|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2018:B458
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
ΠΟΙΝΙΚΗ ΕΦΕΣΗ ΑΡ. 198/17
24 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2018
[Λ. ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, Μ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, Τ.Θ. ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, Δ/ΣΤΕΣ]
XXXXX ARAKELYAN
ΕΦΕΣΕΙΟΥΣΑ
και
ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ
ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΗΣ
--------------------
Κ. Σέργη, για Κενδέας Α. Σέργη ΔΕΠΕ, για την Εφεσείουσα
Ε. Θεοδότου, για την Εφεσίβλητη
--------------------------------
ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, Δ.: Η απόφαση του Δικαστηρίου είναι ομόφωνη και θα δοθεί από τον Παρπαρίνο, Δ.
-------------------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, Δ. Η Εφεσείουσα κατόπιν ακροάσεως βρέθηκε ένοχη, από το Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας στην κατηγορία της αμελούς οδήγησης κατά παράβαση των Άρθρων 2, 8, 19 και 20Α του Περί Μηχανοκινήτων Οχημάτων και Τροχαίας Κινήσεως Νόμου, Ν.86/72 όπως τροποποιήθηκε.
Τα γεγονότα σύμφωνα με τα ευρήματα του πρωτόδικου Δικαστηρίου είναι τ' ακόλουθα. Το σχετικό απόσπασμα παρατίθεται αυτούσιο.
"Στις 26.2.2015 και περί ώρα 07:30 η Κατηγορουμένη οδηγούσε το μηχανοκίνητο όχημα με αρ. εγγραφής XXXXX19 στην οδό Μάρκου Μπότσαρη στο Καϊμακλί της Επαρχίας Λευκωσίας με κατεύθυνση προς την συμβολή της πιο πάνω οδού με τις οδούς Ηρακλείου και Κολοκοτρώνη. Η οδός Μάρκου Μπότσαρη είναι διπλής κατεύθυνσης με μια λωρίδα κυκλοφορίας στην κάθε κατεύθυνση οι οποίες διαχωρίζονται μεταξύ τους με συνεχή άσπρη γραμμή. Η εν λόγω οδός καταλήγει σε ΑΛΤ από το οποίο αν κανείς στρίψει δεξιά εισέρχεται στην οδό Ηρακλείου ενώ αν στρίψει αριστερά εισέρχεται στην οδό Κολοκοτρώνη. Η οδοί Ηρακλείου και Κολοκοτρώνη είναι στην ουσία ένας ενιαίος ευθύς δρόμος διπλής κατεύθυνσης με μια λωρίδα κυκλοφορίας στην κάθε κατεύθυνση οι οποίες διαχωρίζονται μεταξύ τους με συνεχή άσπρη γραμμή. Αριστερά και δεξιά των οδών Ηρακλείου, Κολοκοτρώνη και Μάρκου Μπότσαρη υπάρχει πεζοδρόμιο. Στην οδό Ηρακλείου και σε απόσταση 8 μέτρων από την γωνία της οδού Μάρκου Μπότσαρη με κατεύθυνση προς Καντάρας υπάρχει διάβαση πεζών τύπου zebra. Η περιοχή είναι κατοικημένη, με όριο ταχύτητας 50 Χ.Α.Ω.
Όταν η Κατηγορούμενη έφθασε στο ΑΛΤ της οδού Μάρκου Μπότσαρη, σταμάτησε το αυτοκίνητο της πίσω από την άσπρη γραμμή στάσης. Αποδέχομαι ως προς τούτο την δική της εκδοχή αφού δεν υπάρχει κάτι το οποίο να αντικρούει την εν λόγω θέση. Ακολούθως, η Κατηγορουμένη έστριψε δεξιά στην οδό Ηρακλείου με χαμηλή ταχύτητα. Και πάλιν η θέση αυτή συμπίπτει με τα όσα η Κατηγορούμενη ανέφερε. Η XXXXX Σολωμού Χριστοδούλου είχε προηγουμένως εξέλθει από παρακείμενη υπεραγορά και κατευθυνόταν προς την οδό Ηρακλείου ερχόμενη από την αντίθετη κατεύθυνση σε σχέση με την πορεία της Κατηγορουμένης με πρόθεση αφού διασταυρώσει την οδό Ηρακλείου να μεταβεί στην οδό Μάρκου Μπότσαρη όπου ήταν σταθμευμένο το αυτοκίνητο της. Παρέμεινε άγνωστο κατά πόσον, προτού η Κατηγορούμενη εκκινήσει το αυτοκίνητο της για να εισέλθει με κλίση δεξιά στην οδό Ηρακλείου, η πεζή είχε εκδηλώσει ήδη την πρόθεση της να διασταυρώσει τον δρόμο.
Αφού, η Κατηγορούμενη διένυσε απόσταση περίπου 8.3 μέτρων με δεξιά κλίση προς την Λεωφόρο Καντάρας, το αυτοκίνητο που οδηγούσε κτύπησε την XXXXX Σολωμού Χριστοδούλου αρχικά με τον δεξί μπροστινό προφυλακτήρα. Η XXXXX Σολωμού δεν χρησιμοποιούσε την διάβαση πεζών η οποία βρισκόταν αριστερά ως η πορεία της και σε απόσταση 5,4 μέτρων από την ίδια. Η σύγκρουση έγινε αφότου η πεζή διένυσε περί τα, 3,2μέτρα από το πεζοδρόμιο της οδού Ηρακλείου εντός της οδού. Η κατηγορούμενη δεν είχε προηγουμένως αντιληφθεί την παρουσία της πεζής και δεν έκανε οποιαδήποτε κίνηση για να αποφύγει την σύγκρουση. Η πεζή χτύπησε πάνω στην δεξιά άκρη του καπό του αυτοκινήτου της Κατηγορουμένης και έσπασε η μύτη της από την οποία έτρεχε αίμα. Μετά έπεσε με τη ράχη προς τα πίσω στην άσφαλτο περίπου μπροστά από το αυτοκίνητο της Κατηγορουμένης. Παρέμεινε άγνωστος ο ακριβής χρόνος που η πεζή χρειάστηκε να διανύσει την απόσταση από την στιγμή που εκδήλωσε αρχικά την πρόθεση της να διασταυρώσει μέχρι το σημείο επαφής. Άγνωστος παρέμεινε επίσης ο ακριβής χρόνος που η Κατηγορούμενη χρειάστηκε για να διανύσει την απόσταση από την γραμμή στάσης της οδού Μάρκου Μπότσαρη μέχρι το σημείο επαφής."
Επίσης, σύμφωνα πάντοτε με τα ευρήματα του πρωτόδικου Δικαστηρίου "η ορατότητα της Εφεσείουσας από το σημείο όπου είχε σταματήσει στην οδό Ηρακλείου (Μάρκου Μπότσαρη είναι το ορθό) πριν επιχειρήσει δεξιά στροφή, προς την πορεία της πεζής, ήταν καλή και ανεμπόδιστη."
Το πρωτόδικο Δικαστήριο έκρινε την Εφεσείουσα αμελή με το ακόλουθο σκεπτικό:
".........Σημασία στην παρούσα, έχει το γεγονός της μη αντίληψης της ύπαρξης της πεζής στον δρόμο. Αυτό από μόνο του οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η Κατηγορούμενη παρέλειψε να δει κάτι το οποίο ήταν ορατό και περαιτέρω στο συμπέρασμα ότι η προσοχή της δεν ήταν στραμμένη στον δρόμο. Πως είναι δυνατόν να μην δει την πεζή, ενώ κινούταν με χαμηλή ταχύτητα και η πεζή βρισκόταν ήδη περί τα 3 μέτρα εντός του δρόμου; Κρίνω ότι η οδική συμπεριφορά της Κατηγορουμένης, κατά τον ουσιώδη χρόνο, υπήρξε αμελής, καθότι δεν συνάδει με τη συμπεριφορά που θα επεδείκνυε, υπό τις ίδιες συνθήκες, ένας λογικός, συνετός και ικανός οδηγός."
Η Εφεσείουσα με τρεις (3) λόγους Έφεσης προσβάλλει την πρωτόδικη απόφαση ως εσφαλμένη. Με τον τρίτο λόγο Έφεσης προβάλλει ότι είναι εσφαλμένο το εύρημα του πρωτόδικου Δικαστηρίου αναφορικά με την ορατότητα της Εφεσείουσας από το σημείο όπου είχε σταματήσει στην οδό Ηρακλείου. Με τον δεύτερο λόγο προωθείται ως εσφαλμένο το συμπέρασμα του πρωτόδικου Δικαστηρίου ότι δηλαδή αποτελεί δικαστική γνώση ότι η πεζή για να βρεθεί σε απόσταση 3.2μ εντός του δρόμου χρειάστηκε κάποιο χρονικό διάστημα. Με τον πρώτο λόγο προσβάλλεται ως εσφαλμένη η κατάληξη του Δικαστηρίου ότι η Εφεσείουσα υπήρξε αμελής διότι παρέλειψε να δει την πεζή.
Ο ευπαίδευτος συνήγορος της Εφεσείουσας αναφορικά με τον τρίτο λόγο έφεσης πρόβαλε ως τρωτό το εύρημα του πρωτόδικου Δικαστηρίου ότι η ορατότητα της Εφεσείουσας από το σημείο που είχε σταματήσει στην οδό Μάρκου Μπότσαρη σε αναμονή πριν επιχειρήσει δεξιά στροφή, προς την πορεία της πεζής, ήταν καλή και ανεμπόδιστη. Αυτό σύμφωνα με την εισήγηση βρίσκεται σε πλήρη αντίφαση με το εύρημα όπου αναφέρεται ότι:
"Ένα καίριο ερώτημα που τίθεται στην υπό κρίση υπόθεση είναι κατά πόσο, την ώρα που η Κατηγορουμένη αποφάσισε να στρίψει δεξιά και να εισέλθει από την οδό Μάρκου Μπότσαρη εντός της οδού Ηρακλείου, η πεζή ήταν ορατή και ο κίνδυνος εύλογα αντιληπτός. Το ερώτημα αυτό παρέμεινε αναπάντητο."
Επίσης, στήριξε το λόγο αυτό στο ότι, κατ' ισχυρισμό του, δεν υπήρχε μαρτυρία ενώπιον του Δικαστηρίου αναφορικά με την ορατότητα της Εφεσείουσας ως άνω.
Αμφότερα τα σκέλη της εισήγησης δεν μπορούν να επιτύχουν. Αναφορικά με το δεύτερο σκέλος υπήρχε μαρτυρία προερχόμενη από δύο μάρτυρες, ήτοι τον Μ.Κ.1 Αστυφύλακα που εξέτασε το δυστύχημα και Μ.Κ.4 αυτόπτη μάρτυρα. Η αποδοχή της μαρτυρίας τους δεν αμφισβητείται με την Έφεση και συνεπώς η προσβολή του προκύψαντος απ' αυτού ευρήματος ορατότητας δεν μπορεί να επιτύχει για το λόγο αυτό.
Όσον αφορά το πρώτο σκέλος και πάλι κατά την κρίση μας δεν μπορεί να επιτύχει διότι οι δύο αναφορές του πρωτόδικου Δικαστηρίου προσδιορίζουν διαφορετικούς χρόνους. Η πρώτη αφορά το χρονικό σημείο όπου η Εφεσείουσα "ήταν σε αναμονή πριν επιχειρήσει στροφή" ενώ η δεύτερη αφορά "την ώρα που η Εφεσείουσα αποφάσισε να στρίψει δεξιά ...". Συνεπώς δεν παρατηρείται καμία αντίφαση.
Αναφορικά με το δεύτερο λόγο Έφεσης ο ευπαίδευτος συνήγορος εισηγήθηκε ότι ο πρωτόδικος Δικαστής μετέτρεψε τον εαυτό του σε εμπειρογνώμονα αναφέροντας στην απόφαση του ότι:
".....αποτελεί δικαστική γνώση ότι η πεζή για να βρεθεί σε απόσταση 3,2 μέτρων εντός του δρόμου χρειάστηκε κάποιο χρονικό διάστημα. Με άλλα λόγια δεν βρέθηκε ως δια μαγείας σε εκείνο το σημείο του δρόμου. ......"
Μας παρέπεμψε δε προς τούτο στην Σπύρου ν. Χριστοδούλου (1996) 1 Α.Α.Δ. 1193, 1196.
Ο χαρακτηρισμός υπό του πρωτόδικου Δικαστηρίου ως θέματος δικαστικής γνώσης το συμπέρασμα του ότι η πεζή χρειάστηκε κάποιο χρονικό διάστημα για να διανύσει απόσταση 3.2μ δεν είναι ορθός και είναι ατυχής. Εδώ επρόκειτο για εκτίμηση των διαθέσιμων στοιχείων υπό το φως της κοινής λογικής και εμπειρίας που είναι καθόλα επιτρεπτό. (βλ. Ιορδάνους κ.α. ν. Κυριάκου κ.α. (1996) 1 Α.Α.Δ. 1364, Κρασισμένου ν. Σωφρονίου (1999) 1(Β) Α.Α.Δ. 1152, Σωκράτους ν. Ματσούκα (2003) 1(Β) 1036). Συνεπώς, ούτε και αυτός ο λόγος ευσταθεί.
Τέλος, όσον αφορά τον πρώτο λόγο ο ευπαίδευτος συνήγορος με αναφορά στα ευρήματα του πρωτόδικου Δικαστηρίου και διάφορα άλλα θέματα πλην της δέουσας παρατηρητικότητας υποστήριξε το εσφαλμένο της κατάληξης του πρωτόδικου Δικαστηρίου.
Έχουμε ήδη αναφέρει το σκεπτικό του πρωτόδικου Δικαστηρίου βάσει του οποίου έκρινε την Εφεσείουσα ένοχη για αμέλεια σύμφωνα με την κατηγορία που αντιμετώπιζε. Συμφωνούμε πλήρως με την κατάληξη του. Σημειώνουμε απλώς ότι και η Εφεσείουσα στην κατάθεση της, την οποία έδωσε λίγες ημέρες μετά το δυστύχημα (2.3.15), ανέφερε ότι "την πεζή την είδε για πρώτη φορά όταν την κτύπησε και όχι προηγουμένως". Στα περιστατικά της παρούσας υπόθεσης όπως είναι τα ευρήματα του πρωτόδικου Δικαστηρίου η μόνη κατάληξη στην οποία θα μπορούσε να οδηγηθεί αυτό ήταν αυτή της ενοχής της Εφεσείουσας, όπως και το έπραξε, λόγω έλλειψης της δέουσας παρατηρητικότητας (proper look out).
Η Έφεση απορρίπτεται.
Λ. ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, Δ.
Μ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, Δ.
Τ.Θ. ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, Δ.
/γκ