|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας ν. Σωφρόνη Σωφρονίου (2000) 2 ΑΑΔ 151
Δήμος Αγίας Νάπας ν. Πιερή Χαμάλη (2000) 2 ΑΑΔ 241
Λοϊζίδης Ανδρέας και Άλλοι ν. Δημοκρατίας και Άλλων (2014) 2 ΑΑΔ 965, ECLI:CY:AD:2014:D981
Κυπριακή νομοθεσία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
ECLI:CY:AD:2023:B12
ANΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
[ΠΟΙΝΙΚΗ ΕΦΕΣΗ ΑΡ. 190/2021]
19 Ιανουαρίου, 2023
[Τ. Θ. ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, Λ. ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΥ - ΑΝΔΡΕΟΥ,
ΣΤ. ΧΑΤΖΗΓΙΑΝΝΗ, Δ/ΣΤΕΣ]
ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΕΓΓΡAΦΗΣ ΚΤΗΜΑΤΟΜΕΣΙΤΩΝ
Εφεσείων
v
1. ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΚΑΠΕΤΑΝΙΟΥ,
2. ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΙΛΕ,
3. ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΦΟΥΤΑ,
4. ΚΚ AND KF AND GK BUYLET CYPRUS (Σ 12436)
Εφεσίβλητων
*****************
Δρ Α. Ποιητής, για Δρ Ανδρέας Π. Ποιητής & Σία Δ.Ε.Π.Ε, για Εφεσείοντα
Α. Πιττάτζης, για Γιώργος Φ. Πιττάτζης Δ.Ε.Π.Ε. για Εφεσίβλητους
******************
ΟΙΚΟΝΟΜΟY, Δ.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει η Δικαστής Στ. Χατζηγιάννη.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΧΑΤΖΗΓΙΑΝΝΗ, Δ.: Κατά τον ουσιώδη προς την παρούσα υπόθεση χρόνο, στις 20.1.2016, οι Εφεσίβλητοι 1, 2 και 3 ήταν ομόρρυθμοι συνέταιροι του ομόρρυθμου συνεταιρισμού, Εφεσίβλητου 4, ο οποίος ενεγράφηκε στις 21.8.2015 και διαγράφηκε στις 16.6.2021. Ο Εφεσίβλητος 4, ως και η εμπορική επωνυμία με το όνομα «BuyLetCyprus», δεν ήταν εγγεγραμμένοι στο μητρώο του Εφεσείοντος.
Κατά τον επίδικο πάντοτε χρόνο, η εταιρεία Foutina Ltd, ήταν εγγεγραμμένη στο μητρώο του Συμβουλίου Εγγραφής Κτηματομεσιτών (στο εξής ο Εφεσείων) και κατείχε σχετική άδεια. Ο Εφεσίβλητος 1 ήταν εγγεγραμμένος ως βοηθός κτηματομεσίτης στην εν λόγω εταιρεία και κατείχε την αντίστοιχη άδεια και ο Εφεσίβλητος 3 ήταν εγγεγραμμένος κτηματομεσίτης και κατείχε επίσης την σχετική άδεια. Ωστόσο, ο Εφεσίβλητος 2 δεν ήταν εγγεγραμμένος στο μητρώο του Εφεσείοντα, ούτε ως κτηματομεσίτης, ούτε ως βοηθός κτηματομεσίτης.
Οι δηλωμένες διευθύνσεις για την άσκηση κτηματομεσιτικών εργασιών από την Foutina Ltd ήταν α) Αποστόλου Ανδρέα 11, Πισσούρι και β) Λεωφ. Κάππαρη 42Α, Παραλίμνι Αμμοχώστου.
Τον Ιανουάριο 2016 περιήλθε στην αντίληψη λειτουργού του Εφεσείοντα, (ΜΚ1), η ιστοσελίδα www.buyletcyprus.net, στην οποία υπήρχαν αναρτήσεις για πώληση και ενοικίαση ακινήτων. Αναγραφόταν επίσης το όνομα «BuyLetCyprus» και ως στοιχείο επικοινωνίας της FoyTina Real Estate Famagusta Brunch και της «BuyLetCyprus», διεύθυνση γραφείου, 42 Savvilla Court Kapparis Ave. 5290. Αναγράφονταν επίσης τα στοιχεία του εγγεγραμμένου κτηματομεσιτικού γραφείου «Foytina Real Estate Agency» στο Πισσούρι.
Στις 19.1.2016, στην ιστοσελίδα κοινωνικής δικτύωσης «Facebook» και στο προφίλ της «BuyLetCyprus Property Management» ο ίδιος λειτουργός διαπίστωσε ότι υπήρχαν αναρτημένα ακίνητα προς ενοικίαση, χωρίς στοιχεία επικοινωνίας των ιδιοκτητών και αναγραφόταν η διεύθυνση «Savilla Court, Kapparis Ave».
Στις 20.1.2016, ο εν λόγω λειτουργός επισκέφθηκε το υποστατικό στη Λεωφ. Κάππαρη 45, Savilla Court Block 5 για να διεξάγει έλεγχο. Διαπίστωσε έξω από το γραφείο αναρτημένες πινακίδες που έγραφαν «BuyLetCyprus» «www.buyletcyprus.com» και «Foytina Real Estate Agency», «www.Foytina.com» Registered and licenced Estate Agency 628-332/E.
Στους υαλοπίνακες υπήρχαν φωτογραφίες με ακίνητα για ενοικίαση με το λογότυπο "BuyLetCyprus», τα χαρακτηριστικά των ακινήτων και η τιμή ενοικίασης. Αφού εισήλθε στο γραφείο και εντόπισε τον Εφεσίβλητο 1 ως υπεύθυνο, τον ρώτησε τι ακριβώς είναι το όνομα «BuyLetCyprus». Αυτός ισχυρίσθηκε ότι επρόκειτο για εμπορική επωνυμία, εγγεγραμμένη στο δικό του όνομα, ως και στο όνομα των Εφεσίβλητων 2 και 3, ότι λειτουργεί ως διαφημιστική πλατφόρμα και ασχολείται με τη διαχείριση ακινήτων και άλλες μη κτηματομεσιτικές εργασίες. Συναφώς, ο Εφεσίβλητος 1 εφοδίασε τον ΜΚ1 με σχετικό αντίγραφο από το οποίο όμως, όπως διαπίστωσε, δεν επρόκειτο για έγγραφο εμπορικής επωνυμίας αλλά για πιστοποιητικό εγγραφής ομόρρυθμου συνεταιρισμού δηλ. του Εφεσίβλητου 4, με ομόρρυθμους συνεταίρους τους Εφεσίβλητους 1, 2 και 3.
Στην βάση των πιο πάνω διαπιστώσεων του εν λόγω λειτουργού, οι Εφεσίβλητοι αντιμετώπισαν ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας, 11 κατηγορίες. Αφορούσαν αδικήματα κατά παράβαση του περί Κτηματομεσιτών Νόμου του 2010 (Ν.71(Ι)/2010) και συγκεκριμένα τα αδικήματα της α) άσκησης επαγγέλματος κτηματομεσίτη ως και ότι ενεργούσαν ως κτηματομεσίτες, χωρίς να είναι εγγεγραμμένοι ως τέτοιοι, β) άσκησης επαγγέλματος κτηματομεσίτη, ως και ότι ενεργούσαν ως κτηματομεσίτες χωρίς να κατέχουν ισχύουσα ετήσια άδεια ασκήσεως του επαγγέλματος του κτηματομεσίτη, γ) προβολής ή/και διαφήμισης ως κτηματομεσίτες χωρίς να είναι εγγεγραμμένοι και χωρίς να κατέχουν ισχύουσα ετήσια άδεια άσκησης του επαγγέλματος του κτηματομεσίτη, και δ) διαφήμισης και/ή προβολής κτηματικής συναλλαγής αναφορικά με ακίνητη περιουσία που δεν ήταν εγγεγραμμένη στο όνομα τους και χωρίς αυτοί να είναι εγγεγραμμένοι κτηματομεσίτες.
Οι Εφεσίβλητοι αρνήθηκαν ενοχή και ακολούθησε ακροαματική διαδικασία. Το πρωτόδικο Δικαστήριο, μετά την αξιολόγηση της ενώπιον του προσκομισθείσας μαρτυρίας, κατέληξε ότι στη βάση των πιο πάνω γεγονότων, ο Εφεσείων απέτυχε να αποδείξει την υπόθεση του εναντίον των Εφεσίβλητων και συνακόλουθα, αυτοί αθωώθηκαν και απαλλάχθηκαν των κατηγοριών.
Με την Έφεση, ο Εφεσείων προσβάλλει την αθωωτική απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου, με 17 λόγους Έφεσης. Συγκεκριμένα:
Με τους λόγους Έφεσης 1-4, προσβάλλει ως εσφαλμένη την κρίση του πρωτόδικου Δικαστηρίου περί ελαττωματικότητας στο κατηγορητήριο, η οποία ανάγεται σε πολλαπλότητα, και μάλιστα, οδήγησε σε παραπλάνηση των Εφεσίβλητων και επηρεασμό των δικαιωμάτων τους. Με τους λόγους Έφεσης 5-17 προσβάλλει ως εσφαλμένη την, εκ μέρους του πρωτόδικου Δικαστηρίου, αξιολόγηση της προσκομισθείσας μαρτυρίας ενώπιον του και συγκεκριμένα του ΜΚ1, η οποία συνίστατο σε «ασαφή», όπως τον χαρακτήρισε, διάλογο με τον Εφεσίβλητο 1, από τον οποίο δεν μπορούσε να εξαχθεί οποιοδήποτε ασφαλές συμπέρασμα, ως προς τη διασύνδεση των Εφεσίβλητων με την επωνυμία «BuyLetCyprus».
Σε σχέση με τους λόγους Έφεσης 1-4, το πρωτόδικο Δικαστήριο έκρινε ότι από το περιεχόμενο του κατηγορητηρίου, δεν είχε αποσαφηνισθεί σε ποια από τις τρεις περιπτώσεις θεωρούσε ο Εφεσείων ότι είχαν διαπραχθεί τα αδικήματα που απέδωσε
στους Εφεσίβλητους και ειδικότερα α) στην ιστοσελίδα www.buyletcyprus.net, β) στον ιστότοπο δικτύωσης «Facebook» στην σελίδα «BuyLetCyprus» ή γ) στο υποστατικό στη Λεωφ. Κάππαρη 42Α, όπως αναφέρθηκε πιο πάνω. Με δεδομένο ότι δεν είχε διευκρινισθεί το ζήτημα αυτό στις λεπτομέρειες των αδικημάτων στο κατηγορητήριο, ώστε οι Εφεσίβλητοι να γνωρίζουν τι ακριβώς εκαλούντο να αντιμετωπίσουν και ποια ήταν η μεμπτή πράξη τους, ως και κατά πόσο οι Εφεσίβλητοι 1, 2 και 3 παρείχαν συνδρομή στον Εφεσίβλητο 4 ή ενεργούσαν προσωπικά υπό την επωνυμία «BuyLetCyprus», αποκαλύπτετο ελαττωματικότητα στο κατηγορητήριο, το οποίο ανάγετο σε πολλαπλότητα, σε βαθμό που οι Εφεσίβλητοι παραπλανήθηκαν και επηρεάσθηκαν τα δικαιώματα τους.
Ωστόσο, διαπιστώνεται ότι στην πραγματικότητα δεν υπήρχε πολλαπλότητα στο κατηγορητήριο όπως θεώρησε το πρωτόδικο Δικαστήριο, αλλά το ζήτημα στο οποίο εν τέλει κατέληξε ήταν η παραπλάνηση των Εφεσίβλητων και ο επηρεασμός των δικαιωμάτων τους.
Έχουμε μελετήσει με ιδιαίτερη προσοχή των πρωτόδικη απόφαση, υπό το πρίσμα της εκατέρωθεν επιχειρηματολογίας και όσων οι συνήγοροι αμφοτέρων των διαδίκων, προέβαλαν και κατά την επ' ακροατηρίω συζήτηση της υπόθεσης, στα πλαίσια πάντοτε των λόγων Έφεσης 1-4.
Στο Άρθρο 137(1) του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου ΚΕΦ. 155, καθορίζεται το κριτήριο που διέπει το επιτρεπτό Έφεσης εναντίον αθωωτικής απόφασης και το οποίο έχει ως ακολούθως:
137.-(1) Ο Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας δύναται-
(α) να ασκήσει έφεση ή να εγκρίνει την άσκηση έφεσης από αθωωτική απόφαση Κακουργιοδικείου ή Επαρχιακού Δικαστηρίου για οποιοδήποτε από τους ακόλουθους λόγους:
(ι) ότι δεν υπήρξε απόδειξη βάσει της οποίας το Δικαστήριο μπορούσε εύλογα να διαπιστώσει πραγματικό γεγονός ή γεγονότα αναγκαία για τη θεμελίωση της απόφασης αυτής
(ιι) ότι απόδειξη έγινε πλημμελώς δεκτή ή αποκλείστηκε
(ιιι) ότι ο νόμος εφαρμόστηκε πλημμελώς επί των πραγματικών γεγονότων
(ιν) ότι υπήρξε αντικανονικότητα διαδικασίας»
Στην προκειμένη περίπτωση, κρίνουμε ότι με τους προαναφερθέντες λόγους Έφεσης 1-4, ουσιαστικά εγείρεται προς εξέταση νομικό σημείο, το οποίο ουδόλως περιλαμβάνει διαπιστώσεις επί των γεγονότων και αφορά σε αντικανονικότητα της διαδικασίας. Συνεπώς, η παρούσα Έφεση, σε σχέση με τους λόγους Έφεσης 1-4 είναι επιτρεπτή στα πλαίσια του Άρθρου 137(1)(iv) (ανωτέρω) και προχωρούμε στην εξέταση τους.
Αποτελεί εύρημα του πρωτόδικου Δικαστηρίου ότι, με βάση το περιεχόμενο των Τεκμηρίων 12 και 20 και τα δηλωθέντα παραδεκτά γεγονότα ενώπιον του, οι Εφεσίβλητοι 1, 2 κι 3, ήταν οι ομόρρυθμοι συνέταιροι του ομόρρυθμου συνεταιρισμού, Εφεσίβλητου 4. Περαιτέρω, είχε τεθεί ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου, η μαρτυρία του λειτουργού του Εφεσείοντα (ΜΚ1), σε σχέση με τις προαναφερθείσες διαπιστώσεις του, όταν διενήργησε έλεγχο στις πιο πάνω τρεις περιπτώσεις, ως και ότι στο μητρώο του Εφεσείοντα δεν υπήρχε εγγεγραμμένος συνεταιρισμός ή εμπορική επωνυμία με το όνομα «BuyLetCyprus», ούτε και με το όνομα του Εφεσίβλητου 4.
Συνεπώς, προκύπτει ότι οι Εφεσίβλητοι, γνώριζαν πολύ καλά τα σαφή πραγματικά γεγονότα στη βάση των οποίων αντιμετώπισαν τις επίδικες κατηγορίες ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου, αλλά και την ιδιότητα τους υπό την οποία κατηγορήθηκαν, προσωπικά ως ομόρρυθμοι συνέταιροι (Εφεσίβλητοι 1, 2 και 3) του ομόρρυθμου συνεταιρισμού (Εφεσίβλητου 4). Σημειώνεται δε, ότι αυτοί, όχι μόνο δεν ζήτησαν από τον Εφεσείοντα την παροχή λεπτομερειών ως προς τα γεγονότα που στοιχειοθετούσαν τα αδικήματα που αντιμετώπισαν, αλλά επιπρόσθετα, αντεξέτασαν εκτενώς τον ΜΚ1 επί όλων των περιπτώσεων στις οποίες αυτός αναφέρθηκε.
Σύμφωνα με την επιφύλαξη του Άρθρου 39 του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου, «Νοείται ότι κανένα λάθος στην έκθεση του ποινικού αδικήματος ή των λεπτομερειών που απαιτούνται να αναφερθούν στο κατηγορητήριο δεν θεωρείται σε οποιοδήποτε στάδιο της υπόθεσης ως μη συμμόρφωση προς τις διατάξεις του Νόμου αυτού εκτός αν σύμφωνα με τη γνώμη του Δικαστηρίου, ο κατηγορούμενος πράγματι παραπλανήθηκε λόγω του λάθους αυτού.»
Στην προκειμένη περίπτωση, είναι η κρίση μας ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο, εσφαλμένα αλλά και αυθαίρετα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι προκλήθηκε σύγχυση στους Εφεσίβλητους και επηρεάστηκαν τα δικαιώματα τους, οι οποίοι, σημειώνεται, ουδέποτε έθεσαν τέτοιο ζήτημα σε οποιοδήποτε στάδιο της διαδικασίας πρωτόδικα.
Επιπρόσθετα, το πρωτόδικο Δικαστήριο προέβηκε σε εύρημα περί παραπλάνησης των Εφεσίβλητων, χωρίς ωστόσο, να αιτιολογήσει επαρκώς σε τί συνίσταται η εν λόγω παραπλάνηση τους, ως και με ποιο τρόπο πράγματι επηρεάστηκαν τα δικαιώματα τους, με δεδομένο, επαναλαμβάνουμε, ότι αυτοί ουδέποτε, ζήτησαν οποιεσδήποτε λεπτομέρειες από τον Εφεσείοντα, προφανώς γιατί γνώριζαν τι ακριβώς είχαν να αντιμετωπίσουν.
Συνακόλουθα, η κατάληξη του πρωτόδικου Δικαστηρίου περί ελαττωματικού κατηγορητηρίου, ικανού να οδηγήσει σε απόρριψη της υπόθεσης, κρίνεται ως εσφαλμένη.
Προχωρούμε να εξετάσουμε τους υπόλοιπους λόγους Έφεσης 5-17, οι οποίοι αφορούν ουσιαστικά, την κατ' ισχυρισμό πλημμελή αξιολόγηση της μαρτυρίας εκ μέρους του πρωτόδικου Δικαστηρίου και την συνακόλουθη κατάληξη του σε αθώωση των Εφεσίβλητων.
Αποτελεί θέση του ευπαίδευτου συνηγόρου των Εφεσίβλητων, ότι ο Εφεσείων, με τους λόγους Έφεσης 5-17, ουσιαστικά αμφισβητεί την αξιολόγηση της μαρτυρίας από το πρωτόδικο Δικαστήριο, γεγονός που αντίκειται στις πρόνοιες του Άρθρου 137(1) (ανωτέρω).
Όπως ήδη αναφέρθηκε ανωτέρω, έχει αποφασισθεί σε σειρά αποφάσεων του Ανωτάτου Δικαστηρίου, ότι το δικαίωμα υποβολής Έφεσης κατά αθωωτικής απόφασης, με βάση το Άρθρο 137(1)(α), περιορίζεται σε νομικά ζητήματα. Αποκλείεται η άσκηση Έφεσης κατά της αξιολόγησης της μαρτυρίας ή οποιουδήποτε θέματος συναφούς προς αυτήν, όπως αποκλείεται και η προσβολή των ευρημάτων του Δικαστηρίου επί γεγονότων. (βλ. Λοϊζίδης κ.ά. ν. Δημοκρατίας (2014) 2(Β) ΑΑΔ 965, ECLI:CY:AD:2014:D981).
Το ακόλουθο απόσπασμα από την υπόθεση Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας ν. Σωφρονίου (2000) 2 ΑΑΔ 151 είναι σχετικό:
«Στη Γενικός Εισαγγελέας ν. Δημοσθένους, (ανωτέρω), επισημαίνονται οι διατάξεις του Άρθρου 12.2 του Συντάγματος, που προβλέπουν ότι ο απαλλαγείς ή ο καταδικασθείς δε δικάζεται εκ δευτέρου διά το αυτό αδίκημα, θέμα το οποίο, επίσης, απασχόλησε το Δικαστήριο, σε μεγαλύτερη έκταση, στην Pernell κ.ά. ν. Δημοκρατίας (1998) 2 Α.Α.Δ. 417). Ο συσχετισμός του δικαιώματος, που παρέχεται στο Γενικό Εισαγγελέα από το νομοθέτη να εφεσιβάλει αθωωτική απόφαση, με το Άρθρο 12.2 σκοπεί να υπογραμμίσει ότι το Άρθρο 137(1)(α) πρέπει να ερμηνεύεται με τρόπο που να συνάδει με το Σύνταγμα.
Η άλλη υπόθεση, στην οποία έγινε ιδιαίτερη αναφορά, είναι η Γενικός Εισαγγελάς ν. Μανώλη (1995) 2 Α.Δ.Δ. 207, στην οποία το Εφετείο προέβη σε ερμηνεία των διατάξεων της παραγράφου (ιι) του Άρθρου 137(1)(α), η οποία προβλέπει:-
«(ιι) ότι απόδειξη έγινε πλημμελώς δεκτή ή αποκλείστηκε.»
(Αγγλικό κείμενο:-
"(ii) that evidence was wrongly admitted or excluded;")
Στη Γενικός Εισαγγελέας ν. Μανώλη, (ανωτέρω), το Δικαστήριο υπογράμμισε ότι η παράγραφος (ιι) του Άρθρου 137(1)(α) περιορίζει το παραδεκτό έφεσης, κατ' επίκληση των προνοιών της, σε περιπτώσεις αποκλεισμού αποδεκτής ή αποδοχής απαράδεκτης, κατά το δίκαιο της αποδείξεως, μαρτυρίας. Το ακόλουθο απόσπασμα από την απόφαση του Χρυσοστομή, Δ., κατοπτρίζει τη θέση του Εφετείου:- (σελ. 213)
«Πέραν αυτών όμως, αντιλαμβανόμεθα πως ο δικηγόρος του εφεσείοντα με τις προαναφερθείσες επικρίσεις του ήθελε να υποστηρίξει την άποψη πως υπήρξε από μέρους του πρωτόδικου Δικαστηρίου πλημμελής αποκλεισμός μαρτυρίας.
Η εισήγηση αυτή του δικηγόρου του εφεσείοντα δεν μας βρίσκει σύμφωνους, γιατί η μερική ή ολική απόρριψη μαρτυρίας των δύο μαρτύρων κατηγορίας, του Μ.Κ.1 και του Μ.Κ.3, αντίστοιχα, ήταν το αποτέλεσμα της αξιολόγησης της μαρτυρίας και κατ' επέκταση της απόρριψής της και όχι του πλημμελούς αποκλεισμού της. Ο πλημμελής αποκλεισμός μαρτυρίας είναι η μη αποδοχή αποδεκτής μαρτυρίας και όχι η αποδοχή αποδεκτής μαρτυρίας και η μετέπειτα απόρριψή της σαν αναξιόπιστης.»
Στην υπόθεση Δήμος Αγίας Νάπας ν. Χαμάλη (2000) 2 ΑΑΔ 241, αποφασίστηκε ότι:
«Ισχυρή όσο και αν είναι η επιχειρηματολογία η οποία έχει αναπτυχθεί προς θεμελίωση του εσφαλμένου των ευρημάτων του Δικαστηρίου, αυτή δεν μπορεί να εξεταστεί εκτός αν κριθεί ότι η έφεση είναι όντως παραδεκτή»
Συνεπώς η πλήρωση των αυστηρών προϋποθέσεων του Άρθρου 137(1)(α), αποτελεί όρο ανάληψης δικαιοδοσίας (δικαιοδοτικό όρο,) [βλ. Δήμος Αγίας Νάπας ν. Χαμάλη (ανωτέρω)] από το Εφετείο, ώστε να δύναται να ελέγξει την ορθότητα της πρωτόδικης απόφασης. Δικαιοδοσία που δεν μπορεί να αναλάβει, όσο και αν φαίνονται
βάσιμα τα επιχειρήματα του εφεσείοντα, εάν η έφεση απολήγει σε προσβολή των ευρημάτων του δικαστηρίου και δεν αφορά σε νομικά σημεία, όπως αυτά οριοθετούνται από το Άρθρο 137(1)(α). Θα πρέπει, ωσαύτως, να αποκλείεται η συγκαλυμμένη επιδίωξη της αμφισβήτησης και της αξιολόγησης της μαρτυρίας που βρίσκεται εκτός της εμβέλειας του Άρθρου.
Στην προκειμένη περίπτωση, με τους λόγους Έφεσης 5-17, - οι οποίοι είναι λόγοι ουσίας, ως συνδεδεμένοι με την τύχη της Έφεσης - ο Εφεσείων προσβάλλει ως εσφαλμένη την αξιολόγηση από το πρωτόδικο Δικαστήριο, της μαρτυρίας του ΜΚ1, ισχυριζόμενος ότι αυτό εσφαλμένα α) κατέληξε σε ύπαρξη ουσιωδών αντιφάσεων στη μαρτυρία του, β) κατέληξε ότι η μαρτυρία του ΜΚ1 δεν ήταν ασφαλής, γ) χαρακτήρισε τον διάλογο του Εφεσίβλητου 1 με τον ΜΚ1 ως «ασαφή» δ) κατέληξε ότι δεν υπήρχε μαρτυρία ικανή που να συνδέει την επωνυμία «BuyLetCyprus» με τους Εφεσίβλητους, ε) ερμήνευσε το περιεχόμενο του Τεκμηρίου 8 (σελίδα της «BuyLetCyprus» στο «Facebook»), των Τεκμηρίων 10 και 11 (διαφημίσεις για ενοικιάσεις στις προθήκες του υποστατικού στο Παραλίμνι) και των Τεκμηρίων 2-6 (έκτυπα από την ιστοσελίδα
www.buyletcyprus.net με διαφημίσεις για πώληση και ενοικίαση ακινήτων) και στ) δεν έλαβε υπόψη τη μαρτυρία ενώπιον του ότι οι Εφεσίβλητοι 1, 2 και 3 ήταν ομόρρυθμοι συνέταιροι του Εφεσίβλητου 4.
Έχουμε εξετάσει προσεκτικά τους λόγους Έφεσης 5-17. Καταλήγουμε ότι η απόρριψη της μαρτυρίας του ΜΚ1 και η κατ' ισχυρισμό εσφαλμένη ερμηνεία των τεκμηρίων (ανωτέρω) από το πρωτόδικο Δικαστήριο, ήταν το αποτέλεσμα αξιολόγησης της μαρτυρίας που είχε τεθεί ενώπιον του και με αυτούς τους λόγους Έφεσης, ουσιαστικά προσβάλλονται τα ευρήματα του πρωτόδικου Δικαστηρίου. Συνεπώς αυτοί εκφεύγουν της εμβέλειας του Άρθρου 137(1)(α) ανωτέρω, εφόσον με αυτούς, στην πραγματικότητα, ο Εφεσείων μας καλεί να εξετάσουμε εξ υπαρχής τους ισχυρισμούς και τη μαρτυρία ως πρωτόδικο Δικαστήριο.
Συνακόλουθα, η Έφεση κρίνεται ως απαράδεκτη και απορρίπτεται.
Επιδικάζονται έξοδα υπέρ των Εφεσίβλητων και εναντίον του Εφεσείοντος, ύψους €1.000.- πλέον ΦΠΑ (αν υπάρχει).
T. Θ. ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, Δ.
Λ. ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΥ-ΑΝΔΡΕΟΥ, Δ.
ΣΤ. ΧΑΤΖΗΓΙΑΝΝΗ, Δ.
/Α.Λ.Ο.