|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1989) 3 ΑΑΔ 2656
9 Νοεμβρίου, 1989
[Α. ΛΟΪΖΟΥ, Π.]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΕΜΕΡΑΛΤ ΜΠΗΤΣ ΧΟΤΕΛΣ ΛΤΔ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ,
Αιτητές,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ ΥΠΟΥΡΓΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ,
Καθ' ης η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 841/88)
Προσωρινό Διάταγμα — Προϋποθέσεις αναστολής της επίδικης διοικητικής πράξεως — Ανεπανόρθωτη ζημία — Χρηματική ζημιά είναι δεκτική επανορθώσεως, εκτός εάν τίθεται θέμα αφερεγγυότητας των καθ' ων η Αίτηση ή ότι θα προκύψει από την εκτέλεση της πράξεως ζημία ανεπίδεκτη εξακριβώσεως.
Με την παρούσα Αίτηση Ακυρώσεως οι αιτούντες προσβάλλουν απόφαση αρνήσεως παραχωρήσεως σ' αυτούς κρατικής γης για ανέγερση ξενοδοχείου στην Αγία Νάπα. Με την αίτηση για έκδοση προσωρινού διατάγματος ζητούν απαγορευτικό διάταγμα, που να απαγορεύει στους καθ' ων η Αίτηση μεταβίβαση της σχετικής ακινήτου περιουσίας σε τρίτο πρόσωπο. Στη σχετική ένορκο δήλωση δεν εξειδικεύθηκε το ανεπανόρθωτο της ζημίας, που κατ' ισχυρισμό οι αιτούντες θα υποστούν, αν το διάταγμα δεν εκδοθεί. Η νομική αρχή, που εφάρμοσε το Δικαστήριο, απορρίπτοντας την αίτηση για προσωρινό διάταγμα, προκύπτει από την ανωτέρω περιληπτική σημείωση.
Η αίτηση απορρίπτεται χωρίς διαταγή για έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Georghiades v. Republic (No. 1) (1965) 3 C.L.R. 392,
Iordanou v. Republic (No.l) (1966) 3 C.L.R. 308,
Sofocleous v. Republic (1971) 3 C.L.R. 345,
Goulelis v. Republic (1970) 3 C.L.R. 81,
Lanitis Bros Ltd (No. 1) v. Central Bank of Cyprus (1974) 3 C.L.R. 160,
Miltiadous and Others v. Republic (1972) 3 C.L.R. 342,
Artemiou v. Republic (No.2) (1966) 3 C.L.R. 562.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της άρνησης των καθ' ων η αίτηση να παραχωρήσουν στους αιτητές κρατική γη για την ανέγερση ξενοδοχείου στην Αγία Νάπα.
Ι. Ερωτοκρίτου, για τους Αιτητές.
Στ. Ιωαννίδου (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας Β', για τους Καθ' ων η αίτηση.
Α. ΛΟΪΖΟΥ, Π.: Ανάγνωσε την ακόλουθη απόφαση. Με την προσφυγή τους αυτή που καταχωρήθηκε στις 19 Οκτωβρίου 1988, οι αιτητές προσβάλλουν την άρνηση των καθ'ων η αίτηση Αρ.1, που περιέχεται στην επιστολή ημερομηνίας 9 Αυγούστου 1988, να τους παραχωρήσουν κρατική γη για την ανέγερση ξενοδοχείου στην Αγία Νάπα.
Τα γεγονότα της υπόθεσης εκτίθενται στην αίτηση, στην ένσταση και στα έγγραφα που έχουν παρουσιαστεί και αποτελούν μέρος της όλης δικογραφίας.
Μετά την καταχώρηση της γραπτής αγόρευσης των αιτητών στις 7 Απριλίου 1989, και συγκεκριμένα στις 24 Απριλίου 1989 καταχωρήθηκε η αίτηση αυτή με την οποία ζητείται:
"Διάταγμα του Δικαστηρίου εμποδίζον τους εναγομένους από του να πωλήσουν, υποθηκεύσουν, μεταβιβάσουν ή αποξενώσουν ή άλλως διαθέσουν την ακίνητον αυτών περιουσίαν κειμένην εν τω χωρίω Αγ. Νάπα και ειδικώτερον Τέμαχιον εκτ. 15 σκαλών επί της ΧΛ11 21W 1 μέρος του τεμαχίου No. 154.9 (Δασική γη) ως το σημειούμενο τοπογραφικό σχέδιο το οποίο επισυνάπτεται."
Προς υποστήριξη της αιτήσεως καταχωρήθηκε από μέρους των αιτητών ένορκη δήλωση του αιτητή υπ' αρ.3 Ντίνου Αρσενίου Νικολαΐδη, στην οποία εκτίθενται τα σχετικά γεγονότα και μεταξύ άλλων αναφέρονται τα ακόλουθα:
"5. Κατά ή περί τας αρχάς του Απριλίου 1982 αποφασίσθη μετά από έγκριση όλων των αρμοδίων κυβενητικών τμημάτων και του Συμβουλίου Βελτιώσεως Παραλιμνίου η εκμίσθωσις του τεμαχίου 692. Η απόφαση αυτή εμφανίζεται και στην επιστολήν ημερομηνίας 30.4.82 που απέστειλε το Υπουργείο Εμπορίου και Βιομηχανίας μέσω του Γενικού Διευθυντή Χαράλαμπου Παντελίδη προς εμέ προσωπικά. Σε μεταγενέστερη επιστολή που στάληκε στις 9 Ιουνίου 1982 μας πληροφορεί ότι δεν μπορεί να μας εκμισθώση το πιο πάνω αναφερόμενο τεμάχιον κρατικής γης καθ' ότι θα εκμισθωθή στο Συμβούλιο Βελτιώσεως Παραλιμνίου για να μετατροπή σε δημόσιο πάρκο. Αντίγραφα των επιστολών αυτών έχουν καταχωρηθεί στην γραπτή αγόρευση των αιτητών στην παρούσα αίτηση ως τεκμήρια 4 & 5.
6. Οι καθ' ων η αίτηση κατέχουν και/ή είναι εγγεγραμμένοι ιδιοκτήτες του τεμαχίου που αναφέρεται σε παράγραφο της παρούσης αιτήσεως.
7. Οι ενάγοντες έχοντας υπόψη και την πικράν πείρα του παρελθόντος, τας υποσχέσεις και το νόμιμο του αιτήματός τους πιστεύω ότι έχουν καλήν βάσιν αγωγής και καλήν νομικήν υπόθεσιν εναντίον των καθ' ων η αίτηση.
8. Εξ όσων κάλλιον γνωρίζω και πιστεύω και εξ όσων πληροφορούμαι οι καθ' ων η αίτηση προτίθενται να πωλήσουν και/ή μεταβιβάσουν εις τρίτον και/ή αποξενώσουν και/ή παραχωρήσουν εις άλλον την ρηθείσαν περιουσίαν και σε τέτοια περίπτωση οι αιτηταί θα εμποδισθούν από του να ικανοιηθή τυχόν υπέρ των απόφασις.
9. Είναι δίκαιον και επείγον όπως το αιτούμενον διάταγμα χορηγηθή υπό του Εντίμου Δικαστηρίου, άνευ προηγουμένης ειδοποιήσεως εις τους καθ' ων η αίτησις καθ' ότι η πείρα του παρελθόντος, μας κάνει να πιστεύομεν ότι και στην περίπτωση αυτή οι καθ' ων η αίτηση θα παραχωρήσουν εις άλλον το ρηθέν τεμάχιον."
Καίτοι δεν αναφέρεται με ακρίβεια το θέμα της ισχυριζόμενης ανεπανόρθωτης βλάβης και οτιδήποτε σχετικό με αυτό, ο ευπαίδευτος δικηγόρος των αιτητών επιχειρηματολόγησε σήμερα ενώπιον μου και περιόρισε το νομικό λόγο πάνω στον οποίο στηρίζεται η αίτηση στο γεγονός ότι οι αιτητές θα πάθουν ανεπανόρθωτη ζημιά αν στο μεταξύ η περιουσία την οποία ζητούν από τους καθ' ων η αίτηση να τους παραχωρηθεί αποξενωθεί καθ' οιονδήποτε τρόπο.
Εναντίον της αιτήσεως αυτής καταχωρήθηκε ένσταση στην οποία αναφέρονται μεταξύ άλλων τα ακόλουθα:
"Ο αιτητής 3 με επιστολές του ημερ. 10.6.1987 και 5.7.1987 ως επίσης και η αιτήτρια 1 με επιστολή της ημερομην. 27.4.1988 προς την Καθ' ης η αίτηση εζητούσαν την ανταλλαγή του Τεμαχίου Αρ. 144 το οποίο ευρίσκεται στο υπό κατοχή χωριό Μπογάζι της επαρχίας Αμμοχώστου Φύλλο/Σχέδιο ΧΧ/29 Τεμάχιο 35/2/2/1 εμβαδού 14 σκαλών, 2 προσταθίων και 2100 τ.π. ιδιοκτησία της αιτήτριας 1 με μέρος του Τεμαχίου No. 154.9 το οποίο ευρίσκεται στο χωριό Αγία Νάπα Φύλλο/Σχέδιο ΧΛΙΙ 21.W1 το οποίο αποτελεί κρατική ιδιοκτησία.
6. Με απάντησή της η οποία περιέχεται στην επιστολή της ημερομηνίας 9.8.1988 η Καθ'ης η αίτηση αρνήθηκε να ικανοποιήσει το πιο πάνω αίτημα.
7. Εξ' όσων κάλλιον γνωρίζω και πιστεύω και όπως με συμβουλεύει η Δικηγόρος της Καθ' ης η αίτηση η οποία χειρίζεται την υπόθεση και όπως η ίδια ειλικρινά πιστεύω, τα περιστατικά της υπόθεσης δεν δικαιολογούν την έκδοση του αιτουμένου διατάγματος."
Οι αρχές που διέπουν την έκδοση τέτοιων διαταγμάτων που έχουν χαρακτήρα εξαιρέσεως στο κανόνα της αμέσου εκτελεστότητας των διοικητικών πράξεων και που από τον χαρακτήρα αυτό βγαίνουν τα αυστηρά πλαίσια του κριτηρίου με βάση το οποίο αποφασίζονται οι αιτήσεις δι' αναστολή, έχουν επανηλειμμένα εκτεθεί σε σωρείαν αποφάσεων του Δικαστηρίου τούτου, και αναφέρω ενδεικτικά τις ακόλουθες: Cleanthis Georghiades (No.l) v. The Republic (1965) 3 C.L.R. 392, at p. 395; Iordanou (No.l) v. The Republic (1966) 3 C.L.R. 308; Sofocleous v. The Republic (1971) 3 C.L.R. 345; Goulelis v. The Republic (1970) 3 C.L.R. 81 και Lanitis Bros Ltd (No.l) v. Central Bank of Cyprus (1974) 3 C.L.R. 160.
Δεν προτίθεμαι να προβώ σε γενική ανάλυση των αρχών αυτών θα περιοριστώ μόνο σε δύο θέματα.
Πρώτον, να τονίσω και επαναλάβω τι λέχθηκε στην υπόθεση Σοφοκλέους (πιο πάνω), σχετικά με την αναγκαιότητα σαφούς και με συγκεκριμένο τρόπο διατύπωσης στην αίτηση των πραγματικών στοιχείων που επικαλείται ένας αιτητής προς υποστήριξη της έκδοσης του διατάγματος και ειδικότερα την ισχυριζόμενη ζημιά που θα προέλθει από την άμεση εκτέλεση της επίδικης διοικητικής πράξεως.
Δεύτερον, ότι σε περιπτώσεις που ο αιτητής επικαλείται σαν λόγο έκδοσης του διατάγματος θέμα ανεπανόρθωτης ζημιάς (βλέπε Miltiadous and Others v. The Republic (1912) 3 C.L.R. 342) αν δεν ανασταλεί η επίδικη διοικητική πράξη, τότε, όπως στην προκειμένη περίπτωση, η χρηματική ζημιά αναμφίβολα είναι δεκτική επανορθώσεως και δε δίδεται το διάταγμα εκτός εάν τίθεται θέμα αφερεγγυότητας των καθ' ων η αίτηση ή ότι η ζημιά που θα προέλθει από την εκτέλεση είναι αντικείμενο ανεπίδεκτης εξακριβώσεως, πράγματα που δεν συμβαίνουν στην περίπτωση που εξετάζουμε.
Για τους πιο πάνω λόγους η παρούσα αίτηση αποτυγχάνει. Έχοντας καταλήξει στο συμπέρασμα αυτό δεν θεωρώ σκόπιμο να σχολιάσω το είδος της θεραπείας που ζητείται με την αίτηση που πραγματικά δεν είναι συνηθισμένο είδος σε αιτήσεις αναστολής διοικητικής πράξεως που γίνονται μέσα στην έννοια των Γενικών Αρχών του Διοικητικού Δικαίου, ούτε και τις αρχές τις σχετικές με αρνητικές διοικητικές αποφάσεις όπως είναι η επίδικη απόφαση (Βλέπε Artemiou Nicos (No.2) v. The Republic (1966) 3 C.L.R. 562.).
Σαν αποτέλεσμα η αίτηση απορρίπτεται χωρίς έξοδα.
Η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.