ΑΘΩΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ ν. ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, Ποινική Έφεση Αρ. 144/2015, 22/7/2015

Α Π Ο Φ Α Σ Η

(ex-tempore)

ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Π.: Ο εφεσείων, δεύτερος κατηγορούμενος, ενώπιον του Κακουργιοδικείου που συνεδριάζει στη Λευκωσία, αντιμετωπίζει από κοινού με άλλους τρεις κατηγορούμενους, κατηγορίες για συνομωσία προς διάπραξη κακουργήματος, κατοχή ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Α΄ και κατοχή ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Α΄ (σχεδόν ενός κιλού κοκαϊνης), με σκοπό την προμήθεια του σε άλλα πρόσωπα, κατά παράβαση των σχετικών προνοιών του Νόμου.

Με απόφαση του, ημερ. 14.5.2015, το Κακουργιοδικείο διέταξε, μεταξύ άλλων, όπως ο κατηγορούμενος 2-εφεσείων παραμείνει υπό κράτηση μέχρι την ημερομηνία που είχε αρχικά οριστεί για ακρόαση, δηλαδή μέχρι τις 22.6.2015. Βάσισε, ουσιαστικά, την απόφαση του για κράτηση, στο γεγονός ότι ο εφεσείων βαρύνεται με προηγούμενη καταδίκη για ομοειδές αδίκημα, κατοχής με σκοπό την προμήθεια, και ότι 10 μήνες μετά την αναστολή σημαντικού μέρους της ποινής του (για το προηγούμενο αδίκημα) βρέθηκε, υπό τις περιστάσεις που το Κακουργιοδικείο εξήγησε στην απόφαση του ημερ. 14.5.2015, κατηγορούμενος στην εξεταζόμενη υπόθεση για σκληρά ναρκωτικά. Με αυτά τα δεδομένα το Κακουργιοδικείο, στις 14.5.2015, θεώρησε ότι ο κίνδυνος εμπλοκής του εφεσείοντα σε νέα αδικήματα στο μέλλον δεν είναι μόνο μια απλή πιθανότητα αλλά περισσότερο από ορατός.

Η απόφαση του Κακουργιοδικείου ημερ. 14.5.2015 προσβλήθηκε ενώπιον του Εφετείου στην Ποινική Έφεση 113/15. Το Εφετείο, με απόφαση του ημερ. 2.6.2015, επικύρωσε την πρωτόδικη απόφαση τονίζοντας ότι η πιθανότητα διάπραξης άλλων αδικημάτων ήταν, υπό τις περιστάσεις, «ευλογοφανής», όπως έκρινε το πρωτόδικο δικαστήριο, και επομένως ότι δικαιολογείτο η παραμονή του υπό κράτηση. Το Εφετείο στην απόφαση του ημερ. 2.6.2015 έκρινε την πρωτόδικη απόφαση ως ορθή και δικαιολογημένη «λαμβανομένου υπόψιν και του γεγονότος ότι η ημερομηνία ακρόασης είναι κοντινή. Η υπόθεση είναι ορισμένη ενώπιον του Κακουργιοδικείου στις 22.6.2015».

Στη συνέχεια η ημερομηνία ακρόασης της υπόθεσης ενώπιον του Κακουργιοδικείου άλλαξε και ορίστηκε ως νέα ημερομηνία ακρόασης η 6.10.2105. Το Κακουργιοδικείο με απόφαση του ημερ. 22.6.2015 και υπό διμελή σύνθεση αποφάσισε ότι, υπό τις περιστάσεις, δικαιολογείτο η προέκταση της χρονικής διάρκειας της κράτησης του εφεσείοντα μέχρι τη νέα ημερομηνία ακρόασης στις 6.10.2015. Σε σύντομη απόφαση του το Κακουργιοδικείο αναφέρθηκε σε νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου περιλαμβανομένων των αποφάσεων Χ΄΄ Δημητρίου ν. Δημοκρατίας (1997) 2 ΑΑΔ 45, Ιωάννου ν. Δημοκρατίας (2001) 2 ΑΑΔ 596, Χριστούδια ν. Δημοκρατίας (2002) 2 ΑΑΔ 1 και Γενικός Εισαγγελέας ν. Μανουσαρίδη κ.α. (2001) 2 ΑΑΔ 639. Αναφέρθηκε επίσης στην Adnan v. Αστυνομίας (2004) 2 ΑΑΔ 183. Ανέφερε τις προαναφερόμενες αποφάσεις το Κακουργιοδικείο για να υποστηρίξει τη θέση ότι κράτηση, για περίοδο 6 μηνών περίπου, στη βάση του ότι ο κίνδυνος μη προσέλευσης του κατηγορουμένου στη δίκη ήταν υπαρκτός, δικαιολογείτο υπό τις περιστάσεις. Υπό το φως των προαναφερομένων και καθοδηγούμενο από σχετική νομολογία, το Κακουργιοδικείο θεώρησε ότι ο χρόνος, ο οποίος μεσολαβούσε μέχρι την επόμενη δικάσιμο, δεν ξέφευγε από τα λογικά πλαίσια.

Το ζήτημα που τίθεται με την παρούσα έφεση είναι το κατά πόσον ορθά ή εσφαλμένα το Κακουργιοδικείο διέταξε την περαιτέρω κράτηση του εφεσείοντα μέχρι τις 6.10.2015. Συναφώς αμφισβητείται η επάρκεια της αιτιολόγησης της πρωτόδικης απόφασης για παράταση του χρόνου κράτησης του εφεσείοντα. Όπως ανέλυσε ενώπιον μας ο ευπαίδευτος συνήγορος του εφεσείοντα, με αναφορά κυρίως στην απόφαση Σπανού ν. Δημοκρατίας, Ποινικές Εφέσεις 26/13 και 28/13, ημερ. 29.3.2013, κάθε απόφαση για παράταση της κράτησης, ουσιαστικά, συνιστά νέα απόφαση και η αιτιολόγηση της, σε αυξημένο μάλιστα βαθμό, είναι απαραίτητη.

Εξετάσαμε με προσοχή όλα τα ενώπιον μας στοιχεία. Δεν μας διαφεύγει καθόλου το γεγονός ότι ο εφεσείων μέχρι τις 6.10.2015, ημερομηνία ακρόασης της υπόθεσης ενώπιον του Κακουργιοδικείου, θα έχει παραμείνει υπό κράτηση συνολικά 6 μήνες και 13 ημέρες από την πρώτη ημερομηνία κράτησης του, στις 23.3.2015, ή 6 μήνες και 7 μέρες από την πρώτη ημερομηνία εμφανίσεως του ενώπιον του Δικαστηρίου στις 30.3.2015.

Στην υπόθεση Χ΄΄ Δημητρίου (ανωτέρω), η οποία είναι καθοδηγητική, έγινε αναφορά, ειδικά, στην πιθανότητα διάπραξης, στο μεταξύ, άλλων αδικημάτων ως παράγοντα που σταθμίζεται κατά την εξέταση του ενδεχομένου κράτησης ενός κατηγορουμένου. Η πιθανότητα διάπραξης άλλων αδικημάτων δεν μπορεί παρά να στηρίζεται είτε σε στοιχεία που προέρχονται από το ιστορικό του υποδίκου ή της υπόθεσης, είτε σε εγγενείς ενδείξεις που χαρακτηρίζουν την ιδιαίτερη υφή της, όπως λέχθηκε στην Χ΄΄ Δημητρίου (ανωτέρω).

Στην προκείμενη περίπτωση, όπως έχουμε ήδη αναφέρει το Κακουργιοδικείο έλαβε ιδιαίτερα υπόψη του (σελ. 15 της απόφασης) το γεγονός ότι ο εφεσείων βαρύνεται με προηγούμενη καταδίκη για ομοειδές αδίκημα και ότι 10 μήνες μετά την αναστολή σημαντικού μέρους της ποινής του, βρέθηκε υπό περιστάσεις που εγείρουν υποψίες εναντίον του για συνομωσία, κατοχή και εμπορία σκληρών ναρκωτικών. Την πιθανότητα διάπραξης εκ μέρους του εφεσείοντα και άλλων αδικημάτων, σε περίπτωση που αυτός αφήνετο ελεύθερος, ανεγνώρισε και το Εφετείο στην απόφαση του ημερ. 2.6.2015, στην Ποινική Έφεση 113/15. Επομένως κρίνουμε ότι ο κίνδυνος διάπραξης άλλων αδικημάτων εκ μέρους του εφεσείοντα καλώς διαγνώστηκε από το Κακουργιοδικείο στην παρούσα υπόθεση και ο κίνδυνος αυτός είναι ένας από τους παράγοντες που, σύμφωνα με τη νομολογία, από μόνος του δικαιολογεί την κράτηση κατηγορουμένου μέχρι την ημερομηνία της ακρόασης.

Εκείνο όμως που μας απασχόλησε ιδιαίτερα στην παρούσα υπόθεση είναι το κατά πόσον ο συνολικός χρόνος κράτησης του εφεσείοντα μέχρι τις 6.10.2015, ημερομηνία της ακρόασης του, είναι υπό τις περιστάσεις εύλογος και εντός των ορίων που καθορίζει η νομολογία ή εκφεύγει των επιτρεπτών χρονικών ορίων.

Στην υπόθεση Σπανού (ανωτέρω) εξηγήθηκαν λεπτομερώς και εκτενώς οι σχετικές αρχές της νομολογίας. Έγινε ειδική αναφορά στα χρονικά πλαίσια που καθορίζονται από τη νομολογία για την κράτηση κατηγορουμένων μέχρι την ημερομηνία της ακρόασης. Παρόμοια αναφορά έγινε και στην πολύ πρόσφατη υπόθεση Χαραλάμπους ν. Αστυνομίας, Ποινική Έφεση 138/15, ημερ. 10.7.2015, ECLI:CY:AD:2015:B513. Στην Χαραλάμπους λέχθηκε ότι χρόνος μέχρι και 6, 8 ή 10 μηνών δεν είναι, από μόνος του, υπέρμετρα μεγάλος σύμφωνα με τη νομολογία μας, για να θεωρηθεί ως παράγων που, κατά απομόνωση προς τα υπόλοιπα κριτήρια που λαμβάνει υπόψη του το δικαστήριο, μπορεί να οδηγήσει σε διαφορετική μεταχείριση του κατηγορουμένου. Αυτό, βέβαια, χωρίς να παραγνωρίζουμε το δικαίωμα ελευθερίας του κάθε κατηγορουμένου, ο οποίος τεκμαίρεται αθώος μέχρις αποδείξεως του εναντίου, πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας.

Με βάση τα προαναφερόμενα και διαχωρίζοντας την παρούσα υπόθεση από την Σπανού (ανωτέρω), στην οποία το ενδεχόμενο διάπραξης άλλων αδικημάτων στο μεσοδιάστημα, είχε έρεισμα μόνο στο εγκληματικό, απώτερο, παρελθόν του κατηγορουμένου, στην προκείμενη περίπτωση ο εφεσείων όχι μόνον βαρύνεται με προηγούμενη καταδίκη για ομοειδές αδίκημα, αλλά τα γεγονότα που οδήγησαν στις υπό εξέταση κατηγορίες εναντίον του έλαβαν χώραν κατά την περίοδο των 10 μηνών από την αναστολή σημαντικού μέρους της προηγούμενης ποινής του. Θεωρούμε λοιπόν, υπό τις περιστάσεις, ότι το χρονικό πλαίσιο των 6 μηνών και μερικών ημερών μέχρι την ημερομηνία ακρόασης που θα παραμείνει υπό κράτηση ο κατηγορούμενος-εφεσείων δεν εκφεύγει των επιτρεπτών ορίων. Βεβαίως, εις περίπτωση περαιτέρω αναβολής της ημερομηνίας ακρόασης της υπόθεσης του εφεσείοντα, το Κακουργιοδικείο θα πρέπει να σταθμίσει με πολλή προσοχή τους ενώπιον του παράγοντες και το κατά πόσον δικαιολογείται περαιτέρω κράτηση του.

Ενόψει των προαναφερομένων, η έφεση απορρίπτεται.

Π.

Δ.

/ΕΑΠ.

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο

	CyLaw \| Αναφορικά μ'εμάς \| Επικοινωνία