|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Χαραλάμπους ν. Αστυνομίας (1994) 2 ΑΑΔ 14
Χαρτούπαλλος Χρίστος ν. Δημοκρατίας (2002) 2 ΑΑΔ 28
ΠΑΡΗ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ v. ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, Ποινική Έφεση Αρ. 202/2020, 20/9/2022, ECLI:CY:AD:2022:B356
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
ECLI:CY:AD:2023:B142
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Ποινική Έφεση Αρ. 215/2022)
12 Απριλίου, 2023
[ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, ΜΑΛΑΧΤΟΣ, ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ, Δ/στές]
ΠΕΛΕΓΚΡΙΝΟΣ ΠΑΥΛΗ
Εφεσείων
v.
ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ
Εφεσίβλητης
_________________________
Δ. Νικολετόπουλος για Ευστάθιος Κ. Ευσταθίου ΔΕΠΕ, για τον Εφεσείοντα.
Γ. Σταύρου, Δημόσιος Κατήγορος, για την Εφεσίβλητη.
__________________________
ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, Δ.: Η απόφαση του Δικαστηρίου είναι ομόφωνη και θα δοθεί από τον Ιωαννίδη, Δ.
________________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ, Δ.: Ο Εφεσείων, ηλικίας 53 περίπου ετών, κατείχε στη Λάρνακα, «σε λογαριασμό του στο Gmail», δύο φωτογραφίες οι οποίες απεικόνιζαν ένα προσομοιωμένο/σχεδιασμένο (όχι πραγματικό) ανήλικο κορίτσι να επιδίδεται σε προσομοιωμένη (όχι πραγματική) σεξουαλική πράξη. Όπως καταγράφεται στην πρωτόδικη απόφαση «Οι εν λόγω φωτογραφίες είναι τεχνητά δημιουργημένες χωρίς δηλαδή να παρουσιάζουν πραγματικά πρόσωπα».
Σε σχέση με τις δύο αυτές φωτογραφίες, οι οποίες προκαλούν αποστροφή, αντιμετώπισε ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας δύο κατηγορίες τις οποίες και παραδέχθηκε αμέσως. Και οι δύο βασίζονταν στα Άρθρα 2 και 8(1) (6) του περί της Πρόληψης και της Καταπολέμησης της Σεξουαλικής Κακοποίησης, της Σεξουαλικής Εκμετάλλευσης Παιδιών και της Παιδικής Πορνογραφίας Νόμου του 2014, Ν. 91(Ι)/14. Σύμφωνα με τις λεπτομέρειες της πρώτης κατηγορίας, στην οποία το πρωτόδικο Δικαστήριο επέβαλε ποινή, ο Εφεσείων «στις 20.1.2020, στη Λάρνακα, κατείχε παιδική πορνογραφία, δηλαδή κατείχε στο λογαριασμό του στο Gmail 2 δύο φωτογραφίες παιδιών κατηγορίας under 13». Στην δεύτερη κατηγορία δεν επέβαλε ποινή και τούτο γιατί, σύμφωνα με την πρωτόδικη απόφαση, «. οι δύο εικόνες που είχε αποθηκευμένες ο κατηγορούμενος περιέχονται στην πρώτη κατηγορία».
Η επιβληθείσα, στις 15.9.2022, ποινή στην πρώτη κατηγορία, ήταν 30 μήνες άμεση φυλάκιση, την οποία ο Εφεσείων με δύο λόγους έφεσης θεωρεί έκδηλα υπερβολική, εξοντωτική και άδικη. Υπάρχει και τρίτος λόγος έφεσης, ο οποίος αφορά στην απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου να μην αναστείλει την επιβληθείσα ποινή φυλάκισης.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο, στο πλαίσιο εξατομίκευσης της ποινής, έλαβε προς όφελος του Εφεσείοντα τους ακόλουθους μετριαστικούς παράγοντες:
(α) Το λευκό του ποινικό μητρώο. Καταγράφεται στην πρωτόδικη απόφαση, με αναφορά σε νομολογία, πως το γεγονός αυτό επιτρέπει στο Δικαστήριο να κρίνει τον Εφεσείοντα «με την επιείκεια που αρμόζει σε αυτούς που είναι πρώτη φορά παραβάτες».
(β) Την άμεση παραδοχή του. Καταγράφεται στην πρωτόδικη απόφαση, με παραπομπή στην Χαρτούπαλλος ν. Δημοκρατίας (2002) 2 ΑΑΔ 28, 36, πως «η άμεση παραδοχή εμπεριέχει το απτό στοιχείο την έμπρακτης μεταμέλειας και είναι κατάλληλο να αμείβεται με σχετική έκπτωση στην ποινή διότι αυτό ενθαρρύνει τους αδικοπραγούντες να παραδέχονται ενοχή με συνέπεια να μην σπαταλάται πολύτιμος χρόνος στην εκδίκαση υποθέσεων. Αποτελεί πορεία που προάγει τους σκοπούς της δικαιοσύνης». Να προσθέσουμε πως πρόσφατα στην Παπαδόπουλος ν. Δημοκρατίας, Ποιν. Έφ. Αρ. 202/20, ημερ. 20.9.2022, ECLI:CY:AD:2022:B356, τονίστηκε για άλλη μια φορά πως η παραδοχή «. συνιστά ένα από τους ουσιαστικότερους μετριαστικούς παράγοντες. Υποδηλώνει κατά τρόπο έμπρακτο την μεταμέλεια του κατηγορούμενου και για πολλούς άλλους λόγους πρέπει να ενθαρρύνεται με ουσιαστικό αντίκτυπο στη μείωση της ποινής», και
(γ) Τις «ιδιαίτερες» περιστάσεις της υπόθεσης «και ειδικότερα το γεγονός ότι η υπόθεση εναντίον του κατηγορούμενου αφορά στην αποθήκευση μόλις δύο αρχείων».
Ως ελέχθη, οι δύο φωτογραφίες δεν απεικόνιζαν πραγματικό ανήλικο παιδί ούτε πραγματική σεξουαλική πράξη. Δεν διαφωνούμε πως ακόμη και τέτοιες φωτογραφίες, είναι δυνατόν να καθιστούν το αδίκημα της κατοχής παιδικής πορνογραφίας, εξαιρετικά σοβαρό. Όμως, εν προκειμένω, οι πιο πάνω μετριαστικοί παράγοντες σε συνδυασμό και με το γεγονός ότι ο Εφεσείων τις συγκεκριμένες δύο φωτογραφίες ουδέποτε διέθεσε, αντάλλαξε ή έστειλε, ως ανέφερε η ευπαίδευτη συνήγορος του στην πρωτόδικη διαδικασία και δεν αμφισβητήθηκε, δικαιολογούσαν περαιτέρω έκπτωση στην ποινή. Όπως ορθά σημείωσε και το πρωτόδικο Δικαστήριο, οι περιστάσεις της υπόθεσης ήταν «ιδιαίτερες», προς όφελος του Εφεσείοντα. Συνεπώς, θα έπρεπε να είχε διακρίνει αυτή την συγκεκριμένη υπόθεση από άλλες του είδους, και να επέβαλλε επιεικέστερη ποινή. Να επαναλάβουμε πως «. η ανάγκη για αποτροπή όσο και αν μειώνει ανάλογα τη δυνατότητα εξατομίκευσης της ποινής δεν την καταργεί ως υπαρκτή επιδίωξη στο πλαίσιο του συνόλου των στοιχείων ούτε εξουδετερώνει τους ιδιαίτερους παράγοντες που, κατά περίπτωση, δικαιολογούν μείωση της ποινής» (Χαραλάμπους ν. Αστυνομίας (1994) 2 ΑΑΔ 14). Η επιβληθείσα ποινή φυλάκισης των 30 μηνών, κρίνεται έκδηλα υπερβολική και συνεπώς δικαιολογείται η παρέμβαση του Εφετείου. Η ποινή φυλάκισης που ο Εφεσείων έχει εκτίσει μέχρι σήμερα, συνιστά ενδεδειγμένη τιμωρία και μειώνουμε την επιβληθείσα ποινή φυλάκισης σε τόση έκταση ώστε να αποφυλακιστεί αμέσως.
Όσον αφορά στον τρίτο λόγο έφεσης, ότι εσφαλμένα το πρωτόδικο Δικαστήριο δεν ανέστειλε την ποινή φυλάκισης, θα πούμε μόνο πως δεν διαπιστώνουμε να υπάρχει πεδίο για παρέμβαση μας στην απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου να μην αναστείλει την ποινή.
Καθίσταται σαφές πως με την εν λόγω απόφαση μας ουδόλως δημιουργείται μια νέα δικαστική τάση ως προς την αντιμετώπιση αδικημάτων αυτής της φύσεως. Οι αρχές, που έχουν καθιερωθεί από την πλούσια Νομολογία μας, παραμένουν.
Η Έφεση επιτυγχάνει ως πιο πάνω.
Κ. ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, Δ.
Χ. ΜΑΛΑΧΤΟΣ, Δ.
Ι. ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ, Δ.
/ΕΑΠ.