|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2022:B100
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Ποινική Έφεση Αρ. 59/2020)
16 Φεβρουαρίου, 2022
[ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, ΜΑΛΑΧΤΟΣ, ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΥ-ΑΝΔΡΕΟΥ, Δ/στές]
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ,
Εφεσείουσα,
ν.
XXX ΝΙΚΟΛΑΟΥ,
Εφεσίβλητου.
____________________
Θ. Παπακυριακού (κα) με Ι. Πλατή (κα), εκ μέρους του Γενικού
Εισαγγελέα της Δημοκρατίας για την Εφεσείουσα.
Ε. Ευσταθίου με Κ. Χατζηδημήτρη, για τον Εφεσίβλητο.
Εφεσίβλητος παρών.
____________________
Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου
θα δοθεί από τη Σταματίου, Δ.
____________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΣTAMATIOY, Δ.: Ο εφεσίβλητος κρίθηκε ένοχος στις κατηγορίες της κατοχής και κατοχής με σκοπό την προμήθεια 2878,20 γρ. κάνναβης (κατηγορίες 2 και 3 αντίστοιχα), μετά που ανατράπηκε από το Εφετείο η αθωωτική απόφαση του Κακουργιοδικείου. Καλούμαστε, συναφώς, να επιβάλουμε πρωτογενώς ποινή για τα αδικήματα αυτά.
Η απόφαση του Εφετείου εκδόθηκε στις 27.5.2021, δεν κατέστη όμως δυνατό να επιτευχθεί η παρουσία του εφεσίβλητου για σκοπούς ποινής μέχρι την 5.1.2022 και αυτό κατόπιν εκτέλεσης εντάλματος σύλληψης. Ακολούθως, εγέρθηκε εκ μέρους του ευπαιδεύτου συνηγόρου του αίτημα για παραμερισμό της απόφασης του Εφετείου, λόγω του ότι στο μεταξύ εκδόθηκε η απόφαση της Πλήρους Ολομέλειας (πλειοψηφίας) στην Χατζηιωάννου κ.ά., Πολ. Αίτηση Αρ. 97/2018 κ.ά., ημερομηνίας 27.10.2021, όπου κρίθηκε ότι τα άρθρα του περί Διατήρησης Τηλεπικοινωνιακών Δεδομένων με σκοπό τη Διερεύνηση Σοβαρών Ποινικών Αδικημάτων Νόμος του 2007, Ν.183(Ι)/2007, που περιλαμβάνουν πρόνοιες για τη γενική και χωρίς διάκριση διατήρηση τηλεπικοινωνιακών δεδομένων, δεν είναι συμβατά με την Ευρωπαϊκή Οδηγία 2002/58/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 12ης Ιουλίου 2002, Άρθρο 15, παρ. 1, όπως έχει ερμηνευθεί από τη σχετική νομολογία του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, Δ.Ε.Ε.. Και αυτό επειδή στα πλαίσια της υπόθεσης παρουσιάστηκαν τα τηλεπικοινωνιακά δεδομένα του εφεσίβλητου. Το αίτημα απορρίφθηκε με απόφαση ημερομηνίας 26.1.2022.
Στα πλαίσια της αγόρευσής του ο κ. Ευσταθίου ήγειρε εκ νέου το ζήτημα, ενημερώνοντας για την πρόθεσή του να προσφύγει στο ΕΔΔΑ, λόγω προσβολής του δικαιώματος του εφεσίβλητου σε δίκαιη δίκη. Παρέπεμψε, περαιτέρω, και στο Άρθρο 13 της ΕΣΔΑ, καλώντας το Εφετείο, ακόμα και στο στάδιο της ποινής, να εξετάσει κατά πόσο μπορεί να επιβάλει ποινή στη βάση της απόφασης «η οποία αναγνωρίζει την παραβίαση νόμου και ποία ποινή είναι αυτή». Καθόρισε δε ως πρώτο μετριαστικό παράγοντα το στοιχείο αυτό.
Με όλο το σεβασμό, δεν συμφωνούμε με την εισήγηση. Η απόφαση της Ολομέλειας που επικαλείται ο κ. Ευσταθίου αφορά στην αποδεκτότητα μαρτυρίας, κάτι για το οποίο δεν εγέρθηκε ένσταση στα πλαίσια της πρωτόδικης διαδικασίας στην παρούσα υπόθεση, ούτε αποτέλεσε λόγο αντέφεσης. Δεν πρόκειται για απόφαση η οποία αφορά την ουσία των αδικημάτων για τα οποία καταδικάστηκε ο εφεσίβλητος, έτσι ώστε να μπορούσε να είχε την οποιαδήποτε επίπτωση στην ποινή, όπως θα ήταν π.χ. η περίπτωση εάν ο νόμος ο οποίος προέβλεπε γι' αυτά τα αδικήματα κρινόταν αντισυνταγματικός. Στη βάση της ίδιας απόφασης ο κ. Ευσταθίου εισηγήθηκε πως ο εφεσίβλητος έτυχε άνισης μεταχείρισης από άλλους κατηγορούμενους, οι υποθέσεις των οποίων είτε βρίσκονταν στο στάδιο διερεύνησης, είτε εκδίκασης και ο Γενικός Εισαγγελέας δεν τις προώθησε ή τις ανέστειλε. Ούτε αυτή η εισήγηση μπορεί να γίνει αποδεκτή. Η αρχή της ισότητας που διασφαλίζεται από το Άρθρο 28.1 του Συντάγματος εναποθέτει υποχρέωση στο Δικαστήριο κατά την επιβολή ποινής να μεταχειρίζεται με ομοιόμορφο τρόπο όλους όσους βρίσκονται στην ίδια θέση έτσι ώστε να μην προκαλείται, δικαιολογημένα, αίσθημα αδικίας (βλ. Παναγιώτου ν. Αστυνομίας (1999) 2 ΑΑΔ 354 και Γερμανός ν. Δημοκρατίας (2013) 2 ΑΑΔ 525). Εδώ, πέραν του ότι δεν υπάρχουν οποιαδήποτε στοιχεία ενώπιόν μας προς υποστήριξη της εισήγησης, για να είχε βάση το επιχείρημα θα έπρεπε να καταδεικνύετο διαφορετική προσέγγιση του Γενικού Εισαγγελέα σε υποθέσεις όπως την παρούσα, όπου το ζήτημα εγέρθηκε μετά που ο κατηγορούμενος κρίθηκε ένοχος κατ΄ έφεση. Εν πάση περιπτώσει, τα πιο πάνω δεν αποτελούν αναγνωρισμένα κριτήρια που λαμβάνονται υπόψη κατά την επιμέτρηση της ποινής.
Ο εφεσίβλητος βαρύνεται με δύο προηγούμενες καταδίκες, μία το έτος 1998 και μία το έτος 2008, όπου του επιβλήθηκαν ποινές φυλάκισης, με μεγαλύτερη αυτή των 5 ετών στην πρώτη υπόθεση και των 8 ετών στη δεύτερη. Και οι δύο υποθέσεις αφορούσαν ναρκωτικά (κάνναβη η πρώτη και ηρωίνη η δεύτερη).
Οι προσωπικές συνθήκες του εφεσίβλητου καταγράφονται σε Έκθεση του Γραφείου Ευημερίας που ετοιμάστηκε στις 2.2.2022 για σκοπούς της παρούσας διαδικασίας, μετά από προσωπική συνέντευξη της λειτουργού με τον εφεσίβλητο στις 31.1.2020, με βάση στοιχεία που συλλέχθηκαν από τον ίδιο. Όπως προκύπτει από την Έκθεση, ο εφεσίβλητος είναι ηλικίας 44 χρονών και είναι το μεγαλύτερο παιδί πενταμελούς οικογένειας, έχοντας ακόμη δύο αδελφές, οι οποίες είναι έγγαμες με παιδιά και εργάζονται στις Υπηρεσίες Ψυχικής Υγείας στη Λευκωσία. Έκανε χρήση εξαρτησιογόνων ουσιών από 16 ετών και, παρά τις προσπάθειες της οικογένειάς του να τον εντάξουν σε διάφορα θεραπευτικά προγράμματα στο εξωτερικό και τη συστηματική συνεργασία που ο ίδιος διατηρεί με τον ιδιώτη ψυχίατρο, Δρα Βερεσιέ, από το 1997, αυτός ουδέποτε κατάφερε να απεξαρτηθεί πλήρως από τις ουσίες. Απεναντίας, το 2000 άρχισε τη χρήση κοκαΐνης και από το 2002 είναι χρήστης ηρωίνης. Κατά διαστήματα παρέμενε καθαρός, όμως μερικούς μήνες αργότερα υποτροπίαζε, γεγονός το οποίο τον οδήγησε σε περαιτέρω παραβατική συμπεριφορά και συμμετοχή σε παράνομες δραστηριότητες. Τον στηρίζουν τόσο οι γονείς, όσο και οι αδελφές του, με τους γονείς να συμμετέχουν για μεγάλο χρονικό διάστημα στο συμβουλευτικό πρόγραμμα της Αγίας Σκέπης, ενώ η μικρότερη αδελφή του έχει παρακολουθήσει πρόγραμμα επαγγελματικής κατάρτισης σε θέματα που αφορούν ουσιοεξαρτώμενα άτομα. Το 2014, μετά την αποφυλάκισή του, γνώρισε την Α.Π., με την οποία παντρεύτηκαν δύο χρόνια αργότερα και απέκτησαν ένα γιο, σήμερα 5½ ετών. Η Α.Π. το 2018, σε ηλικία 27 ετών, υπέστη εγκεφαλικό επεισόδιο και μέχρι σήμερα αντιμετωπίζει σοβαρά κινητικά προβλήματα. Έκτοτε δεν εργάζεται και συντηρείται οικονομικά από κρατικά επιδόματα. Μερικούς μήνες μετά το συμβάν, το ζεύγος αποφάσισε να προχωρήσει σε συναινετικό διαζύγιο και τη φύλαξη και φροντίδα του παιδιού ανέλαβε η μητέρα. Οι σχέσεις τους παραμένουν μέχρι σήμερα αρμονικές και ο εφεσίβλητος ανέκαθεν διατηρούσε συστηματική επικοινωνία με το παιδί του, παρά το ότι δεν έχει εκδοθεί σχετικό διάταγμα. Το παιδί παρουσιάζει σοβαρή ψυχική αναπηρία (αυτισμό και Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας) και λαμβάνει αναπηρικό επίδομα. Προς τούτο, διατηρείται συστηματική συνεργασία με παιδοψυχίατρο και το παιδί παρακολουθεί μαθήματα εργοθεραπείας και λογοθεραπείας. Από το Νοέμβριο του 2019, λόγω αδυναμιών της μητέρας να ανταποκριθεί στις αυξημένες ανάγκες του παιδιού, τη φύλαξη και φροντίδα του ανέλαβε ο εφεσίβλητος. Το Μάιο του 2021 ο ίδιος μετέβη για μερικούς μήνες στο εξωτερικό και τη φροντίδα του παιδιού ανέλαβε εκ νέου η μητέρα, έχοντας τη στήριξη των πατρικών παππούδων. Η οικογένεια έχει συνεργασία με τις Υπηρεσίες Κοινωνικής Ευημερίας στο πλαίσιο του προγράμματος προληπτικής εργασίας και στήριξης σε οικογένειες με ανήλικα. Οι σχέσεις της οικογένειας με τους μητρικούς παππούδες είναι περιορισμένες, καθότι ο πρώην πεθερός του παρουσιάζει προβλήματα αλκοολισμού.
Ο εφεσίβλητος ολοκλήρωσε τη φοίτησή του στον κλάδο μηχανικών αυτοκινήτων στην Α΄ Τεχνική Σχολή Λευκωσίας σε ηλικία 18 ετών. Ακολούθως, απαλλάχτηκε από την υποχρέωση να υπηρετήσει στην Εθνική Φρουρά, έπειτα από αξιολόγηση ιατροσυμβουλίου λόγω προβλημάτων ψυχικής υγείας που παρουσίασε. Ουδέποτε εντάχθηκε σε εργασιακό πλαίσιο με σταθερή βάση και οι βασικές του ανάγκες καλύπτονταν από τους γονείς του. Από το 2015 είναι λήπτης του Ελάχιστου Εγγυημένου Εισοδήματος, λόγω σοβαρής ψυχικής αναπηρίας.
Με αναφορές στο σύγγραμμα «Sentencing in Cyprus», 2nd Edition, του Γ. Μ. Πική, ο ευπαίδευτος συνήγορος του εφεσίβλητου αναφέρθηκε στα στοιχεία που πρέπει να λαμβάνονται υπόψη κατά την επιμέτρηση της ποινής. Ως προς τις περιστάσεις του εφεσίβλητου, έκανε εκτενή αναφορά στην πορεία του μέχρι σήμερα, όπως άλλωστε προκύπτει και από την Έκθεση του Γραφείου Ευημερίας και στα προβλήματα υγείας τόσο του ιδίου, όσο και του ανήλικου παιδιού του και της μητέρας του παιδιού του. Προς τούτο, κατέθεσε σχετικά έγγραφα. Ιδιαίτερη αναφορά έγινε στον εθισμό του εφεσίβλητου σε ναρκωτικές ουσίες από την ηλικία των 16 ετών, που ξεκίνησε τη χρήση κάνναβης, ακολούθως αυτή της κοκαΐνης και μετά της ηρωίνης, καθώς και στις ολέθριες επιπτώσεις που αυτή έχει στην ψυχική και σωματική υγεία των χρηστών, από τις οποίες υποφέρει και ο εφεσίβλητος. Αυτός άλλωστε, σύμφωνα με τον συνήγορο ήταν και ο λόγος που διάπραξε τα αδικήματα των προηγουμένων καταδικών. Ανέφερε, περαιτέρω, πως από το 2014 ο εφεσίβλητος πέτυχε την απεξάρτησή του από τις ναρκωτικές ουσίες, μετά που γνώρισε την A.Π. και απέκτησε το παιδί τους. Αναφορά έγινε και στις περιστάσεις διάπραξης των αδικημάτων στα οποία, όπως ανέφερε ο συνήγορος, τον ενέπλεξε ο φίλος του Ρ.Μ., ενώ ο δικός του ρόλος παρέμεινε αδιευκρίνιστος. Τέλος, με ιδιαίτερη αναφορά στην κατάσταση της υγείας τόσο του ιδίου όσο και του παιδιού του και της μητέρας αυτού, ζήτησε όπως εξετάσουμε το ενδεχόμενο αναστολής της ποινής φυλάκισης.
Η νομολογία μας έθεσε τις κατευθυντήριες αρχές ως προς την επιβολή ποινών σε υποθέσεις κατοχής ναρκωτικών ουσιών και ιδιαίτερα σε περίπτωση κατοχής τους με σκοπό την προμήθεια σε τρίτα πρόσωπα. Όπως τέθηκε στην υπόθεση Bora ν. Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση 79/2017, ημερομηνίας 13.3.2018, ECLI:CY:AD:2018:B110, «μπορεί να αποτυπωθεί, ως απαύγασμα της εν λόγω νομολογίας, η ανάγκη για επιβολή αυστηρών ποινών, αποτρεπτικού χαρακτήρα, ακριβώς λόγω των ολέθριων αποτελεσμάτων που ενέχει η εγκληματική αυτή συμπεριφορά. Η αυστηρή μεταχείριση των παραβατών προβάλλει ως επιτακτική, δεδομένης της συχνότητας των υποθέσεων αυτής της μορφής που τίθενται ενώπιον των Δικαστηρίων και της ραγδαίας επιδείνωσης του φαινομένου της κατοχής και διακίνησης ναρκωτικών ουσιών. Η εξαθλίωση των θυμάτων, αλλά και η απώλεια ζωών, κυρίως νέων ανθρώπων, επιβάλλει τη δραστική παρέμβαση και συμμετοχή της δικαιοσύνης στην καθολική προσπάθεια αναχαίτισης της σύγχρονης μάστιγας των ναρκωτικών.». Εν προκειμένω, ο εφεσίβλητος υπήρξε και ο ίδιος θύμα της εξάρτησης από ναρκωτικές ουσίες από την ηλικία των 16 ετών.
Το αδίκημα της κατοχής με σκοπό την προμήθεια τιμωρείται κατ΄ ανώτατο όριο με ποινή φυλάκισης δια βίου, στοιχείο που, σύμφωνα με τη νομολογία, συνιστά βασική παράμετρο για επιμέτρηση της ποινής (βλ. Bora, πιο πάνω). Οι συνθήκες διάπραξης των αδικημάτων, το είδος και η ποσότητα των ναρκωτικών ουσιών, λαμβάνονται υπόψη στον καθορισμό του ύψους της ποινής.
Εδώ τα αδικήματα αφορούν ναρκωτικά τάξεως Β, οι δε περιστάσεις που περιβάλλουν τη διάπραξή τους εμφαίνονται στην καταδικαστική απόφαση του Εφετείου. Περιληπτικά αναφέρουμε ότι, κατά την ανακοπή οχήματος που επέβαιναν δύο πρόσωπα, ανευρέθη η πιο πάνω ποσότητα ναρκωτικών ουσιών. Η εμπλοκή του εφεσίβλητου συνίστατο στην κατοχή των ναρκωτικών σε προηγούμενο στάδιο, χωρίς να έχει καθοριστεί επακριβώς ο ρόλος του. Ακολούθως, όταν καταχωρήθηκε υπόθεση εναντίον και των τριών, ο εφεσίβλητος, στο στάδιο παραπομπής της υπόθεσης στο Κακουργιοδικείο, κατέφυγε στις κατεχόμενες περιοχές, με αποτέλεσμα να ανασταλεί η ποινική υπόθεση εναντίον του. Μεταγενέστερα, όταν αυτός ανευρέθη, καταχωρήθηκε νέα υπόθεση. Η εμπλοκή και μόνο άλλων προσώπων στα γεγονότα της υπόθεσης δεν την καθιστούσε, χωρίς άλλο, αδίκημα «ιδιαίτερα σοβαρό» με βάση τις πρόνοιες του Άρθρου 30(4)(α) του περί Ναρκωτικών Φαρμάκων και Ψυχοτρόπων Ουσιών Νόμου του 1977, Ν. 29/1997, όπως τροποποιήθηκε. Το γεγονός ότι αυτός αθωώθηκε στην κατηγορία της συνομωσίας και δεν καταχωρίστηκε έφεση από τη Δημοκρατία, δεν αναιρούσε το γεγονός ότι υπήρχε εμπλοκή και άλλου προσώπου. Σημειώνουμε ότι τα όσα ανέφερε ο κ. Ευσταθίου ως σχετικά με τη διερεύνηση της υπόθεσης δεν αφορούν το στάδιο επιβολής ποινής.
Ο εφεσείων, όπως προαναφέρθηκε, βαρύνεται με δύο προηγούμενες καταδίκες για συναφή αδικήματα στις οποίες του έχουν επιβληθεί σοβαρές ποινές φυλάκισης. Η ύπαρξη προηγουμένων καταδικών περιορίζει την ευχέρεια επίδειξης επιείκειας χωρίς, βεβαίως, να δίδεται η εντύπωση ότι ο καταδικασθείς τιμωρείται εκ νέου γι΄ αυτά. Από την άλλη ένα πρόσωπο που βαρύνεται με προηγούμενες καταδίκες φανερώνει τον τρόπο που αυτός αντικρίζει το νόμο και δεν μπορεί να αναμένει την περαιτέρω επιείκεια του Δικαστηρίου στην οποία μπορεί να προσδοκεί κάποιος με λευκό ποινικό μητρώο (Γενικός Εισαγγελέας ν. Ματθαίου (1994) 2 ΑΑΔ 1 και Γενικός Εισαγγελέας ν. Αεροπόρου (1997) 2 ΑΑΔ 17).
Ακόμα και όπου υπάρχει ανάγκη η ποινή να είναι αποτρεπτική, το καθήκον για εξατομίκευση δεν ατονεί. Όπως, όμως τονίστηκε στην υπόθεση Γενικός Εισαγγελέας ν. Χρυσάνθου, Ποινική Έφεση Αρ. 137/2015, ημερομηνίας 28.6.2016, σ΄ αυτά τα πλαίσια «οι προσωπικές και οι οικογενειακές περιστάσεις δεν είναι βαρύνουσας σημασίας, εφόσον πρωταρχική σημασία έχει η ανάγκη αντιμετώπισης των σοβαρότατων συνεπειών που προκύπτουν, για τα άτομα και την κοινωνία, από την κατοχή και εμπορία ναρκωτικών. Η εξατομίκευση της ποινής έχει το ρόλο της, δεν μπορεί όμως να οδηγεί σε εξουδετέρωση των αναγκών που εξυπηρετεί η επιβολή της ποινής (Μιχαήλ ν. Αστυνομίας (1999) 2 ΑΑΔ 577).».
Στην παρούσα περίπτωση, οι προσωπικές συνθήκες του εφεσίβλητου, όπως αναδύονται από την έκθεση του Γραφείου Ευημερίας και τα άλλα έγγραφα που έχουν κατατεθεί, καταδεικνύουν πως ο εφεσίβλητος είναι άτομο με προβλήματα ψυχικής υγείας ως αποτέλεσμα της εξάρτησης του από τα ναρκωτικά από ηλικίας 16 ετών, κάτι που συνιστά μετριαστικό παράγοντα. Τα σοβαρά προβλήματα υγείας που αντιμετωπίζει η μητέρα του παιδιού του και τα οποία δεν της επιτρέπουν να ανταποκριθεί στις αυξημένες ανάγκες του παιδιού που επίσης αντιμετωπίζει προβλήματα υγείας και χρήζει συνεχούς παρακολούθησης από ειδικούς, επίσης λαμβάνονται υπόψη εντός των πλαισίων που καθορίζονται από τη νομολογία, πιο πάνω, σε τέτοιου είδους υποθέσεις. Ταυτόχρονα σημειώνεται ότι οι προσωπικές του συνθήκες, όπως έχουν τελικά διαμορφωθεί, διαφοροποιήθηκαν στο χρονικό διάστημα που μεσολάβησε από τη διάπραξη των αδικημάτων. Έτσι, παρά το ότι η παρέλευση πέντε χρόνων από τη διάπραξη των αδικημάτων μέχρι σήμερα οφειλόταν κυρίως στον ίδιο, δεν μπορούμε να παραγνωρίσουμε την πιο πάνω διαφοροποίηση των προσωπικών του περιστάσεων στο μεσοδιάστημα.
Προηγούμενες αποφάσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου αναφορικά με τις επιβληθείσες ποινές είναι ενδεικτικές του μέτρου τιμωρίας συγκεκριμένων εγκλημάτων και των παραμέτρων του καθορισμού της ποινής, χωρίς βεβαίως να έχουν δεσμευτικό χαρακτήρα, εφόσον η ποινή που επιβάλλεται εξαρτάται από τα περιστατικά της κάθε υπόθεσης και του παραβάτη (Χαραλάμπους ν. Δημοκρατίας κ.ά., Ποινική Έφεση 130/2019 και 127/2019, ημερομηνίας 10.3.2021). Υπό αυτό το πρίσμα παραθέτουμε τις ακόλουθες αποφάσεις:
Στην Πισσάς ν. Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση 219/2016, ημερομηνίας 14.3.2018, επικυρώθηκε ποινή φυλάκισης εννέα ετών που επιβλήθηκε μετά από ακρόαση για το αδίκημα της κατοχής 3 κιλών και 902 γρ. κάνναβης με σκοπό την προμήθεια.
Στην Κωνσταντίνου ν. Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση, 79/2019, ημερομηνίας 27.4.2021, μειώθηκε η ποινή φυλάκισης που είχε επιβληθεί στην κατηγορία προμήθειας 1.988,8 γρ. κάνναβης από οκτώ έτη σε έξι.
Εξισορροπώντας τη σοβαρότητα των αδικημάτων στα οποία καταδικάστηκε και την ανάγκη για επιβολή αποτρεπτικών ποινών, καθώς και όλα τα στοιχεία που αφορούν τόσο το πρόσωπο του εφεσίβλητου, όσο και τις περιστάσεις των αδικημάτων, επιβάλλουμε ποινή φυλάκισης πέντε ετών στην τρίτη κατηγορία. Στη δεύτερη κατηγορία δεν επιβάλλεται ποινή γιατί περιέχεται στη δεύτερη. Η έκτιση της ποινής να άρχεται από την ημέρα της σύλληψής του (4.1.2022). Ο χρόνος για τον οποίο ο εφεσίβλητος παρέμεινε υπό κράτηση, είτε ως ύποπτος, είτε ως υπόδικος, να ληφθεί υπόψη για την έκτιση της ποινής του, η οποία και μειώνεται ανάλογα.
ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, Δ.
ΜΑΛΑΧΤΟΣ, Δ.
ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΥ-ΑΝΔΡΕΟΥ, Δ.
/ΧΤΘ