|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
(1989) 3 ΑΑΔ 438
28 Φεβρουαρίου, 1989
[Α. ΛΟΪΖΟΥ, Π.]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΕΛΕΝΗ ΚΟΥΝΝΗ
Αιτήτρια,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΚΑΙ ΑΛΛΟΥ,
Καθ' ων η αίτηση,
(Υπόθεση Αρ. 858/85)
Εκπαιδευτικοί Λειτουργοί — Οι Περί Εκπαιδευτικών Λειτουργών (Διδακτικό Προσωπικό) (Διορισμοί, Τοποθετήσεις, Μεταθέσεις, Προαγωγαί, και συναφή θέματα) Κανονισμοί 1972-1985 — Έχουν κηρυχθεί άκυροι, ως Ultra Vires — Επομένως κάθε πράξη, που στηρίχθηκε σε αυτούς, υπόκειται σε ακύρωση.
Συνταγματικό Δίκαιο — Συνταγματικότητα Νόμων — Δεν εξετάζεται, εκτός εάν τούτο είναι απαραίτητο για την υπόθεση.
Με την παρούσα Αίτηση Ακυρώσεως η αιτούσα προσβάλλει την θέση, στην οποία η καθ' ης η αίτηση 2 Επιτροπή την κατέταξε, με βάση τους πιό πάνω Κανονισμούς. Η αιτούσα, μεταξύ άλλων προέβαλε και θέμα συνταγματικότητας του Υπουργείου Παιδείας.
Ενόψει της ακυρότητας των πιο πάνω Κανονισμών το Ανώτατο Δικαστήριο ακύρωσε την απόφαση. Το Ανώτατο Δικαστήριο έκρινε ότι ενόψει της ακυρώσεως, δεν ήταν επιτρεπτή η εξέταση του θέματος της συνταγματικότητας του Υπουργείου Παιδείας.
Η επίδικη απόφαση ακυρώνεται. Ουδεμία διαταγή για έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
The Board for Registration of Architects and Civil Engineers v. Kyriakides (1966) 3 C.L.R. 640,
Savva v. Republic (1986) 3 C.L.R. 445,
Kynakidou v. Republic (1986) 3 C.L.R. 913,
Psara-Kronidou v. Republic (1987) 3 C.L.R. 710,
Sarris v. Republic (1987) 3 C.L.R. 229.
Προσφυγή.
Προσφυγή για δήλωση του Δικαστηρίου ότι το Υπουργείο Παιδείας είναι αντισυνταγματικό και παράνομο και ότι η πράξη και/ ή απόφαση με την οποία συνέταξαν τον πίνακα διοριστέων, καθηγητών τοποθετώντας την αιτήτρια σε χαμηλότερη θέση έναντι αυτής που κατείχε κατά το προηγούμενο εκπαιδευτικό έτος είναι άκυρη.
Ε. Βραχίμη (κα) για την Αιτήτρια.
Σ. Μάτσας, Δικηγόρος της Δημοκρατίας Β', για τους Καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv.vult.
Α. ΛΟΪΖΟΥ, Π: Εξέδωσε την ακόλουθη απόφαση. Η αιτήτρια με την παρούσα αίτηση ζητά από το Δικαστήριο την ακόλουθη θεραπεία:
"(Α) Δήλωσιν του Δικαστηρίου ότι το δίκαιον της ανάγκης δεν δικαιολογούσε σύστασιν Υπουργείου Παιδείας όταν η Κοινοτική Συνέλευσις αυτοκτόνησε αλλά εδικαιούτο η Βουλή μόνον να θέσπιση νόμον διά νέες εκλογές της Κοινοτικής Συνελεύσεως. Το Υπουργείο Παιδείας είναι αντισυνταγματικόν και παράνομον (Νόμος 12/65).
(Β) Δήλωσιν και/ή απόφασιν του Δικαστηρίου ότι η πράξις και/ή απόφασις ημερ. 22.7.85 η οποία δημοσιεύθη την 27.7.85 των καθ' ων η αίτησης δια της οποίας συνέταξαν τον πίνακα διοριστέων των καθηγητών τοποθετώντας την αιτήτρια σε χαμηλωτέραν θέσιν, έναντι αυτής την οποίαν κατείχε κατά το προηγούμενο εκπαιδευτικό έτος, είναι άκυρος, παράνομος, αντισυνταγματική και εστερουμένη οιουδήποτε εννόμου αποτελέσματος."
Η αιτήτρια είναι πτυχιούχος της Ελληνικής Φιλολογίας του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου, Αθηνών, από το οποίο αποφοίτησε στις 20 Δεκεμβρίου 1977. Κατάθεσε το πτυχίο της στο Υπουργείο Παιδείας για διορισμό κατά το πρώτο τρίμηνο του 1978. Η αιτήτρια το έτος 1984-1985, κατείχε τη θέση Αριθμός 95, ενώ το 1985-1986, όπως αποφασίστηκε από την Επιτροπή Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας, στον πίνακα διοριστέων ο οποίος δημοσιεύτηκε στις 27 Ιουλίου, 1985 η αιτήτρια μεταφέρθηκε σε μαχηλότερη θέση και της δόθηκε ο αριθμός 98, παρεμβάλλοντας μια σειρά που περιείχε άτομα, τα οποία κατά τον ισχυρισμό της αιτήτριας, δεν συμπεριλαμβάνονταν στον πίνακα διοριστέων του προηγούμενου έτους.
Οι πίνακες διοριστέων συντάσσοντο με βάση τις διατάξεις των Περί Εκπαιδευτικών Λειτουργών (Διδακτικού Προσωπικού) Διορισμοί, Τοποθετήσεις, Μεταθέσεις, Προαγωγαί και συναφή θέματα) Κανονισμών 1972-1985, που δημοσιεύτηκαν υπ' αριθμό 205 στο Τρίτο Παράρτημα, Μέρος Ι της Επίσημης Εφημερίδας της Δημοκρατίας, ημερομηνίας 10 Νοεμβρίου, 1972. Ο Κανονισμός 6(5) όπως έχει τροποποιηθεί από τον Κανονισμό 4(β) των Κανονισμών που περιέχονται στην Κ.Δ.Π. 250 του 1974, προβλέπει ότι κατά τον καταρτισμό των νέων πινάκων κάθε χρόνο οι αιτητές που περιλαμβάνονται στον προηγούμενο πίνακα μεταφέρονται στους νέους πίνακες "εις οίαν σειράν η Επιτροπή ήθελε καθορίση επί τη βάσει των εκάστοτε ισχυόντων κριτηρίων και οιωνδήποτε υποβληθέντων εν τω μεταξύ συμπληρωματικών στοιχείων."
Με βάση τις πιο πάνω διατάξεις η μετατροπή του αριθμού της αιτήτριας από 95 στον κατάλογο του 1984 σε 98 στον κατάλογο του 1985 οφείλεται στο ότι είχαν υποβληθεί νέες αιτήσεις από μέρους Φιλολόγων που, σύμφωνα με τα κριτήρια που ισχύουν, δικαιούνταν να τοποθετηθούν πριν από την αιτήτρια.
Είναι ο ισχυρισμός της αιτήτριας ότι ο Περί Μεταβιβάσεως της Ασκήσεως των Αρμοδιοτήτων της Ελληνικής Κοινοτικής Συνελεύσεως και Περί Υπουργείου Παιδείας Νόμος 1965 (Νόμος 12 του 1965), όπως επίσης και οι Περί Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας Νόμοι, 1969-1985, και οι δυνάμει αυτού εκδοθέντες Κανονισμοί είναι αντισυνταγματικοί, γιατί το δίκαιο της ανάγκης δε δικαιολογούσε τη σύσταση του Υπουργείου Παιδείας βάσει του Νόμου 12 του 1965, δυνάμει του οποίου η Ελληνική Κοινοτική Συνέλευση έπαυσε να λειτουργεί και μεταβιβάστηκαν οι αρμοδιότητές της στο Υπουργείο.
Είναι γενική αρχή ότι θέματα αντισυνταγματικότητας δεν ελέγχονται από το Δικαστήριο ακαδημαϊκά και αόριστα, αλλά μόνο εκτός εάν είναι απόλυτα αναγκαίο για τη συγκεκριμένη υπόθεση - Βλέπε The Board for Registration of Architects and Civil Engineers v. Kyriakides (1966) 3 C.L.R. 640, σελ. 655.
Στην προκειμένη περίπτωση εφόσον οι Κανονισμοί, που διέπουν τη σύσταση των πινάκων διοριστέων και το διορισμό εκπαιδευτικών βάσει των πινάκων αυτών, έχουν κηρυχθεί ότι είναι πέραν της υπό του Νόμου εξουσιοδοτήσεως (ultra vires) στην υπόθεση Savva v. The Republic (1986) 3 C.L.R. 445, το Δικαστήριο αυτό δεν προτίθεται να εξετάσει το θέμα της αντισυνταγματικότητας των νομοθετημάτων που αναφέρονται πιο πάνω μια και αυτό δεν θα εξυπηρετούσε κανένα σκοπό, εφόσον οιαδήποτε πράξη της καθής η αίτηση Επιτροπής που έγινε βάσει των Κανονισμών αυτών, είναι άκυρη επειδή στηρίχθηκε πάνω σε ultra vires Κανονισμούς. Η υπόθεση Savva (ανωτέρω), αναφέρθηκε στις υποθέσεις Kyriakidou v. The Republic (1986) 3 C.L.R. 913, Psara-Kronidou v. The Republic (1987) 3 C.L.R. 710..
Όπως όμως έχει αποφασιθεί από το Δικαστήριο (Βλέπε Kyriakidou (ανωτέρω), Sarris v. The Republic (1987) 3 C.L.R. 229 στις σελ. 230-231). Η Επιτροπή είχε υποχρέωση να εφαρμόζει πιστά τους Κανονισμούς πριν αυτοί κηρυχθούν άκυροι από το Δικαστήριο. Στην παρούσα υπόθέση, εφόσον οι σχετικοί Κανονισμοί έχουν κηρυχθεί ότι είναι πέραν της υπό του Νόμου εξουσιοδοτήσεως (ultra vires), η προσφυγή επιτυγχάνει για το λόγο αυτό η επίδικη απόφαση κηρύσσεται άκυρη, χωρίς έξοδα.
Η επίδικη απόφαση ακυρώνεται χωρίς έξοδα.