|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2019:B429
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
16 Οκτωβρίου, 2019
[ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, ΠΟΥΓΙΟΥΡΟΥ, Δ/στές]
(Ποινική Έφεση 126/2018)
ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΛΕΜΕΣΟΥ
Εφεσείοντας,
ν.
1. ΖΑΝΤΗ
2. ΚΕΦΑΛΑ
3. ΕΥΡΙΠΙΔΟΥ
4. FAIR CHAMPIONS BETS LTD
Εφεσιβλήτων.
Μ. Κουτσόφτας, Δημόσιος Κατήγορος, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα, για τον Εφεσείοντα.
Χρ. Χριστοφόρου, για τους Εφεσιβλήτους.
ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ.: Η απόφαση είναι ομόφωνη, θα απαγγελθεί από το Δικαστή Παμπαλλή.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
(EX-TEMPORE)
ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ.: Οι εφεσίβλητοι, πρώην κατηγορούμενοι 3, 5, 6 και 7, αντιμετώπιζαν κατηγορίες οι οποίες είχαν ως βάση τη συμμετοχή σε στοίχημα ή τη συνδρομή στη διάπραξη του αδικήματος της παροχής υπηρεσιών στοιχημάτων χωρίς άδεια. Περαιτέρω, αντιμετώπιζαν και την κατηγορία της χρησιμοποίησης υποστατικού παροχής υπηρεσιών στοιχημάτων άνευ αδείας, στη βάση του περί Στοιχημάτων Νόμου 106(Ι)/12.
Η υπόθεση εκδικάστηκε από επαρχιακό δικαστήριο, το οποίο αθώωσε τους εφεσιβλήτους, κρίνοντας πως στη βάση της ενώπιον του μαρτυρίας, λαμβανομένης υπόψιν ιδιαιτέρως της μαρτυρίας της Μ.Κ. 2, Ιωάννας Φιάκκα, η οποία ήταν Πρόεδρος της Εθνικής Αρχής Στοιχημάτων και η οποία ανέφερε ότι, «η Εθνική Αρχή Στοιχημάτων άρχισε να κάμνει αποδεκτές αιτήσεις για άδειες κλάσεως Β από την 1/10/2016, ήτοι, 2½ περίπου μήνες αργότερα από τον ουσιώδη χρόνο της παρούσας υπόθεσης», απέρριψε την υπόθεση. Είναι αποδεκτό ότι πρόκειται περί τυπογραφικού λάθους, καθότι το αδίκημα, κατά τον ισχυρισμό της Κατηγορούσας Αρχής, είχε διαπραχθεί στις 20/7/2012, συνεπώς, αφορούσε χρόνο πέραν των τεσσάρων ετών.
Είχαμε θέσει τον προβληματισμό μας στον ευπαίδευτο συνήγορο, πώς θα ήτο δυνατό να εξασφαλίσουν άδεια οι εφεσίβλητοι 6 και 7, όταν δεν υπήρχε η δυνατότητα υποβολής αίτησης γι' απόκτηση της. Ο κ. Κουτσόφτας επέμενε ότι στη βάση της προσαχθείσας μαρτυρίας και ιδιαιτέρως στη βάση των μεταβατικών διατάξεων του περί Στοιχημάτων Νόμου 106(Ι)/12 και συγκεκριμένα στις παραγράφους (2) και (3) του άρθρου 91 του ιδίου Νόμου, θα έπρεπε το δικαστήριο να ασκήσει τη διακριτική του ευχέρεια με βάση το άρθρο 85(4) του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου και να προσθέσει κατηγορία εναντίον των εφεσιβλήτων, στη βάση του ότι δεν υπήρχε άδεια λειτουργίας του υποστατικού για αποδοχή στοιχημάτων ″Α″. Όταν υποβάλαμε ερώτηση στο συνήγορο πώς θα μπορούσε αυτό να γίνει, όταν το συγκεκριμένο άρθρο δεν περιλαμβάνεται στο κατηγορητήριο, η εισήγηση του συνηγόρου ήταν ότι θα μπορούσε το πρωτόδικο δικαστήριο να στηριχτεί στον προηγούμενο Νόμο, ήτοι, το Νόμο 75(Ι)/97, ο οποίος καταργήθηκε από το Ν. 106(Ι)/12 και ο οποίος, εν πάση περιπτώσει, δεν περιλαμβανόταν στη νομική βάση του κατηγορητηρίου.
Με όλο το σεβασμό προς τον ευπαίδευτο συνήγορο, αυτή είναι εισήγηση η οποία με κανένα τρόπο δεν θα μπορούσε να γίνει αποδεκτή. Πρόκειται περί ποινικής υπόθεσης. Το κατηγορητήριο θα έπρεπε με σαφήνεια να προσδιορίζει τη νομική βάση επί της οποίας στηρίζεται η κατηγορία, έτσι ώστε η Υπεράσπιση να μπορεί να έχει τη δυνατότητα να προβάλει οτιδήποτε προς υπεράσπιση των κατηγοριών.
Δεν έχουμε διαπιστώσει οποιοδήποτε σφάλμα στην πρωτόδικη απόφαση που να δικαιολογεί την επέμβαση μας.
Στη βάση αυτών των δεδομένων, θεωρούμε ότι η έφεση είναι ανυπόστατη και ως εκ τούτου, απορρίπτεται.
Κ. ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ.
Μ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, Δ.
Α. ΠΟΥΓΙΟΥΡΟΥ, Δ.
/ΔΓ