξη των νομικών σημείων που ήγειρε, ο ευπαίδευτος δικηγόρος των αιτητών ισχυρίστηκε ότι η όλη διαδικασία ήταν παράνομη και σε περιφρόνηση των ευρημάτων του Ανωτάτου Δικαστηρίου σε προηγούμενες προσφυγές των αιτητών και η Ε.Ε.Υ. αντί να ακολουθήσει την ορθή διαδικασία εφάρμοσε διαδικασίες που είχαν ήδη κριθεί παράνομες και αντικανονικές από το Ανώτατο Δικαστήριο.
Οι αιτητές, ισχυρίστηκε ο ευπαίδευτος δικηγόρος τους, είχαν αριθμό σειράς στον πίνακα διοριστέων που τους επέτρεπε από χρόνια διορισμό. Εν τούτοις η: Ε.Ε.Υ. προέβαινε σε διορισμούς με σύμβαση άλλων υποψηφίων κατά παράβαση του πίνακα και συνέχιζε να ενεργεί παράνομα κατ' εντολή των καθ' ων η αίτηση αρ.2 και αρ. 3. Συγκεκριμένα διορίστηκαν πρόσωπα με αριθμούς σειράς πολύ μεταγενέστερους των αιτητών. Οι αιτητές ζήτησαν επανηλειμμένα, με επιστολές τους προς την Ε.Ε.Υ., να διοριστούν, αλλά η Ε.Ε.Υ αντί να αποκαταστήσει τη νομιμότητα και να συμμορφωθεί με τη Νομολογία με βάση το άρθρο 146.5 του Συντάγματος προχώρησε, με βάση το Νόμο 161/85 στηριζόμενη σε παράνομες πράξεις που προηγήθηκαν, σε ανανέωση συμβάσεων ή σε νέους διορισμούς από 1.12.85 και γνωστοποίησε την απόφασή της αυτή με επιστολή της με ημερομηνία 15.1.1986 στους αιτητές.
Στην επιστολή της Ε.Ε.Υ. με ημερομηνία 15.1.1986 προς τους αιτητές αναφέρονται τα εξής:
"Αναφέρομαι στις επιστολές σας με ένδειξη 1228/83 και 1287/83 και ημερ. 18/12/85 και σας πληροφορώ ότι οι νέοι διορισμοί με σύμβαση που αποφασίστηκαν από την Επιτροπή Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας στις 25711/85 έγιναν με βάση το Νόμο 161/85 ο οποίος παρέχει διακριτική εξουσία στην Επιτροπή και καθιστά ανενεργούς τους σχετικούς κανονισμούς που προβλέπουν διορισμούς με βάση πίνακες διοριστέων."
Ο ευπαίδευτος δικηγόρος των αιτητών αναφερόμενος στο περιεχόμενο της πιο πάνω επιστολής και στις σχετικές πρόνοιες του Νόμου 161/85, ισχυρίστηκε πως ο Νόμος 161/85 αντιστρατεύεται το Άρθρο 28 του Συντάγματος και το Νόμο 10/69.
Πριν εξετάσω τα νομικά σημεία που ήγειραν οι αιτητές θα κάμω μια σύντομη αναφορά στα γεγονότα που προηγήθηκαν της επίδικης απόφασης.
Η Βουλή των Αντιπροσώπων ύστερα από διαπίστωση ότι (όπως αναφέρεται στο προοίμιο του Νόμου 161/85):
"Επειδή υπάρχει μεγάλος αριθμός εκπαιδευτικών λειτουργών που υπηρετούν με σύμβαση και των οποίων εξ αιτίας των υφιστάμενων συνθηκών δεν έγινε εφικτός μέχρι σήμερα ο διορισμός τους σε θέσεις στη δημόσια εκπαιδευτική υπηρεσία σύμφωνα με την υπάρχουσα νομοθεσία:
Και επειδή από τα πράγματα κρίνεται απαραίτητος ο διορισμός τους για την κανονική και απρόσκοπτη λειτουργία της δημόσιας εκπαιδευτικής υπηρεσίας, κατά παρέκκλιση από τις υπάρχουσες διατάξεις:"
θέσπισε τον "Περί των Εκπαιδευτικών Λειτουργών με Σύμβαση; (Διορισμός σε θέσεις στη Δημόσια Εκπαιδευτική Υπηρεσία) Νόμο του 1985" (Νόμος 161/85) που δημοσιεύτηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας αρ.2089 με ημερομηνία 8.11.85.
Ο Γενικός Διευθυντής του Υπουργείου Παιδείας με επιστολή του με ημερομηνία 22.11.85 προς την Ε.Ε.Υ. ζήτησε από την Ε.Ε.Υ. όπως σύμφωνα με το άρθρο 3(1) του Νόμου 161/85 προβεί στο διορισμό με σύμβαση διαρκείας από 1.12.85 μέχρι 31.3.86 εκπαιδευτικών λειτουργών σύμφωνα με τις ειδικότητες που αναφέρονται στην επιστολή αυτή και κατ' αναλογία σε κάθε ειδικότητα.
Η Ε.Ε.Υ. συνήλθε σε συνεδρία με ημερομηνία 25.11.85 και πήρε την επίδικη απόφαση. Στα πρακτικά της συνεδρίας της Ε.Ε.Υ. αναφέρονται τα εξής:
"Η Επιτροπή; Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας ενόψει του εγγράφου του Υπουργείου Παιδείας με αρ. 115/85 και ημερ. 22/11/85, επιλαμβάνεται του θέματος της πλήρωσης με σύμβαση αριθμού θέσεων καθηγητών/εκπαιδευτών.
Η Επιτροπή έχοντας υπόψη το άρθρο 3(1) του Νόμου 161/85 'Περί Εκπαιδευτικών Λειτουργών με σύμβαση (διορισμός σε θέσεις στη Δημόσια Εκπαιδευτική Υπηρεσία) του 1985' και αφού μελέτησε τις αιτήσεις των υποψηφίων για διορισμό στις εν λόγω θέσεις που περιλαμβάνονται στους οικείους πίνακες διοριστέων και ειδικότερα εκείνων οι οποίοι έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον για τέτοιο διορισμό και αφού έλαβε υπόψη τα προσόντα και την πείρα των υποψηφίων όπως επίσης και όλα τα σχετικά στοιχεία που υπάρχουν στους φάκελους των υποψηφίων,
βρίσκει ότι οι ακόλουθοι είναι οι καταλληλότεροι για διορισμό με σύμβαση στις υπό πλήρωση θέσεις λόγω του ότι διαθέτουν διδακτική πείρα και ιδιαίτερα άμεση γνώση των εκπαιδευτικών και διδακτικών συνθηκών των σχολείων μέσης εκπαίδευσης της Κύπρου.
Γι' αυτό και αποφασίζει να προσφέρει διορισμό με σύμβαση στους ακόλουθους από 1/12/85 μέχρι 31/3/86:"
Είναι φανερό τόσο από το περιεχόμενο της πιο πάνω απόφασης όσο και από την επιστολή του Γενικού Διευθυντή του Υπουργείου Παιδείας, ότι η Ε.Ε.Υ. κατέληξε στην πιο πάνω απόφαση εφαρμόζοντας τις πρόνοιες του άρθρου 3(1) του Νόμου 161/85.
Το άρθρο 3(1) του Νόμου 161/85 προνοεί τα εξής:
"Κατά παρέκκλιση από τις διατάξεις των περί Δημοσίας Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας Νόμων του 1969 έως (Αρ.2) του 1985 ή οποιουδήποτε άλλου Νόμου ή Κανονισμού ο οποίος αφορά στη δημόσια εκπαιδευτική υπηρεσία, σχετικά με τις μεθόδους και διαδικασίες πλήρωσης θέσεων στη δημόσια εκπαιδευτική υπηρεσία, η Επιτροπή δύναται κατά διακριτική εξουσία να προβαίνει σε διορισμούς εκπαιδευτικών λειτουργών με σύμβαση."
Η πιο πάνω πρόνοια καθορίζει με σαφήνεια τη βούληση του νομοθέτη η οποία συνίσταται στην προσφορά συμβάσεων σε εκπαιδευτικούς, κατά την απόλυτη διακριτική ευχέρεια της Ε.Ε.Υ. για την επιλογή κατά την κρίση της των καταλληλότερων για κάλυψη την εκπαιδευτικών αναγκών "για την κανονική και απρόσκοπτη λειτουργία της δημόσιας εκπαιδευτικής υπηρεσίας, κατά παρέκκλιση από τις υπάρχουσες διατάξεις".
Ο ευπαίδευτος δικηγόρος των αιτητών υποστήριξε πως η πιο πάνω διάταξη είναι αντισυνταγματική και παραβιάζει το Άρθρο 28 του Συντάγματος.
Παρόμοια πρόνοια με αυτή του Νόμου 161/85, που αναφέρεται στους Δημόσιους Υπαλλήλους και που περιέχεται στον Περί Εκτάκτων Δημοσίων Υπαλλήλων (Διορισμοί σε Δημόσιες Θέσεις) Νόμο του 1985 (Νόμος αρ. 160 του 1985) εξετάσθηκε ως προς τη συνταγματικότητά της από την ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην υπόθεση The Republic v. Christoudhia (1988) 3(C) C.L.R. 2622. Στην απόφαση του το Ανώτατο Δικαστήριο έκρινε πως τέτοια πρόνοια δεν παραβιάζει οποιαδήποτε νομοθετική αρχή. Βρίσκω πως το σκεπτικό στην πιο πάνω απόφαση εφαρμόζεται κατ' αναλογία όσον αφορά τις πρόνοιες του άρθρου 3(1) του Νόμου 161/85 και επομένως οι λόγοι που προβλήθηκαν για αντισυνταγματικότητα του Νόμου δεν ευσταθούν.
Σε πρόσφατη απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου κατά την άσκηση Πρωτόδικης Αναθεωρητικής Δικαιοδοσίας στην προσφυγή Ευαγγέλου ν. Δημοκρατίας (1989) 3(Δ) Α.Α.Δ. 2434 και που αμφισβητήθηκε η συνταγματικότητα του άρθρου 5 του Περί Δημοσίας Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας (Τροποποιητικού) (Αρ.4) Νόμου του 1987 (Νόμος Αρ. 180 του 1987), που περιέχει πρόνοια για "παρέκκλιση από τις διατάξεις του παρόντος Νόμου ή οποιουδήποτε άλλου Νόμου ή Κανονισμού που αφορά τη δημόσια εκπαιδευτική υπηρεσία" (άρθρο 5) για διορισμό σε μόνιμη θέση προσώπων που υπηρετούσαν με σύμβαση, το Ανώτατο Δικαστήριο, με βάση το τι λέχθηκε στην υπόθεση Christoudia, τα οποία και υιοθέτησε, έκρινε πως λόγοι ακύρωσης που στηρίζονταν στην αντισυνταγματικότητα του άρθρου 5 του Νόμου 180/87 στερούνταν βάσης.
Το άρθρο 3(1) του Νόμου 161/85 όπως έχω ήδη αναφέρει δίνει πολύ μεγάλη διακριτική εξουσία στη Ε.Ε.Υ. για την επιλογή των καταλληλότερων κατά την κρίση της υποψηφίων για κάλυψη των εκπαιδευτικών αναγκών, ενεργώντας κατά παρέκκλιση των διατάξεων των Περί Δημοσίας Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας Νόμων 1969 έως (αρ.2) του 1985 και των Κανονισμών και κατά συνέπεια της εφαρμογής του καταλόγου διοριστέων και της σειράς προτεραιότητας των υποψηφίων στον κατάλογο αυτό.
Σύμφωνα με το πρακτικό της απόφασης της Ε.Ε.Υ., η Ε.Ε.Υ. προέβηκε στους σχετικούς διορισμούς αφού έλαβε υπόψη τα στοιχεία που ανέφερε και έκρινε ότι τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα ήταν τα καταλληλότερα για διορισμό.
Οι αιτητές κανένα στοιχείο δεν προσκόμισαν ούτε κανένα τεκμηριωμένο ισχυρισμό πρόβαλαν ότι είναι καταλληλότεροι από τους επιλεγέντες ή από οποιοδήποτε απ' αυτούς.
Σαν αποτέλεσμα βρίσκω πως ο ισχυρισμός των αιτητών, πάνω στους οποίους ήταν το βάρος της απόδειξης, ότι οποιοσδήποτε απ' αυτούς ήταν καταλληλότερος σε σύγκριση με οποιοδήποτε από τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα και ότι η επιλογή που έκαμε η Ε.Ε.Υ. είναι εσφαλμένη, δεν ευσταθεί.
Κατά συνέπεια η προσφυγή αποτυγχάνει και απορρίπτεται χωρίς έξοδα και η επίδικη απόφαση επικυρώνεται.
Η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.