|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομοθεσία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
ECLI:CY:AD:2017:B477
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Ποινική Έφεση αρ. 322/15)
20 Δεκεμβρίου, 2017
(ΝΙΚΟΛΑΤΟΥ, Π., ΛΙΑΤΣΟΥ, ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, Δ/στών)
Υ.P. TRADE & SERVICE LTD
Eφεσείοντες
ν.
ΕΠΑΡΧΟΥ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ
Εφεσίβλητου
________________
Μιχ. Βορκάς, για τους Εφεσείοντες.
Ερ.Παπαλοϊζου, (κα) για Γεν.Εισαγγελέα, για τον Εφεσίβλητο.
_________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
(Εx-tempore)
NΙΚΟΛΑΤΟΣ, Π.: Η κατηγορούμενη 1-εφεσείουσα εταιρεία καταδικάστηκε πρωτοδίκως σε 13 συνολικά κατηγορίες οι οποίες αφορούν σε παραβάσεις του περί Ρυθμίσεως Οδών και Οικοδομών Νόμου, Κεφ.96.
Η εφεσείουσα, όπως έγινε παραδεκτό ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου ήταν, κατά τον ουσιώδη χρόνο, νομότυπα εγγεγραμμένη στο Μητρώο του Εφόρου Εταιρειών. Επίσης έγινε παραδεκτό ότι εντός συγκεκριμένου ακινήτου είχαν ανεγερθεί διάφορα υποστατικά, χωρίς την προηγούμενη εξασφάλιση των απαιτούμενων αδειών από τις αρμόδιες αρχές. Σύμφωνα με τη μαρτυρία της Μ.Κ.1, την οποία το πρωτόδικο Δικαστήριο δέχθηκε, η εφεσείουσα κατηγορούμενη 1 ήταν η ενοικιάστρια του επίδικου ακινήτου. Το ενοικιαστήριο έγγραφο όμως είχε λήξει και το ζήτημα το οποίο εγέρθηκε πρωτοδίκως ήταν το κατά πόσο η εφεσείουσα, στο επίδικο χρονικό διάστημα, είχε την κατοχή του ακινήτου.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο αφού αναφέρθηκε σε σχετική νομολογία κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το ζήτημα της κατοχής του επίδικου ακινήτου, κατά τον ουσιώδη χρόνο, βρισκόταν αποκλειστικά στη σφαίρα γνώσης της εφεσείουσας εταιρείας η οποία επέλεξε να μην προσφέρει μαρτυρία προς απόδειξη της θέσης της ότι δεν είχε την κατοχή του επίδικου ακινήτου, κατά τον κρίσιμο χρόνο. Ουσιαστικά το πρωτόδικο Δικαστήριο μετατόπισε το βάρος απόδειξης του βασικού, για τις κατηγορίες, ζητήματος της κατοχής του επίδικου ακινήτου, κατά τον ουσιώδη χρόνο, στους ώμους της εφεσείουσας, κατά παράβαση της θεμελιώδους αρχής ότι το βάρος απόδειξης το φέρει, κατά γενικό κανόνα, η κατηγορούσα αρχή.
Δεν θεωρούμε ότι το καίριο θέμα της κατοχής του επίδικου ακινήτου, κατά τον ουσιώδη χρόνο, είναι απ΄εκείνα για τα οποία μπορεί, κατ΄ εξαίρεση, να μετατοπιστεί το βάρος απόδειξης στους ώμους του κατηγορούμενου, τουλάχιστον υπό τις περιστάσεις της παρούσας υπόθεσης.
Επιπρόσθετα, το πρωτόδικο Δικαστήριο φαίνεται να θεώρησε ότι δεν υπήρχε και πιστοποιητικό τελικής εγκρίσεως για τα υποστατικά στο επίδικο ακίνητο, χωρίς όμως να έχει τέτοια μαρτυρία ενώπιον του.
Μετά από σχετικήν υπόδειξη του Εφετείου η ευπαίδευτη συνήγορος για τον εφεσίβλητο δήλωσε ότι δεν υποστηρίζει την πρωτόδικη απόφαση.
Με βάση τα προαναφερόμενα, θεωρούμε ότι είναι ορθό και δίκαιο να επιτύχει η έφεση και να παραμεριστεί η πρωτόδικη απόφαση αναφορικά με την καταδίκη της εφεσείουσας σε όλες τις κατηγορίες. Κατά συνέπεια η εφεσείουσα αθωώνεται και απαλλάττεται από όλες τις κατηγορίες και οι επιβληθείσες ποινές ακυρώνονται. Καμιά διαταγή για έξοδα.
Π.
Δ.
Δ.
/ΜΑ.