|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1989) 3 ΑΑΔ 2629
7 Νοεμβρίου, 1989
[ΠΙΚΗΣ,Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΣΟΥΖΑΝΑ Β. ΙΩΑΝΝΟΥ ΚΑΙ ΑΛΛΟΣ,
Αιτητές,
ν.
ΘΕΑΤΡΙΚΟΥ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ ΚΥΠΡΟΥ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 450/88)
Γενικές Αρχές Διοικητικού Δικαίου — Πρακτικά συλλογικού διοικητικού οργάνου με συμβουλευτική αρμοδιότητα — Προαγωγές — Συνέντευξη ενώπιον τέτοιου οργάνου — Παράλειψη καταγραφής αποτελεσμάτων της συνέντευξης στα πρακτικά — Καθιστά αν ευχερή τον δικαστικό έλεγχο — Για να αποτελέσει λόγο ακύρωσης πρέπει να έχει επιδράσει αποφασιστικά στη λήψη της απόφασης — Το αποτέλεσμα της συνέντευξης δεν μπορούσε να επιδράσει αποφασιστικά — Απόρριψη Αιτήσεως Ακυρώσεως.
Η παρούσα Αίτηση Ακυρώσεως προσβάλλει την προαγωγή ενδιαφερομένου μέρους στη θέση του Ανώτερου Τεχνικού στον Θεατρικό Οργανισμό Κύπρου. Το ενδιαφερόμενο μέρος υπερτερούσε καταφανώς του αιτούντος 2 κατ' αξίαν, ενώ υπερτερούσε και της αιτούσης 1 οριακά κατ' αξίαν, αλλά και κατ' αρχαιότητα. Η έκθεση του Διευθυντή δημιούργησε υπέρ του ενδιαφερομένου μέρους καθαρό προβάδισμα και καθ' όσον αφορά την αξία.
Η Επιτροπή Προσωπικού που είναι συμβουλευτικό σώμα, αποφάσισε — πράγμα που ήταν εντός της αρμοδιότητάς της —να καλέσει τους υποψηφίους σε προσωπική συνέντευξη, πλην, όμως, παρέλειψε να καταγράψει τα αποτελέσματα της εν λόγω συνέντευξης στα πρακτικά της.
Η νομική αρχή, που εφάρμοσε το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την Αίτηση Ακυρώσεως, εμφαίνεται από την ανωτέρω περιληπτική σημείωση.
Η Αίτηση Ακυρώσεως απορρίπτεται χωρίς διαταγή για έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Christoudias v. Republic (1984) 3 C.L.R. 657,
Demetriades and Others v. Republic (1983) 3 C.L.R. 842,
Georgiou v. Republic (1983) 3 C.L.R. 17.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της απόφασης του Θεατρικού Οργανισμού Κύπρου με την οποία προήχθη το ενδιαφερόμενο μέρος στη θέση Ανώτερου Τεχνικού αντί των αιτητών.
Λ. Παπαφιλίππου, για τους Αιτητές.
Κ. Ταλαρίδης και Α. Σ. Αγγελίδης, για τους Καθ' ων η αίτηση.
ΠΙΚΗΣ, Δ.: Ανάγνωσε την ακόλουθη απόφαση. Οι αιτητές Σουζάνα Ιωάννου και Ανδρέας Κλεόπα, το ενδιαφερόμενο μέρος Καλλής Καρακώστας και ο Γρηγόρης Παπαγεωργίου ήταν οι υποψήφιοι για προαγωγή στη θέση του Ανώτερου Τεχνικού, στον Θεατρικό Οργανισμό Κύπρου. Και οι τέσσερις κατείχαν τα απαιτούμενα προσόντα για προαγωγή. Η επιφύλαξη του Διευθυντή του Οργανισμού για την καταλληλότητα του Α. Κλεόπα για προαγωγή, ή ακόμα ακριβέστερα η μη σύστασή του από τον Διευθυντή, δεν δημιουργούσε κώλυμα για την προαγωγή του σύμφωνα με τις διατάξεις του Κ. 14 των Περί Θεατρικού Οργανισμού Κανονισμών (Παράρτημα III (1) της Επίσημης Εφημερίδας της Δημοκρατίας - Κ.Δ.Π. 229/74) που ρυθμίζει τις προϋποθέσεις και προαπαιτούμενα για την προαγωγή του προσωπικού του Οργανισμού σε ανώτερες βαθμίδες της ιεραρχίας. Το Διοικητικό Συμβούλιο προήγαγε τους Γρ. Παπαγεωργίου και Κ. Καρακώστα. Η προσφυγή στρέφεται αποκλειστικά εναντίον της επιλογής του Κ. Καρακώστα, η οποία προσβάλλεται ως ανυπόστατη λόγω κακής ή πλημμελούς άσκησης των εξουσιών των Καθ' ων η Αίτηση.
Σε πρώτο στάδιο η καταλληλότητα των υποψηφίων για διορισμό αξιολογήθηκε από την Επιτροπή Προσωπικού που συστάθηκε στα πλαίσια των εξουσιών που παρέχει το Άρθρο 5 του Περί Θεατρικού Οργανισμού Κύπρου Νόμου 1970 (Ν. 71/70 όπως τροποποιήθηκε από το Άρθρο 2 του Ν. 68/79).
Μετά από συνεκτίμηση των υπηρεσιακών στοιχείων των υποψηφίων και τις εντυπώσεις που συναποκόμισε από προσωπικές συνεντεύξεις για τον προσδιορισμό της καταλληλότητάς τους, η Επιτροπή σύστησε και τους τέσσερις ως κατάλληλους για προαγωγή. Ως συγκριτικά καλύτερους έκρινε τον Κ. Καρακώστα και Γρ. Παπαγεωργίου.
Το Διοικητικό Συμβούλιο του Οργανισμού αφού έλαβε υπόψη την έκθεση και τα πορίσματα της Τμηματικής Επιτροπής και μετά από προσεκτική εξέταση των διεκδικήσεων των υποψηφίων για προαγωγή, όπως διαφαίνεται από τα υπηρεσιακά τους στοιχεία, κατάληξε στο συμπέρασμα ότι καταλληλότεροι για προαγωγή ήσαν το ενδιαφερόμενο μέρος και ο Γρ. Παπαγεωργίου, τους οποίους και διόρισε στην θέση του Ανώτερου Τεχνικού. Όπως προκύπτει από την απόφαση , δόθηκε ιδιαίτερη σημασία στις εμπιστευτικές εκθέσεις και τις συστάσεις του Διευθυντή και κατά δεύτερο λόγο στην αρχαιότητα των υποψηφίων. Η σύγκριση περιορίστηκε μεταξύ των τριών από τους τέσσερις υποψηφίους εν όψει της καταφανούς υπεροχής τους στον τομέα της αξίας (όπως διαφαίνεται από σύγκριση των εμπιστευτικών εκθέσεων και των εκτιμήσεων του Διευθυντή) από τον Α. Κλεόπα. Η απόφαση συνάδει και δικαιολογείται πλήρως από τα στοιχεία που είχε ενώπιόν του το Συμβούλιο.
Σύγκριση μεταξύ των διεκδικήσεων της Σουζάνας Ιωάννου και του Κ. Καρακώστα έφερε σε φως, όπως σωστά διαπίστωσε το Συμβούλιο, ότι το ενδιαφερόμενο μέρος υπερτερούσε σε αξία και αρχαιότητα. Η αξιολόγηση των δυο υποψηφίων στις εμπιστευτικές εκθέσεις καταδεικνύει ότι ο Κ. Καρακώστας ήταν οριακά υπέρτερος ενώ η έκθεση του Διευθυντή του έδινε καθαρό προβάδισμα. Πρόσθετα ο Κ. Καρακώστας προηγείτο σε αρχαιότητα παρά το γεγονός ότι η συνολική του υπηρεσία στον Οργανισμό ήταν βραχύτερη από εκείνη της αιτήτριας, εν όψει της αναδιάρθρωσης και αναβάθμισης της θέσης Μηχανικού Α', που έγινε βάσει της απόφασης που εγκρίθηκε από το Υπουργικό Συμβούλιο στις 25/10/84. Η εγκυρότητα της απόφασης για αναδιάρθρωση και αναβάθμιση ορισμένων θέσεων που συνεπάγετο την αναδρομική προαγωγή του ενδιαφερόμενου μέρους σε θέση ψηλότερη στην ιεραρχία από εκείνη που κατείχε η αιτήτρια δεν έχει αμφισβητηθεί στην παρούσα διαδικασία. Το Συμβούλιο προέβη σε σωστές εκτιμήσεις τόσο σε ότι αφορά το περιεχόμενο των εμπιστευτικών εκθέσεων όσο και ως προς την αρχαιότητα των δυο υποψηφίων.
Ότι απομένει να αποφασίσουμε είναι κατά πόσο η παράλειψη της Επιτροπής Προσωπικού να σημειώσει στο πρακτικό της τα αποτελέσματα των προφορικών συνεντεύξεων καθιστά την απόφασή της υποκείμενη σε ακύρωση. Στην Christoudias v. Republic (1984) 3 C.L.R. 657 αποφασίστηκε ότι η διενέργεια συνέντευξης από συμβουλευτικό σώμα που λειτουργεί στο προκαταρκτικό στάδιο είναι επιτρεπτή ως μέσο για την διαπίστωση της καταλληλότητας των υποψηφίων. Ενήργησε συνεπώς στα πλαίσια των εξουσιών της η Επιτροπή Προσωπικού υποβάλλοντας τους υποψηφίους σε προσωπική συνέντευξη για την διαμόρφωση της συμβουλευτικής της γνώμης. Παρέλειψαν όμως να σημειώσουν τα αποτελέσματα της συνέντευξης, γεγονός που καθιστά ανευχερή το δικαστικό έλεγχο. Όπως έχει νομολογηθεί ελλείψεις στα πρακτικά του διορίζοντος σώματος σε οποιοδήποτε στάδιο, που καθιστούν ανέφικτη την ουσιαστική αναθεώρηση του διοικητικού έργου παρέχουν έρεισμα για την ακύρωση της απόφασης (βλ. μεταξύ άλλων Demetriades and Others v. Republic (1983) 3 C.L.R. 842 και Georgiou v. Republic (1983) 3 C.L.R. 17).
Όμως όπως σε κάθε περίπτωση παραλείψεις ή κακή εκτίμηση γεγονότων για να αποτελέσει λόγο για ακύρωση πρέπει να έχει επιδράσει αποφασιστικά στη λήψη της επίδικης απόφασης.
Στην προκειμένη περίπτωση είναι φανερό ότι το Συμβούλιο βάσισε την απόφασή του κατεξοχήν στην αντικειμενική υπόσταση των ουσιαστικών στοιχείων των υποψηφίων. Αφετέρου παρόλο που είναι άγνωστο ποια ήταν η απόδοση των υποψηφίων στις συνεντεύξεις προκύπτει από τις συστάσεις της Τμηματικής Επιτροπής ότι όχι μόνον δεν είχαν ανατρέψει τα συμπεράσματα αλλά βρίσκονταν σε συμφωνία με τα αντικειμενικά δεδομένα για τους υποψηφίους όπως αποκαλύπτονταν στους φακέλους. Το γεγονός αυτό σε συνδυασμό με τα στοιχεία στα οποία το Συμβούλιο έδωσε ιδιαίτερη σημασία για την διαμόρφωση και λήψη της επίδικης απόφασης του, καθιστούν την παράλειψη της Επιτροπής Προσωπικού επουσιώδη παράγοντα που δεν επέδρασε στη λήψη της απόφασης.
Καταλήγω στο συμπέρασμα ότι δεν έχει τεκμηριωθεί βάσιμος λόγος για ακύρωση της απόφασης. Η προσφυγή απορρίπτεται. Η επίδικη απόφαση επιβεβαιώνεται βάσει των διατάξεων του Άρθρου 146.4 (α) του Συντάγματος. Δεν εκδίδεται διαταγή για τα έξοδα.
Η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.