|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Γ. Εισαγγελέας ν. Σπανιά (1993) 2 ΑΑΔ 384
Γενικός Eισαγγελέας της Δημοκρατίας ν. Aντώνη Kαλογήρου (1998) 2 ΑΑΔ 6
Κυπριακή νομοθεσία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
ECLI:CY:AD:2014:B51
(2014) 2 ΑΑΔ 21
23 Ιανουαρίου, 2014
[ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, ΠΑΝΑΓΗ, ΛΙΑΤΣΟΣ, Δ/στές]
ΓΕΝΙΚΟΣ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ,
Εφεσείων,
ν.
ΗΡΟΔΟΤΟΥ ΔΑΜΑΛΗ,
Εφεσίβλητου.
(Πoινική Έφεση Αρ. 109/2011)
Ποινική Δικονομία ― Απαλλαγή κατηγορουμένου συνεπεία απόρριψης αιτήματος Κατηγορούσας Αρχής για αναβολή ― Κατά πόσον το πρωτόδικο Δικαστήριο άσκησε λανθασμένα τη διακριτική του ευχέρεια απορρίπτοντας αίτημα της Κατηγορούσας αρχής για έκδοση εντάλματος σύλληψης απούσας κλητευθείσας μάρτυρα, με τελικό αποτέλεσμα την απόφαση για απαλλαγή του κατηγορουμένου λόγω και της απόρριψης συνακόλουθου αιτήματος για αναβολή της δικασίμου.
Ποινική Δικονομία ― Aνυπακοή σε κλήση προς μάρτυρα ― Άρθρο 50 ― Μάρτυς απούσα ― Δεν υπήρχε άλλη διέξοδος παρά το Δικαστήριο να εκδώσει ένταλμα σύλληψης και ανάλογα να χειριστεί το θέμα απ' εκεί και μπρος.
Εφετείο ― Παρατήρηση Εφετείου αναφορικά με τον μεγάλο αριθμό αναβολών στον οποίο το πρωτόδικο Δικαστήριο είχε συγκατατεθεί να γίνουν.
Η έφεση στράφηκε εναντίον πρωτόδικης απόφασης απαλλαγής κατηγορουμένου από τις κατηγορίες που αντιμετώπιζε, η οποία ήταν το αποτέλεσμα απόρριψης του αιτήματος της Κατηγορούσας Αρχής για αναβολή της δικασίμου, λόγω μη παρουσίας μαρτύρων κατηγορίας αίτημα.
Η Κατηγορούσα αρχή είχε ζητήσει προηγουμένως αναβολή και την έκδοση εντάλματος σύλληψης μάρτυρα κατηγορίας, η οποία κλητεύθηκε και δεν είχε παρουσιαστεί, αίτημα το οποίο επίσης απορρίφθηκε από το Δικαστήριο.
Στο νέο αίτημα αναβολής που υπέβαλε η Κατηγορούσα αρχή ύστερα από την απόρριψη του αιτήματος για έκδοση εντάλματος σύλληψης μάρτυρα, η πλευρά του κατηγορούμενου προέβαλε ένσταση θέτοντας τη μεγάλη καθυστέρηση που είχε δημιουργηθεί αναφέροντας όλο το ιστορικό της υπόθεσης και το γεγονός ότι, ο εφεσίβλητος υφίστατο μεγάλη ταλαιπωρία δυσανάλογη με την κατηγορία που αντιμετώπιζε.
Είχαν ήδη προηγηθεί αρκετές αναβολές δικασίμων και λόγω έλλειψης επίδοσης κλήσεων στους μάρτυρες κατηγορίας.
Το Δικαστήριο σημείωσε ότι επρόκειτο περί μιας παλαιάς, ταλαιπωρημένης υπόθεσης, η οποία αναβλήθηκε για πολλές φορές και προέβη στην απαλλαγή του κατηγορουμένου.
Ως αποτέλεσμα, ο κατηγορούμενος εφεσίβλητος απαλλάχθηκε από την κατηγορία που αντιμετώπιζε για παράνομη εργοδότηση αλλοδαπού.
Από πλευράς γενικού εισαγγελέα ασκήθηκε έφεση με την οποία αμφισβητήθηκε ως εσφαλμένη, η πιο πάνω κατάληξη.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Υπαρχόντος του Άρθρου 50 του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ.155 η εξουσία του Δικαστηρίου να αναγκάσει ένα μάρτυρα να εμφανιστεί έχει, ως προαπαιτούμενο, την κλήτευση του.
2. Στην προκείμενη περίπτωση κλήτευση είχε γίνει. Η μάρτυς ήταν απούσα, συνεπώς δεν υπήρχε άλλη διέξοδος παρά το Δικαστήριο να εκδώσει ένταλμα σύλληψης και ανάλογα να χειριστεί το θέμα απ' εκεί και μπρος. Το θέμα της απουσίας και ο λόγος της απουσίας θα εξεταζόταν σε μεταγενέστερο στάδιο, με ανάλογη διάθεση.
3. Ο πρωτόδικος δικαστής άσκησε λανθασμένα τη διακριτική του ευχέρεια και συνεπώς χωρούσε παρέμβαση του Δικαστηρίου.
Η έφεση επιτράπηκε. Η υπόθεση παραπέμφθηκε στο πρωτόδικο Δικαστήριο για επανεκδίκαση από άλλο δικαστή.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Γενικός Εισαγγελέας ν. Σπανιάς (1993) 2 Α.Α.Δ. 384,
Γενικός Εισαγγελέας ν. Καλογήρου (1998) 2 Α.Α.Δ. 6.
Έφεση εναντίον Απόφασης.
Έφεση από το Γενικό Εισαγγελέα εναντίον της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού (Λιμνατίτου, Α.Ε.Δ.), (Ποινική Υπόθεση Αρ. 7704/10), ημερομηνίας 25/3/11.
Ο. Σοφοκλέους (κα) - Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τον Εφεσείοντα.
Γ. Λουϊζίδης με Χρ. Ευσταθίου, για τον Εφεσίβλητο.
Εx tempore
ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ.: Ο εφεσίβλητος αντιμετωπίζει ποινική υπόθεση, μαζί με ένα τρίτο πρόσωπο, για το αδίκημα της παράνομης εργοδότησης αλλοδαπού, αδίκημα το οποίο σύμφωνα με το κατηγορητήριο, είχε διαπραχθεί στις 8 Απριλίου 2010. Στις 9 Απριλίου 2010 δηλώθηκε από τους δυο κατηγορούμενους μη παραδοχή και η υπόθεση ορίστηκε στις 12 Μαΐου 2010 για ακρόαση. Η υπόθεση ανεβλήθη λόγω απουσίας των μαρτύρων κατηγορίας και ορίστηκε εκ νέου για ακρόαση στις 14 Σεπτεμβρίου 2010. Στο μεσοδιάστημα, στις 17 Ιουνίου 2010, οι συνήγοροι ζήτησαν από το Δικαστήριο να επιληφθεί του θέματος, λόγω αλλαγής απάντησης στις κατηγορίες και πρόθεσης παραδοχής. Τούτο έγινε και η υπόθεση αναβλήθηκε 21 Ιουνίου 2010 για γεγονότα και ποινή. Στη συνέχεια, παρέμεινε στις 2 Ιουλίου 2010 για γεγονότα και ποινή και σε κάποιο στάδιο αναμενόταν απάντηση από το Γενικό Εισαγγελέα γιατί, η κατηγορούσα αρχή είχε αναστείλει την ποινική δίωξη εναντίον του, τότε, κατηγορούμενου 2. Ζητήθηκαν αναβολές με το ίδιο αιτιολογικό 1 Σεπτεμβρίου 2010, 28 Σεπτεμβρίου 2010, 19 Σεπτεμβρίου 2010 και 12 Νοεμβρίου 2010.
Kατά την τελευταία δικάσιμο, o εφεσίβλητος ζήτησε και άλλαξε απάντηση, σε μη παραδοχή. Η υπόθεση ορίστηκε για ακρόαση 19 Νοεμβρίου 2010. Η ακρόαση αναβλήθηκε λόγω έλλειψης επίδοσης κλήσεων στους μάρτυρες κατηγορίας. Ζητήθηκε αναβολή εκ μέρους της Δημοκρατίας και στις 18 Φεβρουαρίου 2011 και η υπόθεση ορίστηκε 31 Μαρτίου 2011. Στο μεσοδιάστημα, στις 11 Μαρτίου 2011 ο συνήγορος του εφεσίβλητου ζήτησε αναβολή και τελικώς η υπόθεση προγραμματίστηκε για τις 12 Απριλίου 2011 όπου και πάλιν η κατηγορούσα αρχή ζήτησε αναβολή και η υπόθεση ορίστηκε 25 Μαΐου 2011 για ακρόαση. Κατά την πιο πάνω ημερομηνία, όπως καταφαίνεται στο πρακτικό, η εκπρόσωπος της κατηγορούσας αρχής ζήτησε αναβολή γιατί δεν είχε μάρτυρες, όπως είχε δηλωθεί, αλλά σε περίπτωση που θα υπήρχε ένσταση από πλευράς κατηγορουμένου, ζήτησε και ένταλμα σύλληψης εναντίον της ΜΚ3 στο κατηγορητήριο η οποία δεν ήταν παρούσα στο Δικαστήριο, παρά το γεγονός ότι είχε επί τούτου κλητευθεί. Η ένορκη δήλωση επίδοσης κατατέθηκε στο Δικαστήριο ως τεκμ.Α, και στο σημείο αυτό ο ευπαίδευτος συνήγορος του εφεσίβλητου ζήτησε να παρέμβει και ακούστηκε, αναφέροντας στην ένσταση του για τη μεγάλη καθυστέρηση που είχε δημιουργηθεί αναφέροντας όλο το ιστορικό της υπόθεσης και το γεγονός ότι, ο εφεσίβλητος υφίστατο μεγάλη ταλαιπωρία δυσανάλογη με την κατηγορία που αντιμετώπιζε. Το Δικαστήριο σημείωσε ότι πρόκειτο περί μιας παλαιάς, και όπως επισημαίνει, ταλαιπωρημένης υπόθεσης, η οποία αναβλήθηκε για πολλές φορές. Ασχολήθηκε με την υπόθεση Γενικός Εισαγγελεάς ν. Σπανιάς (1993) 2 Α.Α.Δ. 384 την οποία είχε επικαλεστεί και η πλευρά της κατηγορούσας αρχής, θεωρώντας, όμως, ότι δεν υφίστατο λόγος να δοθεί η αναβολή και απέρριψε το αίτημα για έκδοση εντάλματος σύλληψης. Στη συνέχεια η κατηγορούσα αρχή ζήτησε και πάλι αναβολή που και αυτή απορρίφθηκε, οπόταν το Δικαστήριο απάλλαξε τον κατηγορούμενο - εφεσίβλητο από την πρώτη κατηγορία που αντιμετώπιζε.
Το θέμα που μας απασχολεί έχει νομολογιακά εξεταστεί και στην υπόθεση Γενικός Εισαγγελέας ν. Καλογήρου (1998) 2 Α.Α.Δ. 6, στην οποία το εφετείο είχε σημειώσει, με έμφαση, την ευθύνη της πολιτείας και το δημόσιο καθήκον προστασίας της έννομης τάξης που εκτελεί μέσω των διωκτικών αρχών που έχουν καθιδρυθεί. Στη συνέχεια το Δικαστήριο εξέτασε το θέμα όπου παρόλο που δεν ήταν ορθό να αναβληθεί και πάλι η υπόθεση πλην, όμως, σημείωσε ότι το Δικαστήριο είναι υποχρεωμένο να εφαρμόσει τη νομοθεσία ως έχει. Υπαρχόντος του Άρθρου 50 του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ.155 η εξουσία του Δικαστηρίου να αναγκάσει ένα μάρτυρα να εμφανιστεί έχει, ως προαπαιτούμενο, την κλήτευση του. Στην προκείμενη περίπτωση κλήτευση είχε γίνει. Η μάρτυς ήταν απούσα, συνεπώς δεν υπήρχε άλλη διέξοδος παρά το Δικαστήριο να εκδώσει ένταλμα σύλληψης και ανάλογα να χειριστεί το θέμα απ΄εκεί και μπρος. Όπως επισημαίνεται, και στην υπόθεση Σπανιάς (ανωτέρω), το θέμα της απουσίας και ο λόγος της απουσίας θα εξεταζόταν σε μεταγενέστερο στάδιο, με ανάλογη διάθεση.
Ως εκ τούτου καταλήγουμε πως ο πρωτόδικος δικαστής άσκησε λανθασμένα τη διακριτική του ευχέρεια, συνεπώς χωρεί παρέμβαση του Δικαστηρίου.
Ως εκ τούτου η έφεση επιτυγχάνει, η υπόθεση παραπέμπεται στο πρωτόδικο Δικαστήριο για επανεκδίκαση από άλλο δικαστή. Βεβαίως, δεν μπορεί να μη σημειώσουμε τη μεγάλη δυσαρέσκεια που νιώθουμε, βλέποντας το πρακτικό αυτό του μεγάλου αριθμού αναβολών που το Δικαστήριο είχε συγκατατεθεί να γίνουν, έστω και αν προήρχοντο αιτήματα, τόσο από πλευράς εφεσίβλητου όσο και από πλευράς κατηγορούσας αρχής, σε μια υπόθεση η οποία αφορούσε μόνο εργοδότηση αλλοδαπού.
Η έφεση επιτρέπεται. Η υπόθεση παραπέμπεται στο πρωτόδικο Δικαστήριο για επανεκδίκαση από άλλο δικαστή.