|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1989) 3 ΑΑΔ 2286
7 Οκτωβρίου, 1989
[ΣΤΥΛΙΑΝΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
Η. & C HOTELS & CATERING CO. LTD.,
Αιτητές,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΑΡΧΗΣ ΑΔΕΙΩΝ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 825/87)
Τροχαία Μεταφορά — Ο Περί Ρυθμίσεως Τροχαίας Μεταφοράς Νόμος, 1982, άρθρο 26(5) — Άδεια εκδοθείσα πριν από την θέσπιση του νόμου — Διέπεται από το νέο νόμο.
Τροχαία Μεταφορά — Ο Περί Ρυθμίσεως Τροχαίας Μεταφοράς Νόμος, 1982, άρθρο 5(9), (10) και (11) — Ανάκληση αδείας λόγω μη τηρήσεως των όρων της — Αυτοκίνητο όχημα εκμισθούμενο άνευ οδηγού — Χρήση του από τον Διευθυντή της Αιτούσης εταιρείας — Παράλειψη κατά παράβαση όρου της αδείας διατηρήσεως γραφείου (επαγγελματικής στέγης) — Εύλογα επιτρεπτή η ανάκληση.
Μετά από έρευνα η Αρχή Αδειών ανεκάλεσε την Άδεια, που είχε λάβει η Αιτούσα δυνάμει της νομοθεσίας, που καταργήθηκε με τον νόμο 9/82, για εκμίσθωση ενός αυτοκινήτου άνευ οδηγού, επειδή τούτο εχρησιμοποιείτο κατ' αποκλειστικότητα για χρήση του Διευθυντή της και επειδή κατά παράβαση των όρων αδείας η Αιτούσα δεν διατηρούσε επαγγελματική στέγη.
Η Αιτούσα κατεχώρησε ιεραρχικήν προσφυγή και όταν και αυτή απερρίφθη κατεχώρησε την παρούσα Αίτηση Ακυρώσεως, η οποία και εν τέλει, εν όψει των νομικών αρχών, που αναφέρονται στα πιο πάνω περιληπτικά σημειώματα, και των γεγονότων της υπόθεσης, απορρίφθηκε.
Η Αίτηση Ακυρώσεως απορρίπτεται. ΛΚ 100 έξοδα εναντίον της Αιτούσης.
Αναφερόμενη υπόθεση:
Μελέτη ν. Δημοκρατίας και Άλλων (1989) 3 Α.Α.Δ. 347.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της απόφασης της Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών με την οποία επικύρωσε απόφαση της Αρχής Αδειών για ανάκληση της άδειας κυκλοφορίας του ενοικιαζομένου χωρίς οδηγό οχήματος με Αρ. Εγγραφής ΜΝ 979.
Αιμ. Λεμονάρης, για τους Αιτητές.
Γ. Ερωτοκρίτου (κα), Ανώτερη Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ'ων η αίτηση.
ΣΤΥΛΙΑΝΙΔΗΣ, Δ.: Ανάγνωσε την ακόλουθη απόφαση. Οι αιτητές ζητούν την ακύρωση της απόφασης της Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών, ημερομηνίας 26 Αυγούστου, 1987, με την οποία επικυρώθηκε απόφαση της Αρχής Αδειών για ανάκληση της άδειας κυκλοφορίας του ενοικιαζομένου χωρίς οδηγό οχήματος, με Αριθμό Εγγραφής ΜΝ 979.
Οι αιτητές είναι εγγεγραμμένη εταιρεία και οι σκοποί τους, όπως καταγράφονται στο Ιδρυτικό Έγγραφο της Εταιρείας, είναι πολλοί και διάφοροι και καλύπτουν ευρύτατο φάσμα δραστηριοτήτων και επιχειρήσεων.
Οι αιτητές είναι ιδιοκτήτες του πετρελαιοκίνητου οχήματος, τύπου Μερσεντές, 24 αλόγων, Αριθμός Εγγραφής ΜΝ 979, για το οποίο εκδόθηκε στις 7 Ιανουαρίου, 1982, άδεια "οχήματος εκμισθουμένου άνευ οδηγού". Η άδεια αυτή ανανεώθηκε στις 3 Ιανουαρίου, 1984, για την περίοδο μέχρι 31 Δεκεμβρίου, 1984.
Από έρευνες των αρμοδίων Ελεγκτών Μεταφορών διαπιστώθηκε ότι οι αιτητές δεν διέθεταν γραφείο ενοικίασης οχημάτων, ούτε βιβλίο καταχώρισης ενοικιάσεων. Δεν είχαν κατάλληλη επαγγελματική στέγη για ενοικίαση οχημάτων και δεν ενοικίασαν το πιο πάνω αναφερόμενο όχημα σε οποιοδήποτε. Το όχημα δεν εχρησιμοποιείτο για τους σκοπούς της άδειάς του, αλλά προσωπικά από τον κ. Νεοπτολέμου, διευθυντή της εταιρείας.
Η Αρχή Αδειών, αφού έλαβε γνώση των εκθέσεων των Ελεγκτών Μεταφορών, αποφάσισε να καλέσει τους αιτητές να συμμορφωθούν με τους όρους της άδειάς τους και να χρησιμοποιούν το όχημα για τους σκοπούς που χορηγήθηκε αυτή και όχι σαν ιδιωτικό όχημα του διευθυντή της εταιρείας, διαφορετικά θα εφαρμόζονταν οι πρόνοιες του Νόμου, που περιλαμβάνουν μεταξύ άλλων και ανάκληση της άδειας οδικής χρήσης (βλ. επιστολή 15 Μαρτίου, 1984, Αρ. 14 στο φάκελο του οχήματος ΜΝ 979). Καμιά ανταπόκριση δεν υπήρξε από μέρους των αιτητών.
Με εκθέσεις του Ελεγκτή Λευκωσίας, ημερομηνίας 13 Ιουλίου, 1984, και του Ελεγκτή Αμμοχώστου - Λάρνακας, ημερομηνίας 21 Σεπτεμβρίου, 1984, επιβεβαιώθηκαν ότι το όχημα δεν είχε ενοικιαστεί σε κανένα πελάτη, αλλά εχρησιμοποιείτο από τον κ. Νεοπτολέμου για τους προσωπικούς του σκοπούς, δεν υπήρχαν συμβόλαια ενοικίασης, δεν υπήρχε κατάλληλη επαγγελματική στέγη, εκτός από τα γραφεία των αιτητών στην οδό Μετοχίου, Ρέα No. 13, Λευκωσία, που είναι τουριστικά γραφεία και παρόμοιο γραφείο στην Αγία Νάπα.
Ο διευθυντής της εταιρείας, με τον οποίο επικοινώνησε ο Ελεγκτής Μεταφορών Αμμοχώστου, ανάφερε ότι το όχημα δεν ενοικιάστηκε σε οποιοδήποτε, γι' αυτό δεν υπάρχουν και συμβόλαια ενοικιάσεως, αλλά το χρησιμοποιεί η εταιρεία Η. & C, της οποίας ο ίδιος είναι διευθυντής. Αξίζει να σημειωθεί ότι η εταιρεία Η. & C. είναι οι αιτητές, των οποίων το πλήρες όνομα είναι: Η & C. Hotels & Catering Co. Ltd. (Βλ. μπλε 25,26 και 27 στο φάκελο του οχήματος).
Στις 2 Οκτωβρίου, 1984, η Αρχή Αδειών, αφού έλαβε υπόψη τα πιο πάνω, αποφάσισε να ανακαλέσει την άδεια του οχήματος αυτού, γιατί:-
(α) Οι ιδιοκτήτες του δεν διατηρούν "κατάλληλη επαγγελματική στέγη", σύμφωνα με το Άρθρο 10(1)(α) του Νόμου 9/82.
(β) Δεν προτίθενται να μετέλθουν τη μεταφορική επιχείρηση ως κύριο επάγγελμα - Άρθρο 5(9), και
(γ) Δεν πληρούν τους όρους για τους οποίους παραχωρήθηκε η άδεια, σύμφωνα με το Άρθρο 5(11)(α).
Η απόφαση αυτή κοινοποιήθηκε στους αιτητές με επιστολή ημερομηνίας 6 Οκτωβρίου, 1984.
Οι αιτητές με επιστολή τους ημερομηνίας 18 Οκτωβρίου, 1984, ισχυρίστηκαν ότι το όχημα ήταν ενοικιασμένο με συμβόλαιο για την περίοδο 1η Ιανουαρίου, 1984 μέχρι 31 Δεκεμβρίου, 1985. Επισύναψαν ενοικιαστήριο, στο οποίο ενοικιαστής είναι
ο Χριστάκης Νεοπτολέμου, διευθύνων σύμβουλος της Η. & C. Hotels, για 729 ημέρες προς ΛΚ 5.- την ημέρα. Η πληρωμή θα γινόταν, στο τέλος κάθε χρόνου ενοικίασης. Το έγγραφο αυτό είναι υπογραμμένο από τον κ. Νεοπτολέμου, ο οποίος είναι ταυτόχρονα ο διευθύνων σύμβουλος των αιτητών.
Με επιστολή του δικηγόρου τους οι αιτητές ζήτησαν από την Αρχή Αδειών να αναθεωρήσει την ανακλητική απόφασή της.
Η αίτηση μελετήθηκε αλλά, επειδή δεν παρουσιάστηκαν νέα στοιχεία, δεν έγινε καμιά αλλαγή στην προηγούμενη απόφαση.
Στις 26 Οκτωβρίου, 1984, υποβλήθηκε ιεραρχική προσφυγή στον Υπουργό Συγκοινωνιών και Έργων εναντίον της πιο πάνω απόφασης.
Με τον περί Ρυθμίσεως της Τροχαίας Μεταφοράς (Τροποποιητικό) Νόμο του 1984 (Αρ. 84/84), που δημοσιεύτηκε στις 16 Νοεμβρίου, 1984, εγκαθιδρύθηκε η Αναθεωρητική Αρχή Αδειών, με εξουσία και καθήκο την εξέταση ιεραρχικών προσφυγών και, με βάση το Άρθρο 6 του Νόμου, οι εκκρεμούσες ενώπιον του Υπουργού προσφυγές θεωρήθηκαν ότι έγιναν και εκκρεμούσαν με βάση το Νόμο 84/84.
Η Αναθεωρητική Αρχή Αδειών επιλήφθηκε της ιεραρχικής προσφυγής στις 15 Νοεμβρίου, 1986. Ο δικηγόρος των αιτητών επανάλαβε ότι το όχημα εκμισθώνεται στον κ. Νεοπτολέμου για δύο έτη με βάση το πιο πάνω συμβόλαιο.
Στις 26 Αυγούστου, 1987, λήφθηκε η προσβαλλόμενη απόφαση, με την οποία επικυρώθηκε η απόφαση της Αρχής Αδειών.
Οι λόγοι που προβάλλονται για την ακύρωση της προσβαλλόμενης απόφασης είναι:-
1. Η Αρχή ενήργησε με πλάνη περί το Νόμο και υπέρβαση εξουσίας.
2. Δε δόθηκε η ευκαιρία στους αιτητές να ακουστούν στη διαδικασία που κατάληξε στην ανάκληση από την Αρχή Αδειών.
3. Η απόφαση είναι αντίθετη με τη διαδικασία που καθορίζεται από το Άρθρο 5(12) του Νόμου 9/82.
4. Η απόφαση δεν έχει επαρκή αιτιολογία ή /και η αιτιολογία είναι λανθασμένη.
Ο δικηγόρος των αιτητών υπόβαλε ότι η άδεια που ανακλήθηκε εκδόθηκε με βάση τους περί Ρυθμίσεως της Τροχαίας Μεταφοράς Νόμους 16/64 και 60/75 και ως εκ τούτου ο Νόμος 9/82 δεν έχει εφαρμογή.
Ο περί Ρυθμίσεως της Τροχαίας Μεταφοράς Νόμος του 1982 (Αρ. 9/82) έχει ισχύ από τις 19 Μαρτίου, 1982, ημέρα δημοσίευσης του στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας. Είναι Νόμος που τροποποίησε και ενοποίησε τους περί Ρυθμίσεως της Τροχαίας Μεταφοράς Νόμους. Η προηγούμενη νομοθεσία καταργήθηκε με το Άρθρο 26(1). Το Άρθρο 26(5) προβλέπει:-
"(5) Παν μηχανοκίνητον όχημα αναφορικώς προς το οποίον υφίσταται κατά την ημερομηνίαν ενάρξεως της ισχύος του παρόντος Νόμου εν ισχύϊ άδεια, χορηγηθείσα δυνάμει τών διατάξεων των διά του παρόντος Νόμου καταργουμένων Νόμων, θα θεωρήται ως έχον άδειαν οδικής χρήσεως δυνάμει των διατάξεων του παρόντος Νόμου και θα συνέχιση έχον τοιαύτην άδειαν τηρουμένων των διατάξεων του παρόντος Νόμου."
Η άδεια για το όχημα των αιτητών από τις 19 Μαρτίου, 1982, διέπεται από τις διατάξεις του Νόμου 9/82.
Ο κ. Λεμονάρης εισηγήθηκε ότι η άδεια δεν μπορούσε να ανακληθεί και ότι συνεχίζει να ισχύει.
Το Άρθρο 5(10) του Νόμου 9/82 προβλέπει ότι άδειες οδικής χρήσης ισχύουν μέχρι την 31η Δεκεμβρίου, του έτους στο οποίο εκδόθηκαν και ανανεώνονται από χρόνο σε χρόνο, εκτός αν προηγουμένως ανακληθούν ή ανασταλούν δυνάμει των διατάξεων του ιδίου Άρθρου.
Στο εδάφιο 11 αναφέρονται περιοριστικά οι λόγοι ανακλήσεως άδειας από την Αρχή Αδειών. Η μη πλήρωση οποιουδήποτε από τους όρους, κάτω από τους οποίους παραχωρήθηκε η άδεια, είναι ένας από τους λόγους ανάκλησής της.
Μεταξύ των όρων που αναγράφονται στην άδεια είναι:-
"(1) Η επαγγελματική στέγη του εκμισθωτού δέον όπως είναι καθωρισμένη.
(2) Η επαγγελματική στέγη του εκμισθωτού δέον όπως είναι καταλλήλως διαρρυθμισμένη και επιπλωμένη ως γραφείον, διαθέτουσα ιδίαν τηλεφωνική εγκατάστασιν, ιδίαν επί της οδού είσοδον ως και επιγραφήν περί της εν τω γραφείω ασκουμένης επιχειρήσεως.
(3) Ο εκμισθωτής ή τουλάχιστον εν μέλος του προσωπικού αυτού δέον όπως ευρίσκεται συνεχώς εις το γραφείον το οποίον χρησιμοποιείται ως επαγγελματική στέγη, τουλάχιστον κατά τας συνήθεις ώρας εργασίας των τουριστικών γραφείων."
(Βλ. Αρ. 9 στο φάκελο του οχήματος.)
Ο βασικός όρος της έκδοσης τέτοιας άδειας είναι η εκμίσθωση του οχήματος χωρίς οδηγό. Η χρήση του από τον ιδιοκτήτη ή διευθυντή της ιδιοκτήτριας εταιρείας αποτελεί παράβαση του βασικού σκοπού και όρου της άδειας.
Με όλα τα στοιχεία που είχε ενώπιόν της η Αναθεωρητική Αρχή Αδειών ήταν εύλογα επιτρεπτό να καταλήξει στο συμπέρασμα, ότι δεν επληρούτο ο όρος αυτός, ότι το όχημα εχρησιμοποιείτο για τους ιδιωτικούς σκοπούς των ιδιοκτητών αιτητών και/ή του διευθυντή των αιτητών και όχι για εκμίσθωση.
Ο κ. Λεμονάρης εισηγήθηκε ότι δεν είναι αναγκαίο να υπάρχει κατάλληλη επαγγελματική στέγη, ούτε ο ιδιοκτήτης να μετέρχεται, ή να προτίθεται να μετέλθει ως κύριο επάγγελμά του τη μεταφορική επιχείρηση.
Είναι πρόδηλο ότι δεν υπήρχε η κατάλληλη επαγγελματική στέγη όπως προνοεί ο όρος της άδειας και το Άρθρο 10(1)(α) του Νόμου 9/82.
Η προϋπόθεση της έκδοσης τέτοιας άδειας, που προβλέπεται στο Άρθρο 5(9), ότι ο ιδιοκτήτης μετέρχεται ή προτίθεται να μετέλθει ως κύριο επάγγελμά του τη μεταφορική επιχείρηση, είναι από το Νόμο προϋπόθεση, όχι μόνο της έκδοσης, αλλά και της συνέχισης της ύπαρξης της άδειας. Είναι βασική προϋπόθεση την οποία ο νομοθέτης έταξε και το Δικαστήριο τούτο κρίνει ότι η ικανοποίηση της προϋπόθεσης αυτής είναι από το Νόμο όρος κάθε άδειας που εκδίδεται.
Μια διοικητική πράξη ή απόφαση, που στηρίζεται πάνω σε περισσότερους από ένα λόγους, είναι έγκυρη και νόμιμη, αν ένας από τους λόγους αυτούς είναι νομικά έγκυρος.
Το αντικείμενο της προσφυγής δεν είναι η απόφαση της Αρχής Αδειών, αλλά η απόφαση της Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών, στην οποία έχει ενσωματωθεί η απόφαση της Αρχής Αδειών.
Οι αιτητές είχαν το δικαίωμα ακρόασης. Κάθε πολίτης έχει το δικαίωμα ακρόασης, ειδικά όταν όργανο ή αρχή προτίθεται να εκδώσει δυσμενή απόφαση εναντίον του - (βλ. Νικόλας Μελέτη ν. Κυπριακής Δημοκρατίας και Άλλων (1989) 3 Α.Α.Δ. 347).
Το δικαίωμα ακρόασης κατοχυρώνεται και νομοθετικά από τα Άρθρα 5(14) του Νόμου 9/82 αναφορικά με την Αρχή Αδειών και 4Α(3) του Νόμου 84/84 για τη διαδικασία στην ιεραρχική προσφυγή.
Οι αιτητές άσκησαν το δικαίωμά τους, εκπροσωπήθηκαν με δικηγόρο, ο οποίος έθεσε την υπόθεσή τους ενώπιον της Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών.
Ο ισχυρισμός που προβλήθηκε από το δικηγόρο των αιτητών ότι προϋπόθεση ανάκλησης είναι η αναστολή της άδειας, δεν ευσταθεί, γιατί η επιφύλαξη του Άρθρου 5(11) αναφέρεται μόνο σε ανάκληση με βάση τις παραγράφους (β) και (γ) του εδαφίου 11.
Η προσβαλλόμενη απόφαση έχει νόμιμη, επαρκή και σαφή αιτιολογία, η οποία συμπληρώνεται από τα στοιχεία του φακέλου.
Το Δικαστήριο δεν ακυρώνει διοικητική πράξη, εκτός εάν είναι αντίθετη προς το Σύνταγμα ή το Νόμο, ή λήφθηκε με υπέρβαση ή κατάχρηση εξουσίας. Απόφαση η οποία ήταν εύλογα επιτρεπτή ύστερα από την άσκηση διακριτικής εξουσίας δεν είναι ακυρωτέα.
Η προσβαλλόμενη απόφαση ήταν εύλογα επιτρεπτή στην Αρχή.
Για όλους τους πιο πάνω λόγους η προσφυγή απορρίπτεται.
Οι αιτητές να πληρώσουν ΛΚ100.- έναντι εξόδων των καθ' ων η αίτηση.
Η προσφυγή απορρίπτεται με ΛΚ100 έξοδα.