Stilvi Ltd ν. Δήμου Λεμεσού (1989) 3 ΑΑΔ 1683

Εκτελεστή πράξη — Ο Περί Δήμων Νόμος, 1985, Άρθρα 103,104, 105 και 106 — Δικαίωμα για έκδοση αδείας ασκήσεως επαγγέλματος — Επιβολή τον Φόρου — Δεν προβλέπεται ένσταση ή ιεραρχική προσφυγή —Η μόνη, συνεπώς εκτελεστή πράξη, είναι η πράξη της επιβολής του Φόρου — Ένσταση και νέα απόφαση μειώνουσα τον Φόρο — Στην περίπτωση αυτή η νέα απόφαση είναι εκτελεστή.

Συνταγματικό Δίκαιο — Αρχή ισότητας — Σύνταγμα, Άρθρο 28 — Φορολογία από Δήμο—Κατά πόσο υπάρχει παράβαση της αρχής, επειδή άλλοι Δήμοι φορολογούν διαφορετικά —Αρνητική η απάντηση στο ερώτημα.

Η Αιτούσα που ασκεί επιχείρηση και στην Λεμεσό, παρέλειψε να υποβάλει Αίτηση για Άδεια ασκήσεως επαγγέλματος, με αποτέλεσμα ο Δήμος να καθορίσει εκείνος τον φόρο σε ΛΚ 150.

Ένσταση της Αιτούσης έγινε δεκτή εν μέρα, με αποτέλεσμα την μείωση του φόρου σε ΛΚ 140. Η Αιτούσα, που δεν ικανοποιήθη, υπέβαλε την παρούσα Αίτηση Ακυρώσεως, με κύρια επιχειρήματα, ότι οι αντίστοιχες φορολογίες σε άλλους Δήμους είναι χαμηλότερες και ότι οι δραστηριότητες στον Δήμο δεν δικαιολογούσαν το ύψος του φόρου.

Καθόσον αφορά το θέμα του ύψους του φόρου το Ανώτατο Δικαστήριο έκρινε, ότι η απόφαση ήταν εύλογα επιτρεπτή. Καθ' όσον αφορά το πρώτο επιχείρημα της Αιτούσης η νομική αρχή, που εφάρμοσε το Δικαστήριο, προκύπτει από το τελευταίο πιο πάνω περιληπτικό σημείωμα.

Η Αίτηση Ακυρώσεως απορρίπτεται. Έξοδα σε βάρος της Αιτούσης.

Αναφερόμενες υποθέσεις: Voyias v. Republic (1974) 3 C.L.R. 390,

Παπάς ν. Συμβουλίου Βελτιώσεως Κακοπετριάς (1989) 3 Α.Α.Δ. 322,

Adriatica Di Navigazione S.PA. ν. Δήμου Λευκωσίας (1989) 3 Α.Α.Δ. 1071.

Προσφυγή.

Προσφυγή εναντίον της απόφασης του Δήμου Λεμεσού να καθορίσει και να επιβάλει στους αιτητές ΛΚ150.- σαν δικαιώματα για επαγγελματική άδεια για το 1988.

Π. Αγγελίδης, για τους Αιτητές.

Γ. Ποταμίτης, για τον Καθ'ου η αίτηση.

ΣΤΥΛΙΑΝΙΔΗΣ, Δ.: Ανάγνωσε την ακόλουθη απόφαση. Ο Δήμος Λεμεσού είναι οργανισμός δημοσίου δικαίου. Η υπόσταση και λειτουργία του βασίζεται στον περί Δήμων Νόμο του 1985 (Αρ. 111/85), όπως τροποποιήθηκε (Νόμοι Αρ. 1/86,8/86, 25/86, 39/86,50/86,114/86,121/86,149/86,14/87,63/87,165/87, 320/87,39/88,204/88), (ο "Νόμος"). Οι εξουσίες και τα καθήκοντα του καθορίζονται από το Νόμο.

Η τοπική αυτοδιοίκηση επιβάλλεται για την επέκταση των Δημοκρατικών θεσμών και την συμμετοχή των πολιτών στα ζητήματα του Δήμου τους προς όφελος της κοινότητας.

Για την εκτέλεση των καθηκόντων του και την άσκηση των εξουσιών του χρειάζονται έσοδα. Ένας από τους πόρους του είναι τα δικαιώματα άδειας για την άσκηση επιχείρησης, επιτηδεύματος, εργασίας ή επαγγέλματος, με σκοπό το κέρδος. Τα σχετικά άρθρα του Νόμου προνοούν:-

"103. - (1) Ουδέν πρόσωπον διατηρεί εντός των δημοτικών ορίων οιουδήποτε δήμου οιανδήποτε οικοδομήν ή χώρον εντός των οποίων ασκείται οιαδήποτε επιχείρησις, βιομηχανία, εμπόριον επάγγελμα ή επιτήδευμα, καθοριζόμενον διά δημοτικών κανονισμών, άνευ αδείας λαμβανομένης προηγουμένως από το συμβούλιον του τοιούτου δήμου".

"104. - (1) Πρόσωπον ασκούν επί κέρδει, εντός οιωνδήποτε δημοτικών ορίων, οιανδήποτε επιχείρησιν, επιτήδευμα, εργασίαν ή επάγγελμα λαμβάνει προς τούτο άδειαν σύμφωνος προς τας διατάξεις του παρόντος Νόμου:

Νοείται ότι:-

(α) ουδέν πρόσωπον απαιτείται να λαμβάνει πέραν της μιας αδείας εντός των αυτών δημοτικών ορίων κατά την διάρκειαν οιασδήποτε περιόδου·

(β) οιονδήποτε πρόσωπον λαβόν άδειαν εντός οιωνδήποτε δημοτικών ορίων, δεν υποχρεούται να λαμβάνη άλλην άδειαν εντός οιωνδήποτε άλλων δημοτικών ορίων, εκτός εάν έχη μόνιμον τόπον εργασίας εντός αυτών ή παραμένη εντός αυτών διά σκοπούς διεξαγωγής της επιχειρήσεως, επιτηδεύματος, εργασίας ή του επαγγέλματος αυτού καθ'οιονδήποτε χρόνον διά περίοδον υπερβαίνουσαν τας δεκαπέντε ημέρας·

(γ) υπάλληλοι και εργάται υπηρετούντες εις την δημο-σίαν υπηρεσίαν ή τας δυνάμεις του στρατού της Δημοκρατίας, οι οποίοι λαμβάνουν ετήσιον μισθόν, δεν απαιτείται να εξασφαλίσουν τοιαύτην άδειαν αλλά καταβάλλουν τα καθοριζόμενα δικαιώματα".

"105. - (1) Οιονδήποτε πρόσωπον επιθυμούν όπως ασκεί κέρδει οιανδήποτε επιχείρησιν, επιτήδευμα, εργασίαν ή επάγγελμα εντός οιωνδήποτε δημοτικών ορίων, υποβάλλει αίτησιν προς το συμβούλιον διά την χορήγησιν εις αυτό σχετικής αδείας, και το συμβούλιο καθορίζει τα δικαιώματα τα καταβλητέα διά την έκδοσιν της τοιαύτης αδείας τα οποία δεν υπερβαίνουν τα οικεία δικαιώματα τα εκτιθέμενα εις τον Τρίτον Πίνακα:

Νοείται ότι το συμβούλιον καθορίζει συμφώνως προς το παρόν εδάφιον τα δικαιώματα τα πληρωτέα υπό υπαλλήλων και εργατών της δημοσίας υπηρεσίας ή της υπηρεσίας του στρατού και των σωμάτων ασφαλείας της Δημοκρατίας άνευ υπ' αυτών υποβολής αιτήσεων δι'άδειαν".

"106. Εάν οιονδήποτε πρόσωπον παράλειψη να υποβάλη αίτησιν εις το συμβούλιον δι'άδειαν, ως εις το άρθρο 105 προνοείται, εντός ενός μηνός αφ'ότου ήρχισεν ή επανήρχι-σεν να διεξαγάγη οιανδήποτε επιχείρησιν, επιτήδευμα, εργα-σίαν ή επάγγελμα, το συμβούλιον δύναται να καθορίζη τα καταβλητέα υπό του τοιούτου προσώπου δικαιώματα και καταχωρίζει το όνομα αυτού εις το μητρώον επαγγελματικών αδειών".

Το δικαίωμα για έκδοση άδειας άσκησης επαγγέλματος είναι φόρος - (Ioannis C. Voyias v. Republic (Municipality of Limassol and Another) (1974) 3 C.L.R. 390· Αριστείδης Παπά v. Συμβουλίου Βελτιώσεως Κακοπετριάς (1989) 3 Α.Α.Δ. 322· Adriatica Di Navigazione S.P.A. ν. Δήμου Λευκωσίας (1989) 3 Α.Α.Δ. 1071).

Οι αιτητές είναι εταιρεία περιορισμένης ευθύνης με έδρα την Λευκωσία. Διατηρούν όμως γραφείο και ασκούν επιχείρηση μέσα στα δημοτικά όρια Λεμεσού. Απασχολούν δέκα υπαλλήλους.

Επειδή οι αιτητές δεν υπόβαλαν αίτηση για άδεια επαγγέλματος στο Δήμο Λεμεσού, ο Δήμος, με βάση το Άρθρο 106 του Νόμου, καθόρισε και επέβαλε ΛΚ150,- δικαιώματα για επαγγελματική άδεια των αιτητών για το 1988 και ειδοποίησε τους αιτητές.

Οι αιτητές στις 15 Νοεμβρίου, 1988, υπόβαλαν ένσταση για το ύψος του φόρου. Το Δημοτικό Συμβούλιο επανεξέτασε το θέμα και μείωσε τον επαγγελματικό φόρο σε ΛΚ140.- Η απόφάση κοινοποιήθηκε στους αιτητές στις 28 Δεκεμβρίου, 1988.

Οι αιτητές καταχώρισαν την παρούσα προσφυγή στις 20 Ιανουαρίου, 1989, με την οποία προσβάλλουν τη νομιμότητα της πιο πάνω απόφασης.

Είναι αξιοσημείωτο ότι ο Νόμος δεν προβλέπει δικαίωμα ένστασης ή ιεραρχικής προσφυγής. Ο περί Δήμων Νόμος, Κεφ. 240, που ίσχυε πριν την εφαρμογή του Νόμου πρόβλεπε την υποβολή έφεσης (ένστασης) στον Έπαρχο της επαρχίας από απόφαση του Δήμου' που καθόριζε τον επαγγελματικό φόρο -(βλ. Άρθρο 157(1)(α)).

Η άρνηση του Δήμου να δεχθεί μια ένσταση, επειδή ο Νόμος δεν προνοεί, δεν αποτελεί "παράλειψη" με το νόημα του Άρθρου 146.1 του Συντάγματος και ως εκ τούτου δεν υπόκειται στην Αναθεωρητική Δικαιοδοσία του Δικαστηρίου.

Η εκτελεστή διοικητική πράξη είναι η απόφαση επιβολής του φόρου και ο χρόνος των 75 ημερών, που προβλέπεται επιτακτικά στην παράγραφο 3 του Άρθρου 146, υπολογίζεται από την ημέρα που ο φορολογούμενος λαμβάνει γνώση αυτής.

Στην παρούσα περίπτωση η απόφαση για μείωση αποτελεί νέα εκτελεστή διοικητική πράξη.

Οι λόγοι στους οποίους βασίζεται η προσφυγή είναι ότι η κρινόμενη απόφαση παραβιάζει την αρχή της ισότητας, γιατί άλλες μεγαλύτερες επιχειρήσεις, με μεγαλύτερες δραστηριότητες, έχουν φορολογηθεί με μικρότερη φορολογία και οι φορολογίες στους άλλους δήμους είναι επίσης μικρότερες· και ότι η έκταση των εργασιών των αιτητών δεν δικαιολογεί το ύψος του φόρου, ο οποίος είναι υπερβολικός.

Ο δικηγόρος του Δήμου, με επιστολή, αντίγραφο της οποίας καταχωρήθηκε στο Δικαστήριο, ζήτησε λεπτομέρειες, ονόματα, διευθύνσεις κ.λ.π. των επιχειρήσεων, που, όπως ισχυρίζονται οι αιτητές, με μεγαλύτερες δραστηριότητες και υπαλληλικό προσωπικό και υποστατικά έχουν φορολογηθεί με μικρότερη φορολογία, για να μπορέσει ο καθ'ου η αίτηση να παρουσιάσει τα ποσά του φόρου που τους επιβλήθηκαν, ως και άλλα σχετικά στοιχεία. Οι λεπτομέρειες αυτές όμως δεν δόθηκαν.

Η αρχή της ισότητας, που διασφαλίζεται, με το Άρθρο 28 του Συντάγματος αξιώνει από τη Διοίκηση ομοιόμορφη μεταχείριση όλων που βρίσκονται κάτω από τις ίδιες συνθήκες. Για να υπάρξει παραβίαση πρέπει να υπάρξει δυσμενής διάκριση, η οποία να μην είναι δεκτική αντικειμενικής και εύλογης δικαιολογίας.

Οι συνθήκες στους διάφορους δήμους είναι διάφορες. Οι υποχρεώσεις, τα καθήκοντα, τα έσοδα, η οικονομική δυναμικότητα του κάθε δήμου διαφέρει από εκείνη των άλλων δήμων.

Δεν μπορεί να γίνει σύγκριση για να καταδειχτεί δυσμενής διάκριση από το Δήμο σε βάρος των αιτητών. Οι αιτητές έπρεπε να αποδείξουν δυσμενή διάκριση κάτω από όμοιες συνθήκες, για να μεταθέσουν στο Δήμο το βάρος της απόδειξης αντικειμενικής και εύλογης δικαιολογίας. Αυτό δεν το έπραξαν. Το Δικαστήριο δεν έχει ικανοποιηθεί ότι η προσβαλλόμενη απόφαση παραβιάζει την αρχή της ισότητας.

Αναφορικά με το ύψος του φόρου ο δικηγόρος του Δήμου ισχυρίστηκε ότι, με βάση το Νόμο, και ειδικά τον Τρίτο Πίνακα 1(ε)(ββ), και τον αριθμόν των υπαλλήλων των αιτητών, ο καθ' ου η αίτηση θα ήταν δικαιολογημένος να επιβάλει στους αιτητές επαγγελματικό φόρο ΛΚ260.- αντί ΛΚ140.-.

Ο Δήμος άσκησε την εξουσία του με βάση το Νόμο και κατάληξε στη κρινόμενη απόφαση, η οποία ήταν εύλογα επιτρεπτή.

Για τους πιο πάνω λόγους η προσφυγή αποτυγχάνει και απορρίπτεται.

Οι αιτητές να πληρώσουν τα έξοδα του Δήμου.

Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα εναντίον των αιτητών.

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο

	CyLaw \| Αναφορικά μ'εμάς \| Επικοινωνία