|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1989) 3 ΑΑΔ 1438
10 Ιουνίου, 1989
[ΠΙΚΗΣ, Δ/στης]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΜΙΧΑΗΛ ΠΑΝΤΗΣ,
Αιτητής,
ν.
ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 901/87)
Δημόσια Υπηρεσία — Υπηρεσία ή πείρα — Αναγνώριση μεταπτυχιακού διπλώματος ή τίτλου και εκπαιδεύσεως ή μετεκπαιδεύσεως δημοσίου υπαλλήλου ως υπηρεσίας ή πείρας — Εγκύκλιος 614 Υπουργικού Συμβουλίου—Διορισμός στην πρώτη από δύο συνδυασμένες θέσεις— Μεταπτυχιακό προσόν, απαραίτητο για το διορισμό, αποκτηθέν πριν το διορισμό αυτό — Ορθά κρίθηκε ότι η Εγκύκλιος 614 δεν παρείχε δυνατότητα όπως το προσόν θεωρηθεί ως ισοδύναμο με δύο χρόνια υπηρεσίας — Η προαγωγή, συνεπώς, που είχε γίνει στη δεύτερη συνδυασμένη θέση, ορθά ανακλήθηκε λίγες μέρες μετά, όταν με γνωμάτευση του Γενικού Εισαγγελέα η εγκύκλιος ερμηνεύθηκε ορθά.
Τα γεγονότα και η νομική αρχή, που εφάρμοσε το Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή κατά της ανακλήσεως της προαγωγής του αιτητή στη δεύτερη από δύο συνδυασμένες θέσεις, προκύπτουν επαρκώς από το άνω σημείωμα. Η ευχέρεια της Ε.Δ.Υ να ανακαλέσει την προαγωγή, αφ'ης διαπιστώθηκε έλλειψη απαραιτήτου για την προαγωγή προσόντος (χρονική διάρκεια υπηρεσίας στην πρώτη θέση) δεν αμφισβητήθηκε ούτε και μπορούσε υπό τις περιστάσεις να αμφισβητηθεί.
Επικύρωση επίδικης απόφασης. Ουδεμία διαταγή για έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Republic v. Miltiadous (1989) 3 C.L.R. 132,
Moschovakis and Another v. C.B.C. (1988) 3 C.L.R. 750.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της απόφασης της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας για ανάκληση του διορισμού του αιτητή στη θέση Υγειονομικού Μηχανικού Πρώτης Τάξης, θέση προαγωγής, συνδυασμένη στην ιεραρχική κλίμακα με εκείνη του Υγειονομικού Μηχανικού Δεύτερης Τάξης, λόγω μη συμπλήρωσης της απαιτούμενης υπηρεσίας τριών ετών στην τελευταία αυτή θέση.
Α. Σ. Αγγελίδης, για τον Αιτητή.
Α. Βασιλειάδης, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΠΙΚΗΣ, Δ.: Ανάγνωσε την ακόλουθη απόφαση. Το επίδικο θέμα είναι η εγκυρότητα της ανάκλησης του διορισμού του αιτητή στη θέση Υγειονομικού Μηχανικού Πρώτης Τάξης, θέση προαγωγής, συνδυασμένη στην ιεραρχική κλίμακα με εκείνη του Υγειονομικού Μηχανικού Δεύτερης Τάξης. Ενωρίτερα στις 17/7/87, ο αιτητής είχε διοριστεί στη θέση του Υγειονομικού Μηχανικού Πρώτης Τάξης μετά από τη βεβαίωση του Διευθυντή του Τμήματος Πολεοδομίας ότι ο αιτητής ικανοποιούσε όλες τις προϋποθέσεις για την ανέλιξη του στην ανώτερη βαθμίδα των συνδυασμένων θέσεων, Υγειονομικού Μηχανικού Δεύτερης και Πρώτης Τάξης. Η απόφαση αυτή του κοινοποιήθηκε στις 4/8/87 μαζί με την προσφορά της θέσης που αποδέχθηκε με επιστολή του στις 24/8/87. Σχεδόν αμέσως μετά, στις 27/8/87, η Επιτροπή έκαμε τη διαπίστωση ότι η απόφαση αυτή ήταν εσφαλμένη "για το λόγο ότι δε συμπλήρωσαν (αναφέρονται στον αιτητή και ένα άλλο συνάδελφο του) την απαιτούμενη υπηρεσία τριών ετών στη θέση Υγειονομικού Μηχανικού Δεύτερης Τάξης".
Μετά τη λήψη της ανακλητικής απόφασης ζητήθηκε η γνωμάτευση της Γενικής Εισαγγελίας σχετικά με την ερμηνεία και εφαρμογή της απόφασης του Υπουργικού Συμβουλίου που ενσωματώθη και στην Εγκύκλιο Αρ.614 (3/3/82)· ειδικά ως προς τη σημασία του μεταπτυχιακού προσόντος του αιτητή (M.Sc) στην Υγειονομική Μηχανική το οποίο απόκτησε πριν το διορισμό του στη Δημόσια Υπηρεσία. Για την ανέλιξη στη δεύτερη βαθμίδα της συνδυασμένης ιεραρχίας απαιτείται "... πενταετής τουλάχιστο μεταπτυχιακή πείρα πάνω σε θέματα Υγειονομικής Μηχανικής από την οποία τριετής τουλάχιστο υπηρεσία στη θέση Υγειονομικού Μηχανικού Δεύτερης Τάξης ή στις θέσεις Υγειονομικού Μηχανικού Δεύτερης Τάξης και Λειτουργού Πολεοδομίας Δεύτερης Τάξης." Για το διορισμό στη θέση Υγειονομικού Μηχανικού Δεύτερης Τάξης απαιτείται (από το σχέδιο υπηρεσίας) ".... Πανεπιστημιακό Μεταπτυχιακό Δίπλωμα ή Τίτλος ή ισότιμο προσόν στην Υγειονομική Μηχανική". Εξυπακούεται ότι ανέλιξη από την πρώτη στη δεύτερη κλίμακα της συνδυασμένης ιεραρχίας προϋποθέτει κατοχή των προσόντων για διορισμό στην πρώτη βαθμίδα των συνδυασμένων θέσεων.
Το μοναδικό ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί είναι αν η χρονική περίοδος που απαιτήθηκε για την απόκτηση του μεταπτυχιακού προσόντος - περίοδος δύο περίπου χρόνων - μπορεί να θεωρηθεί ως πείρα στην Υπηρεσία βάσει της Εγκυκλίου 614. Στη γνωμάτευση του που έδωσε εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα, ο κ. Χαραλάμπους απάντησε αρνητικά, επισημαίνοντας ότι η κατοχή του μεταπτυχιακού προσόντος αποτελούσε προϋπόθεση για τον αρχικό διορισμό του αιτητή στην υπηρεσία. Ανάγνωση και μόνο των ρητών διατάξεων της Εγκυκλίου βεβαιώνει, κατά τη γνώμη μου, την ορθότητα της θέσης αυτής. Οι σχετικές διατάξεις της Εγκυκλίου προβλέπουν:
"Αναγνώρισις μεταπτυχιακού διπλώματος ή τίτλου και εκπαιδεύσεως ή μετεκπαιδεύσεως δημοσίου υπαλλήλου ως υπηρεσίας ή πείρας.
Δια σκοπούς Σχεδίων υπηρεσίας θέσεων διά τας οποίας απαιτείται ορισμένη υπηρεσία ή πείρα - Μεταπτυχιακόν δίπλωμα ή τίτλος αποκτηθείς κατόπιν μελέτης εις το εξωτερικόν είτε υπό δημοσίου υπαλλήλου κατά την διάρκειαν της υπηρεσίας του είτε υπό προσώπου τινός προ του διορισμού του εις την δημοσίαν υπηρεσίαν, και
(α) μη συνιστών απαραίτητον προσόν δια την θέσιν, δέον να λογίζεται, βάσει του κανονικώς απαιτουμένου χρόνου δια την απόκτησιν αυτού, ως υπηρεσία ή πείρα μέχρι δύο ετών, κατ' ανώτατον όριον και
(β) συνιστών απαραίτητον προσόν δια την θέσιν μη λογίζεται ως υπηρεσία η πείρα πλην της περιπτώσεως κατοχής τίτλου Διδάκτορος (Ph.D) δια την οποίαν θα λογίζεται ως εν έτος υπηρεσίας ή πείρας:
Νοείται ότι τοιούτο δίπλωμα ή τίτλος δέον όπως μη λογίζεται ως υπηρεσία ή πείρα εάν δεν είναι συναφής προς τα καθήκοντα της θέσεως.
Η ως άνω υπηρεσία ή πείρα θα αναγνωρίζεται άπαξ μόνον και θα ευρίσκεται εις πίστιν του υπαλλήλου κατά την διάρκειαν της υπηρεσίας του".
Η πρόσφατη απόφαση της Ολομέλειας του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην υπόθεση Republic v. Miltiadous, Revisional Appeal Νο.778, απόφαση πλειοψηφίας - (1989) 3 C.L.R. 132 την οποίαν ο αιτητής είχε επικαλεσθεί, δεν άπτεται του θέματος το οποίο εγείρεται σ' αυτή την προσφυγή. Ό,τι αποφασίστηκε στην υπόθεση εκείνη είναι ότι η χρονική περίοδος που απαιτείται για την απόκτηση μεταπτυχιακού τίτλου βάσει της παραγράφου (α) της Εγκυκλίου (όπου μεταπτυχιακός τίτλος δεν είναι απαραίτητο προσόν για διορισμό) εξο-μειώνεται και μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως υπηρεσία μέχρι δύο ετών σε οποιοδήποτε στάδιο της σταδιοδρομίας δημόσιου υπαλλήλου, με την επιφύλαξη ότι χρήση του ευεργετήματος αυτού μπορεί να γίνει μόνο μια φορά. Το θέμα που εγείρεται στην προκείμενη περίπτωση είναι αν η περίοδος σπουδών για την απόκτηση μεταπτυχιακού τίτλου M.Sc που ήταν απαραίτητο προσόν για διορισμό στη θέση, μπορεί να θεωρηθεί ως πλασματική υπηρεσία. Η απάντηση είναι αρνητική. Το γεγονός ότι δεν απαιτείται μεταπτυχιακός τίτλος ειδικά για ανέλιξη στη δεύτερη βαθμίδα της συνδυασμένης κλίμακας δε διαφοροποιεί την κατάσταση. Χωρίς το μεταπτυχιακό τίτλο ο αιτητής δε θα βρισκόταν στο πρώτο σκαλοπάτι των συνδυασμένων θέσεων που αποτελεί προϋπόθεση για ανέλιξη στην αμέσως επόμενη θέση. Ο αιτητής συμπλήρωσε τις σπουδές του και είχε αποκτήσει το μεταπτυχιακό δίπλωμα στις 31/12/84 (διάρκεια 17 μηνών και 23 ημερών).
Όπως σωστά επεσήμανε ο δικηγόρος της Δημοκρατίας στη γραπτή του αγόρευση, ο αιτητής δεν είχε κανένα από τα δύο προσόντα που απαιτούνται για άνοδο στη δεύτερη βαθμίδα της συνδυασμένης κλίμακας. Απόκτησε το μεταπτυχιακό τίτλο στις 31/12/84 και διορίστηκε στη Δημόσια Υπηρεσία μετά από την ημερομηνία εκείνη. Μέχρι 17/7/84 που λήφθηκε η απόφαση, δεν είχε ούτε πενταετή μεταπτυχιακή πείρα, ούτε τριετή τουλάχιστον υπηρεσία στη θέση του Υγειονομικού Λειτουργού Δεύτερης Τάξης.
Οι αρχές που διέπουν την ευχέρεια της Διοίκησης να ανακαλεί προγενέστερες αποφάσεις της, αναλύονται σε πολλές αποφάσεις (Βλέπε μεταξύ άλλων Aristos Moschovakis and Another v. C.B.C. (1988) 3 C.L.R. 750; ΣΤΑΣΙΝΟΠΟΥΛΟΣ "ΔΙΚΑΙΟΝ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ" 1951 - σ.230 κ.ε.)]. Δεν έχει αμφισβητηθεί η ευχέρεια της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας να ανακαλέσει το διορισμό σχεδόν αμέσως μετά την αποδοχή του αν οι διαπιστώσεις της ήταν σωστές. Η διαπίστωση της Επιτροπής ότι ο αιτητής δεν είχε τα προσόντα που πρόβλεπε το σχέδιο υπηρεσίας, καθιστούσε την πράξη παράνομη και επομένως η Ε.Δ.Υ. είχε την ευχέρεια να την ανακαλέσει. Τίποτε δεν είχε συμβεί μετά την ολοκλήρωση της πράξης που να περιορίζει την ευχέρεια αυτή. Τουναντίον, μπορεί να λεχθεί ότι ήταν καθήκον της Επιτροπής να προβεί στην ανάκληση.
Η επίδικη απόφαση επικυρώνεται στο σύνολο της βάσει του άρθρου 146.4(α) του Συντάγματος.
Δεν εκδίδεται διαταγή για τα έξοδα.
Η επίδικη απόφαση ακυρώνεται χωρίς διαταγή για έξοδα.