|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1989) 3 ΑΑΔ 2162
29 Σεπτεμβρίου, 1989
[ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΟΥΔΟΥΝΑ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ,
Αιτητές,
ν.
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υποθέσεις Αρ. 562/85,569/85,578/85,593/85)
Ακυρωτική απόφαση Ανωτάτου Δικαστηρίου στα πλαίσια της δικαιοδοσίας του Άρθρου 146 — Επανεξέταση θέματος από Διοίκηση — Υποχρέωση διοικητικού οργάνου — Ανάκληση προαγωγών — Επανεξέταση και έκδοση νέας αποφάσεως (επίδικης στην παρούσα Αίτηση Ακυρώσεως) — Ακύρωση των προαγωγών, που είχαν ανακληθή, με μεταγενέστερη της εν λόγω νέας αποφάσεως ακυρωτικήν απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου, που εκδόθηκε, διότι έγινε δεκτό ότι η ανάκληση δεν είχεν καταργήσει την εκκρεμούσαν τότε δίκη, λόγω δυνατότητας αποζημιώσεως των Αιτούντων βάσει του Άρθρου 146.6 του Συντάγματος — Κατά πόσο η νέα απόφαση υποχρεώνει την διοίκηση να επανεξετάσει το ζήτημα των προαγωγών για ακόμα μια φορά και κατά πόσο η έκδοση της ακυρωτικής αποφάσεως έχει δημιουργήσει λόγο ακυρώσεως — Αρνητική η απάντηση στα ερωτήματα — Η πρώτη δίκη συνεχίσθηκε αποκλειστικά λόγω της πιθανολογηθείσης ζημίας — Η διοίκηση όμως, έκαμε ότι έκαμε με την ανάκληση, και μετά την ακύρωση δεν είχε να κάμει οτιδήποτε άλλο.
Έννομο συμφέρον — Προαγωγές υπαλλήλων — Αναδρομική προαγωγή Αιτούντος προ της επιδίκου προαγωγής — Ισχυρισμός περί ζημίας — Αρκεί απλή πιθανότητα — Εάν υφίσταται τέτοια πιθανότητα η δίκη δεν καταργείται.
Εκπαιδευτικοί Υπάλληλοι — Προαγωγές — Προσόντα — Πρόσθετο προσόν — Ανάγκη ειδικής Αιτιολογίας, γιατί παρεγνωρίσθη — Παραγνώριση με αιτιολογία ότι ο υποψήφιος δεν είχε τη σύσταση τον οικείου τμήματος — Κατά πόσο η αιτιολογία αυτή είναι επαρκής — Καταφατική η απάντηση στο ερώτημα.
Εκπαιδευτικοί Υπάλληλοι — Προαγωγές — Σύσταση οικείου τμήματος — Ανάγκη ειδικής Αιτιολογίας, γιατί παρεγνωρίσθη.
Οι νομικές αρχές, που το Ανώτατο Δικαστήριο εφάρμοσε στην προκειμένη περίπτωση, ακυρώνοντας (ορισμένες από τις προαγωγές και επικυρώνοντας άλλες, προκύπτουν ευκρινώς από τα πιο πάνω περιληπτικά σημειώματα.
Η επίδικη απόφαση ακυρώνεται όσον αφορά την προαγωγήν των όλων ενδιαφερομένων προσώπων πλην των Φωτεινής Πετροπούλου, Δώρου Θεοδούλου και Μαρίας Ιωαννίδου, η προαγωγή των οποίων επικυρώνεται.
Ουδεμία διαταγή για έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Kyriakides and Others v. The Educational Service Commission and Another (1989) 3 C.L.R. 17,
Αγαθάγγελος κ.α. ν. Δημοκρατίας (1986) 3 A.Α.Δ. 1513,
Κρητιώτης ν. Δήμου Πάφου κ.α. (1986) 3 A.Α.Δ. 322,
Παπαλεοντίου ν. Επιτροπής Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας (1987) 3 Α.Α.Δ. 1341,
Μαλιώτης κ.α. ν. Δήμου Λευκωσίας (1965) 3 Α.Α.Δ. 75,
Χριστοδουλίδης ν. Δημοκρατίας (1978) 3 Α.Α.Δ. 189,
Αγρότης ν. Δημοκρατίας (1983) 3 Α.Α.Δ. 1397,
Στράκκα Λτδ ν. Δημοκρατίας κ.α. (1988) 3 Α.Α.Δ. 760,
Χριστοδουλίδης ν. Αρχής Τηλεπικοινωνιών Κύπρου (1988) 3 Α.Α.Δ. 1162,
Κίττου κ.α. ν. Δημοκρατίας (1983) 3 A.A.Δ. 605,
Μαυρονύχης ν. Αρχής Βιομηχανικής Καταρτίσεως (I986) 3 A.A.Δ. 1427,
Βαλιαντής κ.α. ν. Δημοκρατίας (1987) 3 A.A.Δ. 151,
Σάββα ν. Δημοκρατίας (1980) 3 A.A.Δ. 675,
Πετρίδης ν. Δημοκρατίας (I981) 3 A.A.Δ. 57,
Μαρκίδης ν. Δημοκρατίας (1983) 3 A.A.Δ. 622,
Καψός ν. Δημοκρατίας (1983) 3 A.A.Δ. 1336,
Γεωργίου κ.α. ν. Δημοκρατίας (Αρ.2) (1989) 3 A.A.Δ. 1822,
Τουρπέκη ν. Δημοκρατίας (1973) 3 A.A.Δ. 592.
Νησιώτης ν. Δημοκρατίας (1977) 3 A.A.Δ. 388,
Τσούντας κ.α. ν. Ε.Ε.Υ. (1985) 3 A.A.Δ. 784,
Ευαγγέλου ν. Δημοκρατίας (1965) 3 A.A.Δ. 292,
Λαρδής ν. Δημοκρατίας (1967) 3 A.A.Δ. 64,
Μυτίδης ν. Δημοκρατίας (1983) 3 A.A.Δ. 1096,
Φιλοθέου κ.ά. ν. Ε.Δ.Υ.. (1985) 3 A.A.Δ. 662.
Προσφυγές.
Προσφυγές εναντίον της απόφασης της Επιτροπής Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας με την οποία τα ενδιαφερόμενα μέρη προάχθηκαν στη θέση Διευθυντή Σχολείων Μέσης Εκπαίδευσης αντί των αιτητών.
Λ. Παπαφιλίππου, για τους Αιτητές στις υποθέσεις 562/85 και 568/85.
Α. Σ. Αγγελίδης για τους Αιτητές στις υποθέσεις 569/85 και 593/85.
Ρ. Πετρίδου (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας Β', για τους Καθ' ων η αίτηση.
Α. Παντελίδης, για το Ενδιαφερόμενο μέρος στην υπόθεση 593/85.
ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΗΣ, Δ.: Ανάγνωσε την ακόλουθη απόφαση. Με τις προσφυγές αυτές, που συνεκδικάστηκαν, οι τέσσερις αιτητές προσβάλλουν την εγκυρότητα της απόφασης της Επιτροπής Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας, ημερομηνίας 6/3/85, η οποία δημοσιεύτηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας και με την οποία προάχθηκαν στη μόνιμη θέση Διευθυντή Σχολείων Μέσης Εκπαίδευσης, που είναι θέση προαγωγής, τα έντεκα ενδιαφερόμενα πρόσωπα.
Στην κάθε προσφυγή δεν περιλαμβάνονται όλα τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα, αλλά συνολικά οι παρούσες προσφυγές προσβάλλουν το διορισμό και των έντεκα προαχθέντων, που είναι οι ακόλουθοι: Μαρία Ιωαννίδου, Δώρος Θεοδούλου, Θεόδωρος Στυλιανού, Φωτεινή Πετροπούλου, Θάσος Σοφοκλέους, Γεώργιος Ζαχαριάδης, Κώστας Παπαμιχαήλ, Δημήτριος Λεβέντης, Παύλος ΧατζηΑγγελής, Ανδρέας Σαββίδης, Χαράλαμπος Κουκκουλαρίδης.
Κατά τη διάρκεια της παρούσας διαδικασίας, οι προσφυγές Αρ. 562/85 και 578/85 εναντίον της προαγωγής της Φωτεινής Πετροπούλου και Αρ. 569/85 και 593/85 εναντίον της προαγωγής του Δώρου Θεοδούλου και Μαρίας Ιωαννίδου, αποσύρθηκαν και επομένως πρέπει να απορριφθούν εναντίον τους και οι διορισμοί τους να επικυρωθούν, μια και δεν προσβάλλεται η προαγωγή τους στις υπό κρίση προσφυγές.
Γεγονότα:
Ο Γενικός Διευθυντής του Υπουργείου Παιδείας, με επιστολή του ημερομηνίας 3/5/84, διαβίβασε στην Επιτροπή έγκριση για την πλήρωση έντεκα θέσεων Διευθυντή Σχολείων Μέσης Εκπαίδευσης.
Η Επιτροπή, στις 4/5/84 αποφάσισε να καλέσει τους υποφήφιους σε προσωπική συνέντευξη. Οι συνεντεύξεις έγιναν στις 14, 15, 16, 17, 18 και 19/5/84 και στις 21/5/84 η Επιτροπή επιλήφθηκε του θέματος για να αξιολογήσει την απόδοση των υποψηφίων κατά τις συνεντεύξεις. Απόσπασμα του σχετικού πρακτικού (Παρ. "Θ") , αναφέρει τα ακόλουθα:
"Κατά τις προσωπικές συνεντεύξεις υποβλήθηκαν στους αιτητές ερωτήσεις που αφορούσαν σε θέματα εκπαίδευσης, διοίκηση σχολείων , την εξωσχολική δραστηριότητα των αιτητών, το συγγραφικό τους έργο κ.α..
Κατά την εκτίμηση της απόδοσής τους η Επιτροπή λαμβάνει υπόψη:
(α) Την προφορική έκφραση (δομή και οικονομία λόγου - ικανότητα έκφρασης),
(β) Την έκφραση απόψεων (τεκμηρίωση , ανάπτυξη , ουσία),
(γ) Τη γενική εντύπωση."
Η Επιτροπή , με βάση τις σημειώσεις των μελών, προβαίνει στην αξιολόγηση της απόδοσης των υποψηφίων. Η εκτίμηση της απόδοσης κάθε υποψηφίου γίνεται με τους χαρακτηρισμούς "εξαίρετος", "πολύ καλός", "καλός", "μέτριος".
Εκτός από το Χριστόφορο Καδή, που χαρακτηρίστηκε "καλός", οι υπόλοιποι αιτητές χαρακτηρίστηκαν "πολύ καλοί". Τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα χαρακτηρίστηκαν "εξαίρετα", εκτός από το Θάσο Σοφοκλέους που χαρακτηρίστηκε "πολύ καλός'''.
Στις 23/5/84, ο Διευθυντής Μέσης Εκπαίδευσης κ. Λ. Κούλλης με επιστολή ημερομηνίας 23/5/84, υπόβαλε προς την Επιτροπή, σε αλφαβητική σειρά , τις συστάσεις του Τμήματος Μέσης Εκπαίδευσης για την πλήρωση των υπό κρίση θέσεων.
Από τους αιτητές έτυχαν σύστασης του οικείου τμήματος οι Βασίλης Οικονόμου και Χριστόφορος Καδής, όχι όμως ,ο Ανδρέας Φωτίου και ο Αντώνης Κουδουνάς. Όλα τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα συστήθηκαν.
Στις 6/6/84 η Επιτροπή επιλήφθηκε του θέματος και πάλι και αφού έλαβε υπόψη πως, πέραν των 11 θέσεων , είχε κενωθεί ακόμα μια θέση ύστερα από ακυρωτική απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου στις προσφυγές αρ. 288/82 κ.α, θεώρησε πως οι υπό κρίση θέσεις ήταν 12 και προέβη στους σχετικούς διορισμούς. Μεταξύ των προαχθέντων ήταν και τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα,
Η Επιτροπή στις 9/2/85 ανακάλεσε τις 12 προαγωγές (βλ, Παράρτημα "Ζ"). Στις 21/2/85 και 26/2/85 επιλήφθηκε του θέματος ξανά και στις 6/3/85 πήρε την προσβαλλόμενη απόφαση, το ουσιώδες μέρος, της οποίας έχει ως ακολούθως:
"Η Επιτροπή αφού εμελέτησε τους προσωπικούς και εμπιστευτικούς φακέλους, των υποψήφιων και έχοντας υπόψη τις σχετικές διατάξεις του Νόμου και των Σχεδίων Υπηρεσίας και αφού έλαβε υπόψη την αξία, τα προσόντα και την αρχαιότητα των υποψηφίων, τις υπηρεσιακές εκθέσεις, τις συστάσεις των οικείων Τμημάτων και την εντύπωση την οποία αποκόμισε από την προσωπική συνέντευξη με τους υποψήφιος (βλ, πρακτ. 21/5/84), βρίσκει ότι οι ακόλουθοι Βοηθοί Διευθυντές, είναι οι καταλληλότεροι για προαγωγή στις υπό πλήρωση θέσεις:
(1).......................................................................................................................
(2) Σοφοκλέους Θάσος
Είναι από τους αρχαιότερους Β. Δ/ντές , έχει εξαίρετη βαθμολογία και πρόσθετα προσόντα, έχει κάμει πολύ καλή εντύπωση κατά την προσωπική συνέντευξη και συστήνεται από το οικείο Τμήμα.
(3) Στυλιανού Θεόδωρος.
Είναι από τους αρχαιότερους Β. Δ/ντές, έχει εξαίρετη βαθμολογία και δύο μετεκπαιδεύσεις, έχει κάμει εξαίρετη εντύπωση κατά την προσωπική συνέντευξη και συστήνεται από το οικείο Τμήμα,
(4) ......................................................................................................................
(6) Ζαχαριάδης Γεώργιος.
Έχει εξαίρετη βαθμολογία και μεταπτυχιακό τίτλο, έχει κάμει εξαίρετη εντύπωση κατά την προσωπική συνέντευξη και συστήνεται από το οικείο Τμήμα.
(7) Χ"Αγγελής Παύλος.
Έχει εξαίρετη βαθμολογία και δίπλωμα στα Παιδαγωγικά και μεταπτυχιακό τίτλο, έχει κάμει εξαίρετη εντύπωση κατά την προσωπική συνέντευξη και συστήνεται από το οικείο Τμήμα.
(8) Σαββίδης Ανδρέας.
Έχει εξαίρετη βαθμολογία και πρόσθετα προσόντα, έχει κάμει εξαίρετη εντύπωση κατά την προσωπική συνέντευξη και συστήνεται από το οικείο Τμήμα.
(9) Λεβέντης Δημήτριος.
Έχει εξαίρετη βαθμολογία και μεταπτυχιακό τίτλο, έχει κάμει εξαίρετη εντύπωση κατά την προσωπική συνέντευξη και συστήνεται από το οικείο Τμήμα.
(10) Κουκκουλαρίδης Χαράλαμπος.
Έχει εξαίρετη βαθμολογία, έχει κάμει εξαίρετη εντύπωση κατά την προσωπική συνέντευξη και συστήνεται από το οικείο Τμήμα.
(11) Παπαμιχαήλ Κώστας.
Έχει εξαίρετη βαθμολογία και μετεκπαίδευση στα παιδαγωγικά, έχει κάμει εξαίρετη εντύπωση κατά την προσωπική συνέντευξη και συστήνεται από το οικείο Τμήμα.
Η Επιτροπή παρατηρεί τα ακόλουθα σε σχέση με μη επιλεγέντες υποψήφιους:
1. Οι ακόλουθοι υποψήφιοι που είναι αρχαιότεροι από ορισμένους από τους προαγομένους, δεν επιλέγονται, παρόλο ότι μερικοί από αυτούς έχουν πρόσθετα προσόντα, για τους λόγους που αναφέρονται για τον καθένα ξεχωριστά, και γιατί δεν έχουν συστηθεί από το οικείο Τμήμα.
(1) ................................. ......
(4) Κουδουνάς Αντώνιος.
Η απόδοση του στην προσωπική συνέντευξη χαρακτηρίστηκε "Πολύ Καλή" και οι νεώτεροι του επιλεγέντες υπερέχουν ελαφρά και σε βαθμολογία.
(14) Φωτίου Ανδρέας.
Υπολείπεται ελαφρά σε βαθμολογία έναντι νεωτέρων του που προάγονται και η απόδοσή του κατά την προσωπική συνέντευξη χαρακτηρίστηκε "Πολύ Καλή".
...................................
II. Οι ακόλουθοι υποψήφιοι που έχουν σύσταση από το οικείο Τμήμα, μερικοί από τους οποίους έχουν και πρόσθετα προσόντα, δεν επιλέγονται γιατί η Επιτροπή Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας κρίνει τους προαγομένους ως καταλληλότερους για τη θέση. Συναφώς αναφέρονται τα εξής: (1)..................................
(6) Καδής Χριστόφορος.
Η απόδοση του στην προσωπική συνέντευξη χαρακτηρίστηκε "Πολύ Καλή".
...................................
Στο μεταξύ ο αιτητής στην προσφυγή αρ. 578/85, Χριστόφορος Καδής, προάχθηκε αναδρομικά από 9/11/81.
Πριν ασχοληθώ με άλλα νομικά σημεία που υποβλήθηκαν θα εξετάσω την εισήγηση του κ. Αγγελίδη, που έγινε στο στάδιο των διευκρινίσεων και που υιοθετήθηκε από μέρους του κ. Παπαφιλίππου.
Το θέμα δημιουργήθηκε μετά από την ακυρωτική απόφαση στις Προσφυγές 331/84 και άλλες, Ρένος Κυριακίδης και Άλλοι ν. Επιτροπής Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας (1989) 3 Α.Α.Δ. 17. Οι προσφυγές αυτές αφορούσαν την πρώτη απόφαση της Επιτροπής, ημερομηνίας 6/6/84, δυνάμει της οποίας προάχθηκαν δώδεκα υποψήφιοι στη θέση Διευθυντή Σχολείων Μέσης Εκπαίδευσης, που όμως ανακλήθηκε από την Επιτροπή στις 9/2/85, δηλαδή, πριν από την ακυρωτική απόφαση.
Είναι εισήγηση του κ. Αγγελίδη πως η ακυρωτική απόφαση, δυνάμει του Άρθρου 146.4 του Συντάγματος, στις πιο πάνω αναφερόμενες προσφυγές, ανατρέχει στο παρελθόν, ισχύει έναντι πάντων και η διοίκηση υποχρεούται τώρα να επανεξετάσει, αποκαθιστώντας τα πράγματα ως είχαν τη στιγμή ακριβώς πριν από την πρώτη αρχική της απόφαση, η οποία τώρα εξαφανίστηκε έναντι πάντων εξ υπαρχής και αναδρομικά. Ως εκ τούτου, η πραγματική και νομική βάση επί της οποίας στηρίζονται οι υπό κρίση προσφυγές είναι ήδη αντίθετη από ότι το ακυρωτικό αποτέλεσμα και έτσι δημιουργείται επί πλέον λόγος ακύρωσης της παρούσας διαδικασίας.
Η δικηγόρος των καθ' ων η αίτηση αντέκρουσε τους ισχυρισμούς του δικηγόρου των αιτητών και ισχυρίστηκε πως η νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου είναι πάγια, ότι μετά από ανάκληση και με βάση τις αρχές του διοικητικού δικαίου, το αντικείμενο εκλείπει και πως στην προσφυγή Αρ. 331/84 το Δικαστήριο θεώρησε πως υπήρχε αντικείμενο και προχώρησε στην ακυρωτική απόφαση μετά την ανάκληση, γιατί έκρινε πως υπάρχει η δυνατότητα και η πιθανότητα οι αιτητές να προχωρήσουν μετά την έκδοση ακυρωτικής αποφάσεως στη διεκδίκηση αποζημιώσεων με βάση το Άρθρο 146,6 του Συντάγματος. Ακολούθως ανάφερε πως μετά την ανάκληση δεν υπάρχει τίποτε να γίνει από πλευράς διοικήσεως, πέραν των όσων έκαμε με την ανάκληση, όταν διαπίστωσε, την πλάνη, έστω και αν ακολούθησε ακυρωτική απόφαση του Δικαστηρίου και αναφέρθηκε στην υπόθεση Αγαθάγγελος κ.α. ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (1986) 3 Α.Α.Δ. 15Β.
Σύμφωνα με το Άρθρο 146 του Συντάγματος, ο πολίτης δικαιούται να προσβάλει τη νομιμότητα εκτελεστής διοικητικής πράξης όταν ενεστώς έννομο συμφέρον του έχει προσβληθεί ευθέως από την απόφαση, πράξη ή παράλειψη οργάνου, αρχής ή προσώπου που ασκεί εκτελεστική, ή διοικητική λειτουργία . Το έννομο συμφέρον πρέπει να υπάρχει κατά το χρόνο της καταχώρησης της προσφυγής και κατά τη διάρκεια της (ακρόασης μέχρι το τέλος της δίκης, (Βλέπε , μεταξύ άλλων Κρητιώτης v. Δήμου Πάφου κ.α. (1986) 3 A.A.Δ. 322, Παπαλεοντίου v. Επιτροπής Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας (1987) 3 A.A.Δ. 1341).
Η ανάκληση της διοικητικής πράξης οδηγεί στην εξαφάνιση της πράξης και την κατάργηση της δίκης εκτός εάν πριν από την ανάκληση ο αιτητής έχει υποστεί ζημιά η οποία δεν εξαλείφθηκε με την ανάκληση, οπότε συνεχίζει να έχει έννομο συμφέρον ,και το Δικαστήριο προχωρεί στην ακύρωση της πράξης για να καταστεί δυνατή η αξίωση (αποζημίωσης κάτω από το Άρθρο 146.6. (Χρίστος Μαλιώτης κ.α. v. Δήμου Λευκωσίας (1965) 3 Α.Α.Δ. 75, Χριστοδουλίδης v. Δημοκρατίας (1978) 3 A.A.Δ. 189, Αγρότης v. Της Δημοκρατίας (1983) 3 Α.Α.Δ. 1397, Στράκκα Λτδ v. Κυπριακής Δημοκρατίας κ.α. (1988) 3 Α.Α.Δ. 760, Κυριάκος Χριστοδουλίδης v. Αρχής Τηλεπικοινωνιών Κύπρου (1988) 3 A.A.Δ. 1162).
Από την απόφαση του αδελφού Δικαστή κ. Γ. Παπαδόπουλου στις Προσφυγές 331/84 και άλλες (ανωτέρω), γίνεται φανερό πως το θέμα της ανάκλησης απασχόλησε το Δικαστήριο σε προγενέστερο της απόφασης στάδιο και η δίκη δεν καταργήθηκε, γιατί οι αιτητές έφεραν επίτιμη ένσταση στην κατάργηση που ζήτησαν οι καθ' ων , επειδή ισχυρίστηκαν ότι εδικαιούντο στην εκδίκαση, σύμφωνα με το Άρθρο 146.4 του Συντάγματος, για να μπορέσουν, αν επιτύγχαναν την ακύρωση, να αξιώσουν αποζημιώσεις με βάση το Άρθρο 146/6. Είναι γι' αυτό το λόγο που προχώρησε η διαδικασία και το ακυρωτικό διάταγμα δεν μπορούσε παρά να έχει αυτό το νόημα. Επομένως είναι ορθή η θέση πως η Επιτροπή δεν είχε τίποτε άλλο να κάμει μετά την απόφαση αυτή, και δεν εγείρεται θέμα δεδικασμένου. Επίσης μπορεί να ειπωθεί πως η πράξη της ανάκλησης δεν έχει προσβληθεί και δεν ευσταθεί ο ισχυρισμός πως η επίδικη απόφαση στηρίζεται σε λανθασμένη βάση.
Σχετικά με την εισήγηση του δικηγόρου των καθ' ων η αίτηση πως η προσφυγή του Χριστόφορου Καδή παρέμεινε χωρίς αντικείμενο λόγω του αναδρομικού προβιβασμού του, υπήρξε ισχυρισμός από πλευράς αιτητή, πως έχει υποστεί ζημιά που δεν εξαλείφθηκε με τη νεώτερη πράξη. Ο δικηγόρος του αναφέρθηκε σε αναδρομικούς μισθούς που δεν του καταβλήθηκαν. Έχει νομολογηθεί πως σε τέτοιες περιπτώσεις ο αιτητής συνεχίζει να έχει έννομο συμφέρον όταν εκ πρώτης όψεως φαίνεται να υπάρχει πιθανότης να έπαθε ζημιά ή βλάβη κατά τη διάρκεια της ισχύος της πράξης. (Βλέπε, μεταξύ άλλων, Κίττου κ.α. ν. δημοκρατίας (1983) 3 Α.Α.Δ. 605, Μαυρονύχης ν. Αρχής Βιομηχανικής Καταρτίσεως (1986) 3 Α.Α.Δ. 1427, Βαλιαντής κ.α. ν. Δημοκρατίας (1987) 3 Α.Α.Δ. 151).
Δεν επαφίεται στο Δικαστήριο τούτο να αποφασίσει τη φύση και την έκταση της ισχυριζόμενης ζημιάς και έτσι θα περιοριστώ μόνο να αναφέρω πως είναι πιθανό ο αιτητής να έπαθε ζημιά κατά τη διάρκεια της ισχύος της πράξης και επομένως η προσφυγή του δεν θεωρείται ότι παρέμεινε χωρίς αντικείμενο για σκοπούς των προνοιών του Άρθρου 146.6 του Συντάγματος.
Ακολούθως, δε θ' αναφερθώ σε όλους τους λόγους ακυρώσεως που υποβλήθηκαν από τους δικηγόρους των αιτητών ούτε σε όλα τα νομικά σημεία που αναπτύχθηκαν, παρόλο που παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Θα περιοριστώ μόνο να εξετάσω τις εισηγήσεις που αφορούν τον ισχυρισμό για ελλειπή έρευνα και έλλειψη επαρκούς αιτιολογίας που επαρκούν για τους σκοπούς της απόφασης των υπό κρίση υποθέσεων.
Είναι η εισήγηση των δικηγόρων των αιτητών πως η Επιτροπή δεν εξέτασε καθόλου το υπό του σχεδίου υπηρεσίας απαιτούμενο προσόν 3, που αναφέρεται στην καλή γνώση μιας από τις επικρατέστερες Ευρωπαϊκές γλώσσες, καθώς επίσης και το πρόσθετο απαιτούμενο προσόν 4, που αναφέρεται στον επιπρόσθετο τίτλο σπουδών με προτίμηση στα παιδαγωγικά ή σε θέματα που αφορούν τη διοίκηση και οργάνωση σχολείων. Επίσης, διατυπώνεται το παράπονο πως στην περίπτωση του Βασίλη Οικονόμου, αιτητή στην προσφυγή 569/85, που συστήθηκε από το οικείο Τμήμα και είχε ψηλή βαθμολογία και πρόσθετο προσόν, δεν αναφέρεται καν το όνομα του στο σχετικό πρακτικό της απόφασης της Επιτροπής και δεν δίδεται καμιά αιτιολογία για την παραγνώριση της σύστασης του οικείου Τμήματος. Επίσης, γίνεται ισχυρισμός πως στην περίπτωση του Χριστόφορου Καδή, αιτητή στην προσφυγή αρ. 578/85, η αιτιολογία για την παραγνώριση της σύστασης είναι λακωνική.
Η θέση της δικηγόρου των καθ' ων η αίτηση είναι πως η απόφαση δεν πάσχει από οποιοδήποτε λόγο ακυρότητας, πως υπάρχει επάρκεια στην έρευνα όσον. αφορά τις προϋποθέσεις των σχεδίων υπηρεσίας και πως καμιά παραγνώριση σύστασης δεν έγινε και η επιτροπή έδωσε αιτιολογία ειδική εκεί που ένας υποψήφιος δεν προάχθηκε, παρά την καταφανή υπεροχή του σε ορισμένα στοιχεία έναντι των προαχθέντων.
Όσον αφορά τον ισχυρισμό πως δεν έγινε η δέουσα έρευνα από την Επιτροπή για να διαπιστώσει κατά πόσο οι διορισθέντες ικανοποιούσαν το προσόν 3 που αναφέρεται στην καλή γνώση μιας από τις επικρατέστερες Ευρωπαϊκές γλώσσες, είναι γεγονός πως στο πρακτικό της απόφασης δεν γίνεται καμιά αναφορά για έρευνα για να διαπιστωθεί αν οι υποψήφιοι ικανοποιούσαν αυτό το προσόν.
Έχει νομολογιακά καθιερωθεί πως το διορίζον όργανο έχει καθήκον να διακριβώσει, μέσω της δέουσας έρευνας, ότι οι επιλεγμένοι για διορισμό ικανοποιούν το σχέδιο υπηρεσίας. (Βλέπε Σάββα ν. Δημοκρατίας (1980) 3 Α.Α.Δ. 675, 691-697, Πετρίδης ν. Δημοκρατίας (1981) 3 Α.Α.Δ. 57,65,67, Μαρκίδης ν. Δημοκρατίας (1983) 3 Α.Α.Δ. 622, Καιρού ν. Δημοκρατίας (1983) 3 Α.Α.Δ. 1336).
Όσον αφορά τον ισχυρισμό πως η Επιτροπή δεν εξέτασε καθόλου το πρόσθετο προσόν των αιτητών και δεν έδωσε σαφείς λόγους για την παραγνώρισή του, ευσταθεί μόνο όσον αφορά το δεύτερο σκέλος για το Χριστόφορο Καδή και το Βασίλη Οικονόμου, γιατί παρόλο που το πρακτικό αναφέρεται στα πρόσθετα προσόντα των αιτητών αυτών, εντούτοις, όχι μόνο δεν δίδονται πειστικοί λόγοι για την παραγνώρισή τους, αλλά και η απόφαση να παραγνωρισθούν δεν αιτιολογείται. Για τους αιτητές Αντώνιο Κουδουνά και Ανδρέα Φωτίου η αιτιολογία που δόθηκε για την παραγνώριση είναι ότι οι αιτητές αυτοί δεν είχαν τη σύσταση από το οικείο Τμήμα, που είναι κατά τη γνώμη μου επαρκής.
Στην υπόθεση αρ. 213/84 και άλλες, Ανδρέας Γεωργίου κ.α. ν. Της Κυπριακής Δημοκρατίας (Αρ.2) της Ολομέλειας του Ανωτάτου Δικαστηρίου (1989) 3 Α.Α.Δ. 1822 αναφέρονται τα ακόλουθα, που είναι σχετικά με την πιο πάνω παράλειψη της Επιτροπής, στις σελίδες 1830 και 1831:
"Η εισήγηση του δικηγόρου της Δημοκρατίας είναι αντίθετη, με την πάγια νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου βάσει της οποίας απαιτείται επαρκής αιτιολόγηση, της απόφασης του διοικητικού οργάνου, όταν υποψήφιος που έχει το πρόσθετο προσόν που προβλέπεται στα Σχέδια Υπηρεσίας δεν επιλέγεται για διορισμό. Είναι γεγονός ότι το διοικητικό όργανο δεν είναι υπόχρεο να διορίσει υποψήφιο που έχει το πρόσθετο προσόν, αν κρίνει ότι άλλος είναι καταλληλότερος για διορισμό) αφού αξιολογήσει όλα τα υπόλοιπα στοιχεία. Η απόφαση όμως να παραγνωριστεί το πρόσθετο προσόν πρέπει να αιτιολογείται και μάλιστα επαρκώς. Η αιτιολόγηση δε αυτή δεον να εμφαίνεται στο πρακτικό, της απόφασης και όχι να αφήνεται να συνάγεται από οποιοδήποτε ή το Διοικητικό Δικαστήριο. Στην υπόθεση Τουρπέκη v. Δημοκρατίας (1973) 3 Α.Α.Δ. 595, ο τωρινός Πρόεδρος του Ανωτάτου Δικαστηρίου κ. Λοΐζου είπε τα εξής, στη, σελίδα 603, σε μετάφραση.
"Ευρίσκω ότι η Επιτροπή δεν έχει κάμει την ικανοποιητική επαρκή έρευνα πάνω σε αυτό το πολύ ουσιώδες στοιχείο και επομένως άσκησε τη διακριτική της ευχέρεια κατά πλημμελή τρόπο, έτσι που η επίδικη απόφαση των καθ' ων η αίτηση να έχει ληφθεί κατά αντίθεση των παραδεγμένων αρχών του Διοικητικού Δίκαιου και κατά κατάχρηση και υπέρβαση εξουσιών, και επομένως είναι άκυρη και εστερημένη οποιουδήποτε αποτελέσματος.
Πάρα πέρα, το αποτέλεσμα τέτοιας έρευνας θα έπρεπε να εμφαίνεται στην αιτιολογία της επίδικης απόφασης και στην περίπτωση που η Επιτροπή θα εύρισκε ότι το δίπλωμα που είχε ο αιτητής αποτελούσε πλεονέκτημα τότε πειστικοί λόγοι θα έπρεπε να δοθούν για την παραγνώρισή του .... Ακυρώνω επομένως την απόφαση για έλλειψη επαρκούς αιτιολογίας η οποία καθιστά την επίδικη απόφαση αντίθετη με το νόμο και ως ληφθείσα καθ' υπέρβαση και κατάχρηση εξουσίας."
Η αρχή αυτή επαναλαμβάνεται και σε άλλες, υποθέσεις, ενδεικτικά αναφέρουμε τις Σάββας Νησιώτης ν. Δημοκρατίας (1977) 3 Α.Α.Δ. 388, Τσούντας κ.α. ν. Ε.Ε.Υ. (1985) 3 A.A.Δ. 784 και Σάββα ν. Δημοκρατίας (1980) 3 A.A.Δ. 675."
Σχετικά με τη σύσταση από το οικείο Τμήμα, είναι πάγια θέση πως αυτή έχει αξιοσημείωτη βαρύτητα, η οποία δεν μπορεί εύκολα να παραγνωριστεί και σε περίπτωση που παραγνωρίζεται θα πρέπει να δίδονται επαρκείς λόγοι. (Βλέπε, μεταξύ άλλων, Ευαγγέλου ν. Δημοκρατίας (1965) 3 A.A.Δ. 292, Δαρδής ν. Δημοκρατίας (1967) 3 A.A.Δ. 64, Μυτίδης ν. Δημοκρατίας (1983) 3 A.A.Δ. 1096, Φιλόθεου κ.ά. ν. ΕΔΥ (1985) 3 A.A.Δ. 662,671).
Στην περίπτωση του Βασίλη Οικονόμου, αιτητή στην Προσφυγή αρ. 569/85, που συστήθηκε για προαγωγή, δεν γίνεται καμιά αναφορά στην επίδικη απόφαση, ούτε στον ίδιο, ούτε στους λόγους της παραγνώρισης της σύστασης και του πρόσθετου προσόντος.
Στην περίπτωση του Χριστόφορου Καδή, αιτητή στην Προσφυγή αρ. 578/85, εκτός από τη γενική αναφορά πως η Επιτροπή, παρά τη σύσταση, έκρινε τους προαχθέντες ως καταλληλότερους για τη θέση, ανάφερε στην αιτιολόγηση της μη προαγωγής, μόνο τα ακόλουθα:
"Η απόδοση του στην προσωπική συνέντευξη χαρακτηρίστηκε 'πολύ καλή'."
Για τους πιο πάνω λόγους ευρίσκω πως η επίδικη απόφαση της Επιτροπής πάσχει στη βάση της και συνεπώς θα πρέπει να ακυρωθεί όσον αφορά όλα τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα, εκτός από τη Φωτεινή Πετροπούλου, το Δώρο Θεοδούλου και τη Μαρία Ιωαννίδου, λόγω παράλειψης διενέργειας της δέουσας έρευνας και έλλειψης επαρκούς αιτιολογίας, η οποία καθιστά την επίδικη απόφαση αντίθετη με το νόμο και ως ληφθείσα καθ' υπέρβαση και κατάχρηση εξουσίας.
Η επίδικη απόφαση, όσον αφορά τα ώς άνω αναφερόμενα ενδιαφερόμενα πρόσωπα ακυρώνεται.
Οι προσφυγές αρ. 562/85 και 578/85 εναντίον της προαγωγής της Φωτεινής Πετροπούλου και αρ. 569/85 και 593/85 εναντίον της προαγωγής του Δώρου Θεοδούλου και Μαρίας Ιωαννίδου, απορρίπτονται και οι διορισμοί τους επικυρώνονται. Δεν επιδικάζονται έξοδα.
Η επίδικη απόφαση ακυρώνεται μερικώς. Δεν επιδικάζονται έξοδα.