|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2018:B386
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Ποινική ΄Εφεση αρ. 181/15
10 Σεπτεμβρίου, 2018
(ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Π., ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, ΨΑΡΑ - ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, Δ/στές)
ΑΛΟΥΜΙΝΙΑ ΤΑΚΗΣ ΣΙΕΓΓΕΡΗΣ ΛΤΔ
Εφεσείουσα
ν.
Ι.Π.Κ. ΗΧΟΚΙΝΗΣΗ ΛΤΔ
Εφεσίβλητη
_ _ _ _ _ _
Χρ.Γαβριηλίδης, για την εφεσείουσα
Μ.Μούρος, για την εφεσίβλητη
_ _ _ _ _
ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Π.: Η απόφαση του Δικαστηρίου είναι ομόφωνη
και θα δοθεί από τη Δικαστή Τ.Ψαρά-Μιλτιάδου.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Ψαρά-Μιλτιάδου, Δ.: Η παραπονούμενη εταιρεία (εφεσίβλητη) ασχολείτο με πώληση ηλεκτρικών συσκευών και από το 2010 είχε συνεργασία με τον XXXXX Καρβέλλη για να τον προμηθεύει ηλεκτρικές συσκευές.
΄Εναντι των οφειλών του ο Καρβέλλης έδωσε στην εφεσίβλητη-παραπονούμενη την επίδικη επιταγή (για ποσό €43.750 με ημερομηνία 29.6.2010). Εκδότης της επίδικης επιταγής ήταν η εφεσείουσα-κατηγορούμενη. Η επίδικη επιταγή δεν ήταν συμπληρωμένη στο όνομα του δικαιούχου. Το όνομα του δικαιούχου, (δηλαδή της εφεσίβλητης) το συμπλήρωσε ο ΜΚ1, διευθυντής της εφεσίβλητης.
Μεταξύ τώρα της εφεσείουσας-κατηγορούμενης και του Καρβέλλη, η πρώτη θεωρώντας ότι δεν υπήρξε αντιπαροχή ζήτησε την 1ην.7.2010 να γίνει ανάκληση, πράγμα που η τράπεζα δεν αποδέκτηκε λόγω του ότι η επιταγή «είχε σφραγιστεί και δεν υπήρχαν διαθέσιμα κεφάλαια στο λογαριασμό της Κ1». Στις 2.7.2010 ζητήθηκε εκ μέρους της εφεσείουσας (και του Καρβέλλη) από την παραπονούμενη να επιστρέψει στην εφεσείουσα την επιταγή «λόγω του ότι δεν παρέλαβε τα εμπορεύματα για τα οποία εκδόθηκε».
Το πρωτόδικο Δικαστήριο διατύπωσε, μεταξύ άλλων, τα ακόλουθα ευρήματα:
«Κατά την 27/06/2010 ο κ. Καρβέλλης παρέδωσε στον Μ.Κ.1 την επίδικη επιταγή έναντι των οφειλών του προς την παραπονούμενη για εμπορεύματα που είχε παραλάβει από την εταιρεία Cyprus Radioletrix Co Ltd στα πλαίσια της συνεργασίας που είχαν. Η επίδικη επιταγή ήταν πληρωτέα σε μεταγενέστερο χρόνο.
Η επίδικη επιταγή της κατηγορουμένης 1 δόθηκε στις 26/06/2010 από την σύζυγο του κ. Σιεγγέρη στον κ. Καρβέλλη κατ' εντολή του κ. Σιεγγέρη ένεκα της απουσίας του ίδιου στο εξωτερικό. Η επίδικη επιταγή αφορούσε το τίμημα αγοράς από την κατηγορουμένη 1 350 τηλεοράσεων LG 22" τις οποίες ο κ. Καρβέλλης θα της παρέδιδε περί τα τέλη Ιουνίου του 2010 ως η μεταξύ τους συμφωνία.
Η επίδικη επιταγή παρουσιάστηκε για πρώτη φορά για εξαργύρωση στις 29/06/2010. Την 01/07/2010 επιστράφηκε με την δικαιολογία «ΑΠΟΤΑΘΕΙΤΕ ΣΤΟΝ ΕΚΔΟΤΗ ΑΝΕΠΑΡΚΗ ΥΠΟΛΟΙΠΑ». Παρουσιάστηκε ξανά στις 22/07/2010 και στις 26/07/2010 επιστράφηκε με την δικαιολογία «ΑΠΟΤΑΘΕΙΤΕ ΣΤΟΝ ΕΚΔΟΤΗ ΤΗΣ ΕΠΙΤΑΓΗΣ ΑΚΑΛΥΠΤΗ ΕΠΙΤΑΓΗ».
Ο κ. Καρβέλλης δεν παρέδωσε στην κατηγορούμενη 1 τις 350 τηλεοράσεις LG 22" που συμφώνησε να πωλήσει σε αυτήν σε σχέση με την οποία εκδόθηκε η επίδικη επιταγή ως το τίμημα της συνολικής αξίας των εν λόγω εμπορευμάτων.
Η κατηγορούμενη 1 καμία συμβατική σχέση είχε [sic] μαζί με την παραπονούμενη και ουδέν ποσό της όφειλε.»
Ως προς τα συστατικά στοιχεία του αδικήματος της έκδοσης επιταγής χωρίς αντίκρισμα με βάση το άρθ.305 του Ποινικού Κώδικα, το πρωτόδικο Δικαστήριο θεώρησε πως πληρούντο οι σχετικές προϋποθέσεις και ότι η υπεράσπιση που έθεσε η εφεσείουσα πως δηλαδή η εφεσίβλητη ουδέποτε κατέστη κάτοχος για αξία και νομιμοποιούμενος κομιστής δεν μπορούσε να επιτύχει.
΄Εθεσε δε το θέμα ως εξής:
«....η επίδικη επιταγή εκδόθηκε από την κατηγορούμενη 1 και δόθηκε από αυτήν στον κ.Καρβέλλη ως το τίμημα αγοράς από την κατηγορουμένη 1 και δόθηκε από αυτήν στον κ.Καρβέλλη ως το τίμημα αγοράς από την κατηγορουμένη 1,350 τηλεοράσεων LG22" τις οποίες ο κ.Καρβέλλης δεσμεύτηκε να τις παραδώσει περί τα τέλη Ιουνίου του 2010 ως η μεταξύ τους συμφωνία. Ακολούθως η εν λόγω επιταγή δόθηκε από τον κ. Καρβέλλη στην παραπονούμενη έναντι των οφειλών του προς την παραπονούμενη για εμπορεύματα που είχε παραλάβει από την εταιρεία Cyprus Radiolectrix Co Ltd στα πλαίσια της συνεργασίας που είχαν. Επομένως η παραπονούμενη έδωσε αξία στην επίδικη επιταγή αφού υπήρξε αντιπαροχή μεταξύ παραπονούμενης και κ. Καρβέλλη. Παρόλο ότι η κατηγορούμενη 1 καμία συμβατική σχέση είχε με την παραπονούμενη και ουδέν ποσό όφειλε σε αυτή, κρίνεται ότι δεν έχει καταρρίψει το μαχητό τεκμήριο της ύπαρξης αντιπαροχής σε σχέση με την επίδικη επιταγή, το οποίο δημιουργήθηκε υπέρ της παραπονούμενης ως κατόχου της εν λόγω επιταγής.»
Με τον πρώτο λόγο έφεσης προσβάλλεται η κρίση του Δικαστηρίου ότι η παραπονούμενη κατέστη νομιμοποιημένος κομιστής για αξία έναντι του εκδότη της, κυρίως επί τω ότι η επίδικη επιταγή δεν περιήλθε νόμιμα στα χέρια της παραπονούμενης, αφού ο Καρβέλλης είχε αυστηρές οδηγίες από την εφεσείουσα να συμπληρώσει το όνομα του στη θέση του δικαιούχου και να χρησιμοποιήσει την επίδικη επιταγή για την προμήθεια της εφεσείουσας με 350 τηλεοράσεις αξίας €43.750, πράγμα που ουδέποτε έπραξε. Και ο έτερος λόγος έφεσης άπτεται του ιδίου θέματος ότι δηλαδή το πρωτόδικο Δικαστήριο εσφαλμένα θεώρησε ότι ο Διευθυντής της παραπονούμενης εταιρείας είχε δικαίωμα συμπλήρωσης της επιταγής στη θέση του δικαιούχου, αφού ο Διευθυντής της εκδότριας εταιρείας (δηλαδή η εφεσείουσα) δεν είχε δώσει εξουσιοδότηση στην παραπονούμενη να τη συμπληρώσει αλλά ούτε έδωσε τέτοια εξουσιοδότηση στον Καρβέλλη κατά παράβαση του αρθ.20(2) του περί Συναλλαγματικής Νόμου.
Πρέπει να αναφέρουμε ότι ο Διευθυντής της εφεσείουσας-κατηγορούμενης, ο κ.Σιεγγέρης (ΜΥ1) έγινε πιστευτός και κατατάχθηκε ως αξιόπιστος από το πρωτόδικο Δικαστήριο. Επί δε του πιο πάνω θέματος που αφορούν οι λόγοι έφεσης το πρωτόδικο Δικαστήριο ανέφερε τι είπε ο ΜΥ1 και τα αποδέκτηκε ως αποτελούντα την αλήθεια.
Δέχεται δηλαδή ότι ο ΜΥ1 είχε ξεκαθαρίσει στον Καρβέλλη ότι η επίδικη επιταγή αφορούσε τις εν λόγω τηλεοράσεις και του ζήτησε να συμπληρώσει το όνομα του. Δυστυχώς, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει το Δικαστήριο, ο Καρβέλλης χωρίς να το αναφέρει στον ΜΥ1 και χωρίς να είχε εξουσιοδότηση για ο,τιδήποτε άλλο, «τον ξεγέλασε» και έδωσε την επιταγή στην εφεσίβλητη παραπονούμενη για να παραλάβει προϊόντα άλλα από αυτά που ζήτησε ο ΜΥ1, και για προσωπικούς σκοπούς του Καρβέλλη. Με αυτές τις διαπιστώσεις ως δεδομένες πώς θα μπορούσε να θεωρηθεί δέουσα η έκδοση της επιταγής, απευθείας, επ΄ ονόματι της εφεσείουσας από τον Καρβέλλη, ο οποίος ρητώς δεν είχε τέτοια εξουσιοδότηση και αφού φαίνεται ότι η συναλλαγή μεταξύ του και της εφεσείουσας δεν είχε ολοκληρωθεί.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο παρέλειψε να δει τις ιδιομορφίες της υπόθεσης στις ορθές διαστάσεις, με αποτέλεσμα το ουσιώδες της έκδοσης της επιταγής με, εξ αρχής, δικαιούχο άλλο άτομο να εξομοιωθεί με έκδοση επιταγής, η οποία, στη συνήθη πορεία των πραγμάτων, περιέρχεται στην κατοχή άλλου, ως νομοποιημένου κομιστή. Δεν υπήρξε όμως εν προκειμένω αυτή η περίπτωση, παρά το ότι επιχειρήθηκε εξ αρχής η εξομοίωση του πρώτου δικαιούχου με το νομιμοποιημένο κομιστή.
Αφ΄ ης στιγμής η εντολή ήταν η συμπλήρωση της επιταγής με το όνομα του Καρβέλλη και υπήρξε ρητός αποκλεισμός άλλου προσώπου ως τέτοιου πρώτου δικαιούχου και αυτό έγινε πιστευτό σε συνάρτηση με λόγους που αφορούσαν τις σχέσεις της εφεσείουσας και του Καρβέλλη, το πρωτόδικο Δικαστήριο δεν μπορούσε να εκφύγει από το πλαίσιο αυτό των πραγματικών γεγονότων και να θεωρήσει πως η εφεσίβλητη «έδωσε αξία στην επιταγή» ή πως κατέστη κάτοχος σε αξία.
Σύμφωνα με το Σύγγραμμα Chalmers on Bills of Exchange 13η έκδ. σελ.94, η συναλλαγματική και (συνεπώς η επιταγή) πρέπει κατ΄αρχάς να είναι δεόντως συμπληρωμένη και κανονική στην όψη της αφού «the rights of a holder in due course can only be acquired by a person who takes the bill before it is overdue, and which is complete and regular on the face of it".
(Βλ. Ηalsbury's Laws of England, 3rd ed. vol.2 par.245 κ.επ.)
Aυτή η λανθασμένη διεργασία σκέψης του πρωτόδικου Δικαστηρίου οδήγησε λανθασμένα σε καταδίκη της εφεσείουσας.
Η καταδίκη ακυρώνεται, το ίδιο βεβαίως και η επιβληθείσα ποινή (πρόστιμο). H εφεσείουσα αθωώνεται και απαλλάσσεται. ΄Εξοδα εκ ποσού €1,000 πλέον ΦΠΑ, εάν υπάρχει, υπέρ της εφεσείουσας.
ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Π.,
ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, Δ.
ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, Δ.