Γεώργιος Κλεόπα & Υιοί Λτδ ν. Vrontis Builders Ltd και Άλλου (Αρ. 2) (2016) 2 ΑΑΔ 1316

Ποινή ― Έκδοση ακάλυπτης επιταγής ― Επιβολή ποινής από το Εφετείο κατόπιν παραμερισμού πρωτόδικης απόφασης αθωωτικής, ως προς την ευθύνη του εφεσίβλητου διευθυντή εταιρείας ― Απόφανση Εφετείου ότι δικαιολογείτο η επίδειξη επιείκειας ώστε να δοθεί στον εφεσίβλητο μια δεύτερη ευκαιρία ― Προθυμία εφεσίβλητου για εξόφληση της επιταγής με μηνιαίες δόσεις, παρά τη μη ύπαρξη προσωπικής υποχρέωσης ― Η παρούσα υπόθεση θα μπορούσε να συμπεριληφθεί στο ίδιο κατηγορητήριο που αφορούσε άλλες πέντε ακάλυπτες επιταγές που εξέδωσε προς όφελος της εφεσείουσας, ή να λαμβανόταν υπόψη κατά την επιμέτρηση της ποινής για τις εν λόγω επιταγές και για τις οποίες ο εφεσίβλητος εξέτισε ποινή φυλάκισης ενός χρόνου ― Αλλαγή στις προσωπικές συνθήκες και πάροδος χρόνου έξι και πλέον ετών από τη διάπραξη ― Επιβλήθηκε πρόστιμο €500 με τρίμηνη αναστολή πληρωμής του.

Ποινή ― Έκδοση ακάλυπτης επιταγής ― Το σύνηθες μέτρο ποινικής μεταχείρισης για αδικήματα αυτής της φύσεως, είναι η επιβολή άμεσης ποινής φυλάκισης ― Όμως το σύνηθες δεν αποτελεί ταυτόχρονα και άκαμπτο κανόνα αφού κατά πάγια νομολογιακή αρχή κάθε περίπτωση αντιμετωπίζεται στη βάση των ιδιαίτερων περιστατικών της.

[Πέραν των ως άνω αναφερομένων τίτλων, η απόφαση διαβάζεται στο σύνολο της.]

Επιβλήθηκε ποινή.

Εκδόθηκε διαταγή για έξοδα.

Αναφερόμενες Υποθέσεις:

Γεώργιος Κλεόπα & Υιοί Λτδ ν. Vrontis Builders Ltd κ.ά. (2016) 2 Α.Α.Δ. 1041, ECLI:CY:AD:2016:B490,

Νεοφύτου ν. Κυριακίδη (Αρ. 3) (1999) 2 Α.Α.Δ. 299,

Σιμιλλίδης ν. Νικολάου (2013) 2 Α.Α.Δ. 444,

Nikiforos Technologies Ltd ν. Χρήστου (Αρ. 1) (2014) 2 Α.Α.Δ. 287, ECLI:CY:AD:2014:B270,

L.C.A. Domiki Ltd ν. R.K.A. Kikkos Developers Ltd κ.ά. (2015) 2 Α.Α.Δ. 91, ECLI:CY:AD:2015:B185,

Σάββας Θεοχάρους & Υιός Λτδ ν. Ορφανίδη κ.ά. (2016) 2 Α.Α.Δ. 179, ECLI:CY:AD:2016:B120.

Έφεση κατά Αθωωτικής Απόφασης.

Έφεση από τους Παραπονούμενους εναντίον της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού (Παπαθανασίου, Ε.Δ.), (Ποινική Υπόθεση Αρ. 9118/2011), ημερομηνίας 7/2/2014.

Α. Χατζηχριστοφή για Μ. Ιωάννου, για τους Εφεσείοντες.

Α. Κοτσέλης για Γ. Χαραλαμπίδη, για τους Εφεσίβλητους.

Εφεσίβλητος 2 παρών.

Εx tempore

ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, Δ.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Χριστοδούλου, Δ..

ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, Δ.: Η απόφαση του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού με την οποία αθωώθηκε και απαλλάγηκε ο εφεσίβλητος στην κατηγορία της έκδοσης ακάλυπτης επιταγής, ανατράπηκε κατ' έφεση και συνεπώς η επιβολή ποινής στον εφεσείοντα καθίσταται έργο του Εφετείου.

Τα γεγονότα τα οποία συνθέτουν την υπόθεση εκτίθενται λεπτομερώς στην ανατρεπτική της αθώωσης απόφαση (Γεώργιος Κλεόπα & Υιοί Λτδ ν. Vrontis Builders Ltd κ.ά. (2016) 2 , ECLI:CY:AD:2016:B490A.A.Δ. 1041), τα οποία και συνοψίζουμε για σκοπούς επιβολής της αρμόζουσας ποινής.

Στις 21.10.2010 η εταιρεία Vrontis Builders Ltd (στο εξής η Εταιρεία), διευθυντής της οποίας ήταν ο εφεσίβλητος, εξέδωσε προς όφελος της εφεσείουσας εταιρείας την υπ' αρ. 11087577 επιταγή της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος για το ποσό των €6.000, η οποία δεν τιμήθηκε ελλείψει διαθέσιμων κεφαλαίων.

Η εφεσείουσα αξίωσε την πληρωμή της επιταγής και επειδή δεν υπήρξε ανταπόκριση καταχώρισε εναντίον της Εταιρείας και του εφεσίβλητου την ιδιωτική ποινική υπόθεση 90/2014, προσάπτοντας τους την κατηγορία της έκδοσης ακάλυπτης επιταγής του Άρθρου 305(Α)(1) του Ποινικού Κώδικα Κεφ. 154. Με αποτέλεσμα η μεν Εταιρεία να καταδικαστεί από το πρωτόδικο Δικαστήριο, ο δε εφεσίβλητος να αθωωθεί πλην όμως η αθώωσή του ανατράπηκε κατ' έφεση.

Σημειώνουμε, τέλος, ότι η επιταγή παραμένει μέχρι σήμερα απλήρωτη, αλλά δηλώθηκε από τον ευπαίδευτο συνήγορο της εφεσείουσας ότι συμφωνήθηκε όπως ο εφεσίβλητος εξοφλήσει την επιταγή με μηνιαίες δόσεις εκ €200 από 1.1.2017.

Αγορεύοντας για σκοπούς μετριασμού της ποινής, ο ευπαίδευτος συνήγορος του εφεσίβλητου εξέφρασε κατ' αρχάς την μεταμέλεια του πελάτη του για το αδίκημα που διέπραξε, φροντίζοντας ταυτόχρονα να επιβεβαιώσει ότι όντως συμφωνήθηκε η εξόφληση της επιταγής με τον τρόπο που ανάφερε ο συνάδελφος του. Τόνισε ακολούθως ότι η επίδικη επιταγή ήταν μία από 6 επιταγές που εξέδωσε η Εταιρεία επ' ονόματι της εφεσείουσας, που όλες ήταν μέρος της ίδιας συναλλαγής που είχαν οι διάδικοι. Και ενώ, πρόσθεσε, για τις 5 εξ αυτών καταχωρίστηκε ένα κατηγορητήριο με αποτέλεσμα ο εφεσίβλητος να καταδικαστεί σε φυλάκιση 1 έτους - την οποία και εξέτισε - για την επίδικη επιταγή καταχωρίστηκε ξεχωριστό κατηγορητήριο. Υπήρχε επομένως, εισηγήθηκε, δυνατότητα να ληφθεί υπόψη κατά την επιμέτρηση της προαναφερθείσας ποινής και η κατηγορία για την επίδικη επιταγή, στοιχείο το οποίο προσμετρά προς όφελος του εφεσίβλητου. Ως επιπρόσθετους δε μετριαστικούς παράγοντες επικαλέστηκε το χρόνο που διέρρευσε από τη διάπραξη του αδικήματος (6 και πλέον έτη), καθώς και τις προσωπικές συνθήκες του εφεσίβλητου. Πρόκειται, ανάφερε, για άτομο ηλικίας 40 ετών που δεν απασχόλησε ποτέ τη δικαιοσύνη, πλην για τις υπό αναφορά 6 επιταγές, η μη εξόφληση των οποίων οφείλεται αποκλειστικά στο γεγονός ότι η Εταιρεία αντιμετώπισε άλυτα οικονομικά προβλήματα τα οποία την οδήγησαν σε διάλυση. Και σαν να μην έφταναν αυτά, διαλύθηκε και ο γάμος του και με την αποφυλάκισή του εργοδοτήθηκε από το Τμήμα Εμπορικής Ναυτιλίας με απολαβές €1.500 μηνιαίως, από τις οποίες καταβάλλει €250 μηνιαίως για διατροφή του παιδιού του και άλλα τόσα σε χρέη με αποτέλεσμα να του απομένει το ποσό των €800.

Υπό τα πιο πάνω περιστατικά, κατέληξε ο συνήγορος του εφεσίβλητου, δικαιολογείται η επίδειξη επιείκειας ώστε να δοθεί στον εφεσίβλητο μια δεύτερη ευκαιρία.

Εξετάσαμε ό,τι τέθηκε ενώπιον μας και κατ' αρχάς να επισημάνουμε ότι η κατηγορία στην οποία έχει κριθεί ένοχος ο εφεσίβλητος είναι αρκετά σοβαρή εφόσον η έκδοση επιταγών χωρίς αντίκρισμα πλήττει καίρια το έννομο αγαθό της ασφάλειας και εμπιστοσύνης των συναλλαγών, η προστασία των οποίων είναι πρωταρχικής σημασίας για τη διασφάλιση της εύρυθμης λειτουργίας της αγοράς. Πρόκειται για αδικήματα που ο Νόμος (Άρθρο 305(Α)(2) του ΠΚ) προνοεί κατά ανώτατο όριο ποινή φυλάκισης 3 ετών ή ποινή προστίμου €10.000 ή αμφότερες τις ποινές, πρόνοια που αντανακλά και τη σοβαρότητα που προσδίδει ο Νομοθέτης στα υπό αναφορά αδικήματα. Όπως δε προκύπτει από τη νομολογία (Νεοφύτου ν. Κυριακίδη (Αρ. 3) (1999) 2 Α.Α.Δ. 299, Σιμιλλίδης ν. Νικολάου (2013) 2 Α.Α.Δ. 444, Nikiforos Technologies Ltd ν. Χρήστου (Αρ. 1) (2014) 2 Α.Α.Δ. 287, ECLI:CY:AD:2014:B270 και L.C.A. Domiki Ltd ν. R.K.A. Kikkos Developers Ltd κ.ά. (2015) 2 Α.Α.Δ. 91, ECLI:CY:AD:2015:B185), το σύνηθες μέτρο ποινικής μεταχείρισης για αδικήματα αυτής της φύσεως είναι η επιβολή άμεσης ποινής φυλάκισης. Όμως το σύνηθες δεν αποτελεί ταυτόχρονα και άκαμπτο κανόνα αφού κατά πάγια νομολογιακή αρχή κάθε περίπτωση αντιμετωπίζεται στη βάση των ιδιαίτερων περιστατικών της (Σάββας Θεοχάρους & Υιός Λτδ ν. Ορφανίδη κ.ά. (2016) 2 Α.Α.Δ. 179, ECLI:CY:AD:2016:B120).

Στην παρούσα περίπτωση διαπιστώνουμε ότι συντρέχουν επαρκείς λόγοι που δικαιολογούν την επίδειξη της μέγιστης δυνατής επιείκειας προς τον εφεσίβλητο. Κατ' αρχάς η προθυμία που επέδειξε να εξοφλήσει την επιταγή με μηνιαίες δόσεις - για την εξόφληση της οποίας δεν υπέχει προσωπική υποχρέωση (Ορφανίδης ανωτέρω) - και περαιτέρω ο χρόνος των έξι ετών που παρήλθε από τη διάπραξη του αδικήματος και ειδικά το γεγονός ότι η παρούσα υπόθεση θα μπορούσε να συμπεριληφθεί στο ίδιο κατηγορητήριο που αφορούσε άλλες 5 ακάλυπτες επιταγές που εξέδωσε προς όφελος της εφεσείουσας, ή να ληφθεί υπόψη κατά την επιμέτρηση της ποινής για τις εν λόγω επιταγές και για τις οποίες εξέτισε ποινή φυλάκισης 1 χρόνου, είναι στοιχείο που ασφαλώς θα πρέπει να ληφθεί υπόψη. Επιπροσθέτως τούτων δεν μπορούμε να παραγνωρίσουμε τις σοβαρές αλλαγές που επήλθαν στο μεσοδιάστημα σ' ότι αφορά τις προσωπικές και οικογενειακές του συνθήκες. Όπως δεν μπορούμε να παραβλέψουμε ότι με την αποφυλάκισή του κατόρθωσε να εργοδοτηθεί στο Τμήμα Εμπορικής Ναυτιλίας, καταβάλλοντας έκτοτε προσπάθειες να ορθοποδήσει φροντίζοντας αφενός να είναι συνεπής στην υποχρέωση του για παροχή διατροφής στο παιδί του και αφετέρου στην εξόφληση των χρεών του.

Συνεκτιμώντας όλα τα πιο πάνω, δηλαδή τη σοβαρότητα αφενός του αδικήματος και αφετέρου τις προσωπικές συνθήκες του εφεσίβλητου καθώς και όλους τους μετριαστικούς παράγοντες που συντρέχουν στην περίπτωσή του, ως και το γεγονός ότι η καταδίκη του εφεσίβλητου ήταν αποτέλεσμα ανατροπής της πρωτόδικης απόφασης από το Εφετείο, καταλήξαμε ότι δικαιολογείται η αποφυγή της επιβολής ποινής φυλάκισης.

Ενόψει των πιο πάνω και υπό τις ιδιαίτερες περιστάσεις της υπόθεσης, επιβάλλουμε στον εφεσίβλητο πρόστιμο €500 με τρίμηνη αναστολή πληρωμής του. Σ' ότι δε αφορά την ετοιμότητα που επέδειξε για εξόφληση της επιταγής με μηνιαίες δόσεις, ασκώντας τη διακριτική ευχέρεια που παρέχεται από το Άρθρο 24 του περί Δικαστηρίων Νόμου 14/1960, εκδίδουμε εναντίον του διάταγμα αποζημίωσης προς όφελος της εφεσείουσας για το ποσό των €6.000, το οποίο να αποπληρωθεί με μηνιαίες δόσεις εκ €200 εκάστης, της πρώτης δόσης πληρωτέας την 1.1.2017 και μετά κάθε πρώτη μέρα κάθε επομένου μήνα μέχρι την εξόφληση, με επτά (7) μέρες χάρη.

Παρέμεινε το θέμα των εξόδων και προς τούτο, υιοθετώντας τη συμφωνία των μερών, καταδικάζουμε τον εφεσίβλητο να καταβάλει ως έξοδα το ποσό των €1.000 τόσο για την πρωτόδικη όσο και για την κατ' έφεση διαδικασία.

Επιβάλλεται ποινή.

Εκδίδεται διαταγή για έξοδα.

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο

	CyLaw \| Αναφορικά μ'εμάς \| Επικοινωνία