|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Γενικός Εισαγγελέας ν. Χριστοδούλου (1990) 2 ΑΑΔ 133
Τtozios Management Ltd και Άλλος ν. Kυριάκου Κυριάκου (2016) 2 ΑΑΔ 277, ECLI:CY:AD:2016:B201
ΧΑΤΖΗΑΡΓΥΡΟΥ ν. PAMPORIDES LLC, Ποινική Έφεση αρ. 300/2018, 17/4/2019, ECLI:CY:AD:2019:B147
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
ECLI:CY:AD:2019:B284
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
ΠΟΙΝΙΚΗ ΕΦΕΣΗ ΑΡ. 230/17
8 ΙΟΥΛΙΟΥ 2019
[Μ. ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Π., ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, Μ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, Δ/ΣΤΕΣ]
xxx ΕΥΘΥΜΙΟΥ
ΕΦΕΣΕΙΟΥΣΑ
και
MAVANEL LTD
ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΗΣ
------------------------
M. Mούρος, για τον Εφεσείοντα
Κ. Ορφανίδης, για την Εφεσίβλητη
-----------------------------
ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, Δ.: Η απόφαση του Δικαστηρίου είναι ομόφωνη και θα δοθεί από τον Παρπαρίνο, Δ.
----------------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, Δ. Η Εφεσείουσα/Κατηγορούμενη 2 κρίθηκε ένοχη σε 9 Κατηγορίες οι οποίες αφορούν το αδίκημα της συνδρομής στην πρόκληση μη εξόφλησης επιταγής χωρίς εύλογη αιτία κατά παράβαση των Άρθρων 305(Α)(2), 28, 29 του Ποινικού Κώδικα ΚΕΦ. 154 όπως τροποποιήθηκε.
Η Εφεσείουσα με δύο λόγους έφεσης προσβάλλει ως εσφαλμένες τόσο την πρωτόδικη απόφαση με την οποία κλήθηκε σε απολογία, όσο και την τελική απόφαση με την οποία κρίθηκε ένοχη. Με τον πρώτο λόγο εισηγείται ότι εσφαλμένα το πρωτόδικο Δικαστήριο κάλεσε την Εφεσείουσα σε απολογία αφού δεν δόθηκε καμία θετική μαρτυρία για εμπλοκή της στην έκδοση και πρόκληση μη πληρωμής των επίδικων επιταγών. Με τον δεύτερο λόγο προσβάλλει την κρίση του πρωτόδικου Δικαστηρίου με την οποία η Εφεσείουσα κρίθηκε ένοχη αφού κατά την εισήγηση της δεν δόθηκε καμία θετική μαρτυρία από πλευράς παραπονουμένων ότι αυτή είχε εμπλοκή στην έκδοση και στην πρόκληση μη πληρωμής της επίδικης επιταγής.
Τονίστηκε τόσο στο διάγραμμα της Εφεσείουσας όσο και ενώπιον μας από τον ευπαίδευτο σύνηγορο της, ότι δεν τέθηκε ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου οιανδήποτε μαρτυρία, η οποία να εμπλέκει την Εφεσείουσα στην έκδοση των επίδικων επιταγών αλλά και την συμμετοχή της στις διοικητικές αποφάσεις της συγκατηγορούμενης της εταιρείας. Η ίδια δεν γνώριζε τον δικαιούχο των επιταγών, το ύψος των επιταγών και δεν ήταν μέτοχος ή υπάλληλος ή Διευθυντής της συγκατηγορούμενης εταιρείας για να παίρνει αποφάσεις που αφορούσαν αυτή. Η μόνη εμπλοκή της ήταν η υπογραφή ολόκληρου μπλοκ επιταγών, έχοντας πλήρη εμπιστοσύνη στην αδελφή και γαμπρό της που χειρίζοντο τα θέματα και αφορούσαν την συγκατηγορούμενη εταιρεία. Αντίθετη, βέβαια, ήταν η εισήγηση της άλλης πλευράς η οποία υποστήριξε την πρωτόδικη απόφαση ως ορθή.
Στις πρόσφατες αποφάσεις μας C.H. Health & Beuaty Care Ltd v. Χατζηαποστόλου κ.α. Ποιν. Εφ. 188/18 ημερ. 25.1.2019, ECLI:CY:AD:2019:B17 και Sergei v. Vasilyeva Ποιν. Εφ. 159 και 160/17 ημερ. 11.6.2019, είχαμε την ευκαιρία να ασχοληθούμε με το θέμα, πότε αποδεικνύεται εκ πρώτης όψεως υπόθεση. Με αναφορά στην Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας ν. Χριστοδούλου (1990) 2 Α.Α.Δ.133 και άλλες, τονίσαμε για μια φορά ακόμη ότι η αθώωση ενός κατηγορούμενου στο εκ πρώτης όψεως στάδιο δικαιολογείται μόνο όταν η μαρτυρία (α) δεν στοιχειοθετεί τα συστατικά στοιχεία του εγκλήματος ή (β) έχει κλονιστεί σε τέτοιο βαθμό ως αποτέλεσμα της αντεξέτασης ή είναι τόσο έκδηλα αβάσιμη σε βαθμό που κανένα λογικό Δικαστήριο δεν θα μπορούσε να βασιστεί σ' αυτή για καταδίκη.
Εξετάσαμε με προσοχή την μαρτυρία που τέθηκε ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου από τους τρεις μάρτυρες κατηγορίας όπως και την πρωτόδικη απόφαση η οποία έκρινε ότι αποδείκτηκε εκ πρώτης όψεως υπόθεση εναντίον της Εφεσείουσας και κρίνουμε ότι ο πρώτος λόγος Έφεσης δεν μπορεί να επιτύχει. Σύμφωνα με την προσαχθείσα μαρτυρία, όλες οι επίδικες επιταγές αφορούσαν τρεχούμενο λογαριασμό της συγκατηγορούμενης εταιρείας 1. Όλες ήταν μεταχρονολογημένες, συμπληρωμένες και υπογραμμένες. Δόθηκαν δε στην παραπονούμενη εταιρεία για εξόφληση χρέους της συγκατηγορούμενης 1. Η τελευταία τηρούσε τον άνω λογαριασμό στο Συνεργατικό Ταμιευτήριο Λευκωσίας με την Εφεσείουσα ως το πρόσωπο με δικαίωμα υπογραφής και δέσμευσης του δια της υπογραφής της. Όταν όλες οι επιταγές παρουσιάστηκαν για πληρωμή δεν τιμήθησαν καθότι στις 6.10.2010, που ήταν η προγενέστερη της πληρωμής τους, δόθηκε γραπτή εντολή μη πληρωμής τους από την Εφεσείουσα με την δικαιολογία "άλλη διευθέτηση πληρωμής". Το πρωτόδικο Δικαστήριο, ορθά καθοδηγούμενο από τη νομολογία, μεταξύ άλλων, και από την Ttozios Management Ltd v. Κυριάκος Κυριάκου Ποιν. Εφ. 96/14 ημερ. 15.4.2016, ECLI:CY:AD:2016:B201, έκρινε ότι αποδείκτηκε εκ πρώτης όψεως υπόθεση εναντίον της Εφεσείουσας "με την έκδοση των επίδικων επιταγών και την εντολή που έδωσε για μη εξαργύρωση τους".
Κρίνουμε ότι επί τη βάσει της προσαχθείσας μαρτυρίας η πρωτόδικη απόφαση επί τούτου είναι ορθή και δεν έχουμε να προσθέσουμε οτιδήποτε άλλο.
Όσον αφορά την καταδίκη της, παρατηρούμε ότι η Εφεσείουσα καταθέτουσα ενόρκως ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου, ενώ αναγνώρισε τις υπογραφές της επί των επίδικων επιταγών, ότι ήταν το πρόσωπο που διαχειρίζετο καθ' όλους τους ουσιώδεις χρόνους τον επίδικο λογαριασμό και ότι αυτή προέβη στην ανάκληση πληρωμής των επίδικων επιταγών, από την άλλη ισχυρίστηκε ότι δεν θυμόταν πού και τι υπέγραφε σε ό,τι αφορούσε τον επίδικο λογαριασμό και επιταγές και όλα αυτά διότι ήθελε "να εξυπηρετήσει την αδελφή και σύζυγο της στην δουλειά τους".
Το βάρος απόδειξης της εύλογης αιτίας ως υπεράσπισης, ως προβλέπεται στο Άρθρο 305(Α)(2) ήταν στους ώμους της Εφεσείουσας. Πολύ πρόσφατα στην Χατζηαργυρού ν. Pamporides LLC Ποιν. Εφ. 300/18 ημερ. 17.4.2019, ECLI:CY:AD:2019:B147 εξετάσαμε παρόμοιο θέμα:
"............. Η ύπαρξη εύλογης αιτίας στην ανάκληση της πληρωμής μιας επιταγής, η οποία θεσμοθετείται ως υπεράσπιση στο αδίκημα αυτό, επεξηγήθηκε στη νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου και συγκεκριμένα στην υπόθεση Ttozios Management Ltd v. Κυριάκος Κυριάκου, Ποινική ΄Εφεση αρ. 96/14, ημερ. 15.4.2016, ECLI:CY:AD:2016:B201, στην οποία αναφέρθηκε ειδικά το πρωτόδικο δικαστήριο. Σύμφωνα με την προαναφερόμενη αυθεντία η εύλογη αιτία συναρτάται άμεσα και αποκλειστικά με το λόγο της ανάκλησης που δήλωσε, γραπτώς, ο κατηγορούμενος-εκδότης της επιταγής, κατά τον ουσιώδη χρόνο της ανάκλησης της. Σύμφωνα με την Nikiforos Technologies Ltd v. Χρήστου (Αρ. 1) (2014) 2 ΑΑΔ, 287, στην οποία επίσης αναφέρθηκε το πρωτόδικο δικαστήριο, εύλογη αιτία αποτελεί η παρουσίαση γεγονότων και δεδομένων που δικαιολογούν την ανάκληση της επιταγής και τα οποία παρατίθενται, γραπτώς, στο πιστωτικό ίδρυμα επί του οποίου εκδόθηκε η επιταγή.
............................... ................
Συναφώς παρατηρούμε ότι ο εφεσείων έδωσε διαφορετικές και αντικρουόμενες εξηγήσεις ως προς το λόγο της ανάκλησης της επιταγής, οι οποίες απορρίφθηκαν από το πρωτόδικο δικαστήριο. Με τα ενώπιον του στοιχεία, το πρωτόδικο δικαστήριο, κατέληξε στο συμπέρασμα, ορθά κατά την κρίση μας, ότι η επίκληση της υπεράσπισης της εύλογης αιτίας από πλευράς του κατηγορουμένου ο οποίος φέρει και το σχετικό βάρος απόδειξης, με βάση το ισοζύγιο των πιθανοτήτων, τελεί υπό την προϋπόθεση ότι κατά την παρουσίαση της επιταγής για σκοπούς πληρωμής της, ο κατηγορούμενος, ως εκδότης, γραπτώς παρέθεσε στο πιστωτικό ίδρυμα επί του οποίου εξέδωσε την επιταγή, το λόγο ή τους λόγους για τους οποίους δίδεται η εντολή μη πληρωμής της."
Όλα τα πιο πάνω ισχύουν και στην παρούσα υπόθεση όπου η Εφεσείουσα πρόβαλε άλλους ισχυρισμούς από τον λόγο για τον οποίο έγινε η ανάκληση των επίδικων και συνεπώς από μόνη της, απορριπτομένης της μαρτυρίας της, αποστέρησε από τον εαυτό της την υπεράσπιση της "εύλογης αιτίας" που προσφέρεται από το εδάφιο 2 του Άρθρου 3305(Α) του Ποινικού Κώδικα ΚΕΦ. 154.
Για τους πιο πάνω λόγους η καταδίκη της Εφεσείουσας ήταν αναπόφευκτη.
Η Έφεση απορρίπτεται.
Μ.Μ. ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Π.
Λ. ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, Δ.
Μ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, Δ.
/γκ