|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1989) 3 ΑΑΔ 3291
[ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΟΥΤΟΥΡΗ,
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΚΑΙ/Ή ΑΛΛΟΥ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 608/87)
Τελωνειακοί δασμοί — Αδασμολόγητη εισαγωγή αυτοκινήτου από επαναπατριζομένους Κυπρίους — Μόνιμη εγκατάσταση για συνεχή περίοδο 10 ετών στο εξωτερικό — Πότε αρχίζει — Η βούληση της χώρας εγκαταστάσεως να δεχθεί μόνιμα τον ενδιαφερόμενο είναι από τους παράγοντες, που λαμβάνονται υπόψη.
Στη συγκεκριμένη υπόθεση ο αιτών μετέβη τον Αύγουστο του 1969 στην Αγγλία με σκοπό να σπουδάσει. Στις 8/7/75 η Αγγλική κυβέρνηση ενέκρινε αίτησή του για μόνιμη διαμονή. Επανήλθε στην Κύπρο στις 16/8/84 μαζί με την οικογένειά του, εισάγοντας ταυτόχρονα και αυτοκίνητο, εν σχέσει με το οποίο ζήτησε απαλλαγή από δασμούς σύμφωνα με το Διάταγμα 188/82 του Υπουργικού Συμβουλίου. Ισχυρίστηκε, όμως, ότι ως ημέρα αποφάσεως για μόνιμη επιστροφή του ήταν η 14/6/85.
Ο αιτών υποστήριξε ότι είχε εγκατασταθεί μόνιμα στην Αγγλία πριν από τον Ιούλιο του 1975. Το μόνο στοιχείο που προσκόμισε προς στήριξη του ισχυρισμού του ήταν δήλωση του τότε Πρέσβεως της Δημοκρατίας στο Λονδίνο, ότι τον Νοέμβριο του 1974 ο αιτών προσέφερε χρήματα προς ανακούφιση των προσφύγων.
Ενόψει των πραγματικών γεγονότων της υποθέσεως αυτής και της πιο πάνω νομικής αρχής, που προκύπτει και από νομολογία, στην [*3292] οποία το Δικαστήριο αναφέρθηκε, κρίθηκε ότι η απόφαση του καθ' ου η Αίτηση ήταν εύλογα επιτρεπτή.
Η Αίτηση Ακυρώσεως απορρίπτεται χωρίς διαταγή για έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Σχοινής ν. Δημοκρατίας (1988) 3 Α.Α.Δ. 2692,
Μαλακουνίδης ν. Δημοκρατίας (1989) 3 Α.Α.Δ. 328,
Έλληνα ν. Δημοκρατίας (1988) 3 Α.Α.Δ. 2651.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της απόφασης του Διευθυντή Τμήματος Τελωνείων με την οποία απορρίφθηκε αίτημα του αιτητή για εισαγωγή αυτοκινήτου χωρίς την καταβολή φόρου σαν επαναπατρισθείς Κύπριος.
Στ. Κιττής, για τον Αιτητή.
Στ. Θεοδούλου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας Β', για τους Καθ' ων η αίτηση.
ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ, Δ.: Ανάγνωσε την ακόλουθη απόφαση. Ο αιτητής με την προσφυγή του αυτή προσβάλλει την απόφαση του Διευθυντή Τμήματος Τελωνείων με την οποία απορρίφθηκε αίτημά του για εισαγωγή ενός αυτοκινήτου χωρίς την καταβολή φόρου, δυνάμει των προνοιών του εδαφίου 19 της κλάσης 01 του Τετάρτου Πίνακα του Νόμου 18/78. Η σχετική νομοθετική πρόνοια απαλλάττει Κυπρίους που ήσαν μόνιμα εγκατεστημένοι στο εξωτερικό για συνεχή περίοδο τουλάχιστον 10 χρόνων και που επανέρχονται να εγκατασταθούν μόνιμα στη Δημοκρατία.
Τα γεγονότα που περιβάλλουν την υπόθεση είναι σε συντομία τα εξής:
Ο αιτητής εγκαταστάθηκε στην Αγγλία τον Αύγουστο του 1969 με σκοπό να σπουδάσει. Σε κάποιο στάδιο αποφάσισε να παραμείνει μόνιμα στην Αγγλία και έτσι αποτάθηκε στο αρμόδιο Υπουργείο να πάρει άδεια για μόνιμη εγκατάσταση. Αφού έκαμε τα κατάλληλα διαβήματα η Αγγλική Κυβέρνηση ενέκρινε την αίτησή του για μόνιμη διαμονή στις 8/7/1975. Επανήλθε στην Κύπρο στις 16/8/84 αλλά, κατά τον ισχυρισμό του, η απόφαση του για μόνιμη εγκατάσταση λήφθηκε στις 14/6/1985.
Το αυτοκίνητο για το οποίο ζήτησε την απαλλαγή, εισήχθηκε στην Κύπρο με καθεστώς προσωρινής εισαγωγής στις 27/8/1984. Το αρμόδιο τμήμα, αφού εξέτασε την αίτησή του, την απέρριψε γιατί δεν συμπληρωνόντουσαν 10 χρόνια μονίμου διαμονής στο εξωτερικό, σύμφωνα με τις πρόνοιες των σχετικών νομοθετικών διατάξεων. Κατά τον ισχυρισμό του αιτητή, η απόφαση αυτή πρέπει να κηρυχθεί άκυρος ή παράνομος ή εστερημένη παντός εννόμου αποτελέσματος, γιατί συνιστά υπέρβαση ή κατάχρηση εξουσίας γιατί είναι αντίθετη προς το σχετικό Νόμο και Κανονισμούς και πως η ερμηνεία που δόθηκε από τον αρμόδιο ήτο αυθαίρετος και αντίθετος προς τις αρχές του φυσικού δικαίου και πως η απόφαση είναι αδικαιολόγητη ή βασίζεται πάνω σε πεπλανημένα κριτήρια και είναι προϊόν πραγματικής πλάνης.
Το επίδικο θέμα είναι κατά πόσο ο αιτητής πραγματικά είχε τη μόνιμη εγκατάστασή του στο εξωτερικό για συνεχή περίοδο 10 ετών. Η έννοια της συνεχούς εγκατάστασης στο εξωτερικό έχει εξηγηθεί σε αριθμό αποφάσεων του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Αναφέρω μόνο μια από τις τελευταίες στην οποία αναφέρεται και αριθμός άλλων παρόμοιων υποθέσεων, Θεόδωρος Σχοινής ν. Της Δημοκρατίας (1988) 3 Α.Α.Δ. 2692.
Εις τον υπολογισμό του χρόνου μονίμου εγκαταστάσεώς του στο εξωτερικό, το Τελωνείο πήρε ως ημερομηνία ενάρξεως την 8/7/75 και ως ημερομηνία αφίξεώς του την 16/8/94.
Εκείνο που θα εξετάσω είναι κατά πόσο η απόφαση του Διευθυντή Τμήματος Τελωνείου ήταν εύλογα επιτρεπτή και λήφθηκε μέσα στα όρια της διακριτικής ευχέρειάς του.
Ως προς την ημερομηνία ενάρξεως της περιόδου, κατά τη Νομολογία μιας, όπως εκφράζεται στις υποθέσεις Νικόλα Μαλακουνίδη ν. Της Δημοκρατίας (1989) 3 Α.Α.Δ. 328, στην υπόθεση Ρεβέκκα Έλληνα ν. Της Δημοκρατίας (1988) 3 Α.Α.Δ. 2651, και στην υπόθεση Θεόδωρος Σχοινής ν. Της Δημοκρατίας (1988) 3 Α.Α.Δ. 2692, προκύπτει καθαρά πως σαν ημερομηνία ενάρξεως χρόνου μονίμου εγκαταστάσεως, όχι μόνο ήτο ανοικτό στο Διευθυντή του Τμήματος Τελωνείου να θεωρήσει την ημερομηνία κατά την οποία του εδόθη άδεια μονίμου εγκαταστάσεως από τις Αγγλικές Αρχές, δηλαδή στις 8.7.75, αλλά ήτο η μόνη ενδεδειγμένη ημερομηνία. Όπως λέχθηκε στην υπόθεση Ρεβέκκα Έλληνα (ανωτέρω), από τον Πρόεδρο του Ανωτάτου Δικαστηρίου, "η μόνιμος εγκατάσταση εξαρτάται από αριθμό παραγόντων, ένας από τους οποίους είναι κατά πόσο η φιλοξενούσα χώρα επέτρεψε στο ενδιαφερόμενο πρόσωπο να μείνει στη χώρα μόνιμα ή κατά πόσο του είχε δοθεί άδεια προσωρινής παραμονής" και στην υπόθεση Θεόδωρος Σχοινής ν. Της Δημοκρατίας (ανωτέρω), πάλι ο Πρόεδρος αναφέρει:
"A similar situation arose in the case of Revekka Ellina v. The Republic of Cyprus, (Recourse No. 964/87), Judgment delivered on 30.12.1988, where I said in relation to the decided cases which I reviewed that a relevant consideration in determining what constituted permanent settlement is whether the country in which the person claims to have so settled permanently, has allowed a person to remain therein as a permanent resident, or whether such country has granted only a temporary permit under conditions ..................
Permanent residence is a question of fact and has to be decided having in mind, inter alia, whether the foreign country in which the applicant claims to have permanently settled, intended to receive him as a permanently established immigrant, in which case his stay there would be unrestricted, or on a temporary resident basis, whereupon his residence would be subject to restrictions, as it is the case that all the countries to which the applicant has worked."
Στην απόφασή του ο Δικαστής Κούρρης στην υπόθεση Μαλακουνίδης (ανωτέρω), αναφέρει πως "πρέπει να λαμβάνεται υπόψη όχι μόνο η πρόθεση του αιτητή όταν επήγε στην Αγγλία, δηλαδή ότι ήθελε να εγκατασταθεί εκεί μόνιμα, αλλά κατά πόσο η χώρα στην οποία ο αιτητής ισχυρίζεται πως ήθελε να παραμείνει μόνιμα, του επέτρεψε να παραμείνει ως μόνιμος κάτοικος". Και στην υπόθεση εκείνη ο Δικαστής Κούρρης αποφάσισε, ότι για τους σκοπούς του σχετικού Νόμου, η χρονική περίοδος εγκατάστασης άρχιζε από την ημερομηνία που η Αγγλία επέτρεψε στον αιτητή να παραμείνει εκεί επ' αόριστο χωρίς κανένα περιορισμό ως προς το χρόνο.
Υπό το φως των πιο πάνω, η απόφαση του Διευθυντή του Τμήματος Τελωνείων ήτο, κατά τη γνώμη μου, εύλογα επιτρεπτή και λήφθηκε μέσα στα όρια της διακριτικής του ευχέρειας.
Η άλλη ημερομηνία που έχει σχέση είναι η ημερομηνία αφίξεως του αιτητή στην Κύπρο για μόνιμη εγκατάσταση. Υπάρχουν τα αναμφισβήτητα γεγονότα ότι ο αιτητής ήλθε με την οικογένειά του στην Κύπρο στις 16/9/84 και το αυτοκίνητο εισήχθη στις 27/8/84.
Είναι ο ισχυρισμός του αιτητή πως η μόνιμη εγκατάστασή του άρχιζε στις 14/6/85. Και αν ακόμα ένας δεχόταν, πως αυτή ήταν η ημερομηνία επαναπατρισμού του αιτητή για μόνιμη εγκατάσταση, και πάλι δεν συμπληρώνονται τα 10 χρόνια, αλλά έχω τη γνώμη πως η απόφαση του Διευθυντή του Τμήματος Τελωνείων να θεωρήσει την 16/8/84 ως την ημερομηνία της μόνιμης εγκατάστασής του στην Κύπρο, είναι λογικά επιτρεπτή.
Εις αντίκρουση των ισχυρισμών των καθ' ων η αίτηση, ότι η περίοδος της ενάρξεως της μονίμου εγκαταστάσεώς του στην Αγγλία, έπρεπε να θεωρηθεί μια παλαιότερη ημερομηνία κάπου το 1974, είχε προσάξει ο αιτητής ένα πιστοποιητικό από τον τότε Πρεσβευτή της Κύπρου στο Ηνωμένο Βασίλειο, πως ο αιτητής Κουτούρης τον Νοέμβριο του 1974 προσέφερε χρηματική βοήθεια και είδος στη Φιλανθρωπική Οργάνωση Ελληνίδων Κυπρίων Γυναικών Λονδίνου για την ανακούφιση των Κυπρίων προσφύγων.
Ο Διευθυντής Τελωνείων απέρριψε την εισήγηση του αιτητή πως έπρεπε να ξεκινά η περίοδος τουλάχιστον από το Νοέμβριο του 1974 και ζήτησε περαιτέρω πληροφορίες και αποδεικτικά στοιχεία που να δείχνουν πως τουλάχιστο ο αιτητής είχε μια οργανωμένη επιχείρηση και πλήρωνε Κοινωνικές Ασφαλίσεις ή φόρους στο Ηνωμένο Βασίλειο, ώστε να ενισχυθεί η υπόθεσή του. Δυστυχώς δεν είχαν δοθεί στο Διευθυντή Τελωνείων οποιαδήποτε άλλα στοιχεία πέραν από την επιστολή του τότε Πρεσβευτή, η οποία δεν εκφράζει τίποτε περισσότερο παρά τα καλά αισθήματα του αιτητή έναντι των Κυπρίων προσφύγων.
Ως προς τον ισχυρισμό του αιτητή πως η απόφαση δεν είναι δικαιολογημένη, νομίζω ότι ο ισχυρισμός αυτός δεν μπορεί να ευσταθήσει, γιατί η αλληλογραφία μετά του αιτητού μιλά μόνη της και οποιαδήποτε παραλειπόμενα στοιχεία θα μπορούσε να πάρει ο αιτητής από το σχετικό φάκελο, ο οποίος συμπληρώνει με σαφήνεια και επάρκεια την όλη υπόθεση.
Για τους πιο πάνω λόγους, η προσφυγή αποτυγχάνει και απορρίπτεται. Δεν γίνεται καμιά διαταγή ως προς τα έξοδα.
Η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.